II AKa 499/20 - wyrok Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2021-04-26
Sygn. akt: II AKa 499/20
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 kwietnia 2021 r.
Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący |
SSA Waldemar Szmidt (spr.) |
Sędziowie |
SSA Michał Marzec SSO del. Rafał Doros |
Protokolant |
Mateusz Dejas |
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Sosnowiec-Południe w Sosnowcu Michała Kijonki
po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2021 r. sprawy
P. S. syna G. i A. urodzonego w dniu (...) w S.
oskarżonego o czyn z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k.
na skutek apelacji prokuratora i obrońcy
od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach
z dnia 25 września 2020 roku, sygn. akt XXI K 218/18
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że :
- -
-
w punkcie 1 uznaje oskarżonego P. S. za winnego tego, że 15 lipca 2018 roku w S. na ul. (...), po uprzednim zaatakowaniu go przez pokrzywdzonego, poprzez zadawanie między innymi uderzeń w głowę M. D. w wyniku czego pokrzywdzony upadł na podłoże, spowodował u niego uraz twarzowo mózgowy, obrzęk okolicy szczękowej po stronie lewej, obrzęk twarzy po stronie lewej, uraz kręgosłupa szyjnego powodujący zniesienie rezerwy płynowej, uszkodzenie mózgu wskutek pourazowego masywnego krwotoku podpajęczynówkowego, z dalszymi powikłaniami, co w efekcie doprowadziło do niedowładu spastycznego czterokończynowego, które to obrażenia spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu oraz całkowitą i trwałą niezdolność do pracy pokrzywdzonego, przy czym oskarżony działał w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznej stosując sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu – to jest przestępstwa z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. w związku z art. 25 § 2 k.k.
i za to, na mocy art. 156 § 1 pkt 2 k.k. przy zastosowaniu art. 25 § 2 k.k. i 60 § 1 i §6 pkt. 2 k.k. wymierza oskarżonemu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności. - -
-
uchyla rozstrzygnięcie zawarte w punktach 2.3.4 i 5
2. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,
3. zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. D. 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;
4. zwalnia oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.
SSO del. Rafał Doros SSA Waldemar SzmidtSSA Michał Marzec
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 499/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 25 września 2020 roku |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☒ w części |
☒ |
co do winy |
||
☒ |
co do kary |
|||
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
1.5. Ustalenie faktów |
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.1.1. |
||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2.1. |
1.6. Ocena dowodów |
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
3.1. |
Apelacja obrońcy. Zarzuty obrazy prawa procesowego które miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku a to; - art 4,7,410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego z pominięciem jego całokształtu i w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosków przeciwnych w szczególności poprzez błędne przyjęcie, ze oskarżony działał wyłącznie w celu odwetu a nie w ramach obrony koniecznej, podczas gdy w rzeczywistości oskarżony działając właśnie w ramach obrony koniecznej odpierał atak pokrzywdzonego, a także poprzez przyjęcie, ze oskarżony rozmawiał z pokrzywdzonym i miał możliwość zaobserwowania, ze jest on pod znacznym wpływem alkoholu, a nadto, żer zadając ciosy godził się na spowodowanie u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podczas gdy materiał dowodowy nie daje podstaw do takich ustaleń. Nadto art 424 par 2 k.p.k. poprzez zaniechanie uwzględnienia w kontekście zasądzonego odszkodowania przyczynienia się pokrzywdzonego do powstania uszczerbku na zdrowiu poprzez pozostawanie przezeń w stanie upojenia alkoholowego, a także oceny złożonych przez oskarżonego zeznań jako świadka w niniejszym procesie 13 sierpnia 2018 roku a także zaniechanie rozpoznania wszystkich wniosków dowodowych złożonych przez obrońcę, a w szczególności złożonych w dniach m26 kwietnia 2019 roku, 18 maja 2020 roku, 10 sierpnia 2020 roku |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut apelacji obrońcy kwestionujący prawidłowość ustaleń sądu co do działania oskarżonego P. S. w ramach obrony koniecznej z przekroczeniem jej granic jest zasadny. Nie można natomiast podzielić poglądu jakoby działanie oskarżonego stanowiło kontratyp wyłączający jego odpowiedzialność karną na zasadzie art. 25 par 1 k.k. Przesłanki takiego stanowiska sądu odwoławczego są następujące. Dowodem kardynalnym i zasadniczym dla właściwego rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego stanowi zapis monitoringu, oddający niezwykle wiernie cały przebieg zdarzenia, a także okoliczności je poprzedzające oraz te, które nastąpiły później. Uważna analiza tego dowodu dokonana przez sąd odwoławczy prowadzi do wniosku, że konstatacje sądu I instancji wykluczające, aby oskarżony podejmując działania ofensywne fizycznie wobec pokrzywdzonego czynił to w obronie własnej, są błędne. Stwierdził sąd okręgowy /vide k. 15 uzasadnienia/ że „oskarżony , który został zaatakowany przez pokrzywdzonego wstał i zaczął okładać pięściami w głowę pokrzywdzonego w sytuacji gdy M. D. nie tylko nie ponawiał żadnych działań agresywnych, ale w zasadzie nie podejmował skutecznej obrony przez ciosami” Konstatując powyższe sąd wyklucza możliwość usprawiedliwionego skierowanego przeciwnie ataku oskarżonego – w obronie własnej. Tymczasem w ocenie sądu odwoławczego, skoro niespornym jest , że oskarżony – w żaden sposób nie prowokując pokrzywdzonego, siedząc na murku, nie wchodząc nawet w konflikt werbalny, nie będąc na atak przygotowany, w bezpośredniej reakcji na zadany mu cios – wstał i uderzenie oddał – to był do takiego działania uprawniony. Pokrzywdzony bowiem, po zadaniu ciosu nie ponawiał działań agresywnych nie tyle z własnej woli – ile wobec intensywnej reakcji oskarżonego do której był w tym momencie uprawiony. Zaatakowany oskarżony mógł bowiem reagować tak, aby sprawca napaści – która była niewątpliwa i wynika choćby z opisu czynu przypisanego przez sąd okręgowy – zaniechał jej dobrowolnie lub tez ulegając sile kontrataku oskarżonego. Stwierdzenie sądu o „działaniu przez oskarżonego w odwecie” , po „zakończonym już ataku pokrzywdzonego” jest dowolne i nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym. W tej części zajścia, ustalenie iż oskarżony odpierał bezpośredni, bezprawny atak skierowany przeciwko dobru chronionemu prawem jakim była w tym wypadku /co najmniej/ jego nietykalność cielesna, jawi się zdaniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach jako w pełni zasadne. Świadczą również o tym zeznania świadków powołanych na potwierdzenie tego stanowiska przez skarżącego. Powyższe powoduje, że w tej części zarzut apelacji obrońcy ocenić należy jako uzasadniony. Podzielić również należy pogląd- sformułowany jako alternatywny zarzut apelacji, że zachowanie oskarżonego wykroczyło zdecydowanie poza granice dozwolonej prawem obrony – co jednak wyklucza trafność pierwotnej tezy apelacji aby w trakcie całego zajścia status kontratypu z art. 25 par 1 k.k. był zachowany. Oskarżony bowiem nie poprzestał na odparciu ataku, którym było jednokrotne uderzenie, czy raczej próba uderzenia /wszak oskarżony żadnych istotnych obrażeń wskutek zajścia nie odniósł/. Dozwolona prawem obrona przerodziła się w agresję o skrajnie nieadekwatnej intensywności, która spowodowała niezwykle ciężkie obrażenia cielesne pokrzywdzonego. Sprawca zadawał kolejno serie uderzeń w kompletnie bezwładnego i nie reagującego na nie obronnie pokrzywdzonego, w newralgiczne dla zdrowia i życia części ciała. Zaprzestał zadawania ciosów dopiero wówczas, gdy pokrzywdzony, słaniający się uprzednio na nogach – upadł. Powyższe okoliczności powodują, ze Sąd Apelacyjny w Katowicach dokonując analizy prawnomaterialnej zachowania podjętego przez oskarżonego, uznał ostatecznie, że działał on in tempore criminis w sposób zawiniony, przekraczając granice obrony koniecznej w formie ekscesu intensywnego. Nie sposób podzielić zarzutów apelacji odnoszącej się do domniemanych niedostatków postępowania dowodowego, a w szczególności nieprzeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez obronę, a dotyczących czynności medycznych podejmowanych wobec pokrzywdzonego, w kontekście potencjalnego związku przyczynowego pomiędzy jego finalnymi obrażeniami a zachowaniem sprawcy. Brak formalnego rozstrzygnięcia w postaci oddalenia wniosku dowodowego stanowi oczywiście o uchybieniu, w realiach jednak niniejszej sprawy brak było podstaw, aby w szerszym niż dotąd zakresie kwestie powyższe badać bardziej szczegółowo, niż to uczyniono w trakcie postępowania przygotowawczego i przewodu sądowego. Kwota zasądzonego odszkodowania – zadośćuczynienia, uwzględnia natomiast wszystkie konieczne w tym zakresie elementy, w tym również fakt przyczynienia się pokrzywdzonego do zaistnienia zdarzenia, które skutkowało doznanymi obrażeniami ciała. Nie wyczerpuje zresztą zapadłe w tym względzie rozstrzygnięcie dalszych roszczeń majątkowych o charakterze cywilnoprawnym skierowanych przeciwko sprawcy, takich jak np. renta. Zarzut dotyczący odstąpienia od przeprowadzenia dowodu z zeznań, które oskarżony złożył w pierwszej fazie procesu jako świadek – wobec cofnięcia go w toku postępowania odwoławczego, nie będzie przez sąd II instancji w tym miejscu, jako oczywiście bezzasadny analizowany. |
||
Wniosek |
||
o uniewinnienie lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Wobec uznania, że postawione zarzuty trafne są jedynie częściowo i skuteczne być mogą jedynie w zakresie oceny działania oskarżonego jako podjętego z przekroczeniem granic obrony koniecznej o czym wyżej /pkt 3.1 uzasadnienia/, nie może być mowy o uniewinnieniu oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu lub tez o uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania |
||
3.2. |
Zarzut obrońcy obrazy prawa materialnego poprzez niezastosowanie art 25 par 3 k.k. 25 par 2 k.k. poprzez zaniechanie od odstąpienia od wymierzenia kary oskarżonemu, lub nadzwyczajnego jej złagodzenia z uwagi na przekroczenie granic obrony koniecznej, oraz art 362 k.c. , 46 par 1 k.k. poprzez zaniechanie obniżenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego w sytuacji znacznego przyczynienia się pokrzywdzonego do powstania szkody niematerialne. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut obrazy art. 25 par 3 k.k. jest w oczywistym stopniu bezzasadny. Stan faktyczny sprawy oparty o analizę wszystkich zgromadzanych dowodów nie daje żadnych podstaw aby uznać, że oskarżony przekroczył granice obrony koniecznej pod wpływem strachu, lub wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami. Dysproporcja sił pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym, przebieg zdarzenia – nie wskazujący, aby okoliczności pierwotnego zamachu pokrzywdzonego uzasadniały tak silne wzburzenie o jakim mowa w treści art. 25 par 3 k.k. wykluczają możliwość odstąpienia od wymierzenia kary. Trafnym natomiast jest zarzut dotyczący zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary z pominięciem okoliczności związanych z przekroczeniem granic obrony koniecznej. W tym zakresie, w ocenie sądu odwoławczego poza już wskazanymi przez sąd okręgowy faktami dotyczącymi osoby sprawcy – rozstrzygnięcie oparte o treść art. 60 par 1 k.k. znajduje oparcie również w treści art. 25 par 2 k.k. Kwestie związane z wysokością odszkodowania zostały już wyżej przez sąd odwoławczy omówione / vide pkt 3.1 uzasadnienia/ |
||
Wniosek |
||
jak w punkcie 3.1 |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Argumentacja tożsama jak w punkcie 3.1 niniejszego uzasadnienia |
||
3.3. |
Apelacja prokuratora. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym uznaniu przez sąd, że zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenie wobec oskarżonego kary z warunkowym zawieszeniem wykonania podczas gdy całościowa ocena dowodów nie uzasadnia takiego stanowiska |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut jest zasadny częściowo. Okoliczności sprawy i przyjęcie, ze oskarżony działał w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznie w pełni uzasadniał wymierzenie kary z zastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzenia zgodnie z normą art. 60 par 1 k.k. Wymierzenie oskarżonemu za popełniony czyn kary 3 lat pozbawienia wolności stanowiłoby rozstrzygnięcie rażąco niewspółmiernie surowe i pozostawałoby w opozycji do kryteriów wymiaru kary sprawiedliwej określony w art. 53 i następnych kodeksu karnego. Podzielić natomiast należy stanowisko, że stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił wymaga wydania wyroku skazującego na karę bezwzględną, czyli podlegająca wykonaniu w warunkach izolacji penitencjarnej,. Swoje stanowisko w tym zakresie sąd odwoławczy przedstawi stanowisko w tej części uzasadnienia, która dotyczy kary przez ten sąd ostatecznie wymierzonej w punkcie 5,2.1 niniejszego uzasadnienia. |
||
Wniosek |
||
o zmianę wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary 3 lat pozbawienia wolności. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Zastosowanie przez sąd odwoławczy nadzwyczajnego złagodzenia kary wymagała orzeczenia jej poniżej dolnej granicy stanowionej poprzez przepis art. 156 par 1 pkt 2 k.k. z kolei uwzględnienie argumentów oskarżyciela odnoszących się do jej surowości – w aspekcie możliwego warunkowego zawieszenia jej wykonania, spowodowało zmianę w tej części wyroku sądu I instancji. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
4.1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zmiana wyroku w zakresie winy i kary - punkt 1 Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokując wskutek wniesionych w sprawie apelacji uznał oskarżonego P. S. za winnego popełniania przestępstwa z art. 156 par 1 pkt 2 k.k. w związku z art. 25 par 2 k.k. i za to na mocy art. 156 par 1 pkt 2 k.k. /vide postanowienie o sprostowaniu wyroku z 6 maja 20121 roku, w aktach sprawy/, przy zastosowaniu art. 25 par 2 i 60 par 1 i par 6 pkt 2 k.k. skazał oskarżonego na karę 2 lat pozbawienia wolności, uchylając orzeczenia zawarte w punktach 2,3,4,5,wyroku i w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymując w mocy. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Zmiana wyroku sądu I instancji nastąpiła w rezultacie uwzględnienia w części apelacji prokuratora i obrońcy. Uwzględniając apelację obrońcy uznał sąd odwoławczy że oskarżony działał w warunkach obrony koniecznej z przekroczeniem jej granic i zastosował wymierzając karę dobrodziejstwo nadzwyczajnego jej złagodzenia. Z kolei podzielając stanowisko prokuratora Sad Apelacyjny w Katowicach podzielił pogląd, że orzeczona przez sąd okręgowy kara pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jawi się jako rażąco niewspółmiernie łagodna. W ocenie sądu odwoławczego w niniejszej sprawie zachodzą warunki aby kara wymierzona oskarżonemu została nadzwyczajnie złagodzona. Oskarżony popełniając przestępstwo działał w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznej, przyznał się do winy, wyraził skruchę, jest młodociany i nie był dotąd karany. Powyższe okoliczności powodują, że w ocenie sądu odwoławczego, nawet najniższa kara wymierzona oskarżonemu w granicach ustawowego zagrożenia przestępstwa z art. 156 par 1 pokt 2 k.k. byłaby rażąco niewspółmiernie surową. Z drugiej jednak strony nie znalazł Sad Apelacyjny powodów, dla których orzeczoną karę należałoby warunkowo zawiesić. W tym kontekście przywołać należy szereg okoliczności obciążających, wskazujących na niezwykle wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony. Był nimi w szczególności, nadzwyczajna brutalność działania sprawcy, który kontynuował uderzenia w sytuacji kompletnej bierności i bezbronności pokrzywdzonego. Zadając ponad 20 silnych uderzeń w newralgiczne dla zdrowia i życia części ciała pokrzywdzonego – głowę, w sposób skrajnie agresywny, wywołał skutek tragiczny w postaci trwałego kalectwa pokrzywdzonego. Determinacja zachowania sprawcy, najlepiej postrzegalna podczas analizy dowodu rzeczowego w postaci zapisu monitoringu była wręcz szokująca i wymyka się normalnym kryteriom oceny naturalnych ludzkich relacji. Zdaniem sądu odwoławczego, w zaistniałej sytuacji, karą jedynie sprawiedliwą, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności łagodzących i obciążających może być jedynie kara izolacyjna, podlegająca wykonaniu, i taką też Sąd Apelacyjny w Katowicach, w rozmiarze 2 lat pozbawienia wolności orzekł. Wymiar kary nie jest na tyle znaczący, iżby w przewidywalnej przyszłości wyłączył oskarżonego z możliwości postępowania zgodnie z prawem i przyjętymi społecznie normami, jednocześnie jednak niezbędnym jest, aby oskarżonemu w deklarowanej w trakcie procesu skrusze i refleksji, towarzyszyła izolacja o charakterze penitencjarnym. |
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
5.3.1.1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
5.3.1.4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
2 |
w pozostałej części wyrok jako trafny został utrzymany w mocy |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
pkt 3,4 |
zasądzono na rzecz oskarżyciela posiłkowego zwrot kosztów zastępstwa procesowego. Oskarżony został zwolniony od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, którymi obciążono Skarb Państwa. |
7. PODPIS |
|
SSA Michał Marzec SSA Waldemar Szmidt SSO del. Rafał Doros |
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca, prokurator |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
wina i kara |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☒ w części |
☒ |
co do winy |
|||
☒ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację: Waldemar Szmidt, Michał Marzec , Rafał Doros
Data wytworzenia informacji: