Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Krzysztofa Batyckiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 13 i 20 października 2016 roku sprawy :

A. N. , syna D. i M. z domu R., ur. (...) w S.

skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie:

1.  z dnia 18 lutego 2014r. w sprawie II K 606/13 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 17 sierpnia 2013r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem z dnia 12 czerwca 2014r. określono zastępczą karę 60 dni pozbawienia wolności;

2.  z dnia 10 kwietnia 2014r. w sprawie II K 4/14 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 17 sierpnia 2013r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem z dnia 16 października 2014r. określono zastępczą karę 90 dni pozbawienia wolności;

3.  z dnia 14 kwietnia 2014r. w sprawie II K 63/14 za czyny:

a)  z art. 190 § 1 kk popełniony w dniu 10 listopada 2013r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym

b)  z art. 157 § 2 kk popełniony w dniu 10 listopada 2013r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym

karę łączną 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym z zaliczeniem okresu zatrzymania w dniach 10 i 11 listopada 2014r.;

4.  z dnia 15 października 2014r. w sprawie II K 466/14 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 23 lipca 2014r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  z dnia 08 grudnia 2014r. w sprawie II K 431/14 za czyny :

a)  z art. 157 § 2 kk popełniony w dniu 08 czerwca 2014r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  z art. 193 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności

karę łączną 9 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  z dnia 17 grudnia 2014r. w sprawie II K 536/14 za czyny:

a)  z art. 158 § 1 kk popełniony dnia 10 lipca 2014r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  z art. 226 § 1 kk w zb. z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

7.  z dnia 22 stycznia 2015r. w sprawie II K 510/14 za czyn z art. 157 § 2 kk popełniony w dniu 09 sierpnia 2014r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

8.  z dnia 24 kwietnia 2015r. w sprawie II K 666/13 za czyny:

a)  z art. 193 kk w zb. z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 24 czerwca 2013r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  z art. 193 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zb. z rt. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 25 czerwca 2013r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  z art. 217 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 01 sierpnia 2013r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności

karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  z dnia 11 maja 2015r. w sprawie II K 681/14 za czyny:

a)  z art. 282 kk popełniony w dniu 18 sierpnia 2014r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  z art. 226 § 1 kk w zb. z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 18 sierpnia 2014r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

I. na podstawie art. 569 §1 kpk w zw. z art. 85 §1, §2 kk, art. 86 §1 kk i art. 87 §1 kk łączy wymierzoną skazanemu A. N. wyrokiem w sprawie II K 63/14 karę ograniczenia wolności oraz wymierzoną mu wyrokiem w sprawie II K 666/13 karę pozbawienia wolności (opisane w pkt 3 i 8) i w ich miejsce orzeka karę łączną 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 569 §1 kpk w zw. z art. 85 §1, §2 kk i art. 86 §1 kk łączy wymierzone skazanemu A. N. wyrokami w sprawach II K 536/14 i II K 681/14 (opisanymi w pkt 6 i 9) kary pozbawienia wolności i w ich miejsce orzeka karę łączną 2 (dwóch) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 576 § 1 kpk w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

IV. na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w pkt II kary łącznej zalicza okres rzeczywistego pozbawienia skazanego wolności od dnia 10 lipca 2014r. do 12 lipca 2014r.;

V. na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do kar z wyroków Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 606/14, II K 4/14, II K 466/14, II K 431/14 i II K 510/14 (opisanymi w pkt 1,2,4,5 i 7) umarza;

VI.na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. A. J. kwotę 144 (sto czterdzieści cztery) złote tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego z urzędu oraz kwotę 33,12 zł tytułem podatku VAT;

VII.na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa;

UZASADNIENIE

Dyrektor Zakładu Karnego we W. pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. zawiadomił o istnieniu przesłanek przemawiających za wydaniem wyroku łącznego wobec A. N., skazanego wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 606/13, II K 466/14, II K 4/14, II K 510/14, II K 431/14, II K 536/14, II K 666/13, II K 681/14.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 18 lutego 2014r. w sprawie II K 606/13 A. N. skazany został za przestępstwo z art. art. 226 § 1 k.k.. popełnione w dniu 17 sierpnia 2013 r., na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym; postanowieniem z dnia 12 czerwca 2014r. określono zastępczą karę 60 dni pozbawienia wolności. Kara została wykonana w całości.

Następnie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 10 kwietnia 2014 r. w sprawie sygn. akt II K 4/14 A. N. został skazany za przestępstwo z art. 278 §1 k.k., popełnione w dniu 17 sierpnia 2013 r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym; postanowieniem z dnia 16 października 2014r. została określona wobec wymienionego zastępcza kara 90 dni pozbawienia wolności. Kara została wykonana w całości.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 14 kwietnia 2014 r. sygn. akt II K 63/14 A. N. został skazany:

a)  za przestępstwo z art. 190 §1 k.k. popełnione w dniu 10 listopada 2013 r. na karę 4 miesięcy ograniczenia z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym

b)  za przestępstwo z art. 157 §2 k.k. popełnione w dniu 10 listopada 2013 r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatanej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym

c)  łącznie na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatanej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym z zaliczeniem okresu zatrzymania w dniach 10 i 11 listopada 2014 r.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 15 października 2014r. sygn. akt II K 466/14 wymierzono A. N. za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 23 lipca 2014 r. karę 2 miesięcy pozbawienia wolności. Kara została wykonana w całości.

W dniu 08 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie wyrokiem w sprawie sygn. akt II K 431/14 wymierzył skazanemu:

a)  za przestępstwo z art. 157 §2 k.k. popełnione w dniu 08 czerwca 2014 r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności,

b)  za przestępstwo z art. 193 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  łącznie na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara łączna została wykonana w całości.

Następnie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt II K 536/14 A. N. został skazany za czyn z art. 158 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 lipca 2014 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. w zb. z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, łącznie na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

W dniu 22 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie wyrokiem w sprawie sygn. akt II K 510/14 wymierzył skazanemu za przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. popełnione w dniu 22 stycznia 2015 r. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara została wykonana w całości.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 24 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 666/13 A. N. został skazany:

a)  za czym z art. 193 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 24 czerwca 2013 r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności

b)  za czyn z art. 193 k.k. w zb z art. 288 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 25 czerwca 2013 r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności,

c)  za czyn z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 01 sierpnia 2013 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

d)  łącznie na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 maja 2015 r. w sprawie sygn. akt II K 681/14, A. N. został skazany za czyn z art. 282 k.k. popełniony w dniu 18 sierpnia 2014 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, oraz za czyn z art. 226 § 1 k.k. w zb. z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 18 sierpnia 2014 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności - łącznie na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

(dowody: odpis wyroku II K 606/13 k. 9, odpis wyroku II K 466/14 k. 11 – 11v, odpis wyroku II K 431/14 k. 12 – 12v, odpis wyroku VII Ka 37/15 k. 13, odpis wyroku II K 536/14 k. 14 – 15v, odpis wyroku VII Ka 111/15 k. 16 – 16v, odpis wyroku zaocznego II K 63/14 k. 17 – 17v, odpis wyroku II K 510/14 k. 18 – 18v, odpis wyroku II K 666/13 k. 19 – 20, odpis wyroku VII Ka 662/15 k. 21 – 21v, odpis wyroku II K 681/14 k. 22 – 23v, odpis wyroku VII Ka 683/15 k. 24 – 24v, odpis wyroku II K 4/14 k. 25 – 25v, odpis wyroku łącznego II K 617/15 k. 40 – 41, odpis wyroku VII Ka 308/16 k. 96, opinia o skazanym k. 121 – 127, 131 – 134, dane o karalności k. 113 – 114, opinia psychologiczno – penitencjarna k. 135 – 138)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 569 §1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych Sądów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r.) do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed 01 lipca 2015 roku, stosuje się przepisy w brzmieniu dotychczas obowiązującym, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po tym dniu.

W przypadku skazanego A. N. wyroki w sprawach II K 606/13, II K 4/14, II K 63/14, II K 466/14, II K 431/14, II K 536/14, II K 510/14 zapadły i uprawomocniły się przed 1 lipca 2015 r., natomiast wyroki w sprawach II K 666/13 i II K 681/14 uprawomocniły się po tym dniu.

Zgodnie z art. 85 k.k., w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r., podlegają łączeniu tylko te kary, które orzeczone zostały różnymi wyrokami za przestępstwa popełnione, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich.

Z kolei zgodnie z treścią art. 85 §1 i §2 k.k. obowiązującą od dnia 01.07.2015 r., Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. Z kolei z §3 tego artykułu wynika, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Wymierzając karę łączną Sąd orzeka w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; Ponadto – w sytuacji gdy łączy się karę lub kary z warunkowym zawieszeniem wykonania – Sąd orzeka karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przyjmując, że miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

W razie skazania za zabiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie Sąd stosował przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku, albowiem przepisy te były względniejsze dla skazanego.

Mianowicie konfiguracja zapadłych wobec skazanego wyroków według dotychczas obowiązujących zasad, według których połączeniu podlegają bowiem nie kary jednostkowe wymierzone poszczególnymi wyrokami i kary łączne orzeczone w takich wyrokach, lecz po rozwiązaniu kary łącznej wszystkie kary jednostkowe, które wyznaczają dolną granicę kary łącznej w wyroku łącznym - najsurowsza kara jednostkowa, jak i jej górną granicę - suma wszystkich kar jednostkowych i ustawowa górna granica kary określonego rodzaju (tak np.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II AKa 51/14, LEX nr 1455526), umożliwiała orzeczenie kary łącznej z wyroków Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 63/14 i II K 666/13 w granicach od 7 miesięcy pozbawienia wolności do 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności roku, tymczasem według nowych zasad (obowiązujących od 1 lipca 2015 r.), według których Sąd orzekający nową karę łączną w wyroku łącznym jest także związany wymierzonymi w poszczególnych sprawach karami łącznymi (granice nowej kary łącznej wyznacza nie tylko wysokość kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa przypisane skazanemu w wyrokach podlegających łączeniu ale także poprzednio orzeczone kary łączne), orzeczenie kary łącznej było możliwe w granicach od 7 miesięcy pozbawienia wolności do 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, co biorąc pod uwagę właściwości i warunki osobiste sprawcy, w szczególności mając na uwagę potrzebę stosowania wobec niego dalszych oddziaływań resocjalizacyjnych, uznać należy za stan prawny dla skazanego względniejszy.

Analogicznie należało zastosować przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku w odniesieniu do łączenia kar orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 536/15 i II K 681/14 bowiem według dotychczas obowiązujących zasad orzekania kary łącznej możliwym było jej orzeczenie w granicach od 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności do 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast według zasad obowiązujących od 1 lipca 2015 r. orzeczenie kary łącznej było możliwe w granicach od 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności do 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Przedstawiona na wstępie konfiguracja wyroków, odbyte już przez skazanego kary oraz zasady łączenia kar określone w art. 85 k.k. po 1 lipca 2015 roku pozwalały na orzeczenie w niniejszej sprawie kary łącznej poprzez połączenie kary łącznej ograniczenia wolności z wyroku w sprawie II K 63/14, podlegającej wykonaniu od dnia 3 maja 2014 r. (uprawomocnienie się wyroku i wprowadzenie orzeczonej kar do wykonania) z karą pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 666/13 za przestępstwa popełnione przed wyżej wskazaną datą 3 maja 2014 r. Natomiast nie było możliwe połącznie kary z wyroku II K 63/14 z karami wskazanymi w pkt 6 i 9 wyroku, bowiem czyny za które A. N. został skazany w wyrokach Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 536/14 i II K 681/14 zostały popełnione przez niego po rozpoczęciu a przed zakończeniem wykonywania kary łącznej ograniczenia wolności z wyroku II K 63/14 (art. 85 §3 k.k.).

W pkt II wyroku orzeczono o połączeniu podlegających jeszcze wykonaniu w przyszłości (obliczenie kary k.121v) kar łącznych z wyroków Sądu Rejonowego w sprawach II K 536/14 i II K 681/14 według przepisów obecnie obowiązujących z przyczyn wyżej omówionych.

Poza wyjątkiem określonym w art. 88 k.k. ustawa nie przewiduje reguł co do łączenia kar, na podstawie którejkolwiek z zasad wymiaru kary łącznej. Istnieją trzy zasady wymiaru kary łącznej : zasada kumulacji, asperacji i absorpcji. System kumulacji polega na zwykłym zsumowaniu kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. System absorpcji polega na tym, że najsurowsza z kar pochłania pozostałe. System asperacji polega na zaostrzeniu najsurowszej z wymierzonych kar. Na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego wykształciła się reguła, że zasada absorpcji powinna być stosowana tam, gdzie pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami zachodzi bliski związek podmiotowy i przedmiotowy. Tam gdzie związek ten jest dalszy kara powinna być zbliżona do kumulacji kar. Wymiar kary łącznej powinien różnić się od mechanicznego dodawania kar. Priorytetową zatem zasadą kary łącznej powinna być zasada asperacji, natomiast karą łączna orzekana na zasadzie absorpcji lub kumulacji wyjątkiem.

Orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ten sposób ustawodawca wskazuje na prewencję indywidualną jako jeden z podstawowych elementów decydujących o surowości represji. Sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa. Wychowawcze cele kary realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz przestępstwa w ogóle. W konsekwencji chodzi o wychowanie sprawcy na pełnowartościowego członka społeczeństwa. Wskazując natomiast na potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa ustawodawca wskazuje na prewencję generalną jako jedną z ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary. Chodzi o to, aby fakt wymierzenia kary oddziaływał nie tylko na sprawcę, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, których wymierzanie kar (ich wysokość i rodzaj) powinno z jednej strony odstraszyć, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane.

W przedmiotowej sprawie pomiędzy przestępstwami skazanego, za które orzeczono karę łączną ograniczenia wolności w wyroku II K 63/14 oraz karę łączną pozbawienia wolności w wyroku II K 666/13, które zostały połączone w pkt I niniejszego wyroku łącznego - nie zachodzi ścisły związek przedmiotowy, bowiem skazany popełnił występki skierowane przeciwko różnorodzajowym dobrom prawnie chronionym: mieniu, życiu i zdrowiu, wolności oraz czci. W odniesieniu do kar połączonych w punkcie II niniejszego wyroku łącznego tj. kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych w wyrokach w sprawach II K 536/14 i II K 681/14 również zachodzi odmienność dóbr prawnie chronionych naruszonych przez A. N. bowiem wymienionymi wyrokami został skazany za popełnianie występków przeciwko mieniu, życiu i zdrowiu oraz przeciwko działalności instytucji państwowych.

Pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami skazanego zachodził natomiast stosunkowo bliski związek czasowy – przestępstw, za które został skazany wyrokami SR w Szczytnie w sprawach II K 63/14 i II K 681/14 dopuścił się on bowiem na przestrzeni 5 miesięcy, natomiast przestępstwa za które został skazany wyrokami w sprawach II K 536/14 i II K 681/14 dopuścił się na przestrzeni niespełna 2 miesięcy tj. w dniach 10 lipcach 2014 i 18 sierpnia 2014 r.

Wydając wyrok łączny Sąd ma także obowiązek uwzględnić w zakresie wymiaru kary wszystkie te okoliczności, które zaistniały także po wydaniu poprzednich wyroków i które wskazują na przebieg procesu resocjalizacji. Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym poza zasadami określonymi w art. 86 §1 k.k. istotny wpływ ma zachowanie się skazanego w zakładzie karnym czy w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami. W tym wypadku zachowanie się skazanego jest zmienne z przewagą zachowani negatywnych, o czym świadczy opinia o skazanym z dnia 27 września 2016 r. wydana przez zastępcę dyrektora Zakładu Karnego w B. (k. 121-127). Z opinii tej wynika, iż A. N. w czasie pobytu w warunkach izolacji był kilkanaście razy karany dyscyplinarnie (ostatnio w lipcu 2016 r.) m. in. za uderzanie innego osadzonego w twarz, kradzież kurtki i zegarka współosadzonego oraz za wznoszenie okrzyków na tle podkulturowym. Skazany był inicjatorem oraz uczestnikiem zdarzeń o charakterze nadzwyczajnym: ujawnienie przedmiotu niebezpiecznego lub niedozwolonego na terenie jednostki oraz jako sprawca pobicia innego osadzonego. Rozpoznano u niego uzależnienie od alkoholu w związku z czym od dnia 16 września 2016 r. przebywa na oddziale dla osób uzależnionych. Skazany silnie identyfikuje się z podkulturą przestępcza. W stosunku do przełożonych odnosił się w przeszłości arogancko, obecnie stara się prezentować postawy regulaminowe. Był ośmiokrotnie nagradzany kodeksowo, uczestniczył w programach readaptacji społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu oraz z zakresu przeciwdziałania przemocy i agresji. Deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Tym samym uznać należy, że postępy w procesie resocjalizacji skazanego są nieznaczne.

W niniejszej sprawie Sąd, uznał że nie zachodzi potrzeba orzeczenia maksymalnie długiego okresu resocjalizacji skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej, bowiem jego obecne zachowanie wskazuje, że czyni on pewne postępy w procesie readaptacji społecznej, z drugiej wszakże strony wielość popełnionych przez skazanego przestępstw oraz ich różnorodzajowy charakter w zestawieniu z nieprawidłowym w przeważającej mierze funkcjonowaniem skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej prowadzi do konkluzji, że nie zasługuje on na łagodne potraktowanie i wymaga w dalszym ciągu długotrwałego okresu resocjalizacyjno-wychowawczego.

Względy prewencji szczególnej, jak i ogólnej w ocenie Sądu wskazują na konieczność wymierzenia skazanemu kar łącznych według zasady asperacji zbliżonej do wymiaru kary łącznej określonego według zasady kumulacji.

W ocenie Sądu zatem skazany, ze względu na powyższe, wymaga długiego okresu resocjalizacyjno-wychowawczego, które kary łączne orzeczone niniejszym wyrokiem łącznym w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności – przy zastosowaniu zasady asperacji – w pełni zapewnią. Orzeczenie wobec skazanego kar łącznych pozbawienia wolności poniżej określonego wyżej ich wymiaru nie znajduje żadnego usprawiedliwienia ujawnionymi okolicznościami mającymi wpływ na jej rozmiar. Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

Sąd uznaje, że tak orzeczone kary łączne pozbawienia wolności uwzględniają wszystkie wskazane okoliczności, są zgodne z zasadą trafnej reakcji karnej i, co istotne, w sposób właściwy zrealizują swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze.

Zgodnie z treścią art. 576 §1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach, z których kary połączono, podlegają odrębnemu wykonaniu.

Stwierdzając natomiast brak warunków do orzeczenia kary łącznej z uwzględnieniem kar z wyroków SR w Szczytnie w sprawach: II K 606/13 i II K 4/14 (ze względu na to, iż kary ograniczenia wolności zostały wykonane) oraz II K 466/14, II K 431/14 i II K 510/14 (ze względu na to, że kary pozbawienia wolności orzeczone w tych sprawach zostały już przez skazanego odbyte w całości), na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do tych wyroków umorzono – jak w pkt v wyroku.

W pkt VI wyroku orzeczono o kosztach obrony z urzędu, zasądzając na rzecz obrońcy skazanego adw. A. J. kwotę 144 złotych oraz podatek VAT w kwocie 33,12 złotych.

W pkt VII wyroku orzeczono o kosztach sądowych, zwalniając skazanego od obowiązku ich ponoszenia. Należało mieć przy tym na uwadze, że wobec odbywania przez A. N. kary pozbawienia wolności, ich poniesienie byłoby dla niego nadmiernie dolegliwe.