Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S. i D. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powodów J. S. i D. T. kwotę 17.499,36 zł (siedemnaście tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i 36/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25.11.2011 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 3.313,00 zł (trzy tysiące trzysta trzynaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 1.754,27 zł (tysiąc siedemset pięćdziesiąt cztery złote i 27/100) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

sygn. akt I C 751/14

UZASADNIENIE

Powód J. S. i D. T., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę solidarnie na rzecz powodów kwoty 17.909,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25.11.2011 roku do dnia zapłaty. Ponadto wnieśli o zasądzenie solidarnie na rzecz powodów kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 24.10.2011 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki M. (...) nr rej. (...), należący do A. Z.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu wystawioną przez pozwanego.

Pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 10.712,67 zł.

Poszkodowany przelał wierzytelność z tytułu przedmiotowej szkody na rzecz powodów.

Zdaniem powodów koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 28.621,78 zł wobec czego do dopłaty pozostała kwota 17.909,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi, albowiem odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. , reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że wypłacone odszkodowanie pozwala na wyrównanie uszczerbku w majątku, jaki powstał na skutek kolizji, mając na uwadze kalkulację kosztów naprawy sporządzoną przez pozwanego.

Pozwany obliczając należne odszkodowanie zastosował ceny części alternatywnych oraz urealnił ceny części zamiennych oryginalnych i materiałów z uwagi na fakt, że na rynku dostępne są części zamienne o zróżnicowanych cenach, w tym znacznie niższych aniżeli ceny części zamiennych wynikające z systemu E./A., ponadto zastosowanie tych części daje gwarancję przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego.

Pozwany zakwestionował również datę, od której powodowie domagają się zapłaty odsetek ustawowych powołując się na to, że dopiero z chwilą otrzymania pisma pełnomocnika powoda z dnia 7.02.2014 roku pozwany powziął informację o żądaniu dopłaty odszkodowania.

Sąd zważył, co następuje:

W dniu 24.10.2011 roku w kolizji drogowej został uszkodzony pojazd marki M. (...) nr rej. (...) stanowiący własność A. Z..

Sprawca zdarzenia drogowego był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilne posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłacił z tytułu tego zdarzenia odszkodowanie w kwocie 10.712,67 zł.

(bezsporne)

W dniu 30.01.2014 roku została zawarta umowa, na mocy której A. Z. (cedent) przelał na rzecz J. S. i D. T., wspólników spółki cywilnej pod nazwą Likwidator, wierzytelność z tytułu uszkodzenia pojazdu marki M. (...) nr rej. (...) w dniu 24.10.2011 roku.

(dowód: umowa z dnia 30.01.2014 roku k. 10)

Pismem z dnia 30.01.2014 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. została powiadomiona o zawarciu umowy przelewu z dnia 30.01.2014 roku.

(dowód: pismo z dnia 30.10.2014 roku k. 11)

Pismem z dnia 7.02.2014 roku J. S. i D. T., wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą Likwidator, wezwali (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 17.909,11 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę, tytułem dopłaty odszkodowania za szkodę z dnia 24.10.2011 roku.

(dowód: pismo z dnia 7.02.2014 roku k. 15 – 21)

Szkoda poniesiona z tytułu uszkodzenia w dniu 24.10.2011 roku pojazdu marki M. (...) nr rej. (...) wyniosła 28.212,03 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego I. S. k. 61 – 72; opinia uzupełniająca biegłego sądowego I. S. k. 123 – 129)

W dniu 25.12.2011 roku pojazd marki M. (...) nr rej. (...) za cenę 35.000 zł.

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 25.12.2011 roku w aktach szkody)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w przeważającej części.

Bezsporne w sprawie była odpowiedzialność pozwanego co do zasady za szkodę powstałą w związku z uszkodzeniem pojazdu marki M. (...) w dniu 24.10.2011 roku. Bezsporne w sprawie było również nabycie wierzytelności przez powodów na podstawie umowy przelewu z dnia 30.01.2014 roku.

Sporne w sprawie to, czy wypłacona przez pozwanego kwota 10.712,67 zł jest odpowiednia tytułem naprawienia szkody przedmiotowego pojazdu.

Ciężar wykazania okoliczności, że szkoda poniesiona z tytułu uszkodzenia pojazdu jest wyższa, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., spoczywał na powodach. Powodowie sprostali ciążącemu na nich ciężarowi dowodowemu.

Na mocy przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jak stanowi przepis art. 822 § 1, 2 i 4 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Artykuł 363 § 2 k.c. odczytywany musi być w powiązaniu z art. 363 § 1 k.c., w którym poszkodowanemu - co do zasady - pozostawiono wybór sposobu naprawienia szkody - w formie restytucji bądź w formie pieniężnej. Zrównanie obydwu form przywrócenia równowagi zakłóconej szkodą oznacza, że odszkodowanie powinno w formie pieniężnej rekompensować ten sam zakres utraty wartości, który w wypadku przywrócenia stanu poprzedniego wymagałby odtworzenia. Decyduje więc stan rzeczy z chwili poniesienia szkody, oceniany całościowo, obiektywnie, pod kątem wszelkich sposobów wykorzystania przedmiotu dotkniętego szkodą i wpływu tych możliwości na wartość szacowaną już jednak według cen z chwili ustalania odszkodowania, chyba, że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.10.2015 roku, V CSK 708/14).

Na mocy przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

W myśl przepisu art. 369 k.c. zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej.

Zgodnie ze słusznym stanowiskiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu artykuł 864 k.c. stanowi tylko o solidarności biernej wspólników spółki cywilnej, współwłaścicieli "łącznych" majątku wspólnego. Przynależna im wierzytelność nosi więc charakter świadczenia "do niepodzielnej ręki". (tak wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27.06.2013 roku, IACa 652/13).

Na wniosek powoda został dopuszczony dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód samochodowych na okoliczność ustalenia kosztów przywrócenia przedmiotowego pojazdu do stanu sprzed szkody z dnia 24.10.2011 roku (k. 47).

Biegły sądowy sporządził opinię (k. 61), do której zostały wniesione zarzuty przez powodów dotyczące uszkodzeń tylnego pasa i jego wzmocnień. (k. 86 – 88). Pozwany zarzucił biegłemu zakwalifikowanie do wymiany osłony tylnej lampy lewej i prawej (które nie były uszkodzone), zakwalifikowania lakierowania osłon lamp tylnych, brak potrącenia 50% części tłumika tylnego (ze względu na zużycie), zdublowanie pozycji osłony podłogi bagażnika (k. 100).

Biegły sądowy sporządził pisemną opinię uzupełniającą (k. 123 – 129), w której zweryfikował sporządzoną wycenę zgodnie z zarzutami stron postępowania.

Żadna ze stron postępowania nie wniosła zarzutów do opinii uzupełniającej, ani nie zgłosiła wniosków dowodowych, które miałyby na celu podważenie wniosków zawartych w opinii.

Opinia biegłego sądowego, uzupełniona opinią odnoszącą się do zarzutów stron, jest pełna i logiczna. Żadna ze stron postępowania, po uzupełnieniu opinii, jej nie kwestionowała.

Zasadnym było przyjęcie kosztów przywrócenia pojazdu marki M. (...) do stanu sprzed szkody z dnia 24.10.2011 roku na kwotę 28.212,03 zł (k. 123).

Ponieważ pozwany wypłacił już odszkodowanie w kwocie 10.712,67 zł, do wypłaty pozostała kwota 17.499,36 zł. Przyjąć należało, że z tytułu uszkodzenia pojazdu marki M. (...) należy się odszkodowanie, które pozwoliłoby na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji drogowej z dnia 24.10.2011 roku.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 17.499,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25.11.2011 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. W pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku. Niezasadne było żądanie zapłaty odszkodowania ponad kwotę zasądzoną w punkcie pierwszym wyroku, jak również zgłoszone przez powodów żądanie zasądzenia dochodzonej kwoty solidarnie, albowiem solidarność wspólników spółki cywilne nie wynikała ani z załączonej umowy przelewu, ani z ustawy.

Niezasadne są argumenty pozwanego dotyczące żądania zasądzenia odsetek od dnia wydania wyroku. Termin na zapłatę odszkodowania wynosi 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, a pozwany nie powołał żadnych okoliczności, które uzasadniałyby wydłużenie tego terminu.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka zgłoszonego przez pozwanego, albowiem pozwany nie kwestionował sporządzonej przez biegłego sądowego opinii uzupełniającej. Brak więc było podstaw do czynienia dalszych ustaleń dotyczących wysokości szkody.

Koszty procesu poniesione przez powodów wyniosły łącznie 3.313,00 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu kwotę 896,00 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17,00 zł, wynagrodzenia należnego radcy prawnemu kwotę 2.400,00 zł (§6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz.U.2013.490 j.t.).

Na mocy przepisu art. 100 zdanie drugie k.p.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 3.313,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł jak w punkcie trzecim sentencji wyroku.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.) w zw. z art. 100 zdanie drugie k.p.c. sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 1.754,27 zł, wydatkowaną tymczasowo na poczet kosztów związanych z powołaniem biegłego sądowego, o czym orzekł jak w punkcie czwartym sentencji wyroku.