Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.Ka 35/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 09.11.2023r. w sprawie o sygn. akt II.K 885/21

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Z. K., J. S.

Sąd Okręgowy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy prawa materialnego:

1) art. 2 kk w zw. z art. 156 § 2 kk i art. 160 § 3 kk poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i bezpodstawne przyjęcie, że oskarżeni swym zachowaniem doprowadzili do wystąpienia skutku stanowiącego znamię zarzucanych im czynów zabronionych, podczas gdy z ustalanego stanu faktycznego sprawy wynika, iż zachowując wszelkie reguły ostrożności, oskarżeni nie byli w stanie zapobiec zdarzeniu które legło u podstaw niniejszej sprawy, w szczególności dlatego, że obowiązek na nich nałożony przez pracodawcę był niemożliwy do wykonania, a przyczyny upadku drzewa były niemożliwe do przewidzenia,

2) art 9 § 2 kk w zw. z art. 156 § 2 kk i art. 160 § 3 kk poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz bezpodstawne przyjęcie, że oskarżeni dopuścili się zarzucanych im czynów działając nieumyślnie poprzez zaniechanie, podczas gdy z ustalonego stanu faktycznego sprawy wynika, że oskarżeni zaniechania dopuścić się nie mogli, albowiem nie mieli w zakresie obowiązków służbowych kwalifikacji drzewostanu do wycinki, zaś taki obowiązek był w istocie niemożliwy do wykonania, czego ich pracodawca miał świadomość,

3) art. 160 § 3 kk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i bezpodstawne przyjęcie, że oskarżeni swym zachowaniem narazili pokrzywdzone na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podczas gdy z ustalanego stanu faktycznego sprawy wynika, iż bezpośrednią przyczyną złamania konarów drzewa i jego przerzucenia na drugą stronę drogi był występujący w dniu zdarzenia bardzo silny wiatr.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec rażących błędów postępowania, które skutkowały dokonaniem przez Sąd ustaleń faktycznych sprawy w zakresie sprawstwa i winy oskarżonych co do zarzucanego im czynu, na obecnym etapie brak jest możliwości szczegółowego odniesienia się do wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 160 § 2 kk w zb. z art. 156 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, które skutkowały obrazą prawa materialnego. Niemniej jednak konieczne jest zwrócenie uwagi na istotne kwestie, które muszą zostać wzięte pod uwagę przez Sąd ponownie rozpoznający sprawę, o czym szerzej w pkt 3.2. i 5.3.1.2.1.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych oraz obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania za obie instancje, w tym kosztami obrony oskarżonych ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ełku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nierozpoznanie przez Sąd istoty sprawy, w szczególności badanie zawinienia i sprawstwa oskarżonych w bliżej nieokreślonym czasie musiało skutkować uchyleniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

3.2.

Obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie:

1)  naruszenie art. 17 § 1 pkt 1 kpk poprzez jego niezastosowanie i bezpodstawne przyjęcie przez Sąd I instancji, że oskarżeni dopuścili się zarzucanego im czynu działając nieumyślnie, poprzez zaniechanie, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zachowanie oskarżonych nie mogło wypełnić żadnego czynu stypizowanego w kodeksie karnym, a w szczególności czynu, o którym mowa w art. 156 § 2 kk, a także art. 160 § 3 kk, przy zachowaniu należytej staranności byłby w stanie wypełnić ciążący na nim prawny obowiązek, co w stanie faktycznym sprawy niniejszej nie miało miejsca,

2)  art. 399 § 1 i § 2 kpk poprzez zaniechanie pouczenia przez Sąd Rejonowy o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu z art. 160 § 2 kk na art. 160 § 3 kk,

3)  art. 413 § 2 pkt 1) kpk poprzez zaniechanie wskazania w wyroku przez Sąd Rejonowy dokładnego określenia przypisanego oskarżonym czynu w zakresie określenia czasu jego popełnienia, w szczególności w jakim dokładnie okresie oskarżeni mieli dopuścić się zaniechania obowiązku w zakresie kwalifikowania drzew do wycinki, a także skąd taki obowiązek miał wynikać.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem Sądu Okręgowego zarówno postępowanie przygotowawcze prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Ełku, które zakończyło się skierowaniem do Sądu aktu oskarżenia, jak i postępowanie przed Sądem Rejonowym w Ełku obarczone jest błędami, które nie pozwoliły Sądowi odwoławczemu na ich konwalidowanie i wydanie wyroku reformatoryjnego. Mimo, że postępowanie dowodowe przeprowadzone przed Sądem było długie, przesłuchano wielu świadków to zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, pomimo ograniczeń jakie nakłada treść art. 437 § 2 kpk.

Przede wszystkim akt oskarżenia skierowany do Sądu wobec Z. K. i J. S. nie spełnia wymagań określonych w art. 332 § 1 pkt 2 kpk, tj. dokładne określenie zarzucanego oskarżonym czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia. Wskazana w opisie zarzutu data 29.12.2020r. jest bowiem datą zdarzenia, kiedy drzewo upadło na samochód prowadzony przez M. U. (1) powodując obrażenia ciała jej matki - pasażerki M. U. (2). Opis czynu zarzucany oskarżonym nie zakreśla ram czasowych, kiedy oskarżeni swoim działaniem, bądź zaniechaniem narazili pokrzywdzone na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. W obliczu powyższego a także znajdującej się w aktach sprawy opinii biegłego sądowego T. Ł. z zakresu leśnictwa, ochrony i pielęgnacji drzew, z której wynika, że fotografia obrazująca ubytek wgłębny otwarty oraz posusz w koronie drzewa została wykonana w lipcu 2012r. „zatem drzewo posiadało przed dniem zdarzenia cechy, które kwalifikowały je do wykonania specjalistycznego badania bądź wykonania w koronie drzewa zabiegów pielęgnacyjnych mających na celu zabezpieczenie drzewa przed wyłamaniem” czasookres, kiedy mogło dojść do zwalenia drzewa na drogę jest długi, bo ponad 8-letni. Z uwagi na to, że w zarzucanym oskarżonym czynie nie zakreślono przedziału czasowego, w którym mieli oni narazić na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzone, dodatkowo drzewo 8 lat wstecz posiadało ubytki, które kwalifikowały go do wykonania zabiegów pielęgnacyjnych, zadaniem prokuratora, a następnie Sądu orzekającego jest wskazanie dokładnie czasu działania, bądź zaniechania oskarżonych, którym bezpośrednio narazili na niebezpieczeństwo pokrzywdzone. Bez tej wiedzy, jak słusznie wskazał obrońca, niemożliwe jest podjęcie merytorycznej obrony oskarżonych, wskazanie ciążących na nich obowiązków służbowych i ewentualnych niebezpieczeństw wynikających z tego zaniechania. Bez tej wiedzy nie można przejść dalej, tj. dokonać oceny zachowania oskarżonych pod kątem zarzucanego im czynu, tj. wypełnienia znamion z art. 160 § 2 lub 3 kk (jak przyjął Sąd) w zb. z art. 156 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W tym miejscu konieczne jest odniesienie się do znamion czynu z art. 160 kk. Przestępstwa określone w art. 160 § 1–3 kk polegają na narażeniu dobra na niebezpieczeństwo konkretne i są traktowane jako przestępstwa skutkowe. Dla realizacji znamion typu czynu zabronionego konieczne jest wystąpienie skutku w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia człowieka albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Niebezpieczeństwo to ma charakter indywidualny (dotyczy konkretnej, jednej osoby) w odróżnieniu od niebezpieczeństwa powszechnego (przy wielości osób zagrożonych) (komentarz do art. 160 kk, T. II, red. Królikowski/Zawłocki 2023, wyd. 5 Królikowski).

Czyn zabroniony określony w art. 160 § 1 kk polega na narażeniu człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Znamiona przestępstwa, jak stwierdza A. Zoll, zostaną zrealizowane w razie „naruszenia przez sprawcę opartych na naszej wiedzy i doświadczeniu reguł postępowania w stosunku do drugiego człowieka, reguł wykształconych dla określenia tolerowanego, ze względu na wagę podejmowanych czynności, stopnia zagrożenia. Sprawca musi naruszyć tę regułę postępowania, która chroni bezpieczeństwo życia lub zdrowia ludzkiego przed zagrożeniem na tej drodze, na której sprawca je w rzeczywistości sprowadził”. Przestępstwo ma charakter materialny, skutkiem jest wytworzenie stanu narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu o rozmiarach określonych w art. 156 § 1 kk) - art. 160 kk red. Grześkowiak/Wiak 2024, wyd. 8/Wiak).

Co istotne – narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu musi nastąpić w krótkim okresie od działania, bądź zaniechania sprawcy. Takie stanowisko wynika z orzecznictwa - Istotą strony przedmiotowej czynu określonego w art. 160 § 1 kk jest stworzenie przez sprawcę takiej sytuacji faktycznej, w której istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo, grożące realnie nastąpieniem skutku w postaci śmierci, ciężkiego uszkodzenia ciała, względnie ciężkiego rozstroju zdrowia człowieka. Bezpośredniość realnie grożącego niebezpieczeństwa oznacza, iż w sytuacji przez sprawcę już stworzonej, a więc bez dalszej akcji z jego strony, istnieje duże prawdopodobieństwo nastąpienia w najbliższej chwili wymienionych skutków. – wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z dnia 13 kwietnia 2023r., sygn. akt II.AKa 483/21.

Z uwagi na to, że zdaniem biegłego opiniującego w sprawie, drzewo przez okres 8 lat posiadało ubytki, które wymagały prac pielęgnacyjnych mających na celu zabezpieczanie drzewa przed wyłamaniem - Sąd musi wskazać czasookres zarzucanego oskarżonym czynu, tak by dokładnie ustalić, czy Z. K. i J. S. w tym czasie byli odpowiedzialni za pielęgnację i ocenę stanu drzew.

Nie można zapominać również, że niebezpieczeństwo wynikające z treści art. 160 § 2 kk ma charakter indywidualny, o czym wyżej.

Należy mieć również na względzie zakaz orzekania poza ramami zdarzenia będącego przedmiotem oskarżenia (art. 17 § 1 pkt 9 kpk), w żadnym razie nie oznacza to, że zakazana jest również każda postać modyfikacji zaproponowanego w akcie oskarżenia czynu. Przeciwnie, p owinnością każdego orzekającego sądu jest w razie potrzeby odpowiednie dostosowanie - odpowiadające dowodom i poczynionym ustaleniom - opisu czynu, w tym również jego zakresu czasowego, tak aby jak najpełniej, a zarazem w sposób najbardziej dokładny, oddawał on wszystkie składowe definiujące przedsięwzięte przestępcze zachowanie sprawcy. Jeśli więc na skutek dokonanych zmian w obrębie opisu czynu nadal niezmienny pozostaje podmiot, przedmiot przestępstwa, a także tożsama jest strona przedmiotowa tego zachowania, jak również osoba pokrzywdzona, to sprecyzowanie czasu bezprawnego zachowania nie będzie stanowiło wyjścia poza granice oskarżenia. Tym bardziej nie sposób zarzucać wyjścia poza granice oskarżenia w sytuacji, kiedy przy uwzględnieniu wskazanych wyżej elementów tożsamości, czas ustalony przez sąd mieści się w czasowych granicach zarzutu aktu oskarżenia. ( postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 19 października 2021r. V KK 496/21).

Sąd podzielił równiez zarzut obrońcy oskarżonych zarzucający Sądowi orzekającemu naruszenie art. 399 § 1 i § 2 kpk poprzez zaniechanie pouczenia o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu z art. 160 § 2 kk na art. 160 § 3 kk, a tym samym uniemożliwiając prawidłową obronę w tym zakresie oskarżonym.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych oraz obciążenie Skarbu państwa kosztami postępowania za obie instancje, w tym kosztami obrony oskarżonych ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sadowi Rejonowemu w Ełku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wykazane w apelacji błędy postępowania musiały skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść tego orzeczenia, a polegający na tym, że przedmiotowe drzewo kwalifikowało się w dniu 29 grudnia 2020r. do wycinki, podczas gdy z załączonej do apelacji ekspertyzy autorstwa dr hab. inż. P. D. wynika, że jego stan na to nie wskazywał.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W kontekście dostępnej w aktach sprawy opinii biegłego T. Ł. dotyczącej klonu, który przewrócił się na samochód osobowy pokrzywdzonych M. i M. U. (2) oraz wniosków przeciwnych płynących z opinii prywatnej, tj. Ekspertyzy dendrologicznej drzewa sporządzonej przez P. D. ze Stowarzyszenia (...) z O., który stwierdził, że nie każdy ubytek kwalifikuje drzewo do wycinki, nadto wykonuje się odpowiednie pomiary z użyciem specjalistycznego oprogramowania do przybliżonego określenia wytrzymałości drzewa na złamanie, (którego w niniejszej sprawie zabrakło) Sąd rozpoznając ponownie sprawę powinien rozważyć, czy istnieje konieczność powoływania kolejnego biegłego celem ustalenia prawidłowo stanu faktycznego sprawy, a tym samym odpowiedzi na pytanie: czy drzewo pomimo posiadanych „ubytków” stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego przez długi czas, kiedy zachodziła konieczność jego ścięcia, czy może takiej konieczności nie było, czy zewnętrzne oględziny drzewa były wystarczające, aby stwierdzić, że nadaje się ono do wycinki jako zagrażające bezpieczeństwu użytkowników drogi, przy której rosło.

Wniosek

Dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentu w postaci ekspertyzy autorstwa dr hab. inż. P. D., opinii innego biegłego sądowego z zakresu dendrologii na okoliczność tego, czy przedmiotowe drzewo kwalifikowało się w dniu 29 grudnia 2020r. do wycinki, a jeśli tak, czy oskarżeni mieli w ramach swoich obowiązków służbowych obowiązek kwalifikowania drzew do wycinki, a jeśli tak, to czy przy uwzględnieniu możliwości organizacyjnych pracodawcy i świadczonej przez nich pracy mieli możliwość prawidłowej oceny jego stanu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W obliczu uchylenia sprawy do ponownego rozpoznania Sąd I instancji powinien rozważyć, czy istnieje konieczność zasięgania opinii innego biegłego na okoliczności wskazywane we wniosku obrońcy. Natomiast zdaniem Sądu Okręgowego niezbędnym jest poczynienie szczegółowych ustaleń w zakresie przydzielonych oskarżonym obowiązków służbowych a poprzez ich pryzmat dokonanie oceny, czy możliwym jest postawienie im zarzucanego czynu, zaniedbań, które skutkowały narażeniem na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu osób trzecich.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie dotyczy.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Szczegółowo przeprowadzone postępowanie dowodowe przez Sąd orzekający nie uzasadniałoby uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi na mocy art. 437 § 2 kpk, bowiem w ww. przepisie chodzi o konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości. Niemniej jednak z poglądów doktryny wynika, że zwrot ten jest swego rodzaju skrótem myślowym, który można rozwinąć w ten sposób, że konieczne jest powtórzenie pierwszoinstancyjnego przewodu sądowego w pełnym zakresie. Taka konieczność może się rysować w dwóch sytuacjach. Pierwsza dotyczy podstawy dowodowej wyroku, gdy sąd pierwszej instancji nieprawidłowo przeprowadził dowody. Zważywszy, że sąd ten przeprowadza nie tylko dowody z osobowych źródeł dowodowych, ale także dowody z dokumentów, ten warunek byłby spełniony dopiero wówczas, gdyby sąd w ogóle nie ujawnił dowodów, na których oparł wyrok albo wszystkie te dowody zostały nieprawidłowo ujawnione (art. 410 kpk). W praktyce rzadko ten warunek uchylenia orzeczenia będzie spełniony. Dlatego też w orzecznictwie SN dokonano rozszerzającej wykładni komentowanego przepisu w zakresie omawianej tu podstawy i dopuszczono możliwość uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania także wówczas, gdy nieprawidłowo przeprowadzono większość dowodów, co powoduje niemożność poddania ocenie tych prawidłowo przeprowadzonych (komentarz do art. 437 § 2 kpk pod red. Skorupki 2023, wyd. 6, Świecki).

Sąd Najwyższy w podjętej uchwale składu siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2019r. I KZP 3/19 stwierdził - konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, o której mowa w art. 437 § 2 zdanie drugie in fine kpk, jako powód uchylenia przez sąd odwoławczy zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zachodzi wówczas, gdy orzekający sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, co skutkowało, w realiach sprawy, nierzetelnością prowadzonego postępowania sądowego, uzasadniającą potrzebę powtórzenia (przeprowadzenia na nowo) wszystkich czynności procesowych składających się na przewód sądowy w sądzie pierwszej instancji.

Kierując się powyższymi rozważaniami - Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że błędy w zakresie braku określenia chociażby czasu i miejsca zawinionego działania oskarżonych nie pozwalają pochylić się szczegółowo nad kwalifikacją prawną zarzucanego oskarżonym czynu, oceny wypełnienia przez nich jej znamion.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji ponownie rozpoznający sprawę musi poprzez treść art. 160 kk dokładnie określić przypisany oskarżonym czyn w zakresie czasu jego popełnienia (działania, bądź zaniechania oskarżonych), szczegółowo przyjrzeć się także obowiązkom, które ciążyły na oskarżonych w inkryminowanym czasie (po jego ustaleniu), odpowiedzi na pytania, czy decyzja oskarżonych „typująca” dane drzewo do wycinki, bądź prac pielęgnacyjnych była wiążąca i ostateczna, na podstawie której dokonywano takiej wycinki, czy oskarżeni posiadali odpowiednie kwalifikacje, aby taką decyzję podjąć. Należy odpowiedzieć także na pytanie, jakie znaczenie w okolicznościach przedmiotowej sprawy miała siła wyższa (w jakich warunkach doszło do zwalenia się drzewa na jezdnię i poruszający się nią samochód), i czy ta okoliczność miała, czy mogłaby mieć wpływ na odpowiedzialność karną oskarżonych.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

5.3.1.4.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1.PODPIS

Sędzia Jacek Przygucki Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Grażyna Zielińska

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonych za zarzucany im czyn

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana