Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Leszek Bil
Protokolant:	p.o. sekr. sądowego Patrycja Zygmuntowicz

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko H. H.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1720/16 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł pozew, domagając się zasądzenia od pozwanej H. H. na swoją rzecz kwoty 419,79 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana zawarła z (...) w dniu 15 kwietnia 2013 r. umowę pożyczki, na podstawie której otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, zobowiązując się do jej zwrotu. Pozwana nie wywiązała się z nałożonego umową obowiązku, w wyniku czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. W dniu 31 marca 2016 r. (...) zawarła z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na rzecz powoda całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z pozwaną. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 400,00 zł tytułem należności głównej i kwota 19,79 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od niezapłaconej należności. Dowodem istnienia obowiązku spełnienia świadczenia jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Powód wezwał pozwaną do zapłaty, jednak bezskutecznie.

Pozwana H. H. nie złożyła odpowiedzi w sprawie i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. reprezentowany przez (...) S.A. z siedzibą we W. w dniu 31 marca 2016 r. zawarł z (...) umowę przelewu wierzytelności.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 9-12)

W dniu 15 grudnia 2016 r. powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...), w którym stwierdzono, że w dniu 31 marca 2016 r. (...) NS FIZ z siedzibą we W. nabyła od (...) wierzytelność wobec dłużnika H. H., wynikającą z zawartej w dniu 15 kwietnia 2013 r. umowy pożyczki. Wysokość zobowiązania według stanu na dzień wystawienia niniejszego tytułu wyniosła łącznie 419, 79zł, w tym należność główna – 400,00 zł i odsetki –19,79 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg funduszu – k. 8)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Po myśli art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Jak stanowi art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie zaś z treścią art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelność powinien być również pismem stwierdzony.

Powództwo podlega oddaleniu, ponieważ powód nie udowodnił, by przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność w kwocie dochodzonej pozwem.

Do pozwu załączona została umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 31 marca 2016 r., jednak nie wynika z niej, by jej przedmiotem była wierzytelność przysługująca (...) względem pozwanej w kwocie 419,79 zł. Brak jest bowiem jakichkolwiek danych konkretyzujących przedmiot umowy. Poza tym z treści § 5.1 w/w umowy cesji wynika, że nabycia wierzytelności nastąpiło pod warunkiem zawieszającym uiszczenia przez powoda całości ceny nabycia wierzytelności. Powód nie wykazał, aby rzeczona cena została zapłacona, a co za tym idzie – aby wierzytelności zostały nabyte od cedenta.

Brak jest także dowodów, z których wynikałaby powstanie zobowiązania pozwanej , jego istnienie, a także wysokość należności dochodzonej pozwem. W szczególności brak ijest umowy zawartej przez pozwaną. z pierwotnym wierzycielem. Nie ma więc żadnej możliwości zweryfikowania istnienia wierzytelności oraz jej wysokości zarówno co do należności głównej jaki ubocznych.

Dołączonej do pozwu kserokopii wezwania do zapłaty wierzytelności nie sposób przypisać waloru dokumentu, albowiem nie została ona poświadczona za zgodność z oryginałem.

Jeżeli kserokopia nie została odpowiednio poświadczona, to nie stanowi dokumentu, a sądowi nie wolno przeprowadzać w tej sytuacji dowodu z dokumentu ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008 r., V ACa 816/07, Lex nr 398729). Zwykła odbitka ksero (tzn. odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu) nie może zatem skutecznie zastąpić dokumentu, na bazie którego powstała ( vide: T. Żyznowski, Komentarz do art. 129 Kodeksu postępowania cywilnego, Lex/el. 2011).

Nie zmienia powyższej oceny wystawiony przez powoda wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego, który nie ma waloru dokumentu urzędowego, co potwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2011 r. w sprawie o sygn. P 1/10. Konsekwencją wydanego wyroku Trybunału była zmiana art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, polegająca na dodaniu do dotychczasowej treści ustępu 2., który stanowi, iż „moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym” (ustawa z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych). Samo dokonanie zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem, iż wierzytelność ta istnieje, brak jest bowiem możliwości jakiejkolwiek kontroli prawidłowości dokonywanych wpisów, poza ich prawidłowością formalną. Organy funduszu nie mają wystarczających kompetencji do zbadania, czy nabywana wierzytelność faktycznie istnieje.

W niniejszej sprawie, przedłożony wyciąg z ksiąg funduszu nie może zatem wypełnić luki dowodowej spowodowanej brakiem umowy pomiędzy pierwotnym wierzycielem a poprzednikiem prawnym powoda ( art. 6 k.c.).

Na marginesie należy też wskazać, że nieusprawiedliwione niestawiennictwo pozwanej na rozprawę (jak to miało miejsce w niniejszej sprawie ) prowadzi do wydania wyroku zaocznego przy przyjęciu w zasadzie za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych – art. 339§2 k.p.c. Nie zwalnia to jednak Sądu z konieczności zbadania zgodności roszczenia powoda z prawem materialnym (vide: wyroku Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1999 r. sygn. akt: I CKU 176/97 , LEX nr 37430).

Mając powyższe na uwadze, wobec braku dowodu( art. 6 k.c.) na nabycie przez powoda ( poprzednika powoda ) wierzytelności dochodzonej pozwem, Sąd oddalił powództwo.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., dnia 12 kwietnia 2017 r.