Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 175/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 21 lutego 2022r. w spr. VIII K 1128/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,2

L. B. (1)

Niekaralność oskarżonego

Dobra opinia o oskarżonym

Czyn z art. 178a§1kk

Informacja z KRK,

opinia

k.113,

121

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

Informacja z KRK,

opinia

Informacja z KRK i opinia zostały wydane przez podmioty do tego uprawnione, ich treść nie była kwestionowana przez strony, stad dowody te zasługują na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy zauważyć, że środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego, rozpoznaje się w granicach zarzutów i argumentacji zawartej w uzasadnieniu tego środka. W realiach rozpoznawanej sprawy nie można było uznać, że podniesiony zarzut i jego uzasadnienie może spowodować wzruszenie zaskarżonego wyroku.

Prokurator powołał się bowiem na argument, że charakter naruszonego przepisu i powszechność przestępstw jakim jest prowadzenie pojazdów w stanie nietrzeźwości , prowadzi do wniosku, że społeczna szkodliwość tego zachowania, jak i wina sprawcy, są znaczne. Podał, że nietrzeźwi kierowcy stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia innych uczestników dróg publicznych zatem takie zachowanie zawsze charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, a wobec tego kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, choćby nieznacznej, nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania karnego. Przyjęcie jednak takiej argumentacji prowadziłoby do sytuacji, że żadne przestępstwo p-ko bezpieczeństwu w komunikacji, niezależnie od okoliczności danego czynu, nie zasługiwałoby na zastosowanie instytucji z art. 66 kk. Gdyby przyjąć zasadność takiego wniosku, to racjonalny ustawodawca winien w normie karnej, w ramach art. 66 kk zastrzec niemożliwość stosowania warunkowego umorzenia postępowania wobec sprawców takich czynów, a tak przecież nie jest.

Również teza o powszechności czy nagminności przestępstwa z art. 178a§1kk tj. takiego jakie przypisano oskarżonemu nie przemawia za przyjęciem, że społeczna szkodliwość takiego zachowania jest znaczna. Bowiem z uwagi na treść art. 115 § 2 kk należy przyjąć, iż nagminność przestępstw nie zalicza się do wyznaczników stopnia społecznej szkodliwości czynu („Wymienione w art. 115 § 2 k.k. kwantyfikatory społecznej szkodliwości czynu tworzą zamknięty katalog. Oznacza to, że przy badaniu materialnej treści przestępstwa nie mogą być uwzględniane żadne inne okoliczności niż wymienione w tym przepisie. W szczególności na społeczną szkodliwość badanego czynu nie ma wpływu nagminność popełniania tego typu czynów zabronionych” pogląd z opracowania P.Daniluka „Ocena społecznej szkodliwości czynu, patrz podobnie: wyrok SN z dnia 11 października 2006 r., sygn. II KK 52/06, OSNwSK 2006, nr 1, poz. 1902).

Skarżący odwołał się też do argumentu o umyślności działania oskarżonego, który miał spożyć mocny alkohol i w czasie zdarzenia, mając świadomość, że od czasu spożycia upłynął niezwykle krótki okres czasu, zdecydował się na kierowanie pojazdem. Oceniając takie stanowisko można by je uwzględnić gdyby faktycznie materiał dowodowy pozwalał na przyjęcie, że od czasu spożycia alkoholu do czasu kierowania pojazdem przez oskarżonego minął „niezwykle krótki okres czasu” tj. np. jedna lub dwie godziny. Jednak z protokołu badania stanu trzeźwości wynika że oskarżony spożywał alkohol w postaci 150 ml whisky dnia 15.08.2021r. do godz. 21.00, a został zatrzymany do kontroli i zbadany po godz. 5 rano w dniu 16.08.2021r., gdy pomiędzy tymi zdarzeniami upłynęło 8 godzin, a taki okres czasu trudno uznać za „niezwykle krótki”. Ponadto oskarżony wyjaśniał, a prokurator tych wyjaśnień nie podważa, że oskarżony miał się rano badać alkomatem i nie wykazał on by był w stanie nietrzeźwości, co wskazuje na jedynie zamiar ewentualny oskarżonego. Nie ulega zaś wątpliwości, że zamiar ewentualny ze swej istoty cechuje się mniejszą społeczną szkodliwością niż zamiar bezpośredni. Powiązanie zaś tych okoliczności z niskim stanem nietrzeźwości tj. 0,28 mg/l, 0,27 mg/l, 0,26 mg/l, nieznacznie przekraczającym ustawową granicę stanu nietrzeźwości ustaloną na 0,25 mg/l, pozwalało na przyjęcie, że zachodzą podstawy do stosowania wobec tego sprawcy dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Nie bez znaczenia jest i to, że niekarany oskarżony w chwili czynu miał 52 lata, co wskazuje na jego wieloletnie przestrzeganie porządku prawnego, co w powiązaniu z dobrą opinią, pozwalało na wniosek, że pomimo umorzenia postępowania nadal będzie tego porządku przestrzegał.

Należy też zauważyć, że w opisie czynu przypisanego (podobnie jak zarzucanego przez oskarżyciela) przyjęto, że oskarżony kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości w E. na ulicy (...) i takie ustalenie faktyczne poczynił w pisemnym uzasadnieniu wyroku sąd I instancji. Wobec tego nie można było uwzględnić uwagi skarżącego z apelacji, iż oskarżony przebył swoim samochodem, będąc w stanie nietrzeźwości znaczną część miasta, skoro w sprawie była mowa tylko o jeździe po ulicy (...) w E., tym bardziej, że sam autor apelacji nie podał między jakimi punktami miała się zawierać droga przebyta przez oskarżonego przez „znaczną część miasta” co miało za sobą pociągnąć zagrożenie dla znacznej liczby uczestników ruchu. Nadto brak w aktach danych by o godzinie 5 rano na nie będącej główna ulicą miasta ul. (...) w E. znajdowała się znaczna liczba innych niż oskarżony uczestników ruchu.

Wobec zaś powyższych rozważań to nie można było przyjąć, że prokurator zarzutem i argumentami z apelacji, skutecznie podważył stanowisko sądu I instancji, iż można wobec osoby L. B. zastosować dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy SR w Elblągu do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których nie uwzględniono zarzutu i argumentów z apelacji prokuratora.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których nie uwzględniono zarzutu i argumentów z apelacji prokuratora.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Ponieważ sąd odwoławczy nie uwzględnił apelacji prokuratora, to w konsekwencji tego kosztami za postępowanie odwoławcze obciążono Skarb Państwa (art. 636§1 kpk).

7.  PODPIS