Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym

przewodniczący SSO Małgorzata Bartczak – Sobierajska

protokolant st. sekr. sąd. Bożena Gościńska

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością” spółki komandytowa w G.

przeciwko (...) S.A. w G.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w G. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością" spółki komandytowej w G. kwotę 93.588,86 zł (dziewięćdziesiąt trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt sześć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 28 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.897,00 zł (jedenaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 151/16

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...)

3.  (...)

T., dnia 14.10.2016 r.

Sygn. akt VI GC 151/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. sp. k. z siedzibą w G., w pozwie w postępowaniu upominawczym wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w G. kwoty 93.588,86 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 28 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w ramach umowy z dnia 29 grudnia 2014 r. o świadczenie usług pracy tymczasowej, zmienionej następnie na podstawie aneksów z dnia 02 kwietnia 2015 r. i 11 stycznia 2016 r., kierował do pozwanego osoby, w celu wykonywania określonych przez pozwanego czynności, zgodnie z ustawą z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Pozwany składał zamówienia na realizację przez powoda usług w określonym miejscu i czasie, stosownie do własnego zapotrzebowania. Powód należycie i terminowo wykonał swoją usługę. Po wykonaniu usługi za dany miesiąc, pozwany składał powodowi dokument „potwierdzenie liczby godzin wykonywanych czynności” pracowników skierowanych do pozwanego w ramach pracy tymczasowej, co stanowiło potwierdzenie wykonania przez powoda usługi, zarówno co do zasady, jak i wysokości. Pozwany złożył powodowi w dniu 10 czerwca 2016 r. potwierdzenie liczby przepracowanych godzin za miesiąc maj 2016 r. W oparciu o przedmiotowe potwierdzenie, w dniu 13 czerwca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 93.588,68 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 27 czerwca 2016 r. Powód wezwał także pozwanego na piśmie do dobrowolnej zapłaty należnej kwoty. Pozwany nie odpowiedział na wezwanie.

W dniu 19 lipca 2016 r. Sąd Okręgowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt VI GNc 306/16).

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty domagając się oddalenia powództwa w całości. Wniósł także o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Gdańsk – Północ w Gdańsku oraz o skierowanie stron do mediacji.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, iż roszczenie dochodzone pozwem jest przedwczesne, a wykonane prace nie były odpowiedniej jakości, co z kolei ma wpływ na wysokość wypłacanego wynagrodzenia. Faktura VAT, stanowiąca podstawę dochodzonego roszczenia, nie została podpisana, ani zaakceptowana przez pozwanego, co również wskazuje na przedwczesność powództwa. Wniosek o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Gdańsk – Północ w Gdańsku pozwany uzasadnił natomiast względami ekonomiki procesowej oraz tym, iż siedziba pozwanego w dacie zawarcia umowy z powodem znajdowała się w obrębie właściwości Sądu Rejonowego w Gdańsku.

W odpowiedzi na sprzeciw powód wniósł o oddalenie wniosku o przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu Gdańsk – Północ w Gdańsku, o oddalenie wniosku o skierowanie stron do mediacji oraz podtrzymał żądanie pozwu. W uzasadnieniu wskazał, iż ewentualne przekazanie sprawy innemu sądowi do rozpoznania, wbrew twierdzeniom pozwanego, wydłużyłoby toczące się postępowanie, a ponadto sąd rejonowy nie jest właściwy rzeczowo do rozpoznania niniejszego sporu. Powód zaprzeczył także jakoby powództwo było przedwczesne oraz wskazał, iż pozwany w toku współpracy nie kwestionował jakości usług świadczonych przez powoda, podpisując dokumenty potwierdzające liczbę godzin przepracowanych przez pracowników powoda.

Na rozprawie w dniu 12 października 2016 r. Sąd oddalił wniosek pozwanego o przekazanie sprawy według właściwości miejscowej do Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku. Na tej samej rozprawie Sąd pominął dowód z przesłuchania strony pozwanej jako spóźniony. Pełnomocnik pozwanego złożył na to postanowienie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. Poza tym, pełnomocnicy stron podtrzymali dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 29 grudnia 2014 r. strony zawarły umowę o świadczenie usług pracy tymczasowej, na mocy której powód, jako agencja pracy tymczasowej, świadczył na rzecz pozwanego usługi polegające na kierowaniu osób do wykonywania czynności określonych przez pozwanego (pracodawcę), zgodnie z ustawą z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

umowa z dnia 29.12.2014 r. wraz z załącznikami – k.11-22

aneks z dnia 02.04.2015 r. – k.23

aneks nr (...) z dnia 11.01.2016 r. – k.25-26

zeznania świadka E. P. – k. 78 v - 79 (rozprawa z dnia 12.10.2016 r., nagranie 00:12:35-00:27:04)

Pozwany, według własnego zapotrzebowania składał zamówienia na realizację przez powoda usług w określonym miejscu i czasie. Po wykonaniu usługi za dany miesiąc, pozwany zgodnie z umową składał powodowi tzw. potwierdzenie liczby godzin wykonywanych czynności pracowników skierowanych do pracy tymczasowej. Potwierdzenie za maj powód złożył pozwanemu w dniu 10 czerwca 2016 r.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

umowa z dnia 29.12.2014 r. wraz z załącznikami – k.11-22

potwierdzenie liczby godzin przepracowanych przez pracowników za maj 2016 r. – k.30.

W dniu 13 czerwca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 93.588,86 zł brutto z terminem płatności określonym na dzień 27 czerwca 2016r.

Dowód: faktura– k. 31.

Pozwany nie odesłał faktur powodowi. Nie zgłosił także żadnych zastrzeżeń co do jakości i terminowości wykonanych prac.

Dowód:

zeznania świadka E. P. – k. 78 v - 79 (rozprawa z dnia 12.10.2016 r., nagranie 00:12:35-00:27:04)

Wobec braku płatności również za inne faktury, powód w dniu 4 lipca 2016r. skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty.

Dowód:

wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k.32 - 33.

Powód wielokrotnie próbował skontaktować się z pozwanym w celu polubownego ustalenia spłaty zadłużenia. Ponadto, powód proponował pozwanemu możliwość spłaty należności w ratach. W tym celu, powód kontaktował się m.in. z prezesem zarządu pozwanego – B. M. (1), do której kierował korespondencję e-mailową w tej kwestii. Powód podejmował także liczne próby kontaktu telefonicznego z pozwanym. Pozwany początkowo wykazywał wolę zawarcia ugody, jednakże następnie zaprzestał kontaktowania się z powodem, nie odpowiadał na korespondencję powoda, nie odbierał telefonów.

Dowód:

wydruk elektroniczny wiadomości e-mail k. – k.56-64

zeznania świadka E. P. – k. 78 v - 79 (rozprawa z dnia 12.10.2016 r., nagranie 00:12:35-00:27:04),

zeznania świadka P. S. k. 79 (rozprawa z dnia 12.10.2016 r., nagranie 00:29:01-00:37:17).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do pozwu dokumentów, zeznań świadka E. P. i P. S..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty złożone przez powoda, albowiem nie zostały one skutecznie zakwestionowane przez pozwanego, a zatem stanowią miarodajne dowody w sprawie.

Wniosek pełnomocnika pozwanego o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gdańsku nie zasługiwał na uwzględnienie. Powód wytoczył powództwo zgodnie z właściwością miejscową ogólną, tj. według miejsca siedziby pozwanego, która znajduje się w G., a zatem na obszarze właściwości miejscowej i rzeczowej Sądu Okręgowego w Toruniu. Stosownie zaś do dyspozycji art. 17 pkt 4 k.p.c., do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania, o ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami, o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym oraz spraw rozpoznawanych w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Z kolei po myśli art. 25 § 2 k.p.c., po doręczeniu pozwu sprawdzenie wartości przedmiotu sporu może nastąpić jedynie na zarzut pozwanego, zgłoszony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Pozwany nie zakwestionował podanej przez powoda wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z art. 26 k.p.c., po ustaleniu w myśl artykułu poprzedzającego, wartość przedmiotu sporu nie podlega ponownemu badaniu w dalszym toku postępowania.

Sąd, w oparciu o dyspozycję art. 207 § 6 k.p.c. oraz art. 217 § 2 i 3 k.p.c., oddalił jako spóźniony wniosek pełnomocnika pozwanego o przesłuchanie prezesa zarządu pozwanego – B. M. (2) w charakterze strony pozwanej. Wniosek ten pełnomocnik pozwanego zgłosił dopiero na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia, tj. w dniu 12 października 2016 r. W ocenie Sądu, dowód ten został powołany jedynie dla zwłoki, a okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione na tym etapie postępowania.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadków E. P. i P. S., ponieważ były one jasne, rzeczowe, logiczne oraz uzupełniały się wzajemnie, a ponadto w pełni korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Zeznania świadków potwierdziły przede wszystkim okoliczności dotyczące zrealizowania usług przez powoda, braku zastrzeżeń (reklamacji) ze strony pozwanego co do jakości wykonanych usług, braku zapłaty wynagrodzenia przez pozwanego, podejmowania przez powoda prób polubownego rozliczenia zaległości, braku woli pozwanego w polubownym rozliczeniu się z powodem.

Powód domagał się zapłaty wynagrodzenia za usługi świadczone pozwanemu w maju 2016 r. na podstawie umowy z dnia 29 grudnia 2014 r., polegające na kierowaniu do pozwanego osób w celu wykonywania pracy tymczasowej. Usługi te zostały wymienione w wystawionej przez powoda fakturze VAT nr (...) z dnia 13 czerwca 2016 r. 93.588,68 zł brutto. Podstawą do wystawienia faktury, był dokument tzw. potwierdzenie liczby godzin przepracowanych przez pracowników firmy (...) Sp. z o.o. sp. k. w miesiącu maju 2016 r., podpisany przez pozwanego.

Zdaniem pozwanego roszczenia powoda były przedwczesne, zaś prace nie posiadały odpowiedniej jakości, co z kolei miało wpływ na wysokość wypłacanego wynagrodzenia. Ponadto, jak podniósł pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty, faktura stanowiąca podstawę roszczenia nie została podpisana, ani zaakceptowana przez pozwanego, co również jego zdaniem stanowi o przedwczesności roszczenia.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż roszczenie powoda było zasadne w świetle § 6 umowy o świadczenie usług pracy tymczasowej z dnia 29 grudnia 2014 r., zmienionej na mocy § 1 ust. 1 aneksu z dnia 02 kwietnia 2015 r., a następnie na mocy § 1 ust. 1 aneksu z dnia 11 stycznia 2016 r. w zw. z art. 735 § 1 k.c. i w zw. z art. 750 k.c.

Przede wszystkim podkreślić należy, iż pozwany przyjął przedmiotową fakturę, nie odesłał jej powodowi i nie twierdził, iż nie ujął jej w dokumentach księgowych. Ponadto pozwany uregulował część należności za poprzednie miesiące objęte innymi pozwami. Takie postępowanie uprawnia do uznania faktu istnienia zobowiązania za przyznany (art. 229 k.p.c.).

Pozwany nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych.

Nie ma znaczenia, że pozwany nie podpisał faktury. Przepisy prawa nie nakładają na pozwanego jako odbiorcę usług takiego obowiązku. Także sam fakt braku podpisu pozwanego na fakturze nie zamyka powodowi możliwości dowodzenia ich akceptacji przez pozwanego za pomocą innych środków dowodowych. Reguły postępowania dowodowego określone w kodeksie postępowania cywilnego nie zawierają bowiem zamkniętego katalogu środków dowodowych, stąd strona może dowodzić okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wszelkimi możliwymi środkami dowodowymi.

Ponadto podkreślić trzeba, iż wprawdzie sama faktura VAT jest jedynie dokumentem rozliczeniowym, niemniej nie sposób nie zauważyć, że gdyby dłużnik negował fakt istnienia ujętych w niej należności, to z pewnością by ich nie akceptował, nie księgował i nie rozliczył podatku, oraz odesłałby je z powrotem do wystawcy (powoda). Pozwany odebrał również wezwanie do zapłaty i nie odpowiedział na nie powodowi. W tej sytuacji zarzut pozwanego co do przedwczesności roszczenia był całkowicie chybiony.

Zdaniem Sądu, powód udowodnił swoje roszczenia również poprzez przedłożenie dokumentów w postaci potwierdzeń liczby godzin przepracowanych przez pracowników firmy progres Sp. z o.o. sp.k., których treść została zaakceptowana przez pozwanego w wyniku złożenia na nich własnoręcznego podpisu przez pracownika pozwanego – J. G., zatrudnioną u pozwanego na stanowisku starszego specjalisty ds. kadr i płac. Pozwany nie zakwestionował przedmiotowego dokumentu.

Reasumując, powodowi należała się zapłata za wykonane usługi, zgodnie z § 6 umowy o świadczenie usług pracy tymczasowej z dnia 29 grudnia 2014 r., zm. na mocy § 1 ust. 1 aneksu z dnia 2 kwietnia 2015 r., a następnie na mocy § 1 ust. 1 aneksu z dnia 11 stycznia 2016 r. w zw. z art. 735 § 1 k.c. i w zw. z art. 750 k.c.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 93.588,86 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia wymagalności tj. 28 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c., w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik sprawy. Na koszty powoda w łącznej kwocie 11.897,00 zł składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 4.680,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 7.200,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Sygn. akt VI GC 151/16

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...)

T. 07.11.2016 r.