Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Sawko

Protokolant: Tomasz Bajek

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2016 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. O. i B. T.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powodów P. O. i B. T. kwotę po 1.518,96 (jeden tysiąc pięćset osiemnaście 96/100) złotych na rzecz każdego z nich z ustawowymi odsetkami od dnia 28 czerwca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powodów P. O. i B. T. kwotę po 384,50 (trzysta osiemdziesiąt cztery 50/100) złotych na rzecz każdego z nich tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IX C 475/15

UZASADNIENIE

Powodowie P. O. i B. T. wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. w częściach równych kwoty 3.037,92 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 28 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia w częściach równych kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych uzasadniając swoje żądanie tym, że dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy należnym (5.894,54 zł) a wypłaconym (2.856,62 zł) odszkodowaniem za szkodę w pojeździe powodów marki V. (...) nr rej. (...) spowodowaną kolizją drogową, do której doszło w dniu 27 maja 2013 roku.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powodów solidarnie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Pozwany podniósł, iż wypłacone odszkodowanie pozwala na wyrównanie uszczerbku w majątku powodów, zaś powodowie nie przedstawili żadnych dowodów na okoliczność, iż ponieśli koszty naprawy pojazdu w żądanej wysokości. Pozwany zakwestionował też datę początkową, od której powodowie domagają się naliczenia odsetek ustawowych wskazując, iż dopiero z chwilą otrzymania pozwu pozwany powziął informację o żądaniu dopłaty odszkodowania, a ponadto powodowie wnoszą o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia wysokości szkody.

Sąd ustalił:

W dniu 27 maja 2013 roku pojazd marki V. (...) nr rej. (...) stanowiący współwłasność powodów uczestniczył w kolizji drogowej.

bezsporne

W dacie zdarzenia pojazd sprawcy szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadaczy pojazdów u pozwanego.

bezsporne

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ustalił koszt naprawy pojazdu powodów na kwotę 2.856,62 zł i w takiej wysokości wypłacił odszkodowanie.

bezsporne, nadto dowód: kosztorys – eurotaxglass’s nr (...) – k. 8-10

Przyjmując za podstawę zakres uszkodzeń oraz sposób ich naprawy wynikające z kosztorysu pozwanego oraz uwzględniając zakres uszkodzeń wynikający z kalkulacji dokonanej przez powoda, przy uwzględnieniu stawek na poziomie 80 złotych za roboczogodzinę za prace mechaniczno-blacharskie i 90 złotych za roboczogodzinę za prace lakiernicze, to jest stawek spełniających kryteria stawek średnich i stawek przeciętnych na rynku lokalnym, przy zastosowaniu cen części nowych oryginalnych i najtańszych, celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia przedmiotowego pojazdu do stanu sprzed szkody wynoszą 5.914,22 złotych brutto. Wartość pojazdu po naprawie może ulec zwiększeniu w przypadkach, gdy naprawa nadwozia lub innych zespołów pojazdu połączona jest z wymianą lub naprawą części znacznie zużytych lub skorodowanych. Brak jest podstaw dla uznania, aby wymiany lub naprawy wymagały części znacznie skorodowane lub zużyte, wobec czego zamontowanie nowych części w miejsce zniszczonych w wyniku kolizji nie spowoduje wzrostu wartości pojazdu powodów. Także zamontowanie części oryginalnych najtańszych nie spowoduje takiego wzrostu. Taka kalkulacja kosztów uwzględnia jednocześnie koszty tych części, których – zgodnie z technologią producenta pojazdu nie można montować ponownie, po ich wymontowaniu, co było niezbędne dla wykonania przedmiotowej naprawy.

dowód: pisemna opinia biegłego sądowego rzeczoznawcy samochodowego J. Z. – kk. 55-67

Sąd zważył:

Kwestię odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu szkód komunikacyjnych regulują przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.).

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W myśl art. 35 tej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (…).

Z kolei na mocy art. 13 ust. 1 ustawy zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu. Odpowiedzialność ta ma swoje źródło w treści art. 415 kc w zw. z art. 436 kc i art. 822 kc.

Stosownie zaś do treści art. 361 § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zasadna zatem jest konstatacja, że szkoda powstaje w chwili wypadku (kolizji) i podlega naprawieniu na podstawie art. 436 kc, a także według przesłanek określonych w trybie art. 363 § 2 kc.

W myśl art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Podkreślenia wymaga, iż celem ochrony ubezpieczeniowej jest zapewnienie uprawnionemu pełnej kompensaty szkody ze strony ubezpieczyciela.

Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby po pierwsze, cały uszczerbek został wyrównany, a po drugie, aby poszkodowany nie został wzbogacony.

W ocenie powoda wypłacona tytułem odszkodowania kwota nie pokrywa szkody w całości, albowiem nie odpowiada co do wysokości kalkulacyjnym kosztom naprawy wyliczonym na zlecenie powoda.

Pozwany argumentował zaś, że w prawidłowy sposób wyliczył szkodę w pojeździe powoda, wskazując, że dokonana naprawa nie musi dotyczyć części nowych bądź oryginalnych części zamiennych. Z uwagi na powyższe pozwany dokonał pomniejszenia wartości używanych części pojazdu tytułem wyeksploatowania tychże części.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu przedmiotowej szkody co do zasady.

Sporna pozostawała jedynie wysokość szkody poniesionej przez powodów w związku z przedmiotowym zdarzeniem.

W myśl ogólnej reguły dowodowej wyrażonej w art. 6 kc ciężar wykazania tej okoliczności spoczywał na poszkodowanych.

Zgodnie z art. 361 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła (por. § 1), a ponadto obowiązany jest wyrównać straty, które poszkodowany poniósł w następstwie zdarzenia sprawczego (por. § 2). Naprawienie szkody może nastąpić przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (por. art. 363 § 1 kc).

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należy, iż na pozwanym spoczywa obowiązek zwrotu kosztów niezbędnych do przywrócenia pojazdowi powodów wartości sprzed wypadku (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001r. III CZP 68/01).

W celu ustalenia wysokości kosztów przywrócenia pojazdu powodów do stanu sprzed szkody Sąd na wniosek powodów przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy samochodowego J. Z.. Biegły J. Z. za podstawę swoich wyliczeń przyjął zakres uszkodzeń w pojeździe powodów oraz sposób ich naprawy wynikający z kosztorysu pozwanego. Biegły uwzględnił stawki 80/90 zł/rbh wynikające z kalkulacji powodów, albowiem stwierdził, że mieszczą się one w przedziale stawek stosowanych przez warsztaty naprawcze z terenu S. i okolic, wskazując jednocześnie, iż stawki przyjęte przez pozwanego w wysokości 55/55 zł/rbh nie spełniają kryterium stawek rynkowych. Ponieważ biegły nie stwierdził, aby wymiany lub naprawy wymagały części znacznie skorodowane lub zużyte, do kalkulacji użyte zostały nowe części w miejsce zniszczonych w wyniku kolizji, gdyż zdaniem biegłego nie powoduje to wzrostu wartości pojazdu. Ponadto biegły wskazał, iż z materiałów sprawy nie wynika, aby uszkodzone części były innymi niż oryginalne, dlatego też biegły w swojej kalkulacji zastosował oryginalne części, przy czym uwzględnił części oryginalne najtańsze, co wynika z raportu optymalizacji załączonego do kalkulacji.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury jedynie naprawa przy użyciu nowych, oryginalnych fabrycznie części zamiennych spełnia kryteria przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia zarówno pod względem technicznym, jakościowym, jak również bezpieczeństwa eksploatacyjnego, albowiem części takie są bardziej wytrzymałe i jakościowo lepsze niż większość części nieoryginalnych, a przede wszystkim posiadają gwarancję producenta co do tego, że zostały wykonane zgodnie z jego wymogami technologicznymi wpływającymi na jakość i trwałość produktu. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu mechanicznego do stanu poprzedniego oznacza przywrócenie mu nie tylko wyglądu sprzed wypadku, ale przede wszystkim sprawności technicznej, zapewniającej bezpieczeństwo kierowcy i innych uczestników ruchu. Jeżeli naprawa przy użyciu takich części prowadzi do wzrostu wartości pojazdu, to odszkodowanie winno być obniżone o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. Okoliczność tę winien wszak udowodnić ubezpieczyciel.

(vide: uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r. sygn. akt III CZP 80/11).

Żadna ze stron nie kwestionowała sposobu wyliczenia kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu dokonanego przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego. Ponadto pozwany w żaden sposób nie wykazał, by naprawa pojazdu powodów przy użyciu nowych oryginalnych części spowodowała wzrost wartości tego pojazdu w stosunku do jego wartości sprzed szkody.

Reasumując Sąd ocenił przedmiotową opinię jako rzetelną i fachową, dlatego też przyjął za biegłym sądowym J. Z., iż wartość szkody w pojeździe powodów rozumiana jako równowartość niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów przywrócenia pojazdu powodów do stanu sprzed szkody wynosi 5.914,22 zł brutto. Dodatkowo walor dowodowy opinii podnosi ta okoliczność, że żadna ze stron nie zgłosiła jakichkolwiek zastrzeżeń do niej.

Ustalone w ten sposób odszkodowanie podlegało zmniejszeniu o kwotę dotychczas wypłaconą powodom w ramach postępowania likwidacyjnego.

Sąd ustalił, że kwota należna powodom tytułem wyrównania wypłaconego odszkodowania wynosi 3.057,60 zł, przy czym powodowie dochodzili kwoty 3.037,92 zł i w takim zakresie powództwo zasługiwało na uwzględnienie, albowiem Sąd nie może zasądzać ponad żądanie strony (por. art. 321 § 1 kpc).

Powodowie domagali się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia 28 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Termin na wypłacenie odszkodowania z tytułu wypadku komunikacyjnego co do zasady wynosi 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie (por. art. 14 ust. 1 powołanej ustawy).W przypadku natomiast, gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie (por. art. 14 ust. 2 powołanej ustawy).

Ciążący na zakładzie obowiązek terminowego świadczenia zależy przy tym od obiektywnych możliwości ustalenia okoliczności koniecznych do ustalenia odszkodowania (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 2013 r. I ACa 494/13).

W przedmiotowej sprawie nie było wątpliwości, jaki jest zakres uszkodzeń w pojeździe powodów ani też z czyjej winy doszło do wypadku, wobec tego nie zachodziła konieczność wyjaśnienia okoliczności uzasadniających odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego ubezpieczyciela w terminie dłuższym niż 30 dniowy od dnia zgłoszenia szkody.

Ponadto zaznaczyć trzeba, że w toku niniejszego postępowania nie zostały ujawnione żadne dodatkowe okoliczności, które miałyby wpływ na wysokość należnego odszkodowania. Wobec tego Sąd uznał, iż pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia od dnia 28 czerwca 2013r., tj. po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest natomiast okoliczność, iż powodowie nie wezwali pozwanego do dopłaty odszkodowania przed wytoczeniem powództwa. Pozwany dysponował bowiem wszelkimi niezbędnymi ustaleniami, aby wyliczyć prawidłowo wysokość szkody i wypłacić powodom należne odszkodowanie w ustawowym terminie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 i 99 kpc. Powództwo zostało uwzględnione w całości, dlatego też kosztami procesu, stosownie do wyniku postępowania Sąd obciążył w całości stronę pozwaną zasądzając od niej na rzecz powodów kwotę poniesionych przez nich kosztów procesu w łącznej wysokości 769 zł, obejmujących: opłatę sądową od pozwu – 152 zł, minimalne wynagrodzenie pełnomocnika powodów w osobie radcy prawnego – 600 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) (Dz.U.2013.490 j.t.) oraz opłatę skarbową od dokumentu pełnomocnictwa – 17 zł.

Z uwagi na to, że powodowie są współwłaścicielami uszkodzonego pojazdu, Sąd zasądził dochodzą pozwem kwotę oraz koszty procesu na rzecz powodów od pozwanego w częściach równych.