Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział IX Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Dariusz Leszkiewicz

Protokolant: Kamila Mocek

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa B. P.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.

z udziałem interwenienta ubocznego P. R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. na rzecz powódki B. P. kwotę 30000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 4 maja 2016r. do dnia zapłaty,

2.  umarza postępowanie co do kwoty 3280 zł (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt złotych),

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

4.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania sądowego,

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 1130,83 zł (tysiąc sto trzydzieści złotych 83/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, z których powódka była zwolniona.

Sygn. akt IX C 449/14

UZASADNIENIE

Powódka B. P. , reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. kwoty 50.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku ze śmiercią jej męża Z. P. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 marca 2014r. do dnia zapłaty oraz kwoty 4.100,00 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z wybudowaniem nagrobka wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 4.800,00 zł wraz z kwotą opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 34,00 zł. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż jej mąż Z. P. zmarł w dniu 17 stycznia 2002r. na skutek obrażeń jakich doznał podczas wykonywania prac przy załadunku słomy w gospodarstwie rolnym należącym do P. R.. Powódka podniosła przy tym, iż wyrokiem z dnia 21 listopada 2002r. Sąd Rejonowy w Słupsku w sprawie oznaczonej sygnaturą akt XI K 72/02 uznał P. R. za winnego popełnienia występku z art. 155 k.k., wymierzając mu karę 1 roku pozbawienia wolności i zawieszając ją warunkowo na okres próby 3 lat oraz wymierzył karę 40 stawek dziennych grzywny przyjmując kwotę stawki w wysokości 30,00 zł. Powyższe orzeczenie zostało utrzymane w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 8 kwietnia (...). (sygn. akt II Ka 69/03). Powódka wskazała, iż wraz z sześciorgiem dzieci otrzymali z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie z tytułu śmierci męża i ojca w łącznej wysokości 84.627,00zł. Na skutek wezwania do zapłaty zadośćuczynienia ubezpieczyciela - (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., powódka powzięła informację, iż właściciel gospodarstwa na terenie którego doszło do zdarzenia nie posiadał w 2002r. polisy ubezpieczenia rolników OC, na skutek czego akta sprawy przekazał do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.. Pismem z dnia 24 lipca 2013r. powódka wezwała Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. do zapłaty kwoty 100.000,00 zł tytułem odszkodowania po zmarłym mężu oraz kwoty 80.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci utraty szczególnej więzi rodzinnej oraz do zapłaty kwot po 80.000,00 zł tytułem odszkodowania dla każdego z sześciorga ich dzieci i kwot po 60.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pozwany decyzją z dnia 21 marca 2014r. wypłacił powódce kwotę 18.000,00 zł tytułem odszkodowania i odmówił wypłaty zadośćuczynienia. W toku procesu, na skutek wypłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania uzupełniającego, powódka cofnęła pozew w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów wybudowania nagrobka dla Z. P. co do kwoty 3.280,00zł i podtrzymała żądanie względem kwoty 820,00zł.

Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2014r. powódka B. P. została zwolniona od kosztów sądowych w całości / vide:k.118 akt/.

Pozwany – Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. , reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż nie kwestionuje swojej odpowiedzialności co do zasady w zakresie należnego powódce odszkodowania, albowiem z zebranego w toku postępowania likwidacyjnego materiału dowodowego wynika, iż P. R. w dniu zdarzenia szkodowego nie posiadał polisy ubezpieczenia rolników od odpowiedzialności cywilnej. Pozwany wskazał, iż wypłacił powódce odszkodowanie za pogorszenie się jej sytuacji życiowej po śmierci męża w wysokości 18.000,00zł uwzględniając przy tym przyczynienie się Z. P. do powstania szkody na poziomie 20%. Jednocześnie pozwany wskazał, iż przyznana dotychczas powódce kwota stanowiła rekompensatę nie tylko za materialne skutki zdarzenia, w którym śmierć poniósł jej mąż, ale zawierała także substrat niematerialny zmierzający do zadośćuczynienia doznanym krzywdom. Pozwany wskazał także pomocniczo, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą - w razie ustalenia zadośćuczynienia według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania. Pozwany podniósł także, iż żądanie powódki w przedmiocie zwrotu kosztów pogrzebu wraz z odsetkami ustawowymi pozostaje nieuzasadnione, albowiem zostało zaspokojone niezwłocznie po wezwaniu, tj. po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu, w kwocie 3.280,00zł, uwzględniającej przyczynienie się Z. P. do zdarzenia szkodowego. Pozwany zakwestionował również żądanie przyznania pełnomocnikowi powódki wynagrodzenia w stawce przewyższającej wysokość minimalną w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (...) /Dz.U.2013.490 j.t./ Dodatkowo pozwany złożył wniosek o zawiadomienie P. R. o toczącym się procesie i wezwanie go do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego.

Interwenient uboczny – P. R. , reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Interwenient uboczny podzielił argumentację pozwanego wskazując, iż przysługuje mu interes prawny w rozstrzygnięciu sporu na korzyść pozwanego, z uwagi na możliwość wystąpienia przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny względem niego z roszczeniem regresowym.

Sąd ustalił, co następuje:

B. P. zawarła związek małżeński ze Z. P. w dniu 9 października 1993r. Z małżeństwa tego pochodziła szóstka dzieci.

W czasie trwania małżeństwa powódka nie pracowała zawodowo, zajmując się wychowaniem dzieci. Rodzina utrzymywała się z wynagrodzenia pobieranego przez Z. P. z prac dorywczych oraz świadczeń socjalnych.

Z. P. aktywnie uczestniczył w wychowaniu dzieci i pomagał żonie w pracach przydomowych.

Dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 100, informacja z (...) w D. z dnia 8 stycznia 2014r. – k. 150, zeznania świadka D. K. – k. 163-164, przesłuchanie powódki – k. 291-294 akt;

Z. P. od dnia 14 stycznia 2002r. zatrudniony był na umowę - zlecenie w gospodarstwie rolnym (...) w G..

W dniu 17 stycznia 2002r. P. R. zlecił Z. P. oraz pozostałym pracownikom: J. P. (1), J. P. (2), M. D., A. K. i W. G. prace polegające na rozebraniu i przewiezieniu stogu słomy z terenu gospodarstwa do stodoły. P. R. polecił przy tym aby snopki słomy były zdejmowane ze stogu od góry. P. R. początkowo obserwował czy praca wykonywana jest prawidłowo, a następnie oddalił się z miejsca wykonywania prac do zabudowań gospodarczych.

Z uwagi na zmrożenie snopków słomy Z. P. i M. D. rozpoczęli rozładunek stogu z boku wyjmując snopki, co spowodowało powstanie nawisu, który obsunął się przygniatając ich.

W wyniku tego zdarzenia Z. P. doznał wielonarządowego urazu ciała, w szczególności urazu czaszkowo – mózgowego z częściowym przerwaniem rdzenia przedłużonego i wylewu podoponowego krwi do tylnego dołu czaski oraz urazu klatki piersiowej ze złamaniem wielu żeber i mostka. Na skutek doznanych obrażeń Z. P. zmarł.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2002r. Sąd Rejonowy w Słupsku uznał P. R. za winnego nieumyślnego spowodowania śmierci Z. P., w ten sposób, że będąc właścicielem gospodarstwa rolnego w G., zobowiązanym jako pracodawca na podstawie art. 304 § 1 Kodeksu Pracy do zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy osobom wykonującym pracę na innej postawie niż stosunek pracy, nie wypełnił wynikających stąd obowiązków, nie dozorując należycie pracy oraz zezwalając na wykonywanie pracy polegającej na rozładunku stosu słomy w sposób niewłaściwy i niebezpieczny – wypełniając tym samym znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 155 k.k.

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2003r. Sąd Okręgowy w Słupsku utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie.

Dowód: zeznania świadków: J. P. (2) – k. 249-250, A. K. – k. 250-251, M. D. - k. 251-252, przesłuchanie interwenienta ubocznego P. R. - k. 219-220 akt, wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 21 listopada 2002r., sygn.. akt XI K 78/02 wraz z uzasadnieniem – k. 152-153, 156-163, wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 8 kwietnia 2003., sygn. akt II Ka 69/03 wraz z uzasadnieniem – k. 178-181 – w aktach XI K 78/02;

P. R. w roku 2002 nie posiadał polisy ubezpieczenia rolników z tytułu odpowiedzialności cywilnej.

Dowód: pismo (...) S.A. z dna 26.06.2013r. – k. 80 akt;

Śmierć męża wywołała u B. P. w pierwszym okresie silne przeżycia traumatyczne. Przebieg żałoby u powódki mieści się w granicach fizjologicznej reakcji na stratę osoby najbliższej i nie spowodował trwałego uszczerbku na jej zdrowiu psychicznym. Negatywne przeżycia nie dezorganizują aktualnego funkcjonowania powódki. Nie wymaga ona pomocy psychoterapeutycznej.

Dowód: opinia biegłych sądowych psychiatry i psychologa K. G. i E. M. – k. 265-268 akt;

B. P. otrzymała jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci męża Z. P. wskutek następstw wypadku przy pracy wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 38.454,60 zł, które następnie zostało zwiększone do łącznej kwoty 84.627,00 zł wobec uwzględnienia uprawnień dzieci.

Dowód: decyzja nr (...)OW-WF z dnia 15 lutego 2002r. – k. 73 akt;

B. P. poniosła koszty związane z wybudowaniem nagrobka dla męża w wysokości 4.100,00zł

Dowód: umowa z dnia 5 lipca 2002r. – k. 101 akt;

Pismem z dnia 24 lipca 2013r. B. P. wezwała Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny do zapłaty m.in. kwoty 100.000,00 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 80.000,00zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci utraconej więzi rodzinnej z mężem.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 24 lipca 2013r. – k. 85-86 akt;

Decyzją z dnia 21 marca 2014r. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przyznał B. P. odszkodowanie w wysokości 18.000,00zł celem zrekompensowania rzeczywistego znacznego pogorszenia jej sytuacji życiowej oraz odmówił wypłaty zadośćuczynienia za śmierć Z. P..

Dowód: decyzja nr (...) z dnia 21 marca 2014r. – k. 97 akt;

Sąd zważył:

Powództwo co do zasady należało uznać za uzasadnione - jednak nie w rozmiarze zgłoszonym w pozwie.

Bezsporną w niniejszej sprawie pozostawała okoliczność, iż P. R. w dniu wypadku, którego skutkiem była śmierć męża powódki, nie posiadał ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej rolników.

W myśl art. 98 ust. 1. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych /Dz.U.2013.392 j.t. / do zadań Funduszu należy m.in. zaspokajanie roszczeń z tytułu ubezpieczeń obowiązkowych za szkody powstałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku gdy rolnik, osoba pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z posiadaniem przez rolnika tego gospodarstwa rolnego szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, a rolnik nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC rolników.

Pozwany nie uchylał się od ciążącej na nim odpowiedzialności względem wypłaty powódce odszkodowania, albowiem już w toku postępowania likwidacyjnego przekazał jej kwotę 18.000,00 zł, zaś w toku procesu uznał żądanie powódki w przedmiocie zwrotu kosztów wybudowania nagrobka.

Sporem stron objęty był zatem jedynie obowiązek pozwanego w zakresie zadośćuczynienia krzywdom powódki o charakterze niematerialnym.

Stosownie do treści art. 24 § 1 k.c. ochrony prawnej może żądać ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, o ile działanie to jest bezprawne. W razie dokonanego naruszenia pokrzywdzony może żądać zaniechania określonego działania, a także domagać się od osoby, która dopuściła się naruszenia, aby dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w Kodeksie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Prawo do życia w rodzinie i utrzymania więzi małżeńskiej stanowi dobro osobiste powódki i podlega ochronie na podstawie art. 23 k.c. i art. 24 k.c. Więź ta została bezpowrotnie utracona.

Więź emocjonalna łącząca osoby bliskie jest dobrem osobistym podlegającym ochronie na podstawie powołanych przepisów, a więc doznany na skutek śmierci osoby bliskiej uszczerbek może polegać nie tylko na osłabieniu aktywności życiowej i motywacji do przezwyciężania trudności przez pozostałych przy życiu członków rodziny, lecz jest także następstwem naruszenia tej relacji między osobą zmarłą a jej najbliższymi / vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I CSK 314/11, [w:] LEX nr 1164718, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt I ACa 112/15, [w:] LEX nr 1927440/.

Stosownie do treści art. 448 k.c.w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Zgodnie z art. 446 § 4 k.c., który został wprowadzony do systemu prawnego ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 116, poz. 731) z dniem 3 sierpnia 2008 r., sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przepis powyższy ma zastosowanie do stanów faktycznych zaistniałych po tej dacie, jednak w orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony został pogląd, że podstawą prawną dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez członków rodziny osoby, która zmarła przed dniem 3 sierpnia 2008 r., jest art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. Jak stwierdził bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 października 2010 r., najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. / vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2010r., sygn. akt III CZP 76/10, [w:] LEX nr 604152, uchwałaSądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 r. III CZP 32/11, [w:] LEX nr 852341/. W świetle powyższej linii orzeczniczej, którą orzekający w niniejszej sprawie Sąd w pełni aprobuje, bezzasadny okazał się zarzut pozwanego podniesiony w odpowiedzi na pozew i sprowadzający się do kwestionowania, że dolegliwości wynikające ze śmierci członka rodziny stanowią dobro osobiste, którego naruszenia uzasadnia żądanie zadośćuczynienia na podstawie art. 23 i 24 k.c. w zw. z art. 448 k.c.

W tym stanie rzeczy pozwany co do zasady był odpowiedzialny za zapłatę odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną prze powódkę krzywdę związaną ze śmiercią jej męża.

Wysokość zadośćuczynienia, o którym mowa we wskazanych przepisach, ma być odpowiednia do doznanej krzywdy.

Zasądzona suma nie może mieć jedynie charakteru symbolicznego, powinna odzwierciedlać krzywdę powódki, oraz powinna stanowić ekonomiczną, odczuwalną wartość. Jednocześnie na względzie mieć należy okoliczność, iż naruszeniem funkcji kompensacyjnej byłaby nadmierna wysokość zadośćuczynienia. Przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego ma na celu rekompensatę krzywdy za naruszenie prawa do życia w rodzinie i ból spowodowany utratą najbliższej osoby.

Naruszenie prawa do życia w rodzinie stanowi daleko idącą dolegliwość psychiczną dla najbliższych członków rodziny zmarłego. Powódka niewątpliwie doznała traumatycznego przeżycia na skutek śmierci męża, który osierocił szóstkę małoletnich wówczas dzieci. Żałoba samej powódki, a także zmaganie się z procesem żałoby u szóstki dzieci niewątpliwie negatywnie wpłynęło na stan zdrowia psychicznego powódki, szczególnie w okresie bezpośrednio po śmierci Z. P..

Biegli sądowi z zakresu psychiatrii i psychologii, w niekwestionowanej opinii łącznej, wskazali iż śmierć Z. P. była dla powódki silnym przeżyciem traumatycznym. Przebieg żałoby u powódki mieścił się jednak w granicach fizjologicznej reakcji na stratę osoby najbliższej i nie spowodował trwałego uszczerbku na jej zdrowiu psychicznym. Negatywne przeżycia nie dezorganizują aktualnego funkcjonowania powódki i nie wymaga ona pomocy psychoterapeutycznej. Powódka próbowała nawet ułożyć sobie życie na nowo czego wyrazem było wstąpienie jej w nowy związek, jednak wspomnienia o zmarłym mężu nie pozwoliły jej na zbudowanie trwalej relacji z partnerem.

Wnioski powyższej opinii sądowej znajdują potwierdzenie w oświadczeniach samej powódki, a także w zeznaniach świadka D. K..

W tym stanie rzeczy Sąd uznał powyższą opinię za w pełni wartościowy materiał dowodowy, kompleksowo obrazujący aktualny stan emocjonalny powódki oraz jej stan w okresie żałoby.

W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał, iż żądanie powódki w zakresie roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia jest uzasadnione co zasady.

Określając należną powódce kwotę zadośćuczynienia Sąd zmiarkował jej wysokość przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności ustalonych i przyjętych w sprawie.

Sąd miał wobec tego na uwadze, iżw toku procesu powódka nie zakwestionowała poziomu przyczynienia się Z. P. do spowodowania wypadku na poziomie 20%, który pozwany Fundusz określił w decyzji z dnia 21 marca 2014r., mocą której przyznał powódcekwotę 18.000,00 tytułem stosownego odszkodowania. Okoliczność przyczynienia się Z. P. do spowodowania zdarzenia szkodowego jest niewątpliwa i zaakcentowana została również w uzasadnieniach orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku (sygn. akt XI K 78/02) oraz Sądu Okręgowego w Słupsku (sygn. akt II Ka 69/03) oraz została potwierdzona zeznaniami świadków J. P. (2), A. K. i M. D..

Mając powyższe na względzie Sąd uznał za uzasadnione określenie stopnia przyczynienia się poszkodowanego Z. P. do spowodowania zdarzenia szkodowego na poziomie 20%.

Bez znaczenia dla niniejszego rozstrzygnięcia pozostawały z kolei zarzuty podnoszone przez interwenienta ubocznego P. R., który wskazywał, iż nie ponosi winy za śmierć Z. P.. Zgodnie bowiem z treścią art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą Sąd w postępowaniu cywilnym.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2002r. Sąd Rejonowy w Słupsku uznał P. R. za winnego nieumyślnego spowodowania śmierci Z. P., w ten sposób, że będąc właścicielem gospodarstwa rolnego w G., zobowiązanym jako pracodawca na podstawie art. 304 § 1 Kodeksu Pracy do zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy osobom wykonującym pracę na innej postawie niż stosunek pracy, nie wypełnił wynikających stąd obowiązków, nie dozorując należycie pracy oraz zezwalając na wykonywanie pracy polegającej na rozładunku stosu słomy w sposób niewłaściwy i niebezpieczny – wypełniając tym samym znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 155 k.k. Następnie zaś wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2003r. Sąd Okręgowy w Słupsku utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie.

Powyższe obligowało Sąd do przyjęcia ustaleń poczynionych przez Sąd karny jako elementów podstawy faktycznej swego rozstrzygnięcia. W rezultacie interwenient uboczny, który w postępowaniu karnym został prawomocnie skazany, nie mógł już udowodnić przed Sądem cywilnym, że nie popełnił czynu, który został mu przypisany jako przestępstwo.

Sąd na względzie miał również okoliczność, iż powódka otrzymała już znaczne kwoty tytułem odszkodowania po śmierci małżonka. Powódce zostało bowiem wypłacone jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci Z. P. wskutek następstw wypadku przy pracy wypłacone z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 38.454,60zł, które następnie zostało zwiększone do łącznej kwoty 84.627,00zł wobec uwzględnienia uprawnień dzieci, a także kwota 18.000,00zł tytułem odszkodowania wypłacona dotychczas przez pozwany Fundusz oraz świadczenia rentowe - w związku z czym kwoty te uznać należało za wystarczające na zaspokojenie podstawowych potrzeb rodziny.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż kwota adekwatna do rozmiaru cierpień powódki przy uwzględnieniu wyżej opisanych okoliczności wpływających na jej wysokości winna opiewać na kwotę 30.000,00 zł.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., uwzględniając okoliczność, iż wobec ustalenia wysokości zadośćuczynienia według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy uzasadnione jest przyznanie odsetek od dnia wyrokowania – o czym Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Z uwagi na zaspokojenie przez pozwanego w toku procesu żądania powódki w przedmiocie zwrotu kosztów wybudowania nagrobka i cofnięcie powództwa co do kwoty 3.280,00zł Sąd umorzył postępowanie w rzeczonym zakresie – o czym orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

W punkcie 3 sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. ponad kwotę 30.000,00zł względem żądania zapłaty zadośćuczynienia, jak i w zakresie kwoty 820,00 zł stanowiącej różnicę 20% (w związku z przyczynieniem się poszkodowanego do postawania zdarzenia szkodowego) pomiędzy żądaną a wypłaconą przez Fundusz kwotą odszkodowania z tytułu wybudowania nagrobka.

O kosztach postępowania w punkcie 4 sentencji wyroku Sąd orzekł w oparciu o dyspozycję art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. poprzez ich wzajemne zniesienie z uwagi na uwzględnienie żądania powódki jedynie w części.

Ponadto z uwagi na to, że powódka była zwolniona od kosztów sądowych, a w sprawie powstały nie opłacone koszty opłaty od pozwu oraz koszty związane z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłych, zeznań świadków, które to koszty zostały wyłożone tymczasowo ze Skarbu Państwa – należało ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 1.130,83 zł w zakresie uwzględnionego powództwa – o czym Sad orzekł jak w punkcie 5 sentencji wyroku.

Sygn. akt IX C 482/14

POSTANOWIENIE

Dnia 21 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Leszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. P.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.

z udziałem interwenienta ubocznego P. R.

o zapłatę

postanawia:

1.  przyznać biegłemu sądowemu K. G. za sporządzenie opinii wynagrodzenie w kwocie 189,36 zł (słownie: sto osiemdziesiąt dziewięć złotych 36/100),

2.  przyznać biegłemu sądowemu E. M. za sporządzenie opinii wynagrodzenie w kwocie 189,36 zł (słownie: sto osiemdziesiąt dziewięć złotych 36/100).

UZASADNIENIE

W niniejszej sprawie biegli w oparciu o postanowienie Sądu z dnia 27.07.2015r. sporządzili opinię i wnieśli z tego tytułu o przyznanie wynagrodzenia zgodnie z przedłożonymi rachunkami.

Przyznając powyższe wynagrodzenie biegłym za wykonaną pracę sąd uwzględnił wymagane od biegłych kwalifikacje, nakład pracy i poświęcony czas, a także konieczność pokrycia niezbędnych wydatków (por. art. 90 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005r. , Nr 126, poz. 876 z późn. zm.) w zw. z art. 288 kpc)). Wysokość wynagrodzenia została ustalona stosownie do norm urzędowych.

Z tych też względów, na podstawie przywołanych powyżej przepisów orzeczono jak w pkt 1 i 2 sentencji postanowienia.

IX C 449/14

Z

1.  odnotować,

2.  odpis postanowienia doręczyć:

a)  pełn. stron i interwenienta,

b)  biegłym z pouczeniem o zażaleniu,

3.  doręczyć pełn. stron odpis opinii i zobowiązać ich do zgłoszenia zarzutów co do opinii i zgłoszenia ostatecznych twierdzeń i wniosków dowodowych, których potrzeba ujawniła się w związku z wykonaną opinią w terminie 14 dni pod rygorem uznania, iż strony nie kwestionują opinii biegłego i pominięcia wniosków zgłoszonych po wyznaczonym terminie,

4.  wyznaczyć termin rozprawy na dzień 20.04.2016r. godz. 10.30,

5.  o terminie zawiadomić pełn. stron i interwenienta,

6.  na termin wezwać powódkę i interwenienta ubocznego pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania w charakterze strony w przypadku nieusprawiedliwionej nieobecności,

7.  akta z wpływem lub za 15 dni w celu ustalenia prawomocności postanowienia i zarządzenia wypłaty wynagrodzenia biegłym.

Sł, 21.01.2016r.

S., dnia 1 października 2015r.

Sygn. akt IX C 449/14

Pan

K. G.

Niepubliczny (...)

Psychiatryczny ZOZ (...)

ul. (...)

(...)-(...) S.

ZLECENIE

W sprawie z powództwa:

B. P. (adres (k. 4 akt sądowych) reprezentowanej przez

pełnomocnika- adw. A. Ł. - adres (k. 4 akt sądowych)

przeciwko:

Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W. (adres (k. 4 akt sądowych) reprezentowanego przez pełnomocnika - r. pr. M. J. (adres (k. 139 akt sądowych)

o zadośćuczynienie

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny zwraca się do Pana jako biegłego sądowego psychiatry o wydanie opinii łącznej w niniejszej sprawie wraz z biegłą psycholog E. M. na okoliczność ustalenia:

a) stanu psychicznego powódki w jakim zładowała się przed śmiercią Z. P., oraz po jego śmierci, stanu psychicznego w jakim powódki znajduję się obecne, a jeżeli nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia powódki , to na czym ono polega i jakie są tego konsekwencje,

b) negatywnych konsekwencji powstałych w sferze zdrowia psychicznego powódki, w zw. ze śmiercią męża Z. P. - zarówno w okresie po jego śmierci jak również w dalszym okresie, życia powódki, a także wpływu śmierci Z. P. na dalsze życie emocjonalne powódki i traumy wywołanej przez wypadek Z. P. w psychice powódki,

c) stopnia związania powódki ze zmarłym Z. P., ich relacji i stosunków emocjonalnych jakie łączyły powódkę ze zmarłym za jego życia,

d) jaki jest trwały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym strony powodowej w zw. ze śmiercią Z. P., według tabeli ZUS albo tabel, które biegli uznają za bardziej zasadne w przedmiotowej sprawie.

W oparciu o akta sprawy IX C 449/14, akta szkody oraz badanie powódki. O terminie wykonanych czynności należy zawiadomić pełnomocników stron.

Opinię należy sporządzić na piśmie w 3 egzemplarzach w terminie 3 miesiący od doręczenia zlecenia.

Wynagrodzenie zostanie Panu przyznane po wykonaniu opinii i przedstawieniu rachunku.

O wszystkich przeszkodach w wykonywaniu opinii należy niezwłocznie zawiadomić Wydział IX Cywilny tutejszego Sądu.

Akta sprawy w załączeniu.

Pouczenie

Wynagrodzenie zostanie Panu przyznane na wniosek złożony niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu trzech dni po wykonaniu czynności, pod rygorem utraty prawa do przyznania wynagrodzenia.

Sądzie Sądu Rejonowego

Dariusz Leszkiewicz

S., dnia 1 października 2015r.

Sygn. akt IX C 449/14

Pani

E. M.

Niepubliczny (...)

Psychiatryczny ZOZ (...)

ul. (...)

(...)-(...) S.

ZLECENIE

W sprawie z powództwa:

B. P. (adres (k. 4 akt sądowych) reprezentowanej przez

pełnomocnika- adw. A. Ł. - adres (k. 4 akt sądowych)

przeciwko:

Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W. (adres (k. 4 akt sądowych) reprezentowanego przez pełnomocnika - r. pr. M. J. (adres (k. 139 akt sądowych)

o zadośćuczynienie

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny zwraca się do Pani jako biegłego sądowego z dziedziny psychologii o wydanie opinii łącznej w niniejszej sprawie wraz z biegłym psychiatrą K. G., na okoliczność ustalenia:

a) stanu psychicznego powódki w jakim zładowała się przed śmiercią Z. P., oraz po jego śmierci, stanu psychicznego w jakim powódki znajduję się obecne, a jeżeli nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia powódki , to na czym ono polega i jakie są tego konsekwencje,

b) negatywnych konsekwencji powstałych w sferze zdrowia psychicznego powódki, w zw. ze śmiercią męża Z. P. - zarówno w okresie po jego śmierci jak również w dalszym okresie, życia powódki, a także wpływu śmierci Z. P. na dalsze życie emocjonalne powódki i traumy wywołanej przez wypadek Z. P. w psychice powódki,

c) stopnia związania powódki ze zmarłym Z. P., ich relacji i stosunków emocjonalnych jakie łączyły powódkę ze zmarłym za jego życia,

d) jaki jest trwały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym strony powodowej w zw. ze śmiercią Z. P., według tabeli ZUS albo tabel, które biegli uznają za bardziej zasadne w przedmiotowej sprawie.

W oparciu o akta sprawy IX C 449/14, akta szkody oraz badanie powódki.

O terminie wykonanych czynności należy zawiadomić pełnomocników stron.

Opinię należy sporządzić na piśmie w 3 egzemplarzach w terminie 3 miesiący od doręczenia zlecenia.

Wynagrodzenie zostanie Pani przyznane po wykonaniu opinii i przedstawieniu rachunku.

O wszystkich przeszkodach w wykonywaniu opinii należy niezwłocznie zawiadomić Wydział IX Cywilny tutejszego Sądu.

Akta sprawy wraz z załącznikami zostaną przesłane lek. psychiatrze K. G..

Pouczenie

Wynagrodzenie zostanie Pani przyznane na wniosek złożony niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu trzech dni po wykonaniu czynności, pod rygorem utraty prawa do przyznania wynagrodzenia.

Sądzie Sądu Rejonowego

Dariusz Leszkiewicz

Sygn. akt IX C 449/14

Z/

1.  Odnotować,

2.  wysłać zlecenia:

a)  /kurierem/ do biegłego K. G. wraz z aktami sprawy oraz aktami szkodowymi + aktami karnymi;

b)  do biegłej E. M. bez akt sprawy;

3.  doręczyć pełnomocnikowi powódki ksero protokołu z dnia 27.07.2015r.,

4.  akta z wpływem lub za 3 m-ce.

Sł, dnia 1.10.2015r.

Sygn. akt IX C 449/14

ZARZĄDZENIE

1/ termin rozprawy wyznaczyć na 28.01.2015r. godz. 10.30;

2/ o terminie zawiadomić:

a)  pełn. powoda,

b)  pozwanego, któremu doręczyć odpis pozwu z zał.,

3/ pouczyć pozwanego, że jeżeli nie uznaje żądania pozwu w całości lub w części, może wnieść odpowiedź na pozew, w terminie 14 dni, w której ustosunkuje się do żądań pozwu, powoła swoje zarzuty oraz wnioski dowodowe na ich poparcie lub przedstawi na wyznaczonej rozprawie swoje wnioski, twierdzenia i dowody, pod rygorem pominięcia wniosków zgłoszonych po wyznaczonym terminie. Nadto pouczyć pozwanego, że w myśl art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, a zgodnie z art. 232 kpc to strony obowiązane sąd wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Pouczyć nadto pozwanego, że jeżeli nie stawi się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie wezmie udziału w rozprawie, ani nie zażąda przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złoży w sprawie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, Sąd wyda wyrok zaoczny art. 339 § 1 kpc w zw. z art. 340 kpc). W takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 kpc). Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny (art. 333 § 1 pkt 3 kpc). Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). – art. 98 § 1 kpc. Pouczyć nadto pozwanego o możliwości ustanowienia pełnomocnika procesowego i braku obowiązkowego zastępstwa przez adwokata lub radcę prawnego. Dodatkowo pouczyć pozwanego o treści art. 162 kpc, 207 kpc, 217 kpc, 229 kpc i 230 kpc.

4/ wezwać pozwanego do złożenia akt szkodowych w terminie 14 dni pod rygorem ukarania grzywną,

5/ na termin wezwać powódkę pod rygorem pominięcia wysłuchania w trybie art. 212 kpc,

6/ na termin wezwać w charakterze świadków: L. S., D. K.,

7/ akta przedłożyć z wpływem lub na termin.

S., 20.10.2014r.