I C 539/18 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Gdyni z 2019-05-16
Sygn. akt I C 539/18
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
zaoczny w stosunku do pozwanych M. S. i S. P.
Dnia 16 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2019 r. w G. sprawy z powództwa Gminy M. G. przeciwko J. P. (1), S. P., M. S. z udziałem prokuratora Prokuratury Rejonowej w Gdyni
o eksmisję
I. nakazuje pozwanym J. P. (1), S. P., M. S., aby opuścili, opróżnili z wszystkich rzeczy i wydali powodowi Gminie M. G. lokal mieszkalny numer (...), położony w budynku przy ul. (...) w G.;
II. ustala, że pozwanym J. P. (1), S. P., M. S. przysługuje prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje względem nich wykonanie punktu I. niniejszego wyroku do czasu złożenia im przez Gminę M. G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;
III. nie obciąża pozwanych kosztami procesu.
Sygn. akt I C 539/18
UZASADNIENIE
Stan faktyczny
Gmina M. G. jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...), położonego w budynku przy ul. (...) w G..
Okoliczności bezsporne
Najemcą tego lokalu była J. P. (1), na podstawie umowy z dnia 19 marca 2012 r., zawartej na czas nieoznaczony. Czynsz miesięczny miał wynosić 316,02 zł, płatny z góry do 10-dnia każdego kolejnego miesiąca.
Dowód: umowa, k. 7-8
W lokalu wraz z J. P. (1) zamieszkują – jej pełnoletni syn S. P. (ur. (...)) oraz brat – M. S. (ur. (...)).
Okoliczność bezsporna
J. P. (1) posiada orzeczenie o niepełnosprawności z 29 listopada 2017 r., wydane na stałe, z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. S. P. posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 3 grudnia 2014 r. wydanym na stałe, ze znacznym stopniem niepełnosprawności. M. S. posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 16 lipca 2015 r., wydanym na stałe, ze znacznym stopniem niepełnosprawności.
Dowód: orzeczenia o niepełnosprawności, k. 28, 29, 30
M. S. jest upośledzony umysłowo w stopniu umiarkowanym.
Dowód: opinia psychiatryczna, k. 56-57
S. P. choruje na schizofrenię paranoidalną.
Dowód: opinia psychiatryczna, k. 54-55
Wobec istnienia wielomiesięcznych zaległości z zapłatą czynszu najemczyni J. P. była kilkakrotnie w latach 2015-2017 wzywana do uregulowania w dodatkowym terminie 30-dniowym, jednak bezskutecznie. Zaległości czynszowe w 2017 r. sięgały 9.897,90 zł. Następnie właściciel wypowiedział umowę najmu ze skutkiem na dzień 29 lutego 2018 r. Doręczenie wypowiedzenia najemczyni nastąpiło 3 stycznia 2018 r.
Dowód: wezwania, k. 10-12
wypowiedzenie z dowodem doręczenia, k. 13
Pozwani prowadzą jedno wspólne gospodarstwo domowe. J. P. (1) wykonuje na nimi opiekę, gdyż z uwagi na swoje choroby wymagają codziennego nadzoru i organizowania im czynności, wydawania koniecznych poleceń itp. Pozwani nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu. J. P. otrzymuje emeryturę (1073 zł netto).
Dowód: zeznania J. P., k. 95-96
Ocena dowodów
Opinie psychiatryczne są zdaniem Sądu pełne, jasne i wewnętrznie niesprzeczne. Dokumenty urzędowe w postaci orzeczeń o niepełnosprawności nie były przeze strony w jakikolwiek sposób kwestionowane.
Zeznania J. P. są szczere, zgodne z wynikami opinii psychiatrycznej. Uznano je w całości za wiarygodne. Odstąpiono od przesłuchania w charakterze strony pozwanych, gdyż z opinii psychiatrycznej wynikało, że nie mogą brać czynnego, świadomego udziału w procesie.
Kwalifikacja prawna
Umowa najmu została skutecznie wypowiedziana (w trybie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego) i wg stanu na dzień zamknięcia rozprawy pozwani zajmują przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego. W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 222 § 1 k.c.
W stosunku do wszystkich pozwanych zachodzi obligatoryjna przesłanka przyznania im prawa do lokalu socjalnego wymieniona w art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów […], albowiem posiadają oni potwierdzony stosownym orzeczeniem organu administracji status osoby niepełnosprawnej. Powód w pozwie przyznał, że posiada pozytywną wiedzę w tym zakresie. Pozwani – jak wynika z ustaleń faktycznych – nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów […].
Należy wyjaśnić, że wyrokując stosowano ustawę o ochronie praw lokatorów […] w brzmieniu właściwym dla daty zawarcia umowy najmu, czyli przed nowelizacją, która weszła w życie 21 kwietnia 2019 r. (por. art. 23 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz niektórych innych ustaw). Art. 19 ust. 1. w/w ustawy z dnia 22 marca 2018 r. przewiduje, że „ do postępowań o opróżnienie lokalu wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie art. 2 niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.” Niniejsze postępowanie zostało wszczęte w maju 2018 r.
Koszty
Z uwagi na bardzo złą sytuację osobistą pozwanych, która zapewne będzie się jeszcze pogarszać z uwagi na postępującą utratę zdrowia pozwanej, jako faktycznej opiekunki pozwanych, nie obciążono ich kosztami procesu na mocy art. 102 k.p.c. ( punkt III. sentencji).
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Gdyni
Osoba, która wytworzyła informację: SSR Tadeusz Kotuk
Data wytworzenia informacji: