Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II K 1403/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku z 2017-12-14

Sygn. akt II K 1403/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant: Anita Grunt

po rozpoznaniu w dniu 14.12.2017 r. sprawy

S. R. , syna S. i B. z domu S.,

urodzonego dnia (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 lipca 2017 roku w ruchu lądowym na drodze publicznej na ul. (...) na wysokości posesji nr (...) w G. prowadził pojazd mechaniczny marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, co potwierdzono badaniem na urządzeniu typu A. 6020 plus – I badanie o godz. 07:05 – wynik - 0,61 mg/l, II badanie o godz. 07:20 – wynik 0,59 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz na urządzeniu Alkometr A 2.0 - I badanie o godz. 07:41 – wynik 0,60 mg/l, II. badanie o godz. 07:44 – wynik 0,58 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k. k.

I.  oskarżonego S. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, czyn ten kwalifikuje z art. 178 a § 1 k. k. i za to na podstawie art. 178 a § 1 k. k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k. k. skazuje go na karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

II.  na podstawie art. 39 pkt 3 k. k. w zw. z art. 42 § 2 k. k. w zw. z art. 43 § 1 k. k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat;

III.  na podstawie art. 39 pkt 7 k. k. w zw. z art. 43a § 2 k. k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 6. 000 (sześciu tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k. k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 14 lipca 2017 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k., art. 627 k. p. k. oraz art. 1, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 470 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 400 złotych.

Sygn. akt II K 1403/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lipca 2017 r. S. R. wsiadł jako kierowca do samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). S. R. nie miał uprawnień do kierowania pojazdami. W dniu 14 lipca 2017 roku około godziny 7.00 rano na wysokości posesji nr (...) na ulicy (...) zmotoryzowany patrol Policji dokonywał kontroli trzeźwości kierowców. W tym samym czasie S. R. prowadził w/w samochód jadąc ulicą (...) i zjechał na chodnik kilka metrów przed patrolem Policji i wysiadł z samochodu. Gdy podszedł do niego funkcjonariusz Policji P. G., S. R. oświadczył, iż nie posiada uprawnień do prowadzenia samochodu i że jest nietrzeźwy. Następnie oskarżony został poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem elektronicznym A. 6020 z wynikami: I. badanie 0,61mg/l (7:05), II. badanie 0,59 mg/l (7:20). S. R. został przewieziony do Komisariatu Policji VIII w G., gdzie został poddany kolejnemu badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, urządzeniem stacjonarnym Alkometr A 2.0 z wynikami: I. badanie 0,60 mg/l (7:41) i II. badanie 0,58 mg/l (7:44).

Dowód: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem A. 6020 - k. 3; świadectwo wzorcowania urządzenia A. 6020 – k. 4; protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem Alkometr A 2.0 – k. 5; świadectwo wzorcowania urządzenia Alkometr A 2.0 – k. 6; protokół zatrzymania osoby – k. 7; zeznania świadka P. G. – k. 12-14; wyjaśnienia oskarżonego S. R. – k. 22-24

Oskarżony S. R. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, iż pił wtedy alkohol w postaci piwa i chciał się tylko przejechać samochodem.

wyjaśnienia oskarżonego – k. 22 - 24

S. R. ma 24 lata, jest bezdzietnym kawalerem. Posiada wykształcenie zawodowe – mechanik samochodowy. Wykonuje prace dorywcze, osiągając z tego tytułu dochody w wysokości około 1500 zł miesięcznie, nie posiada majątku.

Dowód: dane osobopoznawcze - k. 26

Oskarżony S. R. nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód: dane o karalności - k. 17

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny. Został on ustalony przez Sąd w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w oparciu o protokoły badań stanu trzeźwości, zeznania świadka P. G. i wyjaśnienia oskarżonego S. R..

Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego S. R.. Jego wyjaśnienia nie są obszerne, jednakże przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, co znajduje swoje oparcie w zeznaniach świadka – funkcjonariusza Policji P. G. oraz protokołach przeprowadzonych badań trzeźwości.

Oceniając zeznania świadka P. G., Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności. Świadek ten przedstawił, w jaki sposób doszło do ujęcia oskarżonego. Zeznania tego świadka nie były w żaden sposób kwestionowane, a ponadto znajdują swoje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz w protokołach przeprowadzonych badań trzeźwości.

Sąd w całości uwzględnił protokoły badań trzeźwości oskarżonego oraz świadectwa wzorcowania urządzeń, którymi były przeprowadzone powyższe badania. Dokumenty te nie były podważane przez żadną ze stron, a ich treść odpowiada rzeczywistemu stanowi faktycznemu. Oskarżony bowiem przyznał się, iż spożywał alkohol, a dwa niezależne urządzenia do badania pomiaru alkoholu w wydychanym powietrzu przedstawiały zbliżone wartości zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. Ponadto oba urządzenia posiadały aktualne świadectwa wzorcowania.

Sąd także w całości uwzględnił dokumenty w postaci protokołu zatrzymania osoby, protokołu przeszukania osoby, danych o karalności oraz danych osobopoznawczych. Dokumenty te zostały sporządzone zgodnie z właściwymi przepisami, przez upoważnione do tego organy oraz nie były kwestionowane przez żadną ze stron, dlatego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Powyżej ustalony stan faktyczny dał podstawy do przypisania oskarżonemu czynu z art. 178a § 1 k. k. Zgodnie z art.178a § 1 k. k., kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 k. k., stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Analizując zachowanie oskarżonego od strony przedmiotowej stwierdzić należy, że podczas I. badania urządzeniem A. 6020 S. R. posiadał 0,61 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejne badania zarówno tym samym urządzeniem, jak i urządzeniem Alkometr A 2.0, wskazywały na podobne wartości stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Ponadto nie budzi wątpliwości, iż oskarżony prowadził w tym czasie pojazd marki O. (...) o nr rej. (...).

Wobec czego stwierdzić należy, że od strony przedmiotowej oskarżony wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k. k.

Strona podmiotowa omawianego występku zakłada umyślność. Analizując powyższe dojść należy do wniosku, że pomimo tego, że oskarżony spożył znaczną ilość alkoholu (około 5 piw), to prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny poruszając się ulicami (...). Przypisanego mu czynu oskarżony dopuścił się zatem umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Świadomie i z własnej woli wprawił się bowiem w stan nietrzeźwości spożywając alkohol w postaci piwa, a następnie świadomie i z własnej woli prowadził pojazd. Nie może być mowy o „godzeniu się” lub „niechceniu” kierowania samochodem, ta czynność wymaga bowiem jednoznacznego działania w postaci wykonania szeregu czynności fizycznych, których znaczenia oskarżony nie mógł nie rozumieć ani dokonywać ich wbrew swej woli. Analiza materiału dowodowego uzasadnia, że oskarżony S. R. nie miał podstaw sądzić, że spożyty przez niego alkohol (około godziny 3.00 nad ranem) ze względu na czasokres między jego spożyciem a rozpoczęciem kierowania pojazdem oraz ilość spożytego alkoholu - uległ spaleniu.

Dokonując oceny zachowania oskarżonego, z uwzględnieniem treści art. 115 § 2 Kodeksu karnego, uznać należy, że społeczna szkodliwość przypisanego mu czynu była znaczna. Oskarżony prowadził pojazd w godzinach porannych w terenie zabudowanym. Podkreślenia wymaga, iż wspólnie z oskarżonym podróżował pasażer, który był narażony na niebezpieczeństwo. Oskarżony ponadto nie posiadał uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Uwzględnić również należało, iż stopień nietrzeźwości był znaczny – ponad dwukrotnie przekraczał ustawowy próg kwalifikacji, określony w treści art. 115 § 16 k. k.

Ustalając wymiar kary i środków karnych Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 Kodeksu karnego. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował okoliczności rzutujące na znaczną społeczną szkodliwość czynu (omówione powyżej). Jako okoliczność łagodzącą uwzględniono natomiast uprzednią niekaralność oskarżonego, przyznanie się do zarzucanego czynu oraz wyrażoną skruchę.

Za przypisany oskarżonemu czyn Sąd wymierzył S. R. karę 200 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda. Należy podkreślić, iż wymierzona kara stanowi konsekwencję porozumienia zawartego pomiędzy Prokuratorem i oskarżonym co do dobrowolnego poddania się karze. Sąd także postrzega w/w karę jako tę, która spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego S. R.. Oskarżony jest osobą młodą i niekaraną, ponadto przyznał się do winy i wyraził skruchę, co daje pozytywną prognozę kryminologiczną.

Sąd w punkcie II. wyroku orzekł wobec oskarżonego uzgodniony z Prokuratorem środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Należy przy tym dodać, iż orzeczenie powyższego zakazu na okres co najmniej 3 lat jest obligatoryjne w przypadku skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 k. k.

W punkcie III. wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 6.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, którego orzeczenie w wysokości co najmniej 5.000 złotych jest także obligatoryjne wobec sprawców przestępstw, za jakie został skazany S. R..

W punkcie IV. Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary grzywny.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów sądowych zapadło w oparciu o przepisy wymienione w pkt V. wyroku, które wprowadzają zasadę, iż koszty procesu w przypadku wydania wyroku skazującego obciążają oskarżonego. Jedynie w wyjątkowych okolicznościach, gdy uiszczenie kosztów byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, materialną, wysokość dochodów, kodeks pozwala na zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych. Sąd nie znalazł podstaw, aby kosztami postępowania, które zainicjowane było na skutek zachowania oskarżonego, obciążać Skarb Państwa.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Roksana Wojciechowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Magdalena Czaplińska
Data wytworzenia informacji: