Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B.

przeciwko R. R.

o zapłatę

o r z e k a

Powództwo oddala.

Sygn. akt I C 402/18 upr

UZASADNIENIE

Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B. wytoczyła powództwo przeciwko R. R. o zapłatę kwoty 795,43 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 734,04 zł od dnia 28 lutego 2018 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 27 maja 2016 roku strony zawarły umowę kredytu. Spłata kredytu wraz z odsetkami miała nastąpić w miesięcznych ratach na rachunek bankowy do obsługi umowy, w terminach i kwotach określonych w umowie. Pozwany nie wywiązał się z postanowień zawartej umowy, nie dokonywał płatności w ustalonych kwotach i terminach. W związku z tym powódka wypowiedziała umowę i wezwała pozwanego do spłaty zadłużenia, wskazując, iż brak spłaty skutkował będzie postawieniem w stan natychmiastowej wykonalności całej kwoty zadłużenia i spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Skierowane do pozwanego wezwanie pozostało bez odpowiedzi.

Powódka wskazała, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się:

- 734,04 zł – kwota niespłaconego kapitału,

- 61,39 zł – niespłacone odsetki karne.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 16 kwietnia 2018 roku, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu, jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Pozwany R. R., mimo należytego powiadomienia go o terminie, nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W związku z niestawieniem się pozwanego B. K. na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i brakiem jakichkolwiek wyjaśnień, Sąd zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego (art. 339 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Twierdzenia pozwu uznaje się za budzące uzasadnione wątpliwości, m.in. w sytuacji, gdy dowody i twierdzenia przedstawione przez powoda są niekompletne, pozostawiają wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, nie przedstawiają pełnego obrazu rzeczywistości. W takiej sytuacji wydając wyrok sąd nie może oprzeć się wyłącznie na twierdzeniach powoda i należy przeprowadzić postępowanie dowodowe celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1972 r. w sprawie III CR 153/72).

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powodzie spoczywał więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

Powódka nie dowiodła istnienia wierzytelności żądanej w pozwie.

Należy podkreślić, iż strona powodowa nie przedłożyła Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że strony łączyła powołana w pozwie umowa kredytu, z której warunków pozwany się nie wywiązał. Brak jest też jakichkolwiek dowodów na podjęcie wobec pozwanego działań windykacyjnych przed złożeniem pozwu. Powódka, zastąpiona przez profesjonalnego pełnomocnika, nie przedstawiła żadnych dokumentów potwierdzających zasadność jej roszczenia. Ograniczyła się jedynie do złożenia pozwu, który stanowi jedynie pismo procesowe, oraz pełnomocnictwa i częściowego odpisu z rejestru przedsiębiorców, które to dokumenty nie dowodzą wskazanych na wstępie okoliczności.

Brak jakichkolwiek dowodów uniemożliwia poczynienie przez Sąd ustaleń co do treści ewentualnej umowy zawartej przez pozwanego, ustalenia daty początkowej odsetek, wysokości odsetek oraz charakteru roszczenia i jego wymagalności.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powódka nie dowiodła swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.