Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 stycznia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu K. P. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepisy art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż ubezpieczony nie spełnia wymogów określonych w w/w przepisach, ponieważ nie udokumentował wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od 09.09.1975 r. do 26.10..1977 r., od 17.11.1979 r. do 09.01.1981 r. oraz od 24.07.1981 r. do 29.02.1984 r. oraz od 1.06.1984r. do 30.04.1986r. w Stoczni (...).

Ubezpieczony złożył odwołanie od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że we wskazanych powyżej okresach pracował w warunkach szczególnych w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. P. urodzony dnia (...), złożył w dniu 10 stycznia 2017 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż ubezpieczeniowy na dzień 31 grudnia 1998 roku w wymiarze 25 lat, 11 miesięcy i 24 dni, w tym do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych uwzględniono okres od 26.05.1986 r. do 30.11.1995 r. w Zakładach (...) S.A. w wymiarze 9 lat 1 miesiąc i 1 dzień.

Organ rentowy nie uwzględnił do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od 09.09.1975 r. do 26.10..1977 r., od 17.11.1979 r. do 09.01.1981 r. od 24.07.1981 r. do 29.02.1984 r. oraz od 1.06.1984r. do 30.04.1986r. w Stoczni (...) albowiem przedłożone świadectwa pracy w warunkach szczególnych wystawione przez pracodawców nie spełniały wymogów formalnych albowiem nie wskazywały charakteru pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r.

Sporną pozostawała okoliczność czy ubezpieczony dysponuje, co najmniej 15 letnim okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych oraz czy do okresu tego można zaliczyć zakwestionowane przez organ rentowy okresy pracy w Przedsiębiorstwie (...) od 09.09.1975 do 26.10.1977 r., od 17.11.1978 r. do 09.01.1981 r. od 24.07.1981 r. do 29.02.1984 r. oraz od 1.06.1984 r. do 30.04.1986 r. w Stoczni (...)

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, na podstawie, którego ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony K. P. w okresie od 09.09.1975 do 26.10.1977 r., był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w C. na stanowisku montera kotłowego, w okresie od 27.10.1977 r. do 17.10.1979 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, po której pracę podjął ponownie na stanowisku montera kotłowego i urządzeń pomocniczych od 17.11.1979 r. i kontynuował ją do 09.01.1981 r. W okresie od 24.07.1981 r. do 29.02.1984 r. zajmował w tym przedsiębiorstwie stanowisko montera mechanika maszyn wirnikowych. W aktach osobowych zamieszczone jest świadectwo pracy w warunkach szczególnych wystawione 17 grudnia 1998 r. zaliczające pracę montera kotłów i urządzeń pomocniczych do pracy wymienionej w wykazie A dział II poz. 1 pkt 29 zaś montera turbin i urządzeń pomocniczych turbiny do pracy wymienionej w wykazie A dział II poz. 1 pkt 32 jako Załącznika NR 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykazywane pace w szczególnych warunkach do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach. Jak wynika ze świadectwa pracy oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego powyższych okresach ,

ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, nie miał

dłuższych przerw w pracy, nie korzystał z urlopu bezpłatnego .

Ubezpieczony K. P. w okresie od 28.03.1984 do 20.04.1986 r., był zatrudniony w Stoczni (...) na stanowisku spawacza kadłubowego. W aktach osobowych zamieszczone jest świadectwo wykonywania pracy zaliczanej do pierwszej kategorii zatrudnienia od 26.03.1984 r. do 30.04. (...). z dnia 09 grudnia 1998 r. zaliczające pracę spawacza elektrycznego wykonywana przez powoda w tym okresie do wykazu A jako Załącznika NR 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia

30 marca 1985 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładzie pracy resortu maszynowego.

Jak wynika ze świadectwa pracy oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego powyższym okresie był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, nie miał dłuższych przerw w pracy, nie korzystał z urlopu bezpłatnego

dowód: zeznania powoda k. 37-39, nagranie k.40. dokumenty zamieszczone w aktach osobowych ubezpieczonego koperty k. 36,28,a w szczególności, umowy o pracę, angaże, świadectwa pracy, świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art. 184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. z 2009 roku, nr 153,poz.l227 / oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z treścią art. 184. ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.( art. 184 ust 2)

Zgodnie z treścią art.32 ust 1 cytowanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt

1 ( 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet.) Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.)Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego 1983r, które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Niemniej jednak należy wskazać, iż w przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, art. 472 i 473 k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z ww. artykułami w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organem rentowym.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w tym zeznania powoda oraz dokumenty zawarte w aktach osobowych ubezpieczonego pozwalają jednak na stwierdzenie, iż ubezpieczony w okresach zatrudnienia w (...) wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanego przepisu art. 184 ust 1, ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonywana przez niego praca wymieniona jest w wykazie „A" dziale II zaś prace wykonywane w Stoczni (...) są pracami wymienionymi wykazie A dział XIV poz. 12 jako załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm.) i jest pracą o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości.

Sąd uznał, że zeznania powoda są wiarygodne, dokładnie podał charakter pracy wykonywanej Nadto zeznania znajdują potwierdzenie w dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ubezpieczony ma wymagany łączny 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na mocy cytowanego art. 32 w zw. z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zaliczenie wymienionego wyżej okresu spowodowało, że odwołujący spełnia warunki konieczne do przyznania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników

zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm.)

Kierując się powyższym Sąd na podstawie art. 477 § 2 k.p.c. w punkcie 1 wyroku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia(...)r., tj. od dnia ukończenia wieku 60 lat.

Zgodnie z § 2 ust 1 ust 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i szczególnym charakterze okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których, praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Ponieważ w postępowaniu przed organem rentowym dokumenty o jakich stanowi § 2 ust 2 pkt 2 rozporządzenia nie zostały przedstawione, Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie mógł dokonać ustaleń pozwalających na przyznanie dochodzonego świadczenia. Z tego względu należało stwierdzić, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Elżbieta Pietrzak