Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1418/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. H. (1)

1) W dniu 29 sierpnia 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 1000 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

2) W dniu 3 września 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd, co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 2500 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

3) W dniu 5 września 2018 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd, co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadził do przekazania jej pieniędzy w kwocie 4500 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

4) W dniu 12 września 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 4300 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

5) W dniu 21 września 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 5500 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

6) W dniu 3 października 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd, co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 1400 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

7) W dniu 12 października 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 7500 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

8) W dniu 14 listopada 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej pieniędzy w kwocie 1300 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

9) W dniu 21 listopada 2018 roku w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania, doprowadziła pokrzywdzoną A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości udzielenia pomocy przy podjęciu czynności prawnych na rzecz M. D., w ten sposób, że swoim działaniem doprowadziła do przekazania jej przez pokrzywdzoną pieniędzy w kwocie 30.500 zł i nie wywiązała się z udzielonych obietnic, czym działała na szkodę A. C. (1), tj. czynu z art. 286 § 1 kk

z tym ustaleniem, że czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. D. był partnerem A. C. (1). W okresie od lipca do października 2018 roku przebywał w (...) w C. w oddziale zewnętrznym w B.. Tam poznał W. H., który także odbywał karę. W. H. podczas prowadzonych rozmów zasugerował M. D., że jest możliwe zrealizowanie wniosku o zastosowanie wobec M. D. o przerwę w karze lub innych możliwości, np. przepustek czy wyjścia z uwagi na stan zdrowia. W. H. przekazał M. D., że jego matka zna skutecznego prawnika, który potrafi takie kroki prawne podjąć i uzyskać satysfakcjonujący klienta rezultat. M. D. poinformował o tych rozmowach A. C. (1). Pośrednikiem w kontakcie z prawnikiem miała być matka W. B. H.. A. C. (1) miała przekazywać pieniądze B. H. (1) przekazem pocztowym błyskawicznym za pośrednictwem poczty polskiej. A. C. (1) znając adres oraz numer telefonu B. H. (1) przekazała jej łącznie kwotę 58.500 złotych, tj. w dniu 29.08.2018 r. - przekazała kwotę 1000 zł, w dniu 03.09.2018 r. kwotę 2500 zł, w dniu 05.09.2018 r. kwotę 4500 zł, w dniu 12.09.2018 r. kwotę 4300 zł, w dniu 21.09.2018 r. kwotę 5500 zł, w dniu 03.10.2018 r. kwotę 1400 zł, w dniu 12.10.2018 r. kwotę 7500 zł, w dniu 04.11.2018 r. kwotę 1300 zł i w dniu 21.11.2018 r. kwotę 30.500 zł.

Początkowo kwoty wpłacane na rzecz B. H. (1) miały służyć wstępnemu rozpoznaniu sprawy przez prawnika. Potem okazywało się, że potrzebne są dodatkowe środki na dalsze czynności. M. D. w trakcie pobytu w B. cały czas utrzymywał kontakt z B. H. (1), która obiecywała, że za chwilę sprawa zostanie załatwiona i prosiła o kontakt za klika dni.

W listopadzie 2018 roku M. D. został przeniesiony do(...) we W..

W styczniu 2019 roku A. C. (1) skontaktowała się telefonicznie z B. H. (1), która oświadczyła, że trzeba czekać na rezultaty pracy prawnika, że wszystko się toczy. W kolejnych rozmowach B. H. (1) zbywała A. C. (1) powtarzając wcześniejsze słowa. Ostatni kontakt z B. H. (1) został nawiązany w lipcu 2019 roku. A. C. (1) zażądała od B. H. (1) zwrotu pieniędzy jednak ta wszystkiemu zaprzeczyła i się rozłączyła.

wyjaśnienia B. H.

123

zeznania A. C.

10-12,301-301v.

zeznanie (...)

53-54

zeznanie W. G.

82-84

kserokopia potwierdzeń przelewu

4-6

kserokopia korespondencji sms

46-48, 66-78

pismo poczty polskiej

50-51

B. H. (1) nie była wcześniej karana sądownie.

karta karna

294

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia B. H.

Sąd nie przyznał wyjaśnieniom oskarżonej B. H. (1) waloru wiarygodności w zakresie w jakim nie przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów. W tym bowiem zakresie jej wyjaśnienia są niejasne i sprzeczne z innymi dowodami zgromadzonymi w przedmiotowej sprawie, w tym, z jasnymi i konsekwentnymi zeznaniami świadków A. C. (1), M. D. i W. G. (2), którym sąd dał w pełni wiarę. A. C. (1) i M. D. wyraźnie wskazali, że wykorzystując zaistniałą sytuację i położenie M. D. oskarżona uzyskała od nich środki pieniężne, zapewniała o udzieleniu pomocy prawnej lub zwrocie uzyskanych środków.

zeznania A. C., (...)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. C. (1) i M. D. albowiem są jasne i spójne. Świadkowie w sposób możliwie dokładny przedstawili "mechanizm: działania oskarżonej oraz W. H. oraz okoliczności związane z przekazaniem pieniędzy na rachunek B. H. (1). Wersja podawana przez świadków znajduje potwierdzenie w dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania, w tym z potwierdzeniami przelewów realizowanych na rachunek B. H. (1). Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania.

zeznanie W. G.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadka W. G. (2) albowiem są one jasne i spójne. Świadek w sposób kategoryczny oświadczył, że nie zna osób o nazwisku H., takie nazwiska nic mu nie mówią i nadto nie podejmował żadnych czynności prawnych wobec osoby o nazwisku M. D.. Świadek wskazał również, że nie otrzymywał żadnych pieniędzy od osób o wskazanych wyżej nazwiskach. Sąd nie miał podstaw do kwestionowania tych zeznań.

kserokopia potwierdzeń przelewu, kserokopia wiadomości sms, karta karna, pismo poczty polskiej

W ocenie Sądu wiarygodne pozostają w sprawie zebrane wszelkie dokumenty. Sąd nie znalazł powodów by je kwestionować, strony również nie kwestionowały ich prawdziwości. Dodatkowo zważyć należy, że dane o karalności sporządzone zostały przez odpowiednio umocowane od tego osoby z uwzględnieniem przepisów prawnych.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

B. H. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przechodząc do rozważań prawnych zważyć należy, że przedmiotem ochrony przestępstwa oszustwa, stypizowanego w art. 286 § 1 kk jest mienie, tj. majątek, wręcz sytuacja majątkowa danego podmiotu (vide. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, Komentarz do art. 286 Kodeksu karnego [w:] A. Zoll (red.), A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., Zakamycze 2006 cyt. za: D. Pleńska, O. Górniok [w:] System prawa karnego, s. 418, tom IV , O przestępstwach w szczególności, część II, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1989; J. Bednarzak, Przestępstwo oszustwa w polskim prawie karnym, s. 78 i n., Warszawa 1971), chodzi przy tym o majątek jakiegokolwiek podmiotu, nie tylko tego, który przysługuje osobie dokonującej niekorzystnego rozporządzenia. Przestępstwo oszustwa jest przestępstwem o charakterze powszechnym, tj. dopuścić się go może każdy podmiot zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej (vide. ibidem).

Wskazać należy, że przestępstwo oszustwa zostało określone za pomocą znamienia czynnościowo-skutkowego polegającego na doprowadzeniu do rozporządzenia mieniem (majątkiem). Czynność sprawcza sprowadza się do wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. W niniejszej sprawie czynność sprawcza oskarżonych polegała na wprowadzeniu w błąd pracownika instytucji bankowej. W sytuacji wprowadzenia w błąd sprawca wywołuje w świadomości pokrzywdzonego lub innej osoby, której mienie stanowi przedmiot rozporządzenia dokonywanego przez wprowadzonego w błąd, fałszywe wyobrażenie, czyli rozbieżność między rzeczywistością a jej odzwierciedleniem w świadomości dokonującego rozporządzenia mieniem (vide. ibidem).

Należy wskazać, że zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. np. wyrok z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt III KK 362/06, niepubl.) podkreślano na gruncie art. 286 § 1 k.k., że sposób działania sprawcy oszustwa względem innej osoby musi polegać na:

a) wprowadzeniu jej w błąd poprzez wywołanie u niej wyobrażenia o istniejącej (nie przyszłej) rzeczywistości, która jest w istocie inna niż przedstawia jej sprawca;

b) wyzyskaniu błędu pokrzywdzonego, tj. jego subiektywnego wyobrażenia o rzeczywistości, która jest w istocie odmienna i o czym sprawca wie;

c) wyzyskaniu niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Należy dodać, że wprowadzenie w błąd może mieć postać zarówno działania (np. sprawca przedstawia pokrzywdzonemu nieprawdziwe informacje dotyczące transakcji), jak i zaniechania (np. sprawca zataja przed pokrzywdzonym istotne informacje ). Wprowadzenie w błąd dotyczyć może zarówno okoliczności zewnętrznych (cech przedmiotów) oraz stanów wewnętrznych (stanów psychicznych i intelektualnych). Opisane sposoby działania sprawcy muszą poprzedzać niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego, stąd też istotnym znamieniem oszustwa jest związek przyczynowy między wprowadzeniem w błąd, czy wyzyskaniem błędu a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem.

W ocenie Sądu ustalony w sprawie stan faktyczny pozwala uznać, że zachodzi związek przyczynowy między wprowadzeniem pokrzywdzonej w błąd a niekorzystnym rozporządzeniem przez nią mieniem. Pokrzywdzona nie przekazałaby oskarżonej pieniędzy gdyby oskarżona nie złożyła obietnic udzielenie pomocy przy podjęciu czynności prawnych wobec M. D.. Oskarżona działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą deklarowała taką pomoc a nadto zwrot pieniędzy. Pokrzywdzona postępowała w zaufaniu do jej oświadczeń, w których zapewniała i utwierdzała ich w mylnym wyobrażeniu o tym, że wywiąże się z obietnic pomocy.

Sąd przyjął, iż czyny oskarżonej B. H. (1) wyczerpywały dyspozycję art. 286 § 1 kk kilkukrotnie. Czyny przypisane w punktach I - IX wyroku zostały popełnione w od sierpnia do listopada 2018 roku. W takim przypadku, zważywszy na krótkie odstępy czasu, w których czyny przypisane oskarżonej były popełniane oraz tożsamość rodzajową należy uznać, że zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. H. (1)

I - III

I - IX

Mając na uwadze to, iż kara jest przede wszystkim środkiem polityki karnej umożliwiającym osiągnięcie celów prewencyjnych i represyjnych, a w szczególności ma zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa przez sprawcę i skłonić go do przestrzegania porządku prawnego Sąd postanowił wymierzyć oskarżonej B. H. (1) za przypisane czyny karę pozbawienia wolności oraz karę grzywny.

W ocenie Sądu orzeczona kara 1 roku pozbawienia wolności realizuje wszelkie dyrektywy wymienione w art. 53 i nast. kk i uwzględnia wysoki stopień zawinienia oskarżonej, sposób dokonania przestępstw, właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jej dotychczasowy sposób życia. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej. W tym ostatnim aspekcie zawiera walor wychowawczy wskazując jakie skutki niesie za sobą nieprzestrzeganie zasad obowiązującego porządku prawnego, doskonale przecież znanego oskarżonej. W ocenie Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów, uwzględnia w sposób całościowy okoliczności popełnienia przestępstw, zaś jej dolegliwość nie przekraczają stopnia winy, zgodnie z dyrektywami zawartymi w przepisie art. 53 kk. Podkreślić należy, że kara została wymierzona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Rozważając możliwość zastosowania wobec oskarżonej instytucji warunkowego zawieszenia orzeczonej kary, należy stwierdzić, że zachodzi przesłanka formalna do zawieszenia jej wykonania, wyrażająca się wysokością kary, która nie przekracza 1 roku pozbawienia wolności. Na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Sąd poddał osobę oskarżonej szczególnej uwadze w związku z możliwością warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Decydującą rolę w przyjęciu pozytywnej prognozy kryminologicznej miały warunki osobiste oskarżonej, która prowadzi w miarę ustabilizowany tryb życia. W ocenie Sądu jest bardzo duża szansa, że oskarżona pomimo zawieszenia wykonania kary nie powróci więcej na drogę przestępstwa.

Zawieszając wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd kierował się wskazaniami określonymi w art. 69 § 1 kk. Jak wynika z ustaleń faktycznych, oskarżona nie była uprzednio karana sądownie. Należy przyjąć, iż wystarczającym dla osiągnięcia w stosunku do niej celów postępowania, a przede wszystkim zapobieżenia ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa będzie wymierzenie kary we wskazanej wysokości, pomimo braku jej efektywnego wykonywania. Wyznaczony przez Sąd okres 3 lat próby jest konieczny ale i wystarczający dla wykazania się przez oskarżoną stałą i konsekwentną wolą nie popełniania nigdy więcej czynów zabronionych. Dodać należy, iż ewentualne ponowne popełnienie przez oskarżoną przestępstwa w okresie próby skutkować będzie, poza wszczęciem kolejnego postępowania, koniecznością zarządzenia wykonania orzeczonej wobec niej kary pozbawienia wolności.

W związku z tym, że oskarżona dopuściła się zarzuconych aktem oskarżenia występków w celu uzyskania korzyści majątkowej, Sąd zdecydował również o ukaraniu jej karą grzywny w łącznej wysokości 2.000 złotych (40 stawek dziennych po 50 złotych). Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 33 § 2 kk sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. Sąd wymierzając karę grzywny we wspomnianej w sentencji wyroku wysokości kierował się również zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 kk. Co więcej, Sąd uwzględnił sytuację materialną i finansową oskarżonej i w oparciu o jej analizę doszedł do przekonania, że uiszczenie kary grzywny w przewidzianej wysokości jest w zasięgu jej możliwości finansowych i majątkowych. Ponadto orzeczona kara grzywny będzie stanowiła jedyną realną dolegliwość.

Stosownie do treści art. 72 § 1 pkt 1 kk Sąd zobowiązał oskarżoną do pisemnego informowania Sądu o przebiegu okresu próby w odstępach co 6 miesięcy.

B. H. (1)

IV

I - IX

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd nałożył na oskarżoną obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. C. (1) kwoty 58.500 zł stanowiącej równowartość poniesionej szkody - kwoty wpłaconej na rzecz oskarżonej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V, VI

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 627 kpk, obciążając nimi oskarżoną. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe i finansowe oskarżonej, konieczność uiszczenia opłaty i wydatków w łącznej kwocie 1129,66 złotych nie wpłynie negatywnie na możliwość utrzymania oskarżonej i jej rodziny, szczególnie, że od momentu wpłynięcia sprawy do Sądu upłynął już znaczny okres. Jednocześnie Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 2736 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego przez adwokata. Wysokość zasądzonej kwoty ustalono w oparciu o przepisy § 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 3, § 15 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

7.  Podpis

Sędzia Marcin Czarciński