Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 316/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 04 marca 2021r. w spr. VIII K 1637/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,

2

K. L.

Czyn z art. 276 kk

- niekaralność oskarżonego

- przebieg postępowania w sprawie administracyjnej i ustalenie w jakich okolicznościach UM wszedł w posiadanie prawa jazdy oskarżonego i czy wydano decyzje o zatrzymaniu dokumentu-prawa jazdy

Ad. 1 informacja z KRK

Ad. 2 dokumentacja z UM w E.

k.102

k.117 (ksero k.103-116)

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 i 2 z pkt. 2.1.1

Ad. 1 informacja z KRK

Ad. 2 dokumentacja z UM w E.

dokumenty wymienione w pkt. 1 i 2 zostały sporządzone przez organy do tego uprawnione, ich treść nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony, stąd zasługują na wiarygodność

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

obrazy prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu tj. art. 276kk przez jego błędna wykładnię i przyjęcie, że oskarżony dokonał usunięcia, a następnie ukrycia dokumentu prawa jazdy, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać z uwagi na wydanie decyzji o jego zatrzymaniu, podczas, gdy na dzień popełnienia czynu nie została wydana decyzja o zatrzymaniu dokumentu, a oskarżony mógł nim rozporządzać

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma skarżący, że niewłaściwie wskazano w opisie czynu zarzucanego i przypisanego a popełnionego w dniu 16 lipca 2020r., że dokument w postaci prawa jazdy oskarżonego znajdował się w depozycie Urzędu Miejskiego w E. z uwagi na wydanie decyzji o jego zatrzymaniu. Decyzja taka została bowiem wydana w dniu 3 sierpnia 2020r. przez Prezydenta Miasta E. w sprawie (...) (...), co wynika z dokumentacji nadesłanej z Urzędu Miejskiego w E.. Czyn przypisany oskarżonemu został popełniony w dniu 16 lipca 2020r. a więc przed wydaniem decyzji o zatrzymaniu. Dlatego uwzględniając zastrzeżenia skarżącego zawarte w apelacji co do tej okoliczności, to z opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. I wyroku należało usunąć ten fragment, który dotyczył „wydania decyzji o jego zatrzymaniu”.

Jednak opis czynu przypisanego popełnionego przez oskarżonego 16 lipca 2020r. nie sprowadza się tylko do utożsamienia znamienia „dokumentu, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać” z wydaniem decyzji o zatrzymaniu, ale i z tym, że prawo jazdy oskarżonego znalazło się w depozycie Urzędu Miejskiego w E. z uwagi na zatrzymanie tego dokumentu za przekroczenie liczby 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Trzeba bowiem przypomnieć, że np. w myśl art. 135 ust. 1 pkt.1 ci d Prawa o ruchu drogowym zatrzymuje się (i to nie w rozumieniu wydania decyzji o zatrzymaniu) prawo jazdy w sytuacji przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 20 lub 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Jednocześnie z danych z akt wynika, że mimo iż oskarżony złożył wniosek o zwrot zatrzymanego prawa jazdy, to do czasu czynu nie wydano takiego orzeczenia o zwrocie mu zatrzymanego prawa jazdy. Jak zaś zauważono w komentarzu do art. 276 kk (Komentarz do Kodeksu Karnego pod red. Grześkowiak 2021, wyd. 7/Gałązka), to brak uprawnień do wyłącznego rozporządzania „Może też dotyczyć dokumentu, którego przedmiotem są prawa lub obowiązki sprawcy i innej jeszcze osoby (osób), a który występuje tylko w jednym egzemplarzu (np. testament, weksel), niektórych dokumentów wystawionych przez władze publiczne (np. dowód osobisty), dokumentów złożonych do akt postępowania prowadzonego przez organ publiczny (R. Zawłocki, w: Wąsek, Zawłocki (red.), Kodeks karny, t. 2, 2010, s. 854; R.A. Stefański, Przestępstwo niszczenia dokumentów, s. 77–78; T. Razowski, w: Giezek (red.), Kodeks karny. Część szczególna, 2014, s. 1046). A z takim właśnie dokumentem –prawem jazdy oskarżonego złożonym do akt postępowania prowadzonego przez organ publiczny w sytuacji przekroczenia przez oskarżonego jako kierującego pojazdem dopuszczalnej liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Ponadto prawo jazdy, podobnie jak dowód osobisty jest dokumentem publicznym. A w komentarzu do art. 276 kk (Komentarz do Kodeksu Karnego pod red. Gardocki 2018, wyd. 2) wskazano, że „Zarówno dowód osobisty, jak i wojskowy dowód osobisty, czyli tzw. książeczka wojskowa, stanowią dokumenty, którymi sprawca nie ma prawa rozporządzać. Rozpatrując tę kwestię, należy zauważyć, że zakaz rozporządzania tego rodzaju dokumentami wynika wprost, w przypadku książeczki wojskowej – z art. 54 ust. 1e ObrRPU, natomiast w odniesieniu do dowodu osobistego pośrednio, z przepisów: nakładających na obywateli polskich zamieszkałych w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązek posiadania dowodu osobistego czy też zobowiązujących do wymiany takiego dokumentu, m.in. w razie jego uszkodzenia oraz z przepisu sankcjonującego uchylanie się od obowiązku posiadania lub wymiany dowodu osobistego”. A skoro podobne obowiązki jak w odniesieniu do dowodu osobistego, to prawo precyzuje też wobec prawa jazdy, to i prawo jazdy jest dokumentem, które dany kierowca posiada, gdyż w ten sposób dokumentuje jego uprawnienia do kierowania pojazdami, ale i jest dokumentem, którym kierowca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Ponadto jeszcze raz należy podkreślić, że po przekroczeniu 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego prawo jazdy oskarżonego stanowiło dokument złożony do akt postępowania prowadzonego przez organ publiczny i do czasu wydania decyzji oskarżony nie miał prawa tym dokumentem wyłącznie rozporządzać. Dlatego mógł odpowiadać za ukrycie i usunięcie „własnego” prawa jazdy, który w dniu czynu znajdował się w depozycie tj. był złożony do sprawy administracyjnej, w której jeszcze nie wydano merytorycznej decyzji. Nie bez znaczenia jest i to, że oskarżony w dniu zdarzenia zdawał sobie sprawę z tego, że odmówiono mu i z jakich powodów wydania prawa jazdy, co wynika z zeznań K. Ł.. Miał też świadomość iż w związku z przekroczeniem liczby punktów karnych, dla odzyskania uprawnień do kierowania pojazdami, co dokumentuje prawo jazdy, będzie musiał przejść badanie psychologiczne i zdać egzamin sprawdzający kwalifikacje. A mimo tego zdecydował się na podstęp i pod pozorem dokonania tylko wglądu do akt to zabrał prawo jazdy i wyszedł z urzędu, pomimo wezwań do zwrotu dokumentu nie uczynił tego. A w świetle tego K.L. popełnił przestępstwo z art.276kk polegające na usunięciu a następnie ukryciu dokumentu-prawa jazdy, nawet jeżeli z opisu czynu mu przypisanego, wobec treści dokumentacji z UM w E., należało wyeliminować ustalenie o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

Co do zasady nie doszło więc do obrazy art. 276 kk i niewłaściwego zakwalifikowania czynu oskarżonego w pkt. I wyroku.

Wniosek

o zmianę wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

względnie przekazanie sprawy pierwszej instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skarżący podnosząc zarzuty apelacyjne domagał się zmiany wyroku w całości i uniewinnienia oskarżonego. Jednak w świetle przyczyn dla których sąd odwoławczy nie uznał by doszło do błędnego przypisania czynu z art. 276kk, to nie było podstaw do uwzględnienia takiego wniosku końcowego z apelacji. Natomiast treść dokumentacji z UM w E., z której przeprowadzono dowód na wniosek skarżącego wyrok, to spowodowała, że należało zmienić zaskarżony wyrok, ale tylko poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

Lp.

Zarzut

2

obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk, art. 410 kpk, art. 5§1kpk

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma skarżący co do tego, że sąd I instancji nie zgromadził całego materiału dowodowego, który by pozwolił na bezsporne ustalenie okoliczności zawartej w opisie czynu przypisanego oskarżonemu a dot. tego czy została wydana decyzja o zatrzymaniu dokumentu-prawa jazdy, co doprowadziło do naruszenia art. 410 kpk. Jednak w sytuacji przeprowadzenia przez sąd odwoławczy, na wniosek skarżącego, dowodu z dokumentacji z UM w E., to kwestia ta została już wyjaśniona, co też spowodowało korektę opisu czynu przypisanego K.L. w zaskarżonym wyroku. Obecnie więc zarzut obrazy przepisów postępowania wskazanych w apelacji zdezaktualizował się. Jak wskazano w rozważaniach w części dot. zarzutu obrazy prawa materialnego, to nawet przy wyeliminowaniu z opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. I ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, to oskarżony może nadal odpowiadać za przestępstwo z art. 276kk. Tym samym obecnie zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje by zaskarżony wyrok, po korekcie poczynionej przez sąd odwoławczy, naruszał art. 5§1kpk, art. 7 kpk czy art. 410 kpk w sposób, który by miał wpływ na treść orzeczenia, by wina oskarżonego nie została udowodniona. Zebrany uzupełniony materiał dowodowy przeanalizowany zgodnie z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego wskazuje, że oskarżony musiał zdawać sobie sprawę z tego, że nie może zabrać dokumentu-prawa jazdy złożonego do sprawy administracyjnej, w której jeszcze nie wydano merytorycznej decyzji.

Wniosek

o zmianę wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

względnie przekazanie sprawy pierwszej instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skarżący podnosząc zarzuty apelacyjne domagał się zmiany wyroku w całości i uniewinnienia oskarżonego. Jednak w świetle przyczyn dla których sąd odwoławczy nie uznał by doszło do błędnego przypisania czynu z art. 276kk, a także gdy- po uzupełnieniu materiału dowodowego w postępowaniu odwoławczym na wniosek obrońcy- obecnie nie można stwierdzić obrazy art. 5§1kpk, art. 7 kpk czy art. 410 kpk, to nie było podstaw do uwzględnienia takiego wniosku końcowego z apelacji. Natomiast treść dokumentacji z UM w E., z której przeprowadzono dowód na wniosek skarżącego wyrok, to spowodowała, że należało zmienić zaskarżony wyrok, ale tylko poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

Ponadto nie ma powodu do uwzględnienia wniosku o przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Wobec uzupełnienia materiału dowodowego przez sąd odwoławczy to przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji nie miałby innych dowodów do przeprowadzenia. Ponadto przepis art. 437§2 zdanie drugie kpk wskazuje, że uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania jest możliwe tylko w wypadkach wskazanych w art. 439§1kpk, art. 454 kpk lub gdy jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, a żadna z tych przesłanek w realiach rozpoznawanej sprawy nie wystąpiła.

Lp.

Zarzut

3

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mających wpływ na jego treść co do ustalenia iż dokument-prawo jazdy znajdował się w depozycie UM w E. z uwagi na decyzję o jego zatrzymaniu, podczas gdy na dzień popełnienia zarzucanego czynu taka decyzja nie istniała

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma skarżący, że niewłaściwie wskazano w opisie czynu zarzucanego i przypisanego a popełnionego w dniu 16 lipca 2020r. przez K.L., że prawo jazdy oskarżonego znajdowało się wówczas w depozycie Urzędu Miejskiego w E. z uwagi na wydanie decyzji o jego zatrzymaniu. Decyzja taka została bowiem wydana po czynie tj. w dniu 3 sierpnia 2020r., co wynika z dokumentacji Urzędu Miejskiego w E., z której sąd odwoławczy przeprowadził dowód. A wobec tego, że czyn przypisany oskarżonemu został popełniony w dniu 16 lipca 2020r., to sąd I instancji błędnie ustalił, że w dacie czynu prawo jazdy oskarżonego znajdowało się w depozycie organu administracyjnego z uwagi na wydanie decyzji o jego zatrzymaniu.

Wniosek

o zmianę wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

względnie przekazanie sprawy pierwszej instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skarżący podnosząc zarzuty apelacyjne domagał się zmiany wyroku w całości i uniewinnienia oskarżonego. Jednak w świetle przyczyn dla których sąd odwoławczy nie uznał by doszło do błędnego przypisania czynu z art. 276kk, a także gdy- po uzupełnieniu materiału dowodowego w postępowaniu odwoławczym na wniosek obrońcy- obecnie nie można stwierdzić obrazy art. 5§1kpk, art. 7 kpk czy art. 410 kpk, to nie było podstaw do uwzględnienia takiego wniosku końcowego z apelacji. Natomiast treść dokumentacji z UM w E., z której przeprowadzono dowód na wniosek skarżącego wyrok, to spowodowała, że należało – wobec błędnego ustalenia faktycznego co do decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy- zmienić zaskarżony wyrok, ale nie przez postulowane uniewinnienie oskarżonego, tylko poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

Ponadto nie ma powodu do uwzględnienia wniosku o przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Wobec uzupełnienia materiału dowodowego przez sąd odwoławczy to przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji nie miałby innych dowodów niż już dotychczas dopuszczone do przeprowadzenia. Ponadto przepis art. 437§2 zdanie drugie kpk wskazuje, że uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania jest możliwe tylko w wypadkach wskazanych w art. 439§1kpk, art. 454 kpk lub gdy jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, a żadna z tych przesłanek w realiach rozpoznawanej sprawy nie wystąpiła.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

w zakresie odpłaty karnej za przypisany oskarżonemu czyn

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd odwoławczy nie stwierdził by kara wolnościowa 3 miesięcy ograniczenia wolności (po 20 h w stosunku miesięcznym) wymierzona za przypisany K.L. czyn była karą rażąco surową. Przestępstwo z art. 276 kk jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Dotychczasowa niekaralność oskarżonego i jego niskie zarobki (500zł/m-c) oraz brak majątku pozwoliły na słuszny wybór kary ograniczenia wolności. A skoro kara ograniczenia wolności może trwać od miesiąca do 2 lat, zaś w jej ramach praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 h w stosunku miesięcznym, to wymiar tej kary w postaci 3 miesięcy ograniczenia wolności po 20 h miesięcznie, wskazuje na orzeczenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a kara w takiej postaci i wymiarze jest w okolicznościach sprawy w pełni akceptowalna.

Jednocześnie- wobec zgłoszonego na rozprawie apelacyjnej wniosku obrońcy o warunkowe umorzenie postępowania- nie można stwierdzić by zaszły podstawy do zastosowania postulowanego przez obronę dobrodziejstwa z art.66 kk. Trzeba przypomnieć, że samo stwierdzenie niekaralności oskarżonego nie może stanowić o zastosowaniu tej instytucji, gdyż najważniejszą przesłanką warunkowego umorzenia postępowania, jest to, aby wina sprawcy i społeczna szkodliwość popełnionego przez niego czynu nie były znaczne, a wobec tego należy ocenić czyn oskarżonego przez pryzmat przesłanek z art. 115§2kk. Tymczasem z zebranego materiału nie wynika by motywacje oskarżonego dla których dopuścił się czynu były ważkie, by popełnił czyn z jakiś uzasadnionych życiowo szczególnych powodów np. by potrzebował prawa jazdy po to by nagle zawieźć np. kogoś do lekarza czy z innej ważnej przyczyny. Również okoliczności popełnienia czynu nie przemawiają za zastosowaniem dobrodziejstwa z art. 66 kk, bo oskarżony do jego popełnienia posłużył się podstępem, gdy usłyszał, że prawa jazdy nie odzyska, to udał, że chce tylko zrobić dokumentowi zdjęcie, tymczasem po zrobieniu zdjęcia zabrał je i nie zwrócił i ukrył dokument (aż do 17 sierpnia 2020r.), nawet gdy proszono go o jego zwrot, to monity urzędnika (również telefoniczne) pozostały bez reakcji ze strony oskarżonego. A wobec tego nie można przyjąć by wina i społeczna szkodliwość czynu K.L. nie były znaczne, by można było je ocenić jako „niewielkie", „małe", „niskie".

Ponadto z art. 66§1kk wynika uprawnienie a nie obowiązek sądu, o czym świadczy sformułowanie „sąd może”, do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania. A w ujawnionych okolicznościach sprawy i z powodów wskazanych wyżej sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zastosowania tej instytucji.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

co do zasady zaskarżony wyrok, za wyjątkiem zmiany pkt. I w zakresie opisu czynu przypisanego oskarżonemu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

z powodów dla których nie uwzględniono wniosków końcowych sformułowanych przez obrońcę, mimo, że częściowo uwzględniono zarzuty podniesione w apelacji

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmieniono zaskarżony wyrok w pkt. I poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy

Zwięźle o powodach zmiany

Skarżący podnosząc zarzuty apelacyjne domagał się zmiany wyroku w całości i uniewinnienia oskarżonego lub (uchylenia wyroku) i przekazania sprawy do jej ponownego rozpoznania przez sąd I instancji. Zarzuty te nie spowodowały jednak by wnioski końcowe z apelacji podlegały uwzględnieniu, co opisano powyżej. Jednak w świetle treści dokumentacji z UM w E., z której przeprowadzono dowód na wniosek skarżącego wyrok, należało zmienić zaskarżony wyrok, ale tylko poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu ustalenia o wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Przy czym taka korekta wyroku nie powoduje by czyn przypisany oskarżonemu w postaci po zmianie dokonanej przez sąd odwoławczy to nie wskazywała na wyczerpanie przez K.L. znamion przestępstwa z art. 276 kk.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. III

w ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego co do wniosków końcowych nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na sytuację materialno-rodzinną (art. 624§1kpk)

7.  PODPIS