Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 566/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. M.

1.  w okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2018 roku do dnia 3 czerwca 2019 roku w miejscowości P., gm. S., woj. (...)- (...), znęcał się psychicznie i fizycznie nad siostrami B. Z. (1) i D. Z., bratem L. M. (1) i szwagrem B. Z. (2) w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe, podczas których wyzywał B. Z. (1), B. Z. (2), L. M. (1) i D. Z. słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe, a ponadto w dniu 25 maja 2019 roku, będąc pod wpływem alkoholu wszczął awanturę, w trakcie której popchnął i kopnął kolanem B. Z. (2), w wyniku czego wymieniony doznał złamania żeber od IV do X w linii pachowej lewej, a nadto w dniu 3 czerwca 2019 roku, będąc pod wpływem alkoholu wszczął awanturę, podczas której uderzył drewnianym kijem L. M. (1) w głowę, w wyniku czego doznał on obrzęku, bolesności i linijnego otarcia naskórka o długości około 8 cm w okolicy czołowej lewej oraz otarcia naskórka okolicy nadgarstka lewego o długości 1cm x 0,5 cm, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2.  w bliżej nieustalonym dniu maja 2019 roku, będąc pod wpływem alkoholu znieważył A. Z. w jego obecności słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe i groził mu podpaleniem, która to groźba wzbudziła w wymienionym uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 216 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1:

1.  nadużywanie alkoholu przez oskarżonego, pod wpływem którego w okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2018 roku do dnia 3 czerwca 2019 roku w P. wszczynał awantury, podczas których wyzywał pokrzywdzonych B. Z. (1), D. Z., L. M. (1) i B. Z. (2) słowami wulgarnymi przez oskarżonego

2.  w dniu 25 maja 2019 roku w P. J. M. zaczął bez powodu wyzywać B. Z. (2) i będących na jego urodzinach gości, następnie zaś, gdy pokrzywdzony podszedł do niego, ten złapał go za ubranie, popchnął go, przewracając się razem z nim na ziemię, następnie zaś kopnął go kolanem w okolice żeber, w wyniku czego wymieniony doznał złamania żeber od IV do X w linii pachowej lewej.

3.  w dniu 3 czerwca 2019 roku w P., gdy L. M. (1) chciał wyjechać swoim samochodem z podwórka, widząc leżący na ziemi, pozostawiony przez J. M. wąż ogrodowy, wysiadł z auta, by odsunąć go, a następnie odsunął też wiertarkę, obawiając się, że może po niej przejechać. Gdy wracał z powrotem do samochodu, zza auta wyskoczył będący pod wpływem alkoholu J. M., który trzymanym w ręku drewnianym kijem uderzył L. M. (1) w głowę. W wyniku uderzenia L. M. (1) doznał obrzęku, bolesności i linijnego otarcia naskórka o długości około 8 cm w okolicy czołowej lewej oraz otarcia naskórka okolicy nadgarstka lewego o długości 1cm x 0,5 cm

Ad. 2:

1.  w bliżej nieustalonym dniu maja 2019 roku w P., będący pod wpływem alkoholu J. M., zaczepił w wulgarny sposób siedzącego w ogrodzie z B. Z. (1) i L. M. (2) A. Z.. Gdy A. Z. polecił mu, by uspokoił się, J. M. zaczął go wyzywać słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe, a następnie, chwytając za kanister wypełniony nieustalonym płynem, idąc z nim w kierunku A. Z. zaczął grozić mu podpaleniem, groźba ta zaś wzbudziła w wymienionym uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

2.  jednorazowy charakter zachowania oskarżonego wobec A. Z. w postaci wyzwisk i groźby karalnej oraz uzasadniona obawa pokrzywdzonego spełnienia zapowiedzianej przez oskarżonego groźby

Ad. 1 i 2

1.  działanie oskarżonego w warunkach recydywy podstawowej określonej w art. 64 § 1 kk

2.  zachowana przez oskarżonego tempore criminis zdolność rozpoznania znaczenia czynu i ograniczona, lecz nie w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem, występowanie u oskarżonego organicznych zaburzeń osobowości i zespołu uzależnienia od alkoholu

Ad. 1:

1. zeznania świadków:

a)B. Z. (2)

b)B. Z. (1)

c)L. M. (1)

d)D. Z.

e)A. M.

f)K. Z.

g) A. Z.

h) P. C.

i) G. F.

j) J. S.

2.

a)dokumentacja medyczna B. Z. (2)

b) opinia sądowo – lekarska

c) zeznania świadków:

-B. Z. (2)

-B. Z. (1)

-L. M. (1)

-D. Z.

-A. Z.

3.

a)opinia sądowo - lekarska

b)dokumentacja medyczna L. M. (1)

c) zeznania świadków:

-L. M. (1)

-D. Z.

-B. Z. (2)

-B. Z. (1)

-A. Z.

-A. M.

-J. S.

Ad. 2

a)zeznania świadka A. Z.

b)zeznania świadka J. S.

c)zeznania świadka L. M. (1)

d)zeznania świadka B. Z. (1)

e)zeznania świadka B. Z. (2)

2. zeznania A. Z.

Ad. 1 i 2

1.  odpis wyroku w sprawie II K 525/13 Sądu Rejonowego w Szczytnie

2.  opinia sądowo - psychiatryczna

Ad. 1

1.

a) k. 281, 10 – 12

b) k. 281v., 15 – 18

c) k. 291 – 292, 21 – 22

d) k. 292 – 292v., 30 – 31

e) k. 330v

f) k. 331, 42

g) 331v. – 332, 37 – 38, 131

h) k. 351v.

i) k. 351v. – 352, 122

j) 352v. – 353

2.

a) k. 7

b) k. 152 – 153

c)

- k. 281, 10 – 12

- k. 281v.15 – 18

- k. 291v., 21 – 22

- k. 292v.

- k. 332, 37 – 38

3.

a) k. 62

b) k. 176

c)

- k. 291v., 21 – 22,

- k. 292v., 30 – 31

- k. 281v., 10 – 12

-k. 282, 15 – 18

- k. 332

- k. 330v.

- k. 352v.

Ad. 2

1.

a) k.331v. – 332,37 – 38, 131

b) k. 352v.,35

c) k. 290v. – 291, 292, 21 – 22

d) k. 282, 15 – 18

e)k. 281 – 281v.

2.

k. 331v. – 332

Ad. 1 i 2

1.  k. 150 – 151

2.  k. 113 - 114

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1

1. status A. Z. jako osoby najbliższej lub pozostającej w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy i znęcanie się psychiczne i fizyczne oskarżonego nad A. Z.

2. zaatakowanie oskarżonego przez B. Z. (2) w dniu 25 maja 2019 roku

3. zaatakowanie oskarżonego w dniu 3 czerwca 2019 roku przez L. M. (1) młotem

4. groźby oskarżonego wobec L. M. (1), D. Z., B. Z. (1) i B. Z. (2)

Ad. 1

1.  zeznania świadka A. Z.

2.

a)dokumentacja medyczna B. Z. (2)

b)opinia sądowo – lekarska

c) zeznania świadków:

-B. Z. (2)

-B. Z. (1)

-L. M. (1)

-D. Z.

-A. Z.

3.

a)opinia sądowo - lekarska

b)dokumentacja medyczna L. M. (1)

c) zeznania świadków:

-L. M. (1)

-D. Z.

-B. Z. (2)

-B. Z. (1)

-A. Z.

-A. M.

-J. S.

4. zeznania świadków:

-L. M. (1)

-B. Z. (1)

-B. Z. (2)

-D. Z.

Ad. 1

1.k. 331v. – 332

2.

a) k. 7

b) k. 152 – 153

c)

- k. 281, 10 – 12

- k. 281v.15 – 18

- k. 291v., 21 – 22

- k. 292v.

- k. 332, 37 – 38

3.

a) k. 62

b) k. 176

c) k. 291v., 21 – 22,

- k. 292v., 30 – 31

- k. 281v., 10 – 12

-k. 282, 15 – 18

- k. 332

- k. 330v.

- k. 352v.

4.

k. 291

- k. 281v. – 282,

- k. 281 – 281v.,

-k. 292

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

1.

Ad. 1

2.

Ad. 1

3.

Ad. 2

1.

2.

Ad. 1 i 2

1.

Ad. 1 i 2

2.

Ad, 1

1.

Zeznania świadków: L. M. (1),

B. Z. (2),

B. Z. (1), D. Z., A. Z.,

A. M., K. Z.,

P. C., J. S.

G. F.

zeznania świadków:

-B. Z. (2)

-B. Z. (1)

-L. M. (1)

-D. Z.

-A. Z.

Dokumentacja medyczna, opinia sądowo – lekarska

Zeznania świadków wymienionych w pkt. 3c

Dokumentacja medyczna i opinia sądowo – lekarska

Zeznania świadków wymienionych w pkt. 1 a – e

Zeznania A. Z.

Ad. 1 i 2

1.

Ad. 1 i 2

2.

Zeznania świadków L. M. (1), B. Z. (1) i B. Z. (2) w zakresie, w jakim świadkowie ci, mieszkający w ramach jednej posesji, w sąsiadującym z domem oskarżonego budynku mieszkalnym, wskazują na nadużywanie przez oskarżonego alkoholu i agresywne zachowanie pod jego wpływem, zasługują na wiarę. Relacje wymienionych pokrzywdzonych w tej części pozostają zbieżne nie tylko z zeznaniami pokrzywdzonej D. Z. – siostry oskarżonego - przebywającej tam na co dzień w związku z opieką nad chorą matką, ale również relacjami dzielnicowego P. C.. Jak wskazał bowiem P. C., niejednokrotnie on sam, wykonując czynności służbowe, był świadkiem wyzywania słowami wulgarnymi pokrzywdzonych przez będącego pod wpływem alkoholu oskarżonego. O wyzwiskach kierowanych przez oskarżonego pod adresem wskazanych pokrzywdzonych wiedzę posiadali również A. Z. i jego siostra J. S., którym rodzice skarżyli się na wyzwiska pod ich adresem ze strony będącego pod wpływem alkoholu i nie kontrolującego wówczas swego zachowania oskarżonego. Podobnie, zeznania świadka K. Z., prowadzącego stolarnię na posesji B. i B. Z. (1), który jednoznacznie wskazał, że „na porządku dziennym” były niecenzuralne wyzwiska, jakie pod adresem pokrzywdzonych kierował nadużywający alkoholu oskarżony, przekonują, że J. M. w okresie objętym zarzutem pod wpływem alkoholu, wyzywał pokrzywdzonych słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe. Zeznania wymienionych wyżej świadków w tym zakresie korespondują nadto z relacją świadka G. F., który wprawdzie nie przebywał często na posesji zajmowanej przez oskarżonego i pokrzywdzonych, tym niemniej potwierdził, że o takich zachowaniach oskarżonego słyszał niejednokrotnie od pokrzywdzonych. Zeznania wymienionych świadków, oceniane łącznie z relacją A. M., która, choć starając się w widoczny sposób na rozprawie bagatelizować zachowania oskarżonego, przyznawała jednak, że J. M. jest osobą nerwową, której ona sama stara się ustępować, by go nie denerwować, nie pozostawiają, zdaniem sądu wątpliwości co do tego, że oskarżony w okresie objętym zarzutem wyzywał pokrzywdzonych B. Z. (1), B. Z. (2), D. Z. i L. M. (1) słowami wulgarnymi. Wskazani pokrzywdzeni B. Z. (1), L. M. (1) i D. Z. jako rodzeństwo oskarżonego i małżonek siostry oskarżonego B. Z. (2) znajdują się pod ochroną art. 207 § 1 kk jako osoby najbliższe oskarżonego. Pokrzywdzeni, zamieszkując na jednej posesji wraz z oskarżonym, w związku z korzystaniem ze wspólnego podwórka, czy, jak w przypadku D. Z. – przebywając w okresie objętym zarzutem praktycznie codziennie, na wspólnej posesji m.in. w związku z opieką nad terminalnie chorą matką, na co dzień spotykali się z agresją ze strony nadużywającego alkoholu, zaczepiającego ich, wyzywającego oskarżonego.

Zeznania świadków B. Z. (2) w części, w której opisywał on przebieg zdarzenia z dnia 25 maja 2019 roku, zasługują, zdaniem sądu na podzielenie.

Jak wynika z relacji B. Z. (2), we wskazanym czasie oskarżony bez powodu zaczął wyzywać jego samego i będących na jego urodzinach gości, następnie zaś, gdy pokrzywdzony podszedł do niego, ten złapał go za ubranie, popchnął go, przewracając się razem z nim na ziemię, następnie zaś kopnął go kolanem w okolice żeber, w wyniku czego wymieniony doznał złamania żeber od IV do X w linii pachowej lewej.

Zeznania B. Z. (2), w których precyzyjnie opisuje przebieg powyższego zdarzenia, korespondują z relacją naocznych świadków zachowania oskarżonego: B. Z. (1) i D. Z.. Jak wskazała bowiem B. Z. (1), gdy B. Z. (2) zbliżył się do oskarżonego wyzywającego go, ten złapał pokrzywdzonego za ubranie, a następnie popchnął tak, że upadli na ziemię, w czasie zaś tej szarpaniny usłyszała ona dźwięk łamanych żeber. Podobnie D. Z., choć nie widziała przebiegu całości zdarzenia z uwagi na zasłaniający jej częściowo widok zaparkowany samochód, wskazała, że słyszała wyzwiska kierowane przez oskarżonego pod adresem m.in. B. Z. (2) i widziała jak upadał. Co więcej, wprawdzie D. Z. przyznała, że nie widziała momentu kopnięcia pokrzywdzonego przez oskarżonego, z jego późniejszej relacji dowiedziała się jednak, że po upadku na ziemię J. M. kopnął go kolanem, łamiąc mu żebra. Podobnie L. M. (1), który, wprawdzie nie był obecny w czasie opisanego zdarzenia, z opowieści naocznych świadków zdarzenia, w tym B. Z. (1) dowiedział się, że oskarżony, najpierw zaczepił B. Z. (2), a następnie kopnął go.

Relacje wymienionych świadków w tym zakresie uzupełniają zeznania świadków A. Z. wskazującego, że zawołany na podwórko w związku z powyższą sytuacją, zobaczył szarpaninę, w której na będącym na ziemi jego ojcu B. Z. (2), leżał oskarżony szarpiąc go. Powyższa relacja A. Z., korespondująca z zeznaniami B. Z. (2) wskazuje, zdaniem sądu, jednoznacznie, że kopnięcie pokrzywdzonego przez oskarżonego nie było zachowaniem przypadkowym, lecz działaniem świadomie przez niego podjętym w czasie, gdy pokrzywdzony leżał już na ziemi.

Opinia sądowo – lekarska, sporządzona z uwzględnieniem sporządzonej przez upoważnione podmioty dokumentacji lekarskiej pokrzywdzonego B. Z. (2), jako spójna, pełna i zawierająca należycie uzasadnione wniosku, zasługuje na podzielenie.

Relacja pokrzywdzonego L. M. (1), wskazującego, że po tym, gdy przełożył należące do oskarżonego, leżące na podwórku wąż ogrodowy i wiertarkę, by po nich nie przejechać, został znienacka napadnięty przez J. M., który wyskoczył zza samochodu i uderzył go drewnianym kijem w głowę, koresponduje z zeznaniami naocznych świadków – D. Z. i B. Z. (1) przedstawiających w zbieżny sposób przebieg tego zdarzenia. Podobnie, z zeznaniami wymienionych świadków zgodna pozostaje relacja B. Z. (2), który krótko po zdarzeniu spotkał w szpitalu (...) i od niego dowiedział się, że jego obrażenia ciała spowodowane są uderzeniem go w głowę drewnianym kijem przez J. M.. Co więcej, świadkowie A. Z. i J. S., choć nie byli bezpośrednimi świadkami powyższego zdarzenia, z relacji wymienionych posiadali wiedzę o nie sprowokowanym przez pokrzywdzonego ataku na L. M. (1), w wyniku którego doznał on obrażeń ciała wymagających natychmiastowej interwencji lekarskiej. Na marginesie zaznaczyć należy, że również A. M., choć opisując zdarzenie starała się przedstawić je w korzystnym dla swego męża świetle, przyznała, że to oskarżony zaatakował L. M. (1) uderzając go półmetrową listwą w głowę.

Powyższe zeznania świadków, zbieżne, uzupełniające się wzajemnie i tworzące logiczna całość, zasługują, zdaniem sądu na podzielenie.

Opinia sądowo – lekarska, sporządzona z uwzględnieniem dokumentacji lekarskiej, sporządzonej przez uprawnione organy i w należytej formie, zasługuje na podzielenie, jest bowiem logiczna, pełna, nadto sporządzona została w sposób rzetelny i fachowy.

Zeznania A. Z., w których opisał przebieg zdarzenia z udziałem oskarżonego wyzywającego i grożącego mu, znajdują potwierdzenie w relacji naocznych świadków zdarzenia L. M. (1) i B. Z. (1), a także posiadających wiedzę o zdarzeniu z opowieści wymienionych, B. Z. (2) i J. S.. Jak wynika z ich zgodnych relacji, oskarżony bez powodu najpierw zaczepił A. Z., gdy ten zaś polecił mu zachowanie spokoju, wyzwał go słowami wulgarnymi, chwytając jednocześnie za kanister i idąc z nim w jego kierunku kierował pod jego adresem groźbę podpalenia go. Wprawdzie świadkowie ci nie posiadali wiedzy, co znajdowało się faktycznie w kanistrze, z którym oskarżony szedł w kierunku pokrzywdzonego, tym niemniej zgodnie wskazali, ze odczuwali obawę, iż oskarżony faktycznie może zrealizować swoją groźbę podpalenia, którą to obawę wzmagał właśnie fakt pokazywania im wypełnionego nieokreślonym płynem kanistra.

Zeznania A. Z. w części, w której wskazuje, iż groźba podpalenia, którą wypowiedział pod jego adresem oskarżony, połączona z wyzwiskami wzbudziła w nim uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, zasługują na wiarę. Jak wskazał bowiem pokrzywdzony, oskarżony w czasie zdarzenia znajdował się pod wpływem alkoholu, który wzmaga w nim agresję, nadto kierując groźbę, wypowiadał pod jego adresem wulgarne wyzwiska i prezentował mu wypełniony płynem kanister, wzbudzając z nim obawę, że może być on wypełniony benzyną, co czyniło groźbę podpalenia, w jego przekonaniu, realną. W świetle powyższych okoliczności nadto, zdaniem sądu, uzasadnione jest przekonanie, że groźbę wypowiedzianą przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonego również w obiektywny sposób uznać należy za mogącą wzbudzić uzasadnione przekonanie, że zostanie spełniona.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że, jak wskazał A. Z., powyższa groźba pod jego adresem miała charakter jednorazowy, podobnie, jak znieważenie go, o ile bowiem wyzywał niejednokrotnie pozostałych pokrzywdzonych, jego samego znieważył słowami powszechnie uznanymi za obelżywe jedynie w czasie opisanej powyżej sytuacji. Zeznania pokrzywdzonego A. Z. w powyższej części przekonują dodatkowo, że świadek ten relacjonuje rzeczywisty przebieg zdarzenia, nie dążąc do obciążenia bezpodstawnie oskarżonego.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie II K 525/13 wraz z informacją dotyczącą odbycia kary przez oskarżonego, jako sporządzony przez uprawniony podmiot, nie kwestionowany przez żadną ze stron, nie budzi wątpliwości co do treści nim objętych.

Opinia sądowo – psychiatryczna, sporządzona przez biegłych w sposób rzetelny, zawierająca zrozumiałe, logiczne i należycie uzasadnione wniosku, zasługuje na podzielenie w całości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1

1.

Ad. 1

2, 3 i 4

Ad. 1

1.

Ad. 1

2, 3 i 4

Dowody uznane za nieistotne

A. Z. jako siostrzeniec oskarżonego, nie będący osobą najbliższą w rozumieniu art. 115 § 1 kk, nie znajdujący się w stałym ani przemijającym stosunku zależności od oskarżonego, nie zamieszkujący wraz z nim oskarżonego, nie znajduje się w kręgu osób objętych ochroną art. 207 § 1 kk. Nadto, jak sam wskazał A. Z., oskarżony tylko jeden raz znieważył go słowami wulgarnymi, grożąc mu jednocześnie podpaleniem, poza natomiast tą incydentalną sytuacją, nie znieważał go ani nie groził, nie znęcał się też nad nim samym w jakikolwiek inny sposób. Zeznania A. Z. w tym zakresie zasługują na podzielenie, nie pozostają bowiem w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Nie polegają, zdaniem sądu na prawdzie wyjaśnienia oskarżonego, w których zaprzeczał, by wyzywał pokrzywdzonych, czy groził A. Z., relacje te pozostają bowiem odosobnione w świetle opisanych powyżej zeznań nie tylko pokrzywdzonych, ale również dzielnicowego P. C., czy świadka K. Z. będących świadkami takich wyzwisk ze strony J. M., a także J. S. skarżącej się na takie zachowania oskarżonego dzielnicowemu.

W świetle natomiast opinii sądowo – lekarskich wskazujących na obrażenia pokrzywdzonych B. Z. (2) i L. M. (1) i mechanizmy ich powstania, ocenianych w powiązaniu z relacjami tych pokrzywdzonych oraz naocznych świadków naruszenia czynności narządów ciała wymiennych przez J. M., nie sposób dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego wskazującego, że to on został zaatakowany przez wymienionych. W szczególności nie sposób uznać, z jakiego powodu L. M. (1) zamierzający wyjechać z podwórka i odsuwający narzędzia leżące na drodze utrudniające mu wyjazd z posesji miałby, po usunięciu przeszkody na drodze chwycić za młot chcąc uderzyć oskarżonego. Zachowanie takie, opisane przez oskarżonego, zdaniem sądu ocenić należałoby nie tylko jako sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, ale wręcz nielogiczne.

Zeznania świadków K. M. i A. S. nie wniosły istotnych okoliczności do sprawy, świadkowie ci bowiem nie posiadali istotnej wiedzy na temat relacji między oskarżonym, a pokrzywdzonymi.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Ad. 1 i 2

J. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze okoliczność, iż brak jest podstaw do uznania A. Z. za podmiot objęty ochrona art. 207 § 1 kk, nadto, jak sam podał, poza jednorazowym znieważeniem i skierowaniem wobec niego groźby podpalenia, oskarżony nie zachowywał się wobec niego w sposób agresywny, konieczne stało się wyeliminowanie – w ramach zarzucanego oskarżonemu przestępstwa z art. 207 § 1 kk zachowań mu zarzucanych w akcie oskarżenia na szkodę A. Z.. Mając na uwadze nadto okoliczność, iż pokrzywdzeni B. Z. (2), B. Z. (1), D. Z. i L. M. (3) zgodnie wskazywali, że oskarżony wszczynając awantury domowe wprawdzie wyzywał ich niejednokrotnie słowami wulgarnymi, lecz nie groził im, powyższe zachowanie należało również wyeliminować z opisu czynu przypisanego oskarżonemu wyczerpującego znamiona określone wa art. 207 § 1 kk.

Mając natomiast na uwadze materiał dowodowy w zakresie znieważenia A. Z. i skierowanej pod jego adresem groźby bezprawnej – w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu obejmującego m.in. groźby i wyzwiska pod jego adresem – zgodnie ze złożonym przez tego pokrzywdzonego na rozprawie wnioskiem o ściganie J. M. za czyn z art. 216 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i objęciem ściganiem, tego czynu przez prokuratora (k. 331v. – 332,353) – przypisano oskarżonemu popełnienie powyższego przestępstwa na szkodę A. Z..

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 10 grudnia 2013 roku w sprawie II K 525/13 J. M. skazany został za przestępstwo z art. 207 § 1 kk oraz ciąg przestępstw art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce których wymierzona mu została kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę oskarżony odbywał od dnia 17 lutego 2014 roku do dnia 23 lutego 2015 roku. Czynów przypisanych mu w niniejszej sprawie popełnionych z użyciem przemocy i groźby bezprawnej dopuścił się on zatem w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne, a zatem w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 kk..

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M.

I.

II.

W odniesieniu do czynu z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk uwzględnić należało:

-duże nasilenie złej woli oskarżonego wyzywającego pokrzywdzonych bez powodu, odwołującego się w swych wyzwiskach m.in. do stanu zdrowia pokrzywdzonego B. Z. (2)

- uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne popełnione na szkodę tych samych pokrzywdzonych tj. G. Z. i B. Z. (2)

- nieskuteczność uprzednio stosowanych wobec niego kar, których wykonanie nie odwiodło go od ponownego naruszania porządku prawnego

-eskalację negatywnych zachowań oskarżonego, który będąc uprzednio skazany za groźby wobec B. Z. (2) i B. Z. (1) aktualnie poza negatywnymi zachowaniami werbalnymi dopuścił się również stosowania przemocy wobec B. Z. (2) i L. M. (1)

- znaczną agresję oskarżonego uderzającego pokrzywdzonego L. M. (1) w głowę drewnianymi kijem, co niezależnie od faktycznie doznanych w wyniku tego działania przez pokrzywdzonego obrażeń, niewątpliwie stanowiło istotne zagrożenie dla jego zdrowia

- atak fizyczny na B. Z. (2) będącego osoba wyraźnie słabszą i schorowaną

- mankamenty natury psychicznej oskarżonego, w tym w szczególności ograniczoną, lecz nie w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem

W odniesieniu do czynu z art. 216 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk uwzględnić należało:

- uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne polegające na stosowaniu gróźb wobec innych członków rodziny

- brak jakiejkolwiek prowokacji ze strony pokrzywdzonego A. Z.

- mankamenty natury psychicznej oskarżonego, w tym w szczególności ograniczoną, lecz nie w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem

Przy wymiarze kary łącznej uwzględnić należało bliskość czasową zachowań podejmowanych wobec A. Z. oraz wobec pozostałych pokrzywdzonych, a także podobne okoliczności zachowań, których oskarżony dopuścił się wobec nich, co przemawiało za orzeczeniem kary łącznej przy zastosowaniu zasady aspiracji zbliżonej do absorpcji.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M.

III.

IV.

III. Orzeczenie na podstawie art. 62 kk wykonywania kary łącznej pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym uzasadnione jest treścią opinii sądowo – psychiatrycznej (k. 113 – 114), z której wynika, że u J. M. występują organiczne zaburzenia osobowości i zespół uzależnienia od alkoholu i wskazane jest, by w razie osadzenia w zakładzie karnym miał on możliwość odbycia terapii w warunkach zakładu karnego.

IV. zaliczenie na postawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary łącznej okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie od dnia 1 lipca 2019r., godz. 0.6.30, tj. od daty zatrzymania go w sprawie

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

VI.

V. Wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego zasądzone zgodnie z art. 22 ³ ust. 2 ustawy z dnia 6.07.1982r. o radcach prawnych i § 17 ust. 1pkt. 1 ust. 2 pkt. 3 oraz § 20 Rozporządzenia z 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu

VI.

Brak stałych dochodów oskarżonego utrzymującego się z prac dorywczych i przewidywana utrata możliwości zarobkowania przez oskarżonego w związku z orzeczoną długoterminową karą pozbawienia wolności, a także jego stan zdrowia wynikający ze złożonej przez niego dokumentacji medycznej,przemawiają za zwolnieniem oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

6.  1Podpis