Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Kluczyńska
Protokolant:	Edyta Lipnicka

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 r. w Suwałkach

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko (...) S. A. w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S. A. w W. na rzecz powódki K. M. kwotę 8 000 zł (osiem tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 18 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty;

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Koszty pomiędzy stronami stosunkowo rozdziela pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

/-/ SSR Agnieszka Kluczyńska

Sygn. akt I. C. 1251/12

UZASADNIENIE

Powódka K. M. wystąpiła przeciwko (...) SA w W. z pozwem o zapłatę kwoty 13 700 zł ( rozszerzenie powództwa k. 127 akt sprawy) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 27 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę związaną z uszkodzeniami ciała i rozstrojem zdrowia doznanymi na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 8 kwietnia 2012 roku. Dodatkowo powódka domagała się zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swe roszczenie powódka wskazała, iż w wyniku kolizji drogowej z dnia 8 kwietnia 2012 roku, spowodowanej przez osobę korzystającą z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, doznała obrażeń ciała w postaci potłuczeń ogólnych, urazu kręgosłupa szyjnego , urazu biodra lewego. co spowodowało bóle i zawroty głowy, bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem jego ruchomości; Powódka zgłosiła pozwanemu roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia I pozwany roszczenie to uznał co do zasady i wypłacił powódce kwotę 1300,00 złotych. Kwota ta, zdaniem powódki, nie rekompensuje jednak krzywdy, jakiej doznała w związku z wypadkiem z dnia 8 kwietnia 2013 roku, wobec czego zdecydowała się na sądową drogę dla ochrony swych roszczeń.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 6 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Suwałkach w sprawie I Nc 1633/12 orzekł stosownie do żądań pozwu ( nakaz zapłaty k. 16)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwany (...) SA w W. nie uznał powództwa i domagał się jego oddalenia oraz zasądzenia od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwany przyznał, iż co prawda uznał roszczenie powódki i wypłacił jej kwotę 1300 złotych w toku postępowania szkodowego, z uwagi na stwierdzony u powódki 1% uszczerbek na zdrowiu; zdaniem pozwanego, przyznając powódce zadośćuczynienie w takiej wysokości wziął pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, czyli rozmiar szkody, charakter obrażeń, długość okresu leczenia, wiek powódki, prognozy na przyszłość;

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 kwietnia 2012 roku w S., kierujący pojazdem marki F. o nr rej (...) nie dostosował się do sygnalizacji świetlnej(czerwone światło) i uderzył w lewy bok pojazdu marki H., kierowanym przez powódkę K. M.. Funkcjonariusze Policji wezwani na miejsce kolizji ukarali kierującego pojazdem marki F. mandatem karnym.

W wyniku tej kolizji powódka K. M. doznała obrażeń ciała w postaci potłuczeń ogólnych, urazu kręgosłupa szyjnego, urazu biodra lewego, co spowodowało bóle i zawroty głowy, bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem jego ruchomości;

Sprawca wypadku w dacie zdarzenia korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych od odpowiedzialności cywilnej w (...) SA w W. (bezsporne, dodatkowo dowód: zgłoszenie szkody, informacja K. S., polisa ubezpieczeniowa – w aktach szkodowych).

Bezpośrednio po wypadku z dnia 8 kwietnia 2012 roku K. M. przewieziona została do Szpitala Wojewódzkiego w S. na (...), gdzie założono jej kołnierz z waty i bandaża; dalsze leczenie powódka kontynuowała w Poradni chirurgii – Urazowo – Ortopedycznej w S. od dnia 10 kwietnia 2012 roku do 9 lipca 2012 roku – podczas które to wizyty zdjęto powódce kołnierz ortopedyczny ; 11 kwietnia 2012 roku powódka odbyła też wizytę w Poradni Neurologicznej w S.; nie była rehabilitowana; przyjmowała leki na receptę przez okres 7-10 dni, w okresie późniejszym – sporadycznie; obecnie powódka nie przyjmuje leków przeciwbólowych;

Obrażenia ciała , jakich doznała powódka w wyniku kolizji z dnia 8 kiwetnia 2012 roku uzaadniają 5 % pouszczerbek nazdwoiu z uwaginas przebyty więzadłowy uraz kręgosłupa szyjnego, który wymagał leczenia farmakologicznego i unieruchomienia w kołnierzu ortopedycznym oraz obecnie istniejące dolegliwości bólowe kręgosłupa; stłuczenie stawu biodrowego nie spowodowało trawlych następstw , powódka obecnie nie odczuwa żadnych dolegliwości bólowych w tym zakresie

Obecnie powódka jest osoba sprawną i samodzielną, nie skarzy się na jkiekolwie dysfunkcje podczas wykonywania czynności dnia codziennego, lecz przebyty uraz kręgosłupa może w pzryszlości wpłynąć na wcześniejsze ujawnienie się zmian zwyrodnieniowych; powódka po zakończonym procesie leczenia odyskała obecnie dobrą funkcję kręgosłupa szyjnego;

Uraz głowy spowodował u powódki zaburzenia adaptacyjne jako następstwo urazu, bez trwałych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, utrawolna nerwica w związku z urazem czaszki przejawiająca się zaburzeniami lękowymi; - co stanowi 5% uszczerbek na zdrowiu; powódka odczuwała dolegliwości bólowe głowy i kręgosłupa przez okres 5 miesięcy; dolegliwości te uniwemozliwaiły jej uprawianie sportu ( jazda rowertem, pływanie, lekcje W-F)’ obecnie powódka nie wymaga leczenia farmakologicznego, reyhabilitacyjnego, jest sprawna fizycznie; w zakresie zaburzeń lękowych jest szansa na całkowity powrót do zdrowia, gdyz powódka radzi sobie z zaburzeniami lękowymi bez pzryjnmowania leków;

Dowód ; opinia biegłego z zakresu ortopedii k.102-109, 153-154; opinia biegłego z zakresu neurologii k. 72-75, 133-134)

Powódka K. M. ma 19 lat, obecnie uczy się; nie sygnalizuje istotnych zakłóceń w codziennym funkcjonowaniu, odczuwa jednak lęk podczas jazdy samochodem oraz uczestnicząc w ruchu jako pieszy;

Szkodę osobową na skutek kolizji z dnia 6 kwietnia 2012 roku K. M. zgłosił (...) SA w W., domagając się zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 4000 zł (dowód: zgłoszenie szkody w aktach szkodowych). Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, Zakład ten przyznał jej zadośćuczynienie w łącznej kwocie 1300,00 zł (bezsporne, dodatkowo dowód: pismo z dnia 27 czerwca 2012 roku w aktach szkodowych) . Uznając tak wypłaconą kwotę za zaniżoną K. M. wezwał pozwanego do dopłaty brakującej części zadośćuczynienia ;

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – zwanej dalej ustawą (...) - Dz.U. nr 124, poz. 1152 z późn. zm., z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W kontekście powyższej regulacji rozpatrywać należało odpowiedzialność pozwanego w sprawie niniejszej. Żądanie swe powódka wywodziła bowiem z faktu, iż doznała uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia na skutek szkody wyrządzonej w związku z ruchem pojazdu mechanicznego kierowanego przez osobę, której pozwany ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC udzielał.

Odpowiedzialność sprawcy kolizji z dnia 6 kwietnia 2012 r. za szkodę na osobie powódki na gruncie sprawy niniejszej wątpliwości nie budziła. Okoliczności tej pozwany nie kwestionował bowiem. W tym stanie rzeczy porządkująco jedynie zauważyć należy, iż odpowiedzialność sprawcy kolizji z dnia 13 grudnia 2010r. znajduje swe źródło w art. 436§2 kc w zw. z art. 436§1 kc i 415 kc.

Bezspornym w sprawie niniejszej było także i to, że sprawca kolizji w dacie zdarzenia korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W takich zaś okolicznościach odpowiedzialność za szkodę zgłoszoną przez powódkę przypisać można też pozwanemu (art. 35 ustawy (...)). Odpowiedzialności tej zresztą – co do zasady – pozwany nie kwestionował.

Treść żądania zgłoszonego przez powódkę wskazywała, iż w związku z kolizją z dnia 8 kwietnia 2012r . przypisuje on pozwanemu odpowiedzialność w zakresie roszczenia o zadośćuczynienie. Rzeczą Sądu stało się rozstrzygnięcie czy żądanie powódki zasługuje na uwzględnienie, a jeżeli tak – to w jakiej części.

Zadośćuczynienie o jakim mowa w art. 445 kc ma przede wszystkim na celu naprawienie krzywd wyrządzonych deliktem oraz złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych - zarówno tych już doznanych, jak też tych mogących wystąpić w przyszłości. Przy czym nie tylko trwałe, lecz także przemijające zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu mogą usprawiedliwiać przyznanie zadośćuczynienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie V CKN 909/00, LEX 56027).

Natomiast wysokość zadośćuczynienia, z uwagi na jego kompensacyjny charakter, powinna być adekwatna do doznanej krzywdy oraz uwzględniać wszystkie zachodzące okoliczności takie jak nasilenie cierpień – zarówno fizycznych jak i psychicznych, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa czy trwałe następstwa zdarzenia. Rozmiar zadośćuczynienia musi przy tym przedstawiać dla pokrzywdzonego ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie określenie wysokości zadośćuczynienia powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002 r. w sprawie IV CKN 1266/00, LEX nr 80272).

Z opinii biegłych sądowych : z zakresu neurologii i ortopedii sporządzonych na potrzeby niniejszego postępowania (które to opinie ocenił Sąd jako w pełni wiarygodne, gdyż są wnikliwe i sporządzona przez specjalistów odznaczających się wysokim poziomem fachowości) wynika jednoznacznie, iż w związku z wypadkiem z dnia 8 kwietnia 2012 roku powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w aspekcie neurologicznym( 5%), oraz w aspekcie ortopedycznym ( 5%); Stan zdrowia powoda po ww. wypadku szczegółowo opisany został w części ustaleniowej uzasadnienia. Należy jedynie przypomnieć, że uszkodzenia ciała powódki skutkowało dolegliwościami bólowymi ( kręgosłupa – 3 miesiące), głowy ( 5 miesięcy) oraz niemożnością aktywności ruchowej – jazda rowerem, pływanie, zajęcia szkolne W-F); obecnie nastąpił pełny powrót do zdrowia fizycznego powódki; nie odczuwa dolegliwości bólowych, nie przyjmuje żadnych leków;

Powódka doznała też w związku z kolizją szkód w sferze psychicznej. Sfery tej nie można, zdaniem Sądu, ani pominąć ani bagatelizować - oceniając zasadność roszczenia o zadośćuczynienie. (...) psychiczne człowieka stanowi bowiem podstawę prawidłowego jego funkcjonowania w rodzinie, życiu zawodowym czy ogólnie rzecz biorąc - życiu społecznym. Wszelkie jego zachwiania rodzą zatem dla człowieka ujemne konsekwencje nie tylko medyczne, ale też we wszystkich innych przejawach jego dotychczasowej aktywności życiowej. W kontekście powyższych uwag podkreślić trzeba, że na skutek wypadku powódka K. M. odczuwała i odczuwa nadal lęk przed jazdą samochodem oraz cierpi na nerwicę;

Uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności roszczenie powódki z tytułu zadośćuczynienia ocenił Sąd jako usprawiedliwione co do zasady. W tym stanie rzeczy rozważyć jeszcze tylko należało jaki winien być jego rozmiar.

Zważywszy na skutki tego wypadku w sferze zdrowia powódki zadośćuczynienie żądane przez nią w sprawie niniejszej uznać należało za wygórowane. Jak słusznie wskazał bowiem pozwany, leczenie powódki trwało stosunkowo krótko, doznane urazy nie powodowały konieczności interwencji chirurgicznej ( co niewątpliwie ma znaczenie przy ocenie rozmiaru cierpień, bólu, długości rekonwalescencji) ; dodatkowo powódka obecnie w życiu społecznym funkcjonuje prawidłowo; Wskutek upływu czasu negatywne następstwa wypadku z całą pewnością po stronie powódki uległy częściowemu zniwelowaniu. Powyższa konstatacja dotyczy w szczególności sfery psychicznej. Jednocześnie wskazać należy, iż powódka na dzień dzisiejszy realizuje swe funkcje społeczne, rodzinne, osobiste, nie wymaga leczenia ;

Zx drugiej strony – oceniając kwotę zadośćuczynienia przyznaną przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego ( przesądowego) uznać należy ją za zaniżoną; pamiętać bowiem należy o skutkach w sferze psychicznej powódki ( opisane powyżej), o doznanych urazach, które skutkowały uszczerbkiem na zdrowiu ( szczególnie urazie kręgosłupa – mającym wpływ na funkcjonowanie układu kostnego w przyszłości);

Mając wszystko powyższe na uwadze, wysokość zadośćuczynienia za krzywdę w przypadku powódki określić należało – zdaniem Sądu - co do zasady na kwotę 9300 zł. Przy uwzględnieniu faktu, iż przed procesem tytułem zadośćuczynienia pozwany wypłacił powodowi kwotę 1.300,00 zł, roszczenie pozwu w sprawie niniejszej za usprawiedliwione uznać należało do kwoty 8000 zł. Stąd też orzeczono jak w pkt I wyroku, przy czym o odsetkach rozstrzygnięto w oparciu o art. 14 ustawy (…) w zw. z art. 481 k.c.

Uznając zaś żądanie pozwu ponad kwotę orzeczoną w pkt I za wygórowana – Sąd orzekł jak w pkt II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł z mocy art. 100 kpc.

/-/ SSR Agnieszka Kluczyńska