Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu postanowieniem z dnia 14 lipca 2014 r., po rozpoznaniu sprawy z wniosku Zakład (...) sp. z o.o. w I. z udziałem Gminy M. I. i wpis prawa własności, oddalił wniosek.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wnioskodawca domagał się dokonania wpisu prawa własności nieruchomości położonej w I. przy alei (...), dla której Sąd Rejonowy w Inowrocławiu prowadzi księgę wieczystą KW nr (...), na swoją rzecz, w oparciu o umowę przeniesienia własności tej nieruchomości sporządzoną w kancelarii notariusz E. P. (Rep. A Nr (...)) oraz wyciąg z protokołu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 19 lutego 2014 r. (Rep. A Nr (...)) zawierający uchwałę nr 1/2014 r. w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego wnioskującej spółki.

Nadto Sąd podał, że wnioskodawca nie wykonał zarządzenia z dnia 9 czerwca 2014 r., którym wezwany zostało do przedłożenia uchwały Zgromadzenia Wspólników zawierającej zgodę na nabycie nieruchomości, przedkładając jedynie aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców ze wskazaniem, że jest jednoosobową spółką, w której wszystkie udziały należą do gminy.

Przechodząc do rozważań Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na treść art. 228 pkt 4 k.s.h., z którego wynika, że jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, uchwały wspólników wymaga między innymi nabycie nieruchomości. Brak takiej uchwały sprawia, że czynność prawna jest nieważna (art. 17 § 1 k.s.h.), jednakże możliwe jest jej podjęcie także po złożeniu oświadczenia przez spółkę, nie później jednak niż w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia oświadczenia. W ocenie Sądu Kodeks spółek handlowych nie zawiera żadnej regulacji, która wyłączałaby zastosowanie powyższych przepisów w sytuacji, gdy podmiot przenoszący własność jest jedynym wspólnikiem spółki, na rzecz której przeniesienie następuje. Wobec tego podjęcie uchwały w sprawie pokrycia wkładu niepieniężnego poprzez przeniesienie własności nieruchomości nie zwalnia z podjęcia uchwały o wyrażeniu zgody na nabycie. Zatem jednoosobowy wspólnik nie może lekceważyć treści art. 228 k.s.h., według którego konieczne jest podjęcie uchwały, nawet gdyby pomiędzy wspólnikiem a zarządem istniała tożsamość personalna.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy w oparciu o art. 626[9] k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Apelację od powyższego postanowienia złożył wnioskodawca zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 228 pkt 4 k.s.h w zw. z art. 156 k.s.h. poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż oświadczenie woli jedynego wspólnika spółki z o.o. w przedmiocie zgody na nabycie opisanej nieruchomości winno być wyrażone wprost, tj. w drodze podjęcia odrębnej uchwały, podczas gdy przy poprawnej interpretacji norm prawnych zawartych w powyższych przepisach uznać należy, że w przypadku jednoosobowej spółki z o.o. przy zastosowaniu wykładni a maiore ad minus, uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego poprzez wniesienie aportu, którego przedmiot stanowi nieruchomość, jest wystarczająca do uznania, że spółka wyraziła zgodę na jej nabycie.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku o wpis prawa własności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja nie jest zasadna. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny wniosku zawartego w umowie przeniesienia własności nieruchomości sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 18 marca 2014 r. oraz przedłożonych dokumentów, zgodnie z art. 626[8] § 2 k.p.c, trafnie uznając, że wpis prawa własności na rzecz Zakładu (...) sp. z o.o. w I. nie jest możliwy z uwagi na brak zgody Zgromadzenia Wspólników tej spółki na nabycie przedmiotowej nieruchomości wyrażonej w drodze uchwały.

Zgodnie z art. 228 pkt 4 k.s.h. uchwały wspólników wymaga nabycie i zbycie nieruchomości, użytkowania wieczystego lub udziału w nieruchomości, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Przepis ten ma charakter względnie obowiązujący, co oznacza, że uchwała co do nabycia lub zbycia nieruchomości nie będzie wymagana wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Wnioskodawca odpowiadając na zarządzenie z dnia 9 czerwca 2014 r. nie powołał się na odmienny zapis umowy spółki, przez co uznać należy, że omawiany przepis ma zastosowanie w niniejszej sprawie. Zatem wnioskodawca powinien uczynić zadość jego treści.

Nie można podzielić poglądu wnioskodawcy, że wymagana zgoda Zgromadzenia Wspólników została de facto udzielona poprzez podjęcie uchwały wyrażającej zgodę na pokrycie nowych udziałów w spółce aportem w postaci nieruchomości. Zdaniem skarżącego wniosek taki wypływa z faktu, że jedynym wspólnikiem spółki jest Gmina M. I.. Stanowisko takie nie jest uprawnione. Przede wszystkim wskazać należy, że

zgromadzenie wspólników sp. z o.o. jako organ spółki wyraża swoje stanowisko w sprawach oddanych mu do kompetencji wyłącznie w drodze uchwał, które podejmowane są na zwyczajnych lub nadzwyczajnych zgromadzeniach wspólników, co wynika wprost z przepisów Kodeksu spółek handlowych, który w tym zakresie nie przewidują jakiegokolwiek rozróżnienia pod względem ilości wspólników występujących w danej spółce. Zatem regulacje te odnoszą się również do spółek tworzonych przez wspólnika. Uchwały zgromadzenia wspólników powinny być wpisane do księgi protokołów i podpisane przez obecnych lub co najmniej przez przewodniczącego i osobę sporządzającą protokół, chyba że protokół ten sporządza notariusz (art. 248 § 1 k.s.h.). Tym samym z powyższego wypływa wniosek, że sprawy przekazane temu organowi do kompetencji, w tym dotyczące wyrażania zgody na zbycie lub nabycie nieruchomości, mogą być rozstrzygane tylko w drodze uchwał podejmowanych w tych sprawach. Jak już była o tym mowa, spółki posiadające wyłącznie jednego wspólnika nie są wyłączone z obowiązku spełnienia tego wymogu.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że brak w niniejszej sprawie uchwały Zgromadzenia Wspólników wnioskodawcy wyrażającej zgodę na nabycie nieruchomości stanowi naruszenie art. 248 pkt 4 k.s.h. i skutkuje nieważnością umowy przeniesienia własności nieruchomości (art. 17 § 1 k.s.h.), która z tego powodu nie może stanowić' podstawy wpisu.

Wobec tego uznając, iż Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował w sprawie art. 626[9] k.p.c., Sąd Okręgowy w oparciu o treść art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił apelację jako niezasadną.