Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Zielonka

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Konewko

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 roku w Słupsku

na rozprawie sprawy

z powództwa J. K.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda J. K. kwotę 15 270,99 zł (piętnaście tysięcy dwieście siedemdziesiąt złotych 99/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości równej sumy stopy referencyjnej NBP i 5,5 pkt procentowych od dnia 20 lutego 2016r. do dnia zapłaty,

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  Zasądza od (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda J. K. kwotę 4 328,44 zł (cztery tysiące trzysta dwadzieścia osiem złotych 44/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 226,20 zł (dwieście dwadzieścia sześć złotych 20/100) tytułem nieuiszczonych kosztów procesu,

5.  Nakazuje ściągnąć od powoda J. K. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 33,80 zł (trzydzieści trzy złote 80/100) tytułem nieuiszczonych kosztów procesu.

UZASADNIENIE

J. K. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) SA V. (...) w W. kwoty 17546,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20.02.2016r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż na skutek wypadku komunikacyjnego, za który odpowiedzialność ponosi sprawca ubezpieczony u pozwanego, został uszkodzony, stanowiący jego własność samochód. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 32469,93 zł, zaś pozwany wypłacił mu w toku postępowania likwidacyjnego jedynie kwotę 14923,27 zł, bezpodstawnie uzależniając wypłatę pełnego odszkodowania od przedłożenia faktury za naprawę.

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 22.08.2016r. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż wypłacone odszkodowanie pokrywa szkodę powstałą w pojeździe powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Pojazd powoda J. K., M. (...) nr rej. (...), został uszkodzony w kolizji w dniu 20.01.2016r.. Sprawcą kolizji był kierowca, ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, w (...) SA V. (...) w W..

bezsporne

Powód zgłosił pozwanemu szkodę dotyczącą pojazdu M. (...) w dniu 20.01.2016r.. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił powodowi kwotę 14923,27 zł.. J. K. pismem z dnia 13.04.2016r. odwołał się od decyzji i wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 17546,66 zł, wskazując, iż wypłacona kwota nie stanowi całkowitego naprawienia szkody. Pozwany odmówił wypłaty wskazując, iż dopłata będzie możliwa po przedstawieniu faktury za naprawę pojazdu.

bezsporne

Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 30194,26 zł.

Dowód; opinia biegłego I. S. k. 59-73, wyjaśnienia biegłego k. 97-98

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie niemal w całości.

Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt ubezpieczenia przez pozwanego, sprawcy kolizji drogowej z dnia 20.01.2016r. roku, z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Bezsporny był również zakres uszkodzeń.

Kwestią sporną była wysokość szkody poniesionej przez powoda w związku z uszkodzeniem z dnia 20.01.2016r., przy czym, spór sprowadzał się w istocie do kosztów robocizny oraz możliwości zastosowania części alternatywnych.

Odnośnie zarzutu dotyczącego wysokości szkody należy wskazać, że na mocy przepisu art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Jak stanowi przepis art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na mocy przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W świetle art. 361. § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Ustawodawca ukonstytuował zasadę, iż odszkodowanie ubezpieczeniowe nie może wynosić więcej aniżeli szkoda wyrządzona w ubezpieczonym mieniu, w następstwie wypadku przewidzianego w umowie ubezpieczenia. W przypadku bowiem wypłaty wyższych sum prowadziłoby to do bezpodstawnego wzbogacenia ubezpieczonego, a tym samym prowadziłoby do zaprzeczenia istocie i celowi ubezpieczenia gospodarczego. Ustalenie wysokości szkody odbywa się na zasadach określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w przypadku zaś braku takich unormowań na zasadach ogólnych określonych w kodeksie cywilnym .

W niniejszej sprawie, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., ciężar wykazania kosztów naprawy auta spoczywał w niniejszej sprawie na powodzie.

Powód, złożył wniosek o ustalenie kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody przez biegłego.

Biegły I. S. wskazał w opinii, iż koszt naprawy wynosi 31865,71 zł przy zastosowaniu części oryginalnych. Natomiast w przypadku zastosowania do naprawy szyby czołowej w klasie (...) koszt naprawy wynosi 30 194,26 zł. Strona pozwana zakwestionowała w części opinię, zarzucając niezastosowanie ubytku wartości (...), wskazując, iż większość elementów uszkodzonych w wyniku przedmiotowej kolizji było już wcześniej naprawiana, albowiem posiadają grubszą powłokę lakierniczą. Odpowiadając na zarzuty strony pozwanej biegły S., wskazał, iż w dacie szkody auto było odbudowane, sprawne techniczne i zostało dopuszczone do ruchu. Wskazał, iż należy przyjąć wartości części jako pełnowartościowych, albowiem ubezpieczyciel na etapie likwidacji szkody nie ustalił czy auto brało udział w jakimś zdarzeniu drogowym na skutek którego doszło do odkształcenia jego istnych elementów, a następnie do niefachowej naprawy. Biegły w sposób rzeczowy wskazał, że skoro nie znamy historii auta to nie można zastosować ubytku (...) wskazując, iż zwiększona grubość powłoki lakierniczej może wynikać choćby z cieniowania lub z naprawy uszkodzenia powstałego z zarysowania lakieru np.. kluczem. Biegły w całości podtrzymał swoją opinię. Biegły wskazał również, iż zastosowanie do naprawy szyby przedniej w kategorii Q przywróci wartość auta do stanu sprzed szkody.

Opinia biegłego jest w ocenie sądu rzetelna i fachowa. Biegły w sposób logiczny uzasadnił swoje stanowisko. Z powyższych względów Sąd ustalił, że koszt naprawy przywracający stan pojazdu sprzed szkody wynosi 30194,26 zł brutto.

Strony nie złożyły wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego.

Sąd oddalił również wniosek o przesłuchanie powoda w charakterze strony, albowiem okoliczność czy powód naprawił pojazd, jakimi częściami i za jaką kwotę, w świetle utrwalonego orzecznictwa, jest nieistotna dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zatem wyliczona przez biegłego kwota 30194,26 zł, jest to, wynikająca z art. 363 kc, suma odpowiednia, przywracająca stan sprzed szkody.

Ponieważ powód otrzymał od pozwanego kwotę 14923,27 zł, szkoda nie została w całości naprawiona i powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 15270,99 zł, na podstawie przepisu art. 361 § 1 i 2 kc , art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.).

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, albowiem powód nie wykazał dalej idącej szkody. (pkt 2 wyroku)

O odsetkach orzeczono w oparciu o art.481 § 1 kc. W myśl art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Pozwany obowiązany był spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu, co wprost wynika z przepisu art. 817 § 1 kc.

O kosztach w pkt. 3 wyroku orzeczono na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc, zasądzając od strony pozwanej na rzecz powoda część poniesionych kosztów procesu albowiem powództwo zostało uwzględnione w 87%. Mając na względzie wynik procesu sąd w pkt. 4 i 5 nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa, od stron odpowiednio: od pozwanego 87% i od powoda 13% nieuiszczonych kosztów procesu, albowiem koszty opinii biegłego przekroczyły uiszczoną zaliczkę.