Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 722/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

Sąd ograniczył uzasadnienie do oskarżonego A. N. – zgodnie ze złożonym wnioskiem.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. N.

W dniu 19.04.2022r. ok. godz. 18.00 przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do garażu umiejscowionego na działce nr (...), poprzez próbę siłowego otwarcia drzwi wejściowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję pokrzywdzonego, czym działał na szkodę A. S. (1), przy czym czyn stanowił wypadek mniejszej wagi, a czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 8 marca 2019 r. do 2 listopada 2021r. kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt II K 657/19 łączącej m.in. karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II K 138/19, która z kolei łączyła karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt II K 225/18 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 19 kwietnia 2022 r. ok godz. 18:00 K. M. i A. N. przyjechali srebrnym samochodem marki H. nr rej. (...) w okolice marketu D. w (...). Samochodem kierował K. M.. Mężczyzna zatrzymał samochód z tyłu sklepu w miejscu przeznaczonym dla dostaw towaru. Następnie K. M. i A. N. znosili do samochodu leżące w okolicy metalowe elementy.

wyjaśnienia K. M.

61 - 62

zeznania P. W.

92 - 93, 152

zeznania A. S. (1)

5 - 6, 36v, 151 - 151v

zapis monitoringu

17

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

18 - 21

Na działce oznaczonej numerem (...) znajdującej się obok marketu D. posadowiony był murowany garaż należący do A. S. (1). Główne drzwi do budynku znajdowały się od strony ul. (...). Drugie drzwi garażu znajdowały się na przeciwnej ścianie budynku - były drewniane i zamknięte od środka hakiem ze śrubą.

zeznania A. S. (1)

5 - 6, 36v, 151 - 151v

protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

7 - 10

W czasie gdy A. N. i K. M. znosili do samochodu znalezione przedmioty, na parking do marketu D. przyjechał A. S. (1). A. S. (1) zaniepokoił się tym, że mężczyźni krążą w pobliżu jego garażu i postanowił podjechać w to miejsce swoim samochodem.

zeznania A. S. (1)

5 - 6 , 151 - 151v

zapis monitoringu

17

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

18 - 21

Następnie A. N. podszedł do drzwi prowadzących do garażu A. S. (1) i szarpał je, w wyniku czego odgiął je na odległość ok 30 - 40 cm. W tym czasie K. M. stał bliżej samochodu i obserwował działanie A. N.. Mężczyźni zamierzali dokonać kradzieży przedmiotów znajdujących się w garażu, w szczególności złomu.

wyjaśnienia K. M.

61 - 62

zeznania A. S. (1)

5 - 6, 36v, 151 - 151v

zeznania P. W.

92 - 93 , 152

protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

7 - 10

W tym samym czasie A. S. (1) podjechał bliżej i pobiegł w stronę garażu. Wówczas K. M. i A. N. zaczęli uciekać i wsiedli do samochodu, którym uprzednio przyjechali - K. M. na miejsce kierowcy, a A. N. na miejsce pasażera - i zaczęli odjeżdżać.

A. S. (1) chcąc uniemożliwić mężczyznom ucieczkę, rzucił swoim telefonem w szybę drzwi kierowcy, w wyniku czego szyba się potłukła. Wówczas samochód się zatrzymał, a A. S. (1) zażądał zwrotu telefonu. Mężczyzna zwrócił mu telefon.

Mężczyźni mówili wówczas A. S. (1), że chcieli tylko złom, a odjeżdżając A. N. krzyknął do niego, że będzie "odjebany". Po odjeździe mężczyzn, A. S. (1) powiadomił policję.

zeznania P. W.

92 - 93, 152

zeznania A. S. (1)

5- 6, 151 - 151v

zapis monitoringu

17

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

18 - 21

A. N. był uprzednio karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu.

W okresie od 8 marca 2019 r. do 2 listopada 2021r. A. N. odbywał karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt II K 657/19 łączącą m.in. karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II K 138/19, która z kolei łączyła karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt II K 225/18 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

67

odpis wyroku

75 - 76

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. N.

W dniu 19.04.2022r. ok. godz. 18.00 przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do garażu umiejscowionego na działce nr (...), poprzez próbę siłowego otwarcia drzwi wejściowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję pokrzywdzonego, czym działał na szkodę A. S. (1), przy czym czyn stanowił wypadek mniejszej wagi, a czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 8 marca 2019 r. do 2 listopada 2021r. kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt II K 657/19 łączącej m.in. karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II K 138/19, która z kolei łączyła karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt II K 225/18 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

A. N. nie dopuścił się zarzuconego mu czynu.

wyjaśnienia A. N.

88 - 89

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. M.

Wyjaśnienia oskarżonego K. M. ograniczały się do przyznania się do winy, niemniej jednak sąd nie miał podstaw, by je kwestionować, zważywszy iż korespondowały z zeznaniami P. W., A. S. (1), zapisem monitoringu.

zeznania A. S. (1)

Zeznania A. S. (1) sąd ocenił jako w pełni wiarygodne, bowiem były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne i w pełni korespondowały z dowodami w postaci zapisu monitoringu i protokołu oględzin miejsca.

zeznania P. W.

Sąd nie miał wątpliwości w zakresie wiarygodności zeznań P. W., które jawiły się jako w pełni konsekwentne, logiczne i stanowcze, a nadto spójne z zapisem monitoringu i zeznaniami A. S. (1).

zapis monitoringu

Autentyczność dowodu nie była kwestionowana w toku postępowania.

protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

Dokument urzędowy, sporządzony przez uprawnioną osobę, którego treść i autentyczność nie były kwestionowane w toku postępowania.

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

Dowód niekwestionowany w toku postępowania.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, niekwestionowany w toku postępowania.

odpisy wyroku

Dokument urzędowy, niekwestionowany w toku postępowania.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia A. N.

Sąd nie dał wiary oskarżonemu A. N. w zakresie, w jakim negował swoje sprawstwo, bowiem pozostawały w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z wyjaśnieniami K. M., zeznaniami A. S. (1), P. W., zapisem monitoringu i protokołem oględzin miejsca.

Wskazać należało, iż w świetle zeznań P. W. nie budziło wątpliwości, iż kamery monitoringu sklepu (...) zarejestrowały A. N. (mężczyzna ubrany w czarną czapkę z daszkiem, kurtkę czarną z kapturem) i K. M. (mężczyzna ubrany w szarą bluzę), którzy przyjechali srebrnym samochodem. Dalej z zeznań A. S. (1) jasno wynikało, iż jeden z mężczyzn szarpał za drzwi jego garażu, podczas gdy drugi obserwował jego zachowanie z pewnej odległości, zaś z zapisu monitoringu wynikało, iż obserwującym musiał być K. M.. Pokrzywdzony A. S. (1) również wskazał, iż według niego osobą, która szarpała za drzwi, był pasażer pojazdu. Wreszcie współoskarżony K. M. swymi wyjaśnieniami potwierdzał, iż sprawcy działali z zamiarem kradzieży z włamaniem.

W tym miejscu wskazać należało, iż w ocenie sądu okoliczność, że A. S. (1) na rozprawie nie rozpoznał oskarżonego, bynajmniej nie potwierdzała prawdziwości wyjaśnień oskarżonego. Zważyć należało, iż zdarzenie było dynamiczne, zaś sam pokrzywdzony rzucając telefonem w szybę drzwi kierowcy, miał zdecydowanie lepszą możliwość przyjrzeć się kierowcy, a nie pasażerowi. Niemniej jednak zdaniem sądu zeznania P. W. dawały podstawę do identyfikacji oskarżonego A. N. jako drugiego ze sprawców. Zauważyć należało, iż świadek wskazał, że niejednokrotnie widział oskarżonego, a nadto prowadził sprawę operacyjną dotyczącą kradzieży, o które podejrzewano A. N.. Co więcej, to świadek wskazał na szczególny znak rozpoznawczy dotyczący oskarżonego w postaci wytatuowanego napisu na szyi. Ów tatuaż był widoczny na monitoringu i odpowiadał tatuażowi, który oskarżony miał podczas rozprawy. Wreszcie świadek wskazał, iż w czasie próby zatrzymania oskarżonego podjętej przez świadka w ramach opisanej przez niego sprawy, oskarżony miał na sobie takie same ubrania jak te, które zarejestrowano na monitoringu. Sąd miał również na uwadze, iż P. W. jest funkcjonariuszem Policji, a zatem ma ponadprzeciętną świadomość konsekwencji związanych ze złożeniem fałszywych zeznań i pomówieniem innej osoby o dokonanie przestępstwa.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

A. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie sądu zgromadzone dowody, w tym w szczególności zeznania P. W. i A. S. (1) pozwalały na ustalenie, iż monitoring sklepu (...) zarejestrował w dniu 19 kwietnia 2022r. K. M. i A. N., którzy przyjechali samochodem w okolice sklepu
i początkowo zbierali znajdujące się na przyległym terenie elementy metalowe. Z kolei z zeznań A. S. (1) (w powiązaniu z rozpoznaniem dokonanym przez P. W.) wynikało, iż zastał oskarżonych w sytuacji, w której A. N. szarpał za drzwi do garażu, odchylając je znacząco, zaś K. M. stał w pewnej odległości, bliżej samochodu, jednakże z tego miejsca działania A. N. były dla niego widoczne. Sąd stanął zatem na stanowisku, iż obojgu oskarżonym przyświecał zamiar dokonania kradzieży przedmiotów znajdujących się w garażu, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w postaci zamkniętych od wewnątrz drzwi. Zważyć należało, iż tego rodzaju ustalenia potwierdzały wyjaśnienia K. M., który przecież przyznawał się do tak opisanego czynu. Do takiego wniosku prowadziły również okoliczności faktyczne zdarzenia - wszak nie sposób uznać, by w sytuacji podjętej próby dostania się do garażu, oskarżonym mógł przyświecać inny cel. Zaznaczyć również należało, iż oskarżeni początkowo zbierali znajdujące się w okolicy elementy metalowe, zaś do pokrzywdzonego krzyczeli, iż chcieli zabrać tylko złom. W tej sytuacji w istocie jako logiczne jawi się, iż oskarżeni liczyli, że tego rodzaju elementy znajdą również w garażu. Sąd przyjął, iż oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, pomimo iż K. M. stał
w pewnej odległości. Zdaniem sądu zachowanie oskarżonego stanowiło pewnego rodzaju asekurację dla A. K. M. obserwował okolicę, stał "na czatach", przy czym w pełni akceptował działania współoskarżonego. Zaznaczyć należało, iż oskarżeni przyjechali razem i razem uciekali po tym, jak próba dostania się do garażu została udaremniona z uwagi na pojawienie się pokrzywdzonego.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż oskarżony A. N. dopuścił się czynu polegającego na tym, że w dniu 19.04.2022r. ok. godz. 18.00 przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do garażu umiejscowionego na działce nr (...), poprzez próbę siłowego otwarcia drzwi wejściowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję pokrzywdzonego, czym działał na szkodę A. S. (1), przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi, tj. występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk.

Jednocześnie zważywszy na charakter czynu, okoliczności jego popełnienia oraz wartość przedmiotów, jakich zaboru zamierzał dokonać oskarżeni (metalowe przedmioty nadające się do odsprzedaży na złomie) sąd doszedł do wniosku, iż należało go zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi z art. 283 kk.

Sąd ustalił również, iż oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa, bowiem czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 8 marca 2019 r. do 2 listopada 2021r. kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt II K 657/19 łączącej m.in. karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II K 138/19, która z kolei łączyła karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt II K 225/18 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N.

2

2

Czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Jako okoliczności łagodzące sąd uwzględnił, iż czyn zakończył się na etapie usiłowania, zaś oskarżony liczył na zabór metalowych przedmiotów na złom, a zatem przedmiotów o niewielkiej wartości.

Z kolei jako okoliczności obciążające sąd potraktował to, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, "w biały dzień" w okolicy marketu spożywczego, a zatem w miejscu o znacznym natężeniu ruchu, co w ocenie sądu świadczy o zuchwałości oskarżonego. Nadto oskarżony był już karany za przestępstwa przeciwko mieniu, odbywał kary pozbawienia wolności, a mimo tego po raz kolejny powrócił na drogę przestępstwa i to zaledwie kilka miesięcy po opuszczeniu zakładu karnego, działając przy tym w warunkach recydywy.

W konsekwencji sąd zdecydował o wymierzeniu oskarżonemu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzona kara w ocenie sądu nie jest zbyt surowa, bowiem z uwagi na młody wiek oskarżonego oscyluje w dolnej granicy zagrożenia ustawowego, jednakże w ocenie sądu jest wystarczająca dla zabezpieczenia funkcji zapobiegawczej, represyjnej, jak i wychowawczej. Zdaniem sądu w obliczu wskazanych okoliczności łagodzących i obciążających kara w takim wymiarze jest adekwatna do wagi popełnionego czynu oraz stopnia zawinienia oskarżonego. Ponadto, w ocenie sądu kara ta odpowiada społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dając tym samym wyraźny sygnał, iż popełnianie przestępstw spotyka się ze zdecydowaną reakcją karną. Także dla oskarżonego wymierzona kara stanowi wyraźny sygnał, iż popełnienie kolejnego przestępstwa nie będzie spotykać się z pobłażliwością i będzie skutkować osadzeniem oskarżonego w zakładzie karnym.

Decydując o wyborze kary, sąd nie skorzystał z treści art. 37a kk, uznając iż w przypadku oskarżonego adekwatna będzie tylko kara pozbawienia wolności. Zauważyć należało, iż oskarżony dopuścił się kolejnego przestępstwa przeciwko mieniu zaledwie po kilku miesiącach od odbycia kary 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu taka postawa w powiązaniu z okolicznościami dotyczącymi całokształtu karalności oskarżonego świadczy o jego determinacji w zdobywaniu dóbr materialnych przy wykorzystaniu przestępnych środków i braku jakiejkolwiek refleksji nad nagannością takiego postępowania.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono na podstawie art. 626 § 2 kpk oraz § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.). Sąd zasądził koszty obrony na podstawie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie mając na uwadze treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. SK 66/19 oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r., sygn. SK 78/21.

4

W oparciu o art. 17 ust 1 i 2 ustawy z dn. 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 Nr 49 poz. 223 ze zm.) sąd zwolnił oskarżonego od opłaty sądowej, zaś w oparciu o art. 624 § 1 kpk od wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa, gdyż uznał, że sytuacja materialna stanowi przeszkodę na drodze do uiszczenia przez niego należności sądowych.

Podpis