Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w B. domagał się zasądzenia od pozwanego (...)sp. z o.o. sp. . w R. kwoty 16.802,32 złote z ustawowymi odsetkami od kwot:

a)  4.148,00 zł od dnia 11 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty,

b)  960,00 zł od dnia 21 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty,

c)  11.694,32 zł od dnia 26 marca 2011 r. do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód podał, że pozwany zamówił usługę polegającą na przygotowaniu graficznego projektu nadruku oraz wykonanie folii z nadrukami. Powód wykonał w/w zlecenia i wystawił faktury nr (...), nr FV (...), nr (...). Pozwany z uwagi na rzekomą niewłaściwą kolorystykę folii odmówił odbioru towaru oraz zapłaty za wykonaną usługę. Pozwany odstąpił także od umowy zawartej przez strony. Powód podał, iż zarzuty pozwanego były bezzasadne, albowiem folie zostały wykonane przy akceptacji przedstawicieli pozwanego. Powód podał także, iż pozwany częściowo uregulował należności z w/w faktur. Powód wyzwał pozwanego do zapłaty wszystkich wierzytelności, a pozwany nie spełnił żądania powoda.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 27 grudnia 2011 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, którym pozwany zaskarżył nakaz w całości, pozwany wnosił o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesów. W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż pozostawał z powodem w stosunkach gospodarczych w ramach których zlecał powodowi wykonywanie folii wraz z nadrukami wykonywanymi następnie do opakowania produktów wytwarzanych przez pozwanego. Pozwany zaprzeczał, aby w ramach wzajemnych rozliczeń stron powodowi przysługiwały wierzytelności względem pozwanego w kwocie 16.802,32 zł. Pozwany zarzucał, iż roszczenie powoda o zapłatę kwoty 7.816,28 zł tytułem należności za folię w poz. 1 faktury nr (...) jest bezzasadne z uwagi na to, iż pozwany odstąpił od umowy o wykonanie wskazanej folii. Zgodnie z zamówieniem pozwanego z dnia 10 listopada 2010 r. nadruk miał zostać wykonany w kolejnym tygodniu . Ten termin był dla pozwanego bardzo istotny, miał służyć do opakowania produktów wytwarzanych na Święta Bożego Narodzenia. Pomimo szeregu monitów powód nie wykonał tej folii przez Bożym Narodzeniem. W tym stanie rzeczy pozwany w dniu 22 marca 2011 r. złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy, której przedmiotem było wykonanie folii „wędliny ze smakiem exclusive 127 x 160” poz. 1 faktury nr (...). Pozwany zarzucał także, iż roszczenie powoda o zapłatę kwoty 3.878,04 zł za folię ujętą w poz. 2 faktury nr (...) jest bezzasadne z uwagi na fakt, iż pozwany odstąpił od umowy, której przedmiotem było wykonanie wskazanej folii. W trakcie przygotowywania wydruku folii przedstawiciele pozwanego składali wytyczne dotyczące kolorystyki nadruku na folii. Po dostarczeniu folii okazało się, ze powód całkowicie zignorował wytyczne pozwanego co do kolorystyki nadruku i wykonał nadruk w sposób wadliwy, przy wykorzystaniu kolorystyki odrzuconej uprzednio przez pozwanego. W tym stanie rzeczy pozwany w dniu 22 marca 2011 r. złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy, której przedmiotem było wykonanie folii „wędliny ze smakiem plastry” poz. 1 faktury nr (...). Pozwany zaprzeczał, aby zlecił powodowi wykonanie projektu folii z nadrukiem „wędliny ze smakiem 127x160” wskazanej w poz. 2 faktury (...) za kwotę 4.418,00 zł. Odnosząc się do żądania powoda zapłaty kwoty 960,00 zł pozwany zarzucał, iż z uwagi na powtarzające się problemy z terminowością i jakością wykonywania kolejnych zleceń, strony ustaliły, iż powód udzieli pozwanemu upustu cenowego w tej kwocie. Wobec powyższego żądanie przez powoda zapłaty kwoty 960,00 zł było bezzasadne.

Zaskarżonym wyrokiem z dn. 2 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 960 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 21 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy zważył, iż umowa zawarta przez strony była umową rezultatu, do której należy stosować przepisy umowy o dzieło. Stosownie do art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia Istotą dzieła jest zobowiązanie się przyjmującego zamówienie do osiągnięcia oznaczonego rezultatu, czyli np. wykonania konkretnego przedmiotu. Sąd zważył także, iż zgodnie z art. 490 § 1 k.c. jeżeli jedna ze stron obowiązana jest spełnić świadczenie wzajemne wcześniej, a spełnienie świadczenia przez drugą stronę jest wątpliwe ze względu na jej stan majątkowy, strona zobowiązana do wcześniejszego świadczenia może powstrzymać się z jego spełnieniem, dopóki druga strona nie zaofiaruje świadczenia wzajemnego lub nie da zabezpieczenia. Powyższe uprawnienie nie przysługuje stronie, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o złym stanie majątkowym drugiej strony (§ 2 cytowanego przepisu).

W przedmiotowej sprawie powód uzależnił wydanie pozwanemu „czarnej” folii zamówionej przez pozwanego od spłaty wcześniejszych zobowiązań pozwanego. Tymczasem powód w chwili zawierania z pozwanym na wykonanie folii z nadrukami graficznymi z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia wiedział o wcześniejszych, niespłaconych wtedy zobowiązaniach pozwanego. Skoro pomimo tego powód zawarł z pozwanym kolejną umowę, to nie mógł zdaniem Sądu Rejonowego uzależnić jej wykonania – wydania zamówionego dzieła – od spłaty tych wcześniejszych zobowiązań, albowiem powodowi była znana zła sytuacja majątkowa strony pozwanej (art. 490 § 2 k.c.). Tymczasem, jeżeli przyjmujący zamówienie opóźnia się z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby zdołał je ukończyć w czasie umówionym, zamawiający może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła (art. 635 k.c.). Zgodnie z powyższym przepisem w wypadku gdy opóźnienie przyjmującego zamówienie w rozpoczęciu lub wykończeniu dzieła (zawinione lub niezawinione) przybiera rozmiar kwalifikowany, tj. jest na tyle istotne, że wyklucza prawdopodobieństwo ukończenia dzieła w terminie wynikającym z umowy, zamawiający może doprowadzić do wygaśnięcia umowy o dzieło ex tunc przez złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy na warunkach określonych w art. 635 k.c. W wypadku zaistnienia okoliczności przewidzianych w art. 635 k.c. (kwalifikowane opóźnienie przyjmującego zamówienie w rozpoczęciu lub wykończeniu dzieła) zamawiający może odstąpić od umowy bez wyznaczania dodatkowego terminu, jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła. Zamawiający może odstąpić od umowy o dzieło nawet w wypadku, gdy przyjmującemu zamówienie nie można postawić zarzutu naruszenia należytej staranności wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Prawo odstąpienia od umowy przysługuje zamawiającemu, w wypadku ustalenia, że przyjmujący zamówienie opóźnia się z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła, i to tak dalece, że nie jest prawdopodobne, że zdoła je wykończyć w czasie właściwym.

W ocenie Sądu Rejonowego, skoro powód nie wykonał folii „wędliny ze smakiem exclusive 127x160” z poz. 1 faktury nr (...) w terminie, to pozwany miał prawo odstąpić od umowy zawartej przez strony.

Sąd Rejonowy zważył również, iż zgodnie z art. 637 k.c. jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia, wyznaczając w tym celu przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu nie przyjmie naprawy. Gdy wady usunąć się nie dadzą albo gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim, zamawiający może od umowy odstąpić, jeżeli wady są istotne. W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej spoczywa obowiązek wykazania, że powodowi jego żądanie nie przysługuje.W ocenie Sądu Rejonowego pozwany udowodnił, iż ujęte w poz. 2 faktury nr (...) (folia wędliny ze smakiem plastry) były dotknięte istotnymi wadami nieusuwalnymi w postaci niezachowania wymaganej przez pozwanego kolorystyki folii. Bez znaczenia jest fakt, iż powód wykonując stosowny wydruk osiągnął kolorystykę najbardziej jak to możliwe zbliżoną do wzoru przedłożonego przez pozwanego. Jednakże, kolor otrzymany przez powoda na tym wydruku nie był kolorem odpowiadającym projektowi pozwanego. Powód powinien wtedy wstrzymać wykonywanie wydruku, przedstawić pozwanemu otrzymany rezultat oraz otrzymać ponowną akceptację ze strony pozwanego. Wtedy powód mógłby przystąpić do wydruku folii dla pozwanego.

Sąd Rejonowy zważył również, że powód nie udowodnił, iż strony zawarły umowę dotyczącą wykonania dwóch projektów graficznych ujętych na fakturze nr (...) o wartości 8.296,00 zł. Powyższa faktura nie została podpisana przez pozwanego, który kategorycznie zaprzeczał, aby strony w tym zakresie łączył stosunek obligacyjny. Powód nie przedstawił innych dowodów na powyższą okoliczność. Sąd zważył , iż faktura stanowi dokument prywatny (art. 245 k.p.c.), który w przeciwieństwie do dokumentów urzędowych - nie korzysta z domniemania prawdziwości wskazanych w nich faktów, czyli zgodności z prawdą oświadczenia w nim zawartego. Dokument prywatny nie jest więc dowodem rzeczywistego stanu rzeczy. Sąd Rejonowy oddalił, zatem powództwo o zapłatę kwoty 15.842,32 zł albowiem Sąd ten uznał, iż pozwany miał prawo odstąpić od umowy w zakresie zobowiązania ujętego na poz. 1 i 2 faktury nr (...). Sąd uznał także, iż powód nie udowodnił, że strony łączył stosunek obligacyjny w zakresie faktury nr (...) (pkt. II wyroku).

Pozwany nie udowodnił, natomiast w ocenie Sądu Rejonowego że strony uzgodniły, iż pozwany otrzyma ze strony powoda rabat związany z niewłaściwym wykonaniem poprzednich zamówień (pozycja nr 3 na tej fakturze). W konsekwencji, skoro pozwany dopuścił się wobec powoda zwłoki w zapłacie tej należności, to powód miał prawo domagać się od pozwanego wykonania tego świadczenia. Ponadto, jeżeli zaś dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.). Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 960,00 zł. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. (pkt. I wyroku).

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając go w części tj. w zakresie pkt II oraz III wyroku.

Wyrokowi temu zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie naruszenie przepisu art. 490 §2 kc poprzez jego zastosowanie i uznanie, iż powódce nie przysługiwało uprawnienie do powstrzymania się ze spełnieniem świadczenia wzajemnego na rzecz pozwanej w zakresie realizacji zamówienia folii oznaczonych w (...) numerem 1, z uwagi na okoliczność, iż powódka w chwili zawierania z pozwaną umowy na wykonanie folii z nadrukami graficznymi z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia wiedziała o wcześniejszych niespłaconych zobowiązaniach pozwanej, a więc skoro pomimo tego powódka zawarła z pozwaną kolejną umowę, to nie mogła uzależnić jej wykonania- wydania zamówionego dzieła- od spłaty tych wcześniejszych zobowiązań, albowiem powódce była znana zła sytuacja majątkowa pozwanej, podczas gdy z treści zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego (vide: przedłożone wraz z odpowiedzią na sprzeciw od nakazu zapłaty- saldo zaległości pozwanej na dzień 15.12.2010r.- w aktach sprawy, zeznania świadka A. K.) wynika, iż w dniu złożenia przez pozwaną u powódki zamówienia na nadruk folii zgodnie z przesłanym projektem tj. w dniu 10.11.20łOr. pozwana nie posiadała względem powódki wymagalnych zobowiązań.

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału

dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

naruszenie przepisów prawa procesowego- art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie oceny dowodów z przekroczeniem zasady swobodnej ich oceny polegające na:

- uznaniu przez Sąd 1 Instancji, iż powódka nie wykonała zamówienia pozwanej z dnia 10.11.2010r. (folia oznaczona nr 1 w (...)) w terminie ustalonym przez strony (termin przedświąteczny), co implikowało uprawnienie pozwanej do odstąpienia od umowy, podczas gdy z treści zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego, a w szczególności z zeznań świadka A. K. wynika, iż zamówienie pozwanej zostało zrealizowane przez powódkę niezwłocznie, w możliwie najkrótszym (mając na uwadze czynniki technologiczno- produkcyjne) terminie, tj. w terminie do 15.12.2010r.

- bezzasadnej odmowie nadania przez Sąd I Instancji waloru wiarygodności i pominięciu-przy ocenie okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy- zeznań świadka A. K. jako nie mających oparcia w materiale dowodowym ujawnionym w sprawie, pozostając z nim w sprzeczności, a w szczególności z zeznaniami świadków G. B. oraz M. W., podczas gdy zeznania świadka A. K. uznać należy tak za rzeczowe, precyzyjne, jak również znajdujące swoje potwierdzenie w treści zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego, a w szczególności w dowodach z dokumentów, a nadto nie pozostające (wbrew stanowisku Sądu I Instancji) w sprzeczności z zeznaniami świadków G. B. oraz M. W..

- pominięciu przez Sąd I Instancji zeznań świadków S. P. oraz M. P. i uznaniu ich jako nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, podczas gdy w/w świadkowie bezpośrednio współpracowali z pozwaną przy realizacji jej zleceń, a nadto wykazali się wiedzą w zakresie procesu technologicznego produkcji folii będących przedmiotem sporu oraz specyfiki działalności powódki w w/w zakresie, a tym samym zeznania w/w świadków należy uznać tak za wiarygodne jak i miarodajne w zakresie terminu w jakim możliwe było wykonanie przez powódkę zlecenia pozwanej dot. spornych folii.

- oparciu ustaleń faktycznych Sądu I Instancji mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy o treść zeznań świadków tak M. W. jak również G. B. i uznaniu zeznań świadków za szczere, rzeczowe, a nadto korespondujące wzajemnie ze sobą oraz z pozostałym materiałem dowodowym ujawnionym w sprawie, podczas gdy zeznania w/w świadków są względem siebie wzajemnie sprzeczne, a nadto nie znajdują potwierdzenia w treści zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego, a w szczególności w treści zeznań świadków A. K., S. P. oraz M. P. a nadto w treści dowodów z dokumentów tj. saldo zaległości pozwanej z dnia 15.12.2010r.

3. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

naruszenie przepisów prawa procesowego- art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie oceny dowodów z przekroczeniem zasady swobodnej ich oceny polegające na:

- uznaniu przez Sąd I Instancji, że powódka nie udowodniła, że strony zawarły umowę dotyczącą wykonania projektu graficznego (polimerów) ujętego na (...) w poz. 2 o wartości 4.148 zł oraz że powódka nie udowodniła, że strony łączył stosunek obligacyjny w zakresie faktury (...), podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z zeznań świadka A. K. oraz z dowodów w postaci załączonej do pozwu korespondencji mailowej prowadzonej przez strony w sposób jednoznaczny, nie budzący wątpliwości wynika, iż strony łączył stosunek obligacyjny w w/w zakresie a odpłatne wykonanie na przez powódkę na rzecz pozwanej polimerów stanowiło essentialia negotii łączącej strony umowy.

4. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału

dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

naruszenie przepisów prawa procesowego- art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie oceny dowodów z przekroczeniem zasady swobodnej ich oceny polegające na:

- przyjęciu przez Sąd I Instancji, iż folie ujęte w poz. 2 FV (...) były dotknięte istotnymi wadami nieusuwalnymi w postaci niezachowania wymaganej przez pozwaną kolorystyki folii, podczas gdy powódka wykonała nadruk folii zgodnie z dyspozycją i akceptacją kolorystyczną przedstawicieli pozwanej wyrażoną podczas spotkania w siedzibie powódki w dniu 07.12.2010r., co skutkuje tym, iż pomimo stwierdzonych przez biegłego sądowego różnic kolorystycznych pomiędzy zaakceptowanym przez pozwaną wzorcem a właściwym wydrukiem powódki (różniącymi się zasadniczymi elementami, w tym wielkością gniazda) obciążający pozwaną obowiązek zapłaty na rzecz powódki za wykonane folie pozostaje aktualnym.

5. naruszenie przepisów prawa procesowego- art. 217 § 2 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. zw. z art. 162 k.p.c. polegające na:

- bezzasadnym oddaleniu przez Sąd I Instancji wniosku pełnomocnika powódki o zakreślenie terminu do złożenia umotywowanych zastrzeżeń do opinii biegłego, albowiem zdaniem Sądu I Instancji wyznaczenie stronie tak długiego terminu (vide: brak wskazania przez Sąd o jak długim terminie mowa w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku) celem ustosunkowania się do wyjaśnień biegłego prowadziłoby do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania w sprawie.

II. Wskazując na powyższe podstawy, powód wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez:

a) uwzględnienie powództwa i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty

15.842,32 zł (słownie: piętnaście tysięcy osiemset czterdzieści dwa złote 32/100) wraz z

ustawowymi odsetkami:

od kwoty 11.694,32 zł od dnia 26.03.201 Ir. do dnia zapłaty, od kwoty 4.148 zł od dnia 2U2.2010r. do dnia zapłaty.

b)  zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu.

Pozwany w odpowiedzi na apelacje wniósł o:

1.  oddalenie apelacji,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych

W ocenie pozwanego Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy oraz ocenił zebrane w sprawie dowody. W ocenie pozwanego wyrok Sądu Rejonowego nie narusza zarówno przywołanych w zarzutach apelacji przepisów prawa materialnego, jak i procedury.

Pozwany podniósł, iż pozwana spółka nigdy nie znajdowała się w sytuacji finansowej, którą można zakwalifikować jako złą w rozumieniu art. 490 §2 k.c. Pozwana spółka jest wiodącym producentem wyrobów mięsnych w województwie (...). Pozwana spółka posiada znaczny majątek zarówno w postaci nieruchomości, ruchomości, środków trwałych, produktów i gotówki. Pozwana spółka rokrocznie wykazuje zysk z prowadzonej przez siebie działalności.

Pozwany podkreślił, że fakt istnienia rzekomo złej sytuacji majątkowej pozwanej powinien być wykazany przez powoda, co jednak w trakcie postępowania przed sądem I instancji nie nastąpiło.

W ocenie pozwanej nie wykazano także skutecznie, iż pozwana posiadała jakiekolwiek wymagalne zadłużenie względem powoda z jakiegokolwiek tytułu.

Zdaniem pozwanego nieuzasadniony był też zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 k.p.c

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach niniejszej sprawy nie było żadnych racji, które przemawiałyby za koniecznością zmiany zaskarżonego orzeczenia lub jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Podkreślić trzeba, że organ pierwszoinstancyjny przeprowadził postępowanie dowodowe zgodnie z dyspozycją art. 233 k.p.c, nie przekraczając zarazem zasady swobodnej oceny dowodów.

Sąd Okręgowy podziela przy tym ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i w związku z tym, wobec braku konieczności ich powtarzania przyjmuje je jako własne.

Stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów prawa materialnego i procesowego wskazanych w apelacji.

Sąd Okręgowy pragnie zaznaczyć w pierwszej kolejności, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie o innej - niż przyjął sąd - wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie przez skarżącego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2003 r., II CK 293/02, LEX nr 151622). W judykaturze powszechnie przyjmuje się, że zarzucenie naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów nie może polegać na przedstawieniu przez stronę alternatywnego stanu faktycznego, a tylko na podważeniu podstaw tej oceny z wykazaniem, że jest ona rażąco wadliwa lub oczywiście błędna (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2001 r., II CKN 588/99, LEX nr 52347; z dnia 2 kwietnia 2003 r., I CKN 160/01, LEX nr 78813; z dnia 15 kwietnia 2004 r., IV CK 274/03, LEX nr 164852; z dnia 29 czerwca 2004 r., II CK 393/03, LEX nr 585758). Jeżeli bowiem z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne.

Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona ocena dowodów może być skutecznie podważona (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00, OSNC 2000/7-8/139).

Zdaniem Sądu Okręgowego, apelacja powoda nie zawiera zarzutów, które mogłyby stanowić skuteczne podważenie oceny materiału dowodowego dokonanej przez Sąd Rejonowy.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, ze Sąd Rejonowy słusznie uznał, iż powód nieskutecznie wstrzymał się od wykonania swojego świadczenia w postaci dostarczenia folii pozwanemu.

Powód podniósł w piśmie procesowym z dn.3.04.2012 r., iż wstrzymał się z dostawą przedmiotu zamówienia z uwagi na uchybienie przez pozwanego w zapłacie zaległych zobowiązań. Sąd Rejonowy powołując się na treść art. 490 § 2 k.c uznał takie zachowanie powoda za nieskuteczne, przyjmując, iż powód w chwili zawierania z pozwanym umowy na wykonanie folii z nadrukami graficznymi, z okazji zbliżających się Świat Bożego Narodzenia wiedział o wcześniejszych, niespłaconych wtedy zobowiązaniach pozwanego. Powód w apelacji okoliczność tę zakwestionował, zarzucając Sądowi Rejonowemu dokonanie błędnych ustaleń w tym zakresie.

Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 490 § 1k.c jeżeli jedna ze stron obowiązana jest spełnić świadczenie wzajemne wcześniej, a spełnienie świadczenia przez drugą stronę jest wątpliwe ze względu na jej stan majątkowy, strona zobowiązana do wcześniejszego świadczenia może powstrzymać się z jego spełnieniem , dopóki druga strona nie zaoferuje świadczenia wzajemnego lub nie da zabezpieczenia.

Jak już wyżej wskazano, powód powstrzymując się od spełnienia świadczenia nie powoływał się na okoliczność stanu majątkowego pozwanego, wzbudzającą wątpliwość co do spełnienia świadczenia przez pozwanego ale na uchybienie przez pozwanego w zapłacie zaległych zobowiązań. Co istotne, powód w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, w ogóle nie wykazywał i nie przedstawił dowodów na okoliczność złego stanu majątkowego pozwanego. Powód nie wykazał również, aby w chwili powstrzymania się przez niego ze spełnieniem świadczenia, istniały jakiekolwiek przesłanki mogące wzbudzać uzasadnione wątpliwości co do spełnienia świadczenia przez pozwanego. Jak przyznał sam powód w apelacji, złym stanem majątkowym określa się brak lub niewystarczającą ilość aktywów w majątku dłużnika, które są niezbędne do spełnienia świadczenia. Powód podkreślił też , że chodzi tu o sytuacje, w której dłużnik nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich wierzycieli. Powód jednakże nie wykazał aby takie okoliczności miały miejsce, a w szczególności, że pozwany nie zapłacił wcześniejszych zobowiązań z powodu swojego złego stanu majątkowego. Również żaden z przesłuchanych w sprawie świadków i strony okoliczności tej nie potwierdzili.

Zauważyć zaś należy, że jeżeli przyczyną wątpliwości, czy dojdzie do spełnienia późniejszego świadczenia wzajemnego będą inne okoliczności, wszelako niezwiązane ze złym stanem majątkowym – wówczas art. 490 § 1 k.c nie znajdzie w takich sytuacjach zastosowania.

Trzeba też zauważyć, że powód formalnie nie wystosował do pozwanego żadnego pisma czy wezwania do spłaty zaległych należności pod rygorem wstrzymania się z dostawą laminatów, a tym bardziej nie powoływał się wobec pozwanego na okoliczność jego złej sytuacji majątkowej, która mogłaby wzbudzić wątpliwość co do spłaty tych należności. Jedynie w mailach na k-70-73 powód wskazywał na konieczność uregulowania przez pozwanego zaległych faktur, ale maile te noszą daty 7.01.2011 r. i 17 01.2011 r., a ponadto powód informował w nich, że od uregulowania tych faktur zależeć będzie termin druku, czyli w tym momencie folie nie były jeszcze wydrukowane.

Dodatkowo wskazać należy, że powód jedynie w pismach procesowych wskazywał na fakt, że laminaty zamówione przez pozwanego na termin przedświąteczny były gotowe 15.12.2010 r. Jak już wyżej wskazano powód nie złożył pozwanemu oświadczenia o przedstawieniu gotowego dzieła do oddania w dniu 15.12.2010 r. , a św. A. K. zeznał :”mówiliśmy że czarny lamint będzie do wysyłki dnia 15 grudnia pod warunkiem , że uregulują zaległe faktury”.

Skoro zatem powód, w sposób nieuprawniony powstrzymał się od wydania dzieła pozwanemu w terminie przedświątecznym, uzgodnionym przez obie strony, słusznie Sąd Rejonowy uznał, iż pozwany miał prawo w takim przypadku odstąpić od umowy, skoro wydanie dzieła w terminie późniejszym nie miało dla pozwanego gospodarczego znaczenia.

Sąd Rejonowy zasadnie też uznał, iż odstąpienie pozwanego od umowy z powodu wad dzieła było uzasadnione. To, że powodowi udało się zbliżyć do wzoru zaakceptowanego przez pozwanego nie znaczy, że ostateczny efekt był tożsamy z zaakceptowanym wzorcem, co potwierdziła opinia biegłego. Wbrew twierdzeniom powoda pozwany nie zaakceptował ostatecznego wydruku, gdyż jak zeznał św. K. pracownice pozwanego zaakceptowały próbny wydruk i poprosiły żeby powód zaakceptował kolejny wzór zgodnie z kolorystyką wcześniej zaakceptowaną. To powód podjął decyzję, że skoro udało mu się zbliżyć maksymalnie do kolorystyki wzorca, to będzie w takiej kolorystyce drukował laminaty.

Powód nie udowodnił też że pozwany zamówił wykonanie projektu graficznego i że zobowiązał się za niego zapłacić. Świadek K. zeznał, że nie zawsze powód obciąża tymi kosztami klienta (k-106), że zależy to od uzgodnień z klientem. „Było zlecenie w tym wypadku na wykonanie laminatu, nie było zamówienia na polimery”.

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację powoda i orzekł o kosztach postępowania odwoławczego.