Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki
Ławnicy:	S. K., R. K.
Protokolant:	sekretarz sądowy Agata Piaścik

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa E. L.

przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B.

o uznaniu za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę

1.  oddala powództwo,

2.  nie obciąża powódki E. L. kosztami procesu.

Sygn. akt IV P 24/16

UZASADNIENIE

Powódka E. L. wniosła przeciwko pozwanemu Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę, zobowiązanie pozwanego do dalszego zatrudniania powódki do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy. Powódka w uzasadnieniu umowy o prace wskazała, iż pracodawca 12.02.2016 r. wypowiedział jej umowę o pracę. Powódka nie zgadza się z przyczynami wypowiedzenia bowiem nie są obiektywne i nie uzasadniają utraty zaufania. Zarzuty podane w wypowiedzeniu są niejasne i bezpodstawne. W ocenie powódki przyczyny wypowiedzenia są pozorne, niedostatecznie jasne i konkretne, niezrozumiałe dla powódki. Przyczyna wypowiedzenia była nieprawdziwa i nierzeczywista i nie uzasadniała wypowiedzenia.

Pozwany Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i wskazał, że powódka potwierdziła, że wiedziała, iż podopiecznej B. M. (1) nie ma w kraju, i że wywiady sporządziła bez jej udziału a podpisała je córka podopiecznej M. K.. Powódka nie wywiązywała się ze swoich podstawowych obowiązków jako pracownika socjalnego, świadomie nierzetelnie przeprowadziła wywiad rodzinny, dopuściła do podpisania wywiadu przez inną osobę i do przyznania i wypłaty nienależnych świadczeń. Takie zachowanie wyklucza możliwość dalszej pracy na stanowisku pracownika socjalnego przez powódkę.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka E. L. była zatrudniona w pozwanym Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w B. od 1.01.2000 r. do 31.05.2016 r. na stanowisku pracownika socjalnego.

(dowód: świadectwo pracy k.).

Po zmianie rejonów, rejon P. należący dotychczas do powódki przypadł innemu pracownikowi socjalnemu A. Z. (1). Ten pracownik w styczniu 2016 r. próbował skontaktować się z podopieczną B. M. (1). Córka podopiecznej potwierdziła fakt przebywania matki w Niemczech od września 2015 r. Z uwagi na brak możliwości przeprowadzenia wywiadu z B. M. (1) nie otrzymała ona pomocy finansowej z MOPS za styczeń 2016 r. Podopieczna skontaktowała się telefonicznie z A. Z. (1) i poinformowała, ze przebywa za granicą i nie przeszkód by wywiad przeprowadzić z jej córką lub mężem, ponieważ tak czynił dotychczas pracownik socjalny podczas jej nieobecności, i były przyznawane świadczenia socjalne. Powódka po wpłynięciu podania o udzielenie zapomogi 7.09.2015 r. sporządziła wywiad nie podając informacji, iż B. M. (1) przebywa za granicą i decyzję oraz świadczenie pieniężne odbierała córka podopiecznej na podstawie upoważnienia z 25.09.2015 r. mimo, że powódka wiedziała, iż podopiecznej w tym czasie nie było w kraju. Taka sama sytuacja powtórzyła się podczas wywiadu z 23.10.2015 r. i wydaniu decyzji o pomocy i wypłacie świadczenia na wniosek B. M. (1) z 9.10.2015 r. Powódka prosiła córkę podopiecznej M. K. by przychodziła i podpisywała coś za matkę.

(dowód: notatka służbowa k. 40, wezwanie k.41, notatka k.42, wniosek k.43-44, dokumentacja dotycząca przyznania zapomogi B. M. (1) k. 47-65, zeznania świadków k. 143-144 B. W. od 01.:05: 08 do 01:17:56, A. Z. od od 01:21:38 do 01:28:57).

B. M. (1) od 10.09.2015 r. do 22.10.2015 r. przebywała w Niemczech u syna, pilnując wnuki potem znowu wyjechała do N. i wróciła na święta Bożego Narodzenia. B. M. (1) nie podpisywała oświadczenia z 3.09.2015 r., podania z 9.10.2015 r. i wywiadu z października (...) Córka B. M. (1) w obecności pracownika socjalnego pisała oświadczenie w jej imieniu.

(dowód: zeznania świadka k.142-143 B. M. od 00:42:21 do 01:04:51).

Powódka E. L. wiedziała, że upoważnienie z 25.09.2015 r. podpisała M. K. i że jej mamy B. M. (1) nie ma w kraju bo została poinformowana przez nią przed samym wyjazdem.

(dowód: zeznania świadka k.142v M.K. od 00:35:26 do 00:40:00).

Pracodawca 12.02.2016 r. złożył powódce pisemne oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia z powodu niewłaściwego wywiązywania się z obowiązków pracownika socjalnego polegające na nierzetelnym sporządzaniu wywiadów środowiskowych przeprowadzanych w okresie od września do października 2015 r. w rodzinie B. M. (1) oraz umieszczenie w wywiadach nieprawdziwych danych dotyczących sytuacji rodzinnej i majątkowej, sporządzanie wywiadów z osoba nieuprawnioną co spowodowało utratę zaufania pracodawcy do powódki.

(dowód: wypowiedzenie umowy o pracę k.10).

26.02.2016 r. powódka za B. M. (1) dokonała zwrotu świadczeń z pomocy społecznej w kwocie 920 zł .

(dowód: pokwitowanie k. 176, bezsporne).

Sąd Rejonowy w Bytowie II Wydział Karny wyrokiem z 25.08.2016 r. uznał powódkę winną tego, że w okresie od 3.09. do 23.10.2015 r. w B. przy ul. (...) działają w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla B. M. (1) pomogła M. H.-K. i A. M. w doprowadzeniu przedstawiciela MOPS w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 920 zł w ten sposób, że umożliwiła im podrabianie podpisów B. M. (1) na dokumentach w postaci skierowania do otrzymania pomocy żywnościowej w ramach programu operacyjnego „Pomoc Żywnościowa 2014-2020” z 23.09.2015 r., oświadczenia o sytuacji majątkowej B. M. (1) z 3.09.2015 r. i 9.10.2015 r. oraz na wywiadzie środowiskowym z 23.10.2015 r., a następnie tak podrobionymi dokumentami posłużyła się jako autentycznymi przedkładając je w MOPS w B., w wyniku czego zostały przyznane i wypłacone świadczenia w postaci zasiłków okresowych oraz świadczeń pieniężnych na zakup posiłków lub żywności, czym działała na szkodę MOPS w B. tj. popełnienia przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. uznając czyn jamko wypadek mniejszej wagi i warunkowo umorzył na okres próby dwóch lat.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Bytowie z 25.08.2016 r. sygn.. akt II K 218/16 k.173-175).

Powódka zgodnie z zakresem czynności z 2.01.2006 r. miała obowiązek właściwie, rzetelnie i merytorycznie przygotowywać dokumentacje i ponosiła odpowiedzialność za prawidłowe i rzetelne informacje zwarte w wywiadzie środowiskowym oraz wniosku dotyczącym proponowanej pomocy.

(dowód: zakres czynności powódki k.38-39).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 45 k.p. wymaga by wypowiedzenie umowy o pracę było uzasadnione i nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy o pracę sąd winien uwzględniać słuszne interesy zakładu pracy oraz przymioty pracownika związane ze stosunkiem pracy a okoliczności przemawiające za ochroną pracownika przed wypowiedzeniem uwzględnia się w stosunku do pracowników sumiennie i starannie wykonujących obowiązki pracownicze i przestrzegających dyscypliny pracy ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z 27 czerwca 1985 r. III PZP 10/85 , publ. OSNCP z 1985 r. , z.11 , poz. 164 ) .

Zgodnie z przepisem art. 30 § 4 k.p., w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana rzeczywista i konkretna przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie.

Ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (wyr. SN z 8.9.1977 r., I PRN 17/77, (...) 1978, Nr 5, s. 70). Zasadność wypowiedzenia w ujęciu art. 45 § 1 k.p. podlega ocenie w okolicznościach każdej indywidualnej sprawy.

W rozpoznawanej sprawie jak wynika z oświadczenia pracodawcy przyczyną wypowiedzenia powódce umowy o pracę była utrata zaufania, z powodu niewłaściwego wywiązywania się z obowiązków pracownika socjalnego polegające na nierzetelnym sporządzaniu wywiadów środowiskowych przeprowadzanych w okresie od września do października 2015 r. w rodzinie B. M. (1) oraz umieszczenie w wywiadach nieprawdziwych danych dotyczących sytuacji rodzinnej i majątkowej, sporządzanie wywiadów z osoba nieuprawnioną.

W ocenie sądu pracodawca nie naruszył przepisów formalnych dotyczących trybu wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30 § 2, 3, 4 i 5 k.p.), złożył oświadczenie w formie pisemnej, zachował wymagany okres wypowiedzenia, podał jasne i konkretne przyczyny wypowiedzenia i pouczył o prawie odwołania do sądu pracy.

Wymaganie wskazania przez pracodawcę konkretnej przyczyny wypowiedzenia nie jest równoznaczne z koniecznością sformułowania jej w sposób szczegółowy, drobiazgowy, z podaniem opisów wszystkich faktów i zdarzeń oraz wskazaniem poszczególnych działań czy zaniechań, składających się w ocenie pracodawcy na przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie. Wymaganie konkretności może być spełnione poprzez wskazanie kategorii zdarzeń, jeżeli z okoliczności wynika, że szczegółowe motywy wypowiedzenia są pracownikowi znane. W określonych okolicznościach faktycznych nawet ogólne ujęcie przyczyny może nie doprowadzić do jakiejkolwiek wątpliwości co do tego, do jakiego konkretnie zachowania pracownika (działania lub zaniechania) przyczyna ta jest odnoszona. Jeżeli w danych okolicznościach faktycznych ogólne ujęcie przyczyny wypowiedzenia nie budzi wątpliwości (w szczególności, gdy nie mogło budzić wątpliwości u pracownika) co do tego, z jakimi zdarzeniami, które następują w określonym czasie, łączy się ta przyczyna, to należy uznać, że spełnione jest wymaganie z art. 30 § 4 KP (por.: wyrok SN - Izba Pracy z dnia 30-09-2014 , III PK 18/14).

W rozpoznawanej sprawie jak wynika z jasnych, logicznych i korelujących ze sobą zeznań świadków A. Z. (1) i B. W. (2), znajdujących potwierdzenie w zeznaniach świadków B. M. (1) i M. K. oraz wyroku Sądu Rejonowego w Bytowie z 25.08.2016 r., powódka dopuściła się pomocy innym osobom do uzyskania nienależnych świadczeń z pomocy społecznej umożliwiając podrobienie podpisów B. M. (1) oraz przedstawiając wywiady środowiskowe bez przeprowadzenia rozmowy z wnioskodawcą B. M. (1) i nie podając powziętej informacji o jej wyjeździe za granicę.

W świetle powyższych dowodów w ocenie sądu pracodawca miał obiektywne i rzeczywiste podstawy do utraty zaufania do powódki w zakresie rzetelności wykonywanych przez nią obowiązków pracownika socjalnego.

Powódka nie przedstawiając rzetelnie informacji o wyjeździe za granicę osoby zwracającej się z wnioskiem o pomoc socjalną, dopuszczając do porabiania podpisów B. M. (1) na dokumentach w postaci skierowania do otrzymania pomocy żywnościowej w ramach programu operacyjnego „Pomoc Żywnościowa 2014-2020” z 23.09.2015 r., oświadczenia o sytuacji majątkowej B. M. (1) z 3.09.2015 r. i 9.10.2015 r. oraz na wywiadzie środowiskowym z 23.10.2015 r. i przedkładając powyższe dokumenty pracodawcy tj. Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B. celem wypłaty nienależnej pomocy socjalnej naruszyła swoje obowiązki pracownicze.

Bowiem powódka zgodnie z jej zakresem czynności z 2.01.2006 r. miała obowiązek właściwie, rzetelnie i merytorycznie przygotowywać dokumentacje i ponosiła odpowiedzialność za prawidłowe i rzetelne informacje zwarte w wywiadzie środowiskowym oraz wniosku dotyczącym proponowanej pomocy.

Wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy, stąd nie jest wymagane, by przyczyna wypowiedzenia miała szczególną wagę, była nadzwyczaj doniosła czy powodowała szkody po stronie pracodawcy. Nie jest też konieczne udowodnienie zawinionego działania pracownika (por. wyrok SN z dnia 3 sierpnia 2007 roku, I PK 79/07, M. P. Pr. (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1997 r. I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 października 1996 r., I PRN 69/96, OSNP 1997/10/163).

Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego, iż utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń (wyr. SN z 25.11.1997 r., I PKN 385/97, OSNAPiUS 1998, Nr 18, poz. 538, podobnie wyr. SN z 7.9.1999 r., I PKN 257/99, OSNAPiUS 2001, Nr 1, poz. 14). Wynika z tego, że nie tyle istotna jest sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, co przyczyny, które ją spowodowały (zob. post. SN z 23.12.2004 r., III PK 68/04, L.). Uzasadniony brak zaufania do pracownika może istnieć także wtedy, gdy wprawdzie winy pracownikowi przypisać nie można - bądź też nie da się jej udowodnić - jednakże w sensie obiektywnym jego zachowanie nosi cechy naruszenia obowiązków pracowniczych.

Zauważyć należy, iż pracodawca ma prawo do takiego doboru pracowników do pracy, który zapewni najlepsze wykonywanie realizowanych zadań. (wyrok SN z dnia 2 października 1996 r., I PRN 69/96, OSNAPiUS 1997, nr 10, poz. 163).

Wypowiedzenie jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 KP, gdy chociażby jedna z podanych przez pracodawcę przyczyn jest zasadna, prawdziwa i dostateczna (vide: I PK 36/13 - wyrok SN - Izba Pracy z dnia 28-08-2013).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wypowiedzenie powódce umowy pracę jest uzasadnione w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.p. i na podstawie tego przepisu a contrario oddalił powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu 102 k.p.c. mając na uwadze, iż stosunek pracy powódki uległ rozwiązaniu i pozostaje bez pracy.