Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Beata Majewska-Czajkowska
Protokolant:	sekretarz sądowy Julia Piątek

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa Z. B. (1)

przeciwko (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powódki Z. B. (1) tytułem zadośćuczynienia kwotę 160.000 (sto sześćdziesiąt tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 110.000 (sto dziesięć tysięcy) złotych od dnia 19 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty, a od kwoty 50.000 (pięćdziesięciu tysięcy) złotych od dnia 11 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powódki Z. B. (1) tytułem odszkodowania kwotę 42.632,42 (czterdzieści dwa tysiące sześćset trzydzieści dwa 42/100) złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 949,44 (dziewięćset czterdzieści dziewięć 44/100) złote od dnia 9 marca 2017 roku do dnia zapłaty, od kwoty 19,10 (dziewiętnaście 10/100) złote od dnia 2 października 2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 27.300 (dwadzieścia siedem tysięcy trzysta) złotych od dnia 11 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty i od kwoty 14.363,88 (czternaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt trzy 88/100) złotych od dnia 9 marca 2017 roku do dnia zapłaty;

3.  zasądza od pozwanego (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powódki Z. B. (1) tytułem renty kwoty po 1820 (tysiąc osiemset dwadzieścia) złotych miesięcznie w okresie od 1 maja 2016 roku do 31 października 2016 roku, a następnie od listopada 2016 roku po 1220 (tysiąc dwieście dwadzieścia) złotych miesięcznie, płatne do 10 – go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat;

4.  umarza postępowanie co do kwoty 97.660,90 (dziewięćdziesiąt siedem tysięcy sześćset sześćdziesiąt 90/100) złotych;

5.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

6.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach od powódki Z. B. (1) z zasądzonego roszczenia kwotę 2269,03 (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt dziewięć 03/100) złote, a od pozwanego (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwotę 17.411,53 (siedemnaście tysięcy czterysta jedenaście 53/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

7.  odstępuje od obciążania powódki pozostałymi kosztami sądowymi;

8.  znosi wzajemnie koszty zastępstwa procesowego.

SSO Beata Majewska-Czajkowska

Sygn. akt I C 91/15

UZASADNIENIE

Powódka Z. B. (2) po kilkukrotnym rozszerzeniu powództwa i częściowym cofnięciu, co do kwot wypłaconych w toku postępowania, ostateczne wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 310 000 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki wypadku komunikacyjnego z 21 kwietnia 2015 roku, kwoty 1 613,7 zł tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi kosztami leczenia, kwoty 60 289,10 zł z tytułu odszkodowania w związku z kosztami opieki, kwoty 15 336,33 zł z tytułu kosztów adaptacji łazienki oraz kwoty po 6080 tytułem renty w związku ze zwiększonymi potrzebami powódki związanymi ze sprawowaniem nad nią opieki, począwszy od 1 maja 2016r. W zakresie żądania o wypłatę zadośćuczynienia i odszkodowania wniosła również o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie. Nadto o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazała, iż w dniu 21 kwietnia 2015 roku, jadąc na rowerze, została potrącona przez kierowcę samochodu osobowego, który zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC u pozwanej. W wyniku wypadku powódka doznała szeroko opisanych w pozwie obrażeń ciała skutkujących koniecznością pobytu w szpitalu, leczenia operacyjnego. Powódka ze względu na stan zarażający jej życiu, działając poprzez pełnomocnika, wniosła o zasądzenie początkowo kwoty 100 000 zł tytułem zadośćuczynienia, zaledwie 7 dni po zdarzeniu, żądając odsetek od 31.05.2015r.tj od daty wymagalności roszczenia przypadającej na następny dzień po dacie żądania zapłaty zadośćuczynienia.

Pozwany w odpowiedzi wniósł o oddalenie powództwa oraz obciążenie powódki kosztami procesu. Zakwestionowała powództwo i co do zasady i co do wysokości. W uzasadnieniu wskazała, że z uwagi na to, że zdarzenie miało miejsce kilka dni przed zgłoszeniem żądania pozwana nie zdołał zgromadzić materiału, który pozwoliłby na merytoryczne rozpatrzenie roszczenia powódki, tym bardziej, że powódka nie przedłożyła żadnej dokumentacji dotyczącej przebiegu wypadku, jak również dokumentacji medycznej. Na tym etapie pozwana nie potwierdziła, iż ponosi odpowiedzialność, za zdarzenie, nadto zastrzegła możliwość wniesienia zarzutu przyczynienia się powódki do zaistniałego zdarzenia. Wskazała również strona pozwana, że powództw zostało wniesione przedwczesne, co powinno być uwzględnione przez Sąd przy rozliczeniu kosztów postępowania. Podniosła nadto, że odsetki powinny być liczone od dat wyrokowania, powołując się w tym zakresie na orzecznictwo SN.

W toku postępowania w związku ze zmianą stanu zdrowia powódki, zmieniającymi się potrzebami i dokonywanymi przez stronę pozwaną wypłatami, pełnomocnik powódki występował z kolejnymi pismami, w których częściowo cofał powództwo i rozszerzał roszczenia, i tak:

- pismem z dnia 28.08.2015.( K 306) cofnął żądanie i zrzekł się roszczenia, co do kwoty 90 000zł tytułem zadośćuczynienia, w związku z wypłaceniem tej kwoty przez pozwaną, ale jednocześnie wystąpił z nowym żądaniem zasądzenia kwoty 100 000 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia, co łącznie z dochodzonym dotychczas roszczeniem dało kwotę 110 000 zł, odsetek ustawowych za opóźnienie od rozszerzonego powództwa zażądał od dnia 7.10.2015r. natomiast od kwoty 10 000zł od 31.05.2015r. tak jak w pozwie.;

- pismem z dnia 9.11.2015r. ( k 332) wystąpił z nowym żądaniem wypłacenia kwoty: 1 163.95 tytułem poniesionych przez powódkę kosztów leczenia, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 219,93 od 15.082015r. , od kwoty 943,02 zł od 2.10.2015r, kwoty 735 zł tytułem kosztów dojazdu do placówek medycznych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2.10.2015r., kwoty 15 570zł tytułem kosztów sprawowanej opieki nad powódką z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 2.10.2015r.;

-pismem z dnia 26.04.2016r. zażądał zasądzenia dodatkowo kwoty 50 800zł z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad powódką z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 6.05.2016r. i jednocześnie cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia, co do kwoty 6 080,90zł wypłaconej przez pozwaną z tytułu sprawowanej opieki, tym samym pozostał z roszczeniem z tego tytułu w kwocie 60 289.10zł, nadto wystąpił z nowym roszczeniem wypłacenia renty z tytułu zwiększonych potrzeb w zakresie opieki sprawowanej nad powódką, poprzez zapłatę na jej rzecz, począwszy od 1 maja 2016r. kwoty po 6 080zł miesięcznie, dodatkowo rozszerzył powództwo, co do zadośćuczynienia o dodatkową kwotę 200 000zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.05.2016r., zatem roszczenie w zakresie zadośćuczynienia ostatecznie wyniosło 310 000 zł.

-pismem z dnia 5.04.2017r.( k 562) wystąpił o zasądzenie kwoty 15 336,33zł, ponad wypłaconą przez pozwaną kwotę 6 234,89 zł z tytułu kosztów adaptacji łazienki z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 9.03.2017r. nadto wystąpił o zasądzenie kwoty 1 294,78zł tytułem dalszych kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 9.03.2017r.

- pismem z dnia 27.08.2018r. cofnął roszczenie , co do kwoty 735 zł z tytułu kosztów dojazdu do placówek medycznych wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, w związku z wypłatą tej kwoty przez pozwaną, poza tym cofnął roszczenie, co do kwoty 845 zł z tytułu kosztów leczenia wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, w związku z wypłatą tej kwoty przez pozwaną.

Pozwana w zakresie dodatkowych roszczeń, których w toku procesu nie wypłaciła wniosła o oddalenie powództwa, przy czym w zakresie kosztów adaptacji łazienki, nie kwestionowała opinii biegłego z wyjątkiem pozycji, które zostały opisane w piśmie procesowym z dnia 5.9.2018r. ( k 841).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 kwietnia 2015 roku powódka jadąc na rowerze została potrącona przez samochód, którego kierowca posiadał polisę OC wykupioną u pozwanej. Po wypadku została przewieziona do (...) w S., gdzie stwierdzono złamanie kości udowej, złamanie części przedramienia, złamanie obojczyka, liczne złamania kręgosłupa odcinka piersiowego, odmę opłucnową, ostrą niewydolność oddechową, liczne złamania żeber, inne urazy płucne, złamanie łopatki, złamanie bliższej nasady kości ramiennej. W szpitalu została poddana zabiegowi operacyjnemu związanemu ze złamaniem kości udowej, użyto stabilizatora zewnętrznego. Z uwagi na ciężki stan ogólny powódki przewieziona ją do dalszego leczenia w (...), gdzie przebywała do 29.04.2015 r. skąd przeniesiono ją do (...) (...) (...) w S., gdzie przebywała do 21.05.2015r. Tam odbyła zabieg reperacji złamanej kości udowej, pozostałe złamania w obrębie obręczy barkowej obustronne, złamania kręgosłupa i żeber leczono zachowawczo. Łącznie przez 7 tygodni powódka odbywała rehabilitacje w ramach NFZ. Po powrocie do domu powódka wymagała stałej pomocy osób bliskich we wszystkich czynnościach , ponieważ przez okres 6 miesięcy leżała. W trakcie kolejnej hospitalizacji od 8.03.2016r- 10.03.2016r. usunięto stabilizatory. Dopiero po tym powódka zaczęła wstawać , poruszać się na wózku, przemieszczać na baloniku, ale w dalszym ciągu wymagała stałej pomocy bliskich przy większości czynności przez kolejnych 5 miesięcy. Przez okres jednego roku w pokoju powódki spała jej córka. Prze 11 miesięcy do powódki przychodziła również pielęgniarka środowiskowa, która spędzała z nią koło 3 godzin dziennie. Powódka wraz z rodziną córki zamieszkuje w jednym domu, przy czy powódka zajmuje pomieszczenia na parterze, a córka na pierwszym piętrze. Obecnie Powódka rehabilituje się ruchowo w warunkach domowych przy pomocy członków rodziny. Nie korzystała nigdy z pomocy psychologa lub psychiatry wystarczyła jej pomoc i wsparcie rodziny.

Powódka przed wypadkiem była osobą w pełni sprawną sama sprzątała, robiła zakupy, gotowała, jeździła na rowerze. Obecnie porusza się przy pomocy baloniku lub na wózku. Potrzebuje pomocy, aby wyjść na zewnątrz budynku, pojechać do lekarza, w załatwieniu wszelkich spraw urzędowych. Nie jest wstanie posprzątać, zrobić zakupy, ugotować obiad, ubrać się. Samodzielnie potrafi umyć się przy umywalce, ale potrzebuje pomocy, aby się wykąpać, potrafi zrobić sobie kanapkę, coś do picia.

W związku z ograniczeniami ruchowymi powódka zmuszona była dokonać adaptacji łazienki, aby przystosować ją do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dowód : zeznania powódki k ( 761), zeznania świadków H. K. i T. K. ( k 745-747)

W zakresie schorzeń ortopedycznych biegły sądowy w związku z doznanymi przez powódkę obrażeniami stwierdził 148 % uszczerbek na zdrowiu. Stwierdził, że leczenie ortopedyczne trwa nadal, a rehabilitacja będzie wieloletnia. Natężenie bólu i cierpień powódki do momentu wypisania ze szpitala było bardzo duże. Od daty wypisania ze szpitala przez okres 3-4 miesięcy przeszło fazę podostrą o dużym nasileniu. Obecnie cierpienia powódki mają charakter przewlekły, umiarkowanie nasilony, ale biegły przewiduje wieloletni czas ich trwania. Rokowania co do stanu powódki są niepewne i raczej złe. Nie można również w przyszłości wykluczyć zmian zwyrodnieniowych w obrębie lewego stawu biodrowego i kolanowego. Wypadek spowodował znaczne upośledzenie funkcji życiowych powódki, utrzymujący się zespół bólowy, konieczność stałej pomocy osób trzecich w większości podstawowych czynności życiowych. Opinię tą biegły podtrzymał w całości w opiniach uzupełniających po zgłoszonych zastrzeżeniach przez stronę pozwaną.

Dowód: opinia biegłego J. S. (1) (k 401-409), opinie uzupełniające ( k 482-485, 515-519, 553-556)

Biegły sporządził również opinię w zakresie uzasadnionych kosztów leczenia w oparciu o faktury złożone przez stronę powodowa, uznając za zasadne koszty leczenia do kwoty 949,44 zł, opinia ta nie była kwestionowana przez żadną stronę.

Dowód : opinia biegłego J. S. (1) (k 706)

W związku z dokonaną adaptacją łazienki dopuszczono dowodów z opinii biegłego z zakresu budownictwa celem ustalenia uzasadnionych kosztów adaptacji łazienki dla potrzeb osoby niepełnosprawnej, koszty te biegły wycenił na kwotę 20 607,77zł brutto. Biegły dokonał również zestawienia faktur dołączonych do akt związanych z remontem łazienki i stwierdził, że wartość faktur wynosi 20 812,24 zł. Strona powodowa nie kwestionował opinii biegłego, strona pozwana zakwestionowała opinie jedynie w zakresie kosztów związanych z zakupem grzejnika łazienkowego, podgrzewacza przepływowego, baterii umywalkowej, parawanu do natrysku i płytek, czemu dała wyraz w piśmie procesowym z dnia 5.09.2018r. ( k841), zwracając uwagę , że biegły przyjął inne ceny niż wynikają z faktur złożonych do akt sprawy.

Dowód : opinia biegłego z zakresu budownictwa ( k 776-831)

W toku niniejszego postępowania, w sprawie karnej prowadzonej przeciwko sprawcy wypadku A. R., prokuratura wystąpiła do Sądu z aktem oskarżenia i wnioskiem o wydanie wyroku w trybie art.335§ 1 kpk , w związku z tym, że sprawczyni wypadku przyznała się do winy i wniosła o dobrowolne poddanie się karze. A. R. została również przesłuchana w charakterze świadka w niniejszej sprawie i całkowicie wykluczyła przyczynienie się powódki do zaistniałego zdarzenia.

Dowód : zeznawania świadka ( k 305), kopia akt karnych ( k 252-283.

Strona pozwana ostatecznie nie podniosła zarzutu przyczynienia się powódki do zaistniałego zdarzenia.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o powołane zeznania powódki i świadków, opinie biegłego lekarza i opinie biegłego z zakresu budownictwa. Dołączona do akt dokumentacja medyczna nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Opinie biegłych Sąd uznał za rzetelne, biegły z zakresu ortopedii wyjaśnił wszelkie wątpliwości w opiniach uzupełniających. Sąd uznał za niezasadne dopuszczenie opinii kolejnego biegłego ortopedy, bowiem biegły J. S. w sposób przekonujący udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania strony pozwanej i dalsza polemika z opinią biegłego i podnoszone argumenty przez stronę pozwaną nie są oparte na żadnej merytorycznej argumentacji, która uzasadniałaby konieczność powołania kolejnego biegłego. Należy podkreślić, że wskazany przez biegłego procentowy uszczerbek na zdrowi jest tylko elementem pomocniczym przy orzekaniu o wysokości zadośćuczynienia, które Sąd analizuje w oparciu o całokształt materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenia powódki zasługiwały na częściowe uwzględnienie. W pierwszej kolejności Sąd stwierdza, iż odpowiedzialność pozwanego była bezsporna. Wynikała ona z art. 9 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Z kolei zgodnie z art. 9a tej ustawy umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia .Odpowiedzialność pozwanego znajduje także oparcie w art. 822 kc.

Przechodząc do oceniania zasadności roszczeń Sąd zważył, że powódka domagała się zadośćuczynienia za rozstrój zdrowia oraz odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia, kosztów opieki i kosztów adaptacji łazienki - jako całkowitego wyrównania szkody na mocy art. 445 § 1 kc w zw.z art. 444 § 1kc. Nadto zasądzenia renty z tytułu zwiększonych potrzeb powódki związanych z koniecznością pomocy osób trzecich w sprawowaniu nad nią opieki, w oparciu o art. . 444 § 2 kc. Zgodnie z tymi przepisami w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Podstawę żądania zadośćuczynienia stanowi przede wszystkim konsekwencja uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w postaci krzywdy, czyli cierpienia fizycznego i psychicznego. Do cierpień fizycznych zalicza się przede wszystkim ból i podobne do niego dolegliwości. Cierpieniem psychicznym będą ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, konieczności zmiany sposobu życia czy nawet wyłączenia z normalnego życia (por. wyrok SN z dnia 3 lutego 2000 r., I CKN 969/98, LEX nr 50824). Ponieważ celem zadośćuczynienia pieniężnego jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, dlatego w orzecznictwie przyjęto, że zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości, a więc prognozy na przyszłość (wyrok SN z dnia 18 maja 2004 r., IV CK 357/03, LEX nr 584206). Na pojęcie krzywdy z kolei składają się nie tylko trwałe, lecz także przemijające zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu, polegające na znoszeniu cierpień psychicznych (wyrok SN z dnia 20 marca 2002 r., V CKN 909/00, LEX nr 56027). Zadośćuczynienie, choć niewątpliwie zawiera w sobie funkcję represyjną, nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Jego celem jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień.

Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy (wyrok SN z 3 lutego 2000 r. I CKN 969/98 LEX nr 50824).

Sposób ustalenia wysokości zadośćuczynienia nie wynika z przepisów prawa, jego wysokość uzależniona jest w każdym przypadku od uznania sędziowskiego. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano fakt, iż pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok SN z 28 września 2001 r. III CKN 427/00 LEX nr 52766). Sąd zdaje sobie sprawę, iż swoista „wycena” cierpień nie jest do końca możliwa tym niemniej wskazać należy, iż strony wytaczając powództwo takiej „wyceny” od Sądu oczekują z całą świadomością jej ułomności.

W toku postępowania Sąd zasięgał opinii biegłego ortopedy. Z opinii biegłego ortopedy wynika, że doznany przez powódkę uszczerbek ma charakter trwały i nie rokuje żadnej poprawy, nie można wykluczyć w przyszłości jego zwiększenia wskutek pourazowej choroby zwyrodnieniowej, zwłaszcza w obrębie lewego stawu biodrowego i kolanowego. Biegły ocenił uszczerbek na zdrowi bezpośrednio po wypadku na 148%. Biegły zwrócił też uwagę, że bezpośrednio po zdarzeniu istniało zagrożenie życia powódki, dolegliwości bólowe i cierpienie w trakcie pobytu w szpitalu było bardzo duże. Wiązało się to zarówno z bólem odczuwanym w związku z doznanymi urazami jak również dyskomfortem związanym z konieczności pomocy osób trzecich przy wykonywaniu wszystkich czynności życiowych. Po powrocie do domu dolegliwości bólowe stopniowo ustawały, jednak powódka w dalszym ciągu zażywa leki przeciwbólowe i potrzebuje pomocy osób trzecich lecz w mniejszym wymiarze niż to było w pierwszych miesiącach po wypadku. Biegły zwrócił też uwagę na zasadniczą zmianę w komforcie życia powódki w stosunku do okresu poprzedzającego zdarzenie. Z osoby, która była w pełni sprawna i samodzielna stała się osobą na stałe uzależnioną od pomocy osób trzecich w wykonywaniu licznych czynności życiowych.

Z zeznań świadków i samej powódki wynika, że przed wypadkiem wykonywała ona samodzielnie wszystkie czynności domowe sprzątała, gotowała, jeździła na zakupy. Poruszała się na rowerze. Nie musiała korzystać z niczyjej pomocy. Obecnie nie jest wstanie samodzielnie egzystować i potrzebuje pomocy w wykonywaniu czynności higienicznych, sprzątaniu, gotowaniu. Samodzielnie nie jest wstanie opuścić domu, pójść na spacer, udać się do lekarzy, urzędów, znajomych. Komfort jej życia zmienił się w istotny sposób, gdyby nie pomoc i wsparcie rodziny sytuacja powódki była by bardzo zła. Okoliczności te dają podstawę do stwierdzenia, że zadośćuczynienie wypłacone przez pozwaną w kwocie 90 000zł jest zaniżone i nie kompensuje w wystarczający sposób bólu i cierpienia, którego powódka doznała i doznaje. Niemniej jednak w ocenie Sądu żądana kwota łącznie 400 000 zł, jest kwota zawyżoną. Sąd zasądzając zadośćuczynienie musi brać pod uwagę całokształt okoliczność. Nie bez znaczenia jest również wiek osoby poszkodowanej, szanse i perspektywy, które utraciła na skutek zdarzenia, konsekwencji wypadku w bliskiej i dalekiej przyszłości. Niewątpliwie wiek powódki wskazuje na to, że z czasem wymagałaby wsparcia i opieki bliskich w realizacji różnych czynności życiowych takich jak załatwianie spraw urzędowych, pomoc w opiece lekarskiej czy pomoc w sprzątaniu, zakupach i gotowaniu. Wypadek znacząco obniżył jej komfort życia jednak nie zmienił jej planów życiowych i perspektyw, tak jak mogłoby to nastąpić u osoby młodej. W ocenie Sądu, łączna kwota zadośćuczynienia w wysokości 250 000zł w pełni kompensuje ujemne następstwa wypadku. Żądanie dalej idące w zakresie zadośćuczynienia uznano za wygórowane i podlegające oddaleniu. Odsetki od kwoty 110 000 zasadzono od daty doręczenia opinii biegłego ortopedy, mając na uwadze fakt, że pozew został złożony zaledwie 7 dni po zdarzenia i skutki wypadku ujawnione zostały dopiero w toku postępowania, w szczególności w opinii biegłego ortopedy. Zatem z tą datą, w ocenie Sądu, roszczenie stało się wymagalne, bowiem od tej daty pozwany winien liczyć się z tym, że zadośćuczynienia za skutki wypadku może być wyższe niż wypłacone przez niego na etapie postępowania likwidacyjnego. W zakresie kwoty 50 000 zł odsetki zasądzono do daty doręczenia stronie pozwanej pisma rozszerzającego powództwo.

Sąd częściowo uwzględnił roszczenie w zakresie odszkodowania, którego żądała powódka.

Odnosząc się do wysokości odszkodowania z tytułu kosztów leczenia, uwzględniono je tylko w takim zakresie, w jakim uznał je za zasadne biegły ortopeda, to jest do kwoty 949,44 zł, w pozostałym zakresie koszty zawarte w dołączonych do akt fakturach opiewających łącznie na kwotę 345,34zł( 1294,78- 949,44) nie miały związku przyczynowego z zaistniałym zdarzeniem i jego skutkami dla zdrowia powódki. W zakresie kwoty 318,95zł ( k 838 akt), Sąd uznał, że powódka nie wykazała w toku postępowania sądowego, aby koszty te były uzasadnione. W świetle opinii biegłego lekarza orzecznika A. F.( k 385 akt) wydanej na etapie postępowania likwidacyjnego wynika, że nie są one związane z zaistniałym zdarzeniem, powódka nie przedstawiła żadnych dowodów celem wykazania, że jest inaczej. Odsetko za opóźnienie od zasądzonego roszczenia przyjęto od dnia 9.03.2017r. tj od daty wymagalności roszczenia wskazanej w piśmie wzywającym do wypłaty należnej kwoty.

W zakresie kosztów adaptacji łazienki Sad uwzględniła opinię biegłego, który wycenił uzasadnione koszty adaptacji na kwotę 20 607,77 zł brutto, po odjęciu od tej kwoty wypłaconego już odszkodowania w wysokości 6243.89zł, do wypłaty pozostała kwota 14 363,88zł, w pozostałym zakresie powództwo należało oddalić jako nie wykazane. Nie uwzględnił przy tym Sąd wniosków pozwanego, aby pomniejszyć wyliczoną przez biegłego kwotę o pozycje wskazane przez pozwanego w piśmie procesowym z dnia 5.09.2018r. Zwrócić bowiem uwagę należy, że biegły obliczył również wartość faktur, które zostały złożone do akt w związku z dokonanym remontem łazienki, których łączna wartość wynosi 20 812,24zł, a zatem jest bardzo zbliżona, nieco wyższa, od wyceny kosztorysowej dokonanej przez biegłego. Sąd uwzględnił zatem złożony do akt kosztorys, uznając, że wysokość tych kosztów została uprawdopodobniona. Odsetki za opóźnienie od zasądzonego roszczenia przyjęto od dnia 9.03.2017r. tj. od daty wymagalności roszczenia wskazanej w piśmie wzywającym do wypłaty należnej kwoty.

W zakresie kosztów opieki Sąd przyjął kwotę 10 zł za godzinę opieki, zgodnie z wnioskiem powoda, wobec uprawdopodobnienia kosztów tej opieki w oparciu o informacje uzyskaną z placówek zajmujących się takimi usługami, z której wynika, że odpłatność za jedna godzinę opieki wynosi od co najmniej 13 złotych brutto.( k 679 i 691 akt).Nie przyjęto jednak za zasadne ilości godzin, wskazanych przez stronę powodową w tym zakresie. Jak wynika z zeznań powódki, jej córki i zięcia powódka wymagała pomocy przy większości czynności życiowych przez okres 11 miesięcy po wyjściu ze szpitala czyli od 21.05.2015r do kwietnia 2016r. W ocenie Sądu niezbędna opieka obejmowała 10 godzin dziennie, należy bowiem odliczyć czas nocny, kiedy powódka nie wymagała stałego zaangażowania. Przy czym w tym okresie do powódki przychodziła pielęgniarka, która przebywała u niej około 3 godzin dziennie. Odliczając zatem porę nocną 8 godzin i 3 godziny, pozostaje 13 godzin w ciągu dnia. Należy jednak mieć na uwadze okoliczność, że córka powódki zamieszkuje w tym samym budynku co matka, zatem z pewnością oprócz opieki nad matką wykonywała inne czynności związane ze swoim życiem. Mając to na uwadze, oceniono, iż czas poświęcony w tym okresie na stałą opiekę nie przekraczał 10 godzin dziennie. Powódka zeznała, że później jeszcze przez pól roku potrzebowała intensywniejszej opieki, ale już w mniejszym wymiarze czasu. Sąd uznał zatem, że powódka potrzebowała przez kolejne pół roku tj. do października 2016r. opieki w wymiarze 6 godzin. Córka i zięć zeznali na rozprawie, że w późniejszym okresie poświęcali jej około 5-7 godzin czasu na opiekę. Od 1 listopada 2016r. wymiar sprawowanej opieki, w ocenie Sądu, nie przekracza 4 godzin dziennie, co również potwierdziła w swoich zeznania T. K..

Zatem przyjmując, że przez okres 11 miesięcy czyli 334 dni od 21 maja 2015r. do 30 kwietnia 2016r. opieka dzienna wynosiła 10 godzin, odszkodowanie wynosi 33 400zł ( 334 dni x 10 godzi x 10zł). Powódka pierwotnie żądała wypłacenia odszkodowania z tego tytułu odszkodowania w kwocie 15 570 zł za okres od 21.05.2015r. do 20.08.2015r.następnie rozszerzyła o kwotę 50 800zł za okres od 21.08.2015r. do 30 kwietnia 2016r. Strona pozwana wypłaciła odszkodowanie w kwocie 6 080,90 zł, a zatem za wskazany okres od 21 maja 2015r. do 30 kwietnia 2016r. należne odszkodowanie wynosi 27 319 ,10zł. Przy określeniu wysokości odszkodowania z tytułu sprawowanej opieki znajduje zastosowanie art.322 kc, który daje możliwość sądowi zasądzenia odpowiedniej sumy według swojej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Odsetki za opóźnienie uwzględniono przyjmując daty doręczenia pism stronie pozwanej zawierających rozszerzenia roszczenia w tym zakresie tj. od kwoty 19,10zł od 2.10.2015r. od kwoty 27 300zł od 11.06.2016r.

W zakresie renty, materiał dowodowy w szczególności opinia biegłego ortopedy dała podstawy do stwierdzenia, że powódka na skutek doznanych obrażeń wymaga stałej pomocy osób trzecich, a zatem została spełniona przesłanka z art.444 §2 kc, bowiem zwiększyły się potrzeby powódki w zakresie kosztów jej utrzymania. Sąd, jak wyżej wskazano przyjął jednak inny czas niezbędny, jaki musi być poświecony powódce w zakresie sprawowanej opieki, co miało wpływ na wysokość ustalonej renty. Przyjmując zatem, że w okresie od 1 maja 2016r. do 31 października 2016r. powódka wymagała opieki w wymiarze 6 godzin dziennie należna renta w tym okresie wynosi po 1820 zł miesięcznie, natomiast od 1 listopada 2016r, przyjmując 4 godziny dziennie renta wynosi po 1220 zł miesięcznie.

Sąd jednocześnie na mocy art. 355§1 kpc umorzył postępowania w zakresie żądania, która zostało cofnięte ze zrzeczeniem się roszczenia.

W zakresie niewykazanym, jak wyżej uzasadniono, oddalono powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 100 kpc z uwagi na ostateczny wynik sprawy tj. wygraną powoda w 53,5% i pozwanego w 46,5% . Przy czym Sąd uznał, że w zakresie kwoty 30 000 zł zadośćuczynienia, którą pozwany wypłacił powódce w dniu 1.07.2015r. powód przegrała sprawę, bowiem pozwany wypłacił kwotę w terminie wynikającym z obowiązujących przepisów i nie dał podstaw do wytoczenia w tym zakresie powództwa. We wskazanej proporcji Sąd obciążył strony kosztami opłaty sądowej i kosztami opinii biegłych. Natomiast z uwagi na podobny procent w jakim strony utrzymały się przy swoich wnioskach zniesiono wzajemnie koszty zastępstwa procesowego.

SSO Beata Majewska-Czajkowska