Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka K. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 15.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 maja 2015r. do dnia zapłaty, a nadto zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2016 r. powódka oświadczyła, że prostuje oczywista omyłkę w żądaniu pozwu co do odsetek żądając ich od 04 maja 2016 r.(k.74).

Pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie kwoty 28.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 maja 2015r. do dnia zapłaty (k. 76)

W uzasadnieniu wskazała, że zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia auto casco, w okresie trwania której doszło do szkody, która winna zostać naprawiona przez ubezpieczyciela. Przedmiotem ubezpieczenia był samochód osobowy marki H. nr rej. (...), który pomiędzy dniem 31.01.2016r. a 07.02.2016r. został skradziony. Do kradzieży doszło w W. przy ul. (...) w okolicach nr 42, w czasie gdy użytkownikiem samochodu był A. O.- wnuk powódki i któremu przed kradzieżą pojazdu skradziono dowód rejestracyjny. Pozwany powołując się na treść OWU AC odmówił uznania swej odpowiedzialności za zdarzenie wskazując, że ubezpieczona dopuściła się rażącego niedbalstwa. Powódka nie zawiadomiła bowiem ubezpieczyciela o utracie dokumentu, a następnie nie zabezpieczyła odpowiednio pojazdu przed kradzieżą. Powódka podniosła, iż pomiędzy niezawiadomieniem pozwanego o utracie dowodu rejestracyjnego a szkodą nie istnieje związek przyczynowy, a wskazane w OWU określenie z ,, zabezpieczyć pojazd przed kradzieżą z należytą starannością” jest zbyt ogólne i nie odbiega ono od wymogów zabezpieczenia ubezpieczonego mienia przez powódkę (k. 2 – 3v).

Pozwany (...) S.A. w W. w odpowiedzi na wniosek wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, iż kwestionuje roszczenie co do zasady. Odnosząc się do wysokości udzielonej ochrony, pozwany wskazał, iż ubezpieczenie zostało zawarte na kwotę 28.000 zł i ta kwota nie jest przez pozwanego kwestionowana. Przyznał, że w czasie zdarzenia łączyła go z powódką umowa ubezpieczenia autocasco (...) z dnia 24 grudnia 2013r., w tym od kradzieży. Natomiast przyczyną odmowy wypłaty świadczenia było uznanie, iż doszło do naruszenia obowiązków § 70 ust 1 pkt 4 ogólnych warunków ubezpieczenia, ustalonych uchwałą Zarządu (...) Spółki Akcyjnej nr (...) z dnia 24 grudnia 2013 r. Zgodnie z tymi postanowieniami ubezpieczony zobowiązany jest powiadomić (...) niezwłocznie o utracie dokumentów oraz zabezpieczyć pojazd przed kradzieżą z należytą starannością. Nadto pozostawienie pojazdu w miejscu niestrzeżonym stanowiło o niewykonaniu zapisów §70 ust 1 pkt 4 Ogólnych Warunków Umowy. Upoważniało to pozwanego do odmowy udzielenia ochrony ubezpieczeniowej zgodnie z OWU AC. W jego ocenie powódka nie zachowała należytej staranności w zabezpieczeniu dokumentów, a jej zachowanie pozostawało w związku z kradzieżą.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.07.2015r. powódka zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia nr (...) pojazdu marki H. nr rej. (...), której przedmiotem było obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) oraz ubezpieczenia Autocasco, (...). Umowę zawarto na okres od 12 lipca 2015 r. do 11 lipca 2016r. w ramach pakietowych ubezpieczeń komunikacyjnych. Zgodnie z punktem VIII warunków ubezpieczenia, do umowy miały zastosowanie ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych ustalone uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 24 grudnia 2013r.

(dowód: polisa k. 89, aneks do polisy, postanowienia dodatkowe do umów ubezpieczeń k. 90)

Użytkownikiem samochodu marki H. nr rej. (...) od września 2011 roku był A. O.. W związku z podjętymi studiami w W. z samochodu korzystał głównie w stolicy oraz na trasie W. – O.. Na co dzień pozostawiał samochód w ciągu miejsc postojowych przy bloku przy ul. (...) w W.. W dniu 31 stycznia 2016r. A. O. pozostawił w opisanym miejscu pojazd zamykając go pilotem na centralny zamek. W okresie od 31 stycznia do 7 lutego 2016r. nie użytkował pojazdu, kiedy to w dniu zorientował się, że samochód został skradziony. Tego samego dnia A. O. zgłosił kradzież pojazdu na policję. W wyniku przeprowadzonych czynności, postanowieniem z dnia 05.04.2016r. dochodzenie w sprawie kradzieży po uprzednim włamaniu do samochodu marki H., zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy.

( dowód: bezsporne, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa –k. 1-4, postanowienie o umorzeniu dochodzenia z dnia 05.04.2016r. k. 16, notatka urzędowa k. 11 z akt dochodzenia nr RSD 269/16, zeznania świadka A. O. k. 73v, szkic k. 14v akt szkody, zaświadczenie z dnia 07.02.2016r. k. 49 z akt szkody)

Uprzednio w dniu 4.02.2016r. podczas przejazdu tramwajem linii 17, na odcinku Dworzec Centralny- Szpital (...) został skradziony portfel wraz z dokumentami: dowodem osobistym oraz dowodem rejestracyjnym o nr (...) pojazdu H.. A. O. zgłosił ten fakt na Policję.

(dowód: bezsporne, postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 24 akta szkody, zeznania świadka A. O. –k.73v)

Decyzją z dnia 2 maja 2016 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania z powołaniem się na § 70 ust 1 pkt 4 OWU, zgodnie z którym ubezpieczony jest zobowiązany powiadomić (...) o utracie: dokumentów pojazdu, kluczyka lub sterownika, służącego do otwarcia pojazdu, uruchomienia pojazdu, lub kluczyka lub sterownika służącego do uruchomienia zabezpieczeń przeciwko kradzieżowych, które były wymagane do zawarcia umowy AC albo umowy MC, w terminie o którym mowa w pkt 2 lit. b i zabezpieczyć pojazd przed kradzieżą z należytą starannością, a w przypadku kradzieży oraz w okolicznościach nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo – powiadomić policję w terminie, o którym mowa w pkt 2 lit.a. Zgodnie z tymi przepisami ubezpieczony jest obowiązany powiadomić policję niezwłocznie po powzięciu informacji o którymkolwiek z tych zdarzeń, a nadto powiadomić (...) niezwłocznie po powzięciu informacji o którymkolwiek z tych zdarzeń, jednak nie później niż w najbliższym dniu roboczym.

( dowód: decyzja pozwanego k. 7, OWU k.70)

Zgodnie z § 12 pkt 1 i 11 pkt b OWU, AC nie są objęte szkody kradzieżowe, jeżeli: po opuszczeniu pojazdu i pozostawieniu go bez nadzoru kierowcy lub pasażerów, pozostawiono w pojeździe lub nie dokonano zabezpieczenia poza pojazdem: dokumentów pojazdu, kluczyka lub sterownika służącego do otwarcia pojazdu lub uruchomienia pojazdu lub kluczyka lub sterownika służącego do uruchomienia zabezpieczeń przeciwkradzieżowych (lub łącznie wszystkich tych dokumentów i urządzeń lub po opuszczeniu pojazdu i pozostawieniu go bez nadzoru kierowcy lub pasażerów, nie dokonano zabezpieczenia pojazdu w sposób przewidziany w jego konstrukcji lub nie uruchomiono wszystkich zabezpieczeń przeciwkradzieżowych, które były wymagane do zawarcia umowy AC z wyjątkiem przypadku, gdy kradzieży dokonano z pomieszczenia zamkniętego, chyba, że nie miało wpływu na zajście wypadku ubezpieczeniowego, w tym jeżeli spełnienie warunków określonych w lit a- c było uniemożliwione uprzednim użyciem przemocy lub groźby natychmiastowego jej użycia przez sprawcę kradzieży pojazdu.

( dowód: OWU AC k. 62v – 63)

Powódka pismem z dnia 18 maja 2016r. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 28.000 zł wyznaczając termin spełnienia świadczenia do dnia 3 czerwca 2016r. (W odpowiedzi na pismo pozwany odmówił wypłaty odszkodowania, podtrzymując argumentację przywołaną w decyzji. Ubezpieczyciel nie znalazł podstaw do wypłaty odszkodowania

(dowód: wezwanie k. 8, odpowiedz pozwanego k. 9- 9v)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego żądanie powódki zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy niniejszej oraz aktach szkody PL 2016020800482, aktach dochodzenia WD 269/16, których wiarygodność nie została skutecznie podważona przez żadną ze stron.

Sąd za prawdziwe uznał zeznania złożone przez świadka A. O.. Sąd mając możliwość bezpośredniego kontaktu ze świadkiem przyjął, że prezentowana przez niego postawa, wskazywała na dochowanie aktów staranności związanych z kradzieżą dokumentów. Świadek bezpośrednio po zdarzeniu z dnia 4 lutego 2016r. dokonał zgłoszenia na Policję, czynności tych dokonał bez zbędnej zwłoki, a jego zachowanie w zaistniałej sytuacji było w tym zakresie racjonalne i nie odbiegało od powszechnie akceptowanych norm. Zważyć należy że jego zeznania są spójne, logiczne i konsekwentne, dokładnie opisują przebieg zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy oraz pozostają w logicznym w związku z pozostałym zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym. Nadto Sąd uznał, za prawdziwe twierdzenia świadka, iż korzystał on z auta, głównie na trasie O.- W. i mógł on nie zorientować się, że samochód został skradziony.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż pojazd powódki ubezpieczony był w pozwanym towarzystwie w zakresie ubezpieczenia auto casco oraz bezsporny był stan faktyczny wyżej ustalony.

Sporna pozostawała natomiast odpowiedzialność pozwanego za zaistniałe zdarzenie ubezpieczeniowe. Pozwany podnosił na poparcie swojego stanowiska okoliczność zaniechania przez ubezpieczonego wypełnienia obowiązku nałożonego na niego przez postanowienie § 70 ust. 2 OWU AC co do kradzieży dowodu rejestracyjnego.

Zgodnie z tymże postanowieniem umownym, ubezpieczony w przypadku szkody kradzieżowej lub szkody powstałej w okolicznościach uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo jest obowiązany powiadomić (...) o utracie dokumentów pojazdu, kluczyka lub sterownika, służącego do otwarcia pojazdu (…) i zabezpieczyć pojazd przed kradzieżą z należytą starannością, a w przypadku kradzieży oraz w okolicznościach nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo- niezwłocznie powiadomić policję. (k. 70-70v).

Poza sporem w niniejszym postępowaniu pozostawał fakt kradzieży samochodu marki H. nr rej. (...) w okresie od 31 stycznia 2016r. do 7.02.2017r., stanowiącego własność powódki oraz utrata dowodu rejestracyjnego przez użytkownika pojazdu -A. O. w dniu 4.02.2017r.. Przedmiotem sporu były natomiast okoliczności, które pozwany przyjął za podstawę wyłączenia swojej odpowiedzialności z tytułu poniesionej przez powódkę szkody. W przedmiotowej sprawie pozwany zarzucił powódce, że ta wbrew zapisom OWU AC nie powiadomiła (...) o utracie dowodu rejestracyjnego oraz nie zabezpieczyła pojazdu przed kradzieżą parkując pojazd w stałym miejscu na niestrzeżonym parkingu, nie wykonując tym samym zapisów art. 70 ust.1 pkt 4 OWU.

Niewątpliwie powódka nie wykonała wskazanego obowiązku, tj. nie powiadomiła (...) o utracie dowodu rejestracyjnego przez użytkownika pojazdu, na co powołał się pozwany odmawiając udzielenia ochrony ubezpieczeniowej. O kradzieży dowodu rejestracyjnego jak i pojazdu została natomiast niezwłocznie powiadomiona Policja.

Powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartej pomiędzy stronami umowy ubezpieczenia autocasco. Zgodnie z art. 805 § 1 k.c przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl § 2 pkt 1 świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Zakres ochrony ubezpieczeniowej określają Ogólne Warunki Ubezpieczeń Komunikacyjnych ustalone uchwałą Zarządu (...) Spółki Akcyjnej nr (...) z dnia 24 grudnia 2013r. Z postanowienia § 12 ust 1 pkt 2 OWU wynika, że ubezpieczeniem AC nie są objęte szkody m.in.  spowodowane umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa przez ubezpieczonego lub osobę uprawnioną do korzystania z pojazdu, chyba że w razie rażącego niedbalstwa zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności. W myśl OWU ochroną ubezpieczeniową jest objęta m.in. szkoda polegająca na utracie pojazdu na skutek kradzieży. Definicję kradzieży na potrzeby OWU zawiera § 3 ust. 17.

Nadto przypomnieć należy, że zgodnie z § 12 pkt 1 i 11 pkt b OWU, ubezpieczeniem AC nie są objęte szkody kradzieżowe, jeżeli po opuszczeniu pojazdu i pozostawieniu go bez nadzoru kierowcy lub pasażerów, pozostawiono w pojeździe lub nie dokonano zabezpieczenia poza pojazdem: dokumentów pojazdu, kluczyka lub sterownika służącego do otwarcia pojazdu lub uruchomienia pojazdu lub kluczyka lub sterownika służącego do uruchomienia zabezpieczeń przecwkradzieżowych (lub łącznie wszystkich tych dokumentów i urządzeń lub po opuszczeniu pojazdu i pozostawieniu go bez nadzoru kierowcy lub pasażerów, nie dokonano zabezpieczenia pojazdu w sposób przewidziany w jego konstrukcji lub nie uruchomiono wszystkich zabezpieczeń przeciwkradzieżowych, które były wymagane do zawarcia umowy AC z wyjątkiem przypadku, gdy kradzieży dokonano z pomieszczenia zamkniętego, chyba, że nie miało wpływu na zajście wypadku ubezpieczeniowego, w tym jeżeli spełnienie warunków określonych w lit a- c było uniemożliwione uprzednim użyciem przemocy lub groźby natychmiastowego jej użycia przez sprawcę kradzieży pojazdu.

Postanowienia OWU należy interpretować z uwzględnieniem treści przepisu art. 827 § 1 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności, jeżeli ubezpieczający wyrządził szkodę umyślnie; w razie rażącego niedbalstwa odszkodowanie nie należy się, chyba że umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia stanowią inaczej lub zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, ograniczenie odpowiedzialności ubezpieczyciela, wynikające z postanowień ogólnych warunków ubezpieczenia autocasco, nie może być dalej idące, niż przewidziane w odniesieniu do tego ubezpieczenia w art. 827 § 1 i 2 k.c. (por. wyrok SN z 29.01.2009 r., V CSK 291/08).

Sąd mając na uwadze realia niniejszej sprawy stanął na stanowisku, że samo naruszenie postanowień OWU nie stanowi o wyłączeniu odpowiedzialności ubezpieczyciela, o ile zachowanie ubezpieczonej nie nosi znamion winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Umowa ubezpieczenia pełni funkcję ochronną i z założenia zmierza do zapewnienia ochrony ubezpieczonego przed skutkami jego własnych uchybień. Dlatego też zwykłe uchybienia staranności działania nie zwalniają ubezpieczyciela od odpowiedzialności. Dlatego też postanowienia OWU wyłączające odpowiedzialności ubezpieczyciela, gdy powódka nie zawiadomiła o utracie dokumentów pojazdu, na podstawie których pojazd został dopuszczony do ruchu, znajdą zastosowanie tylko wówczas, gdy posiadaczowi pojazdu można przypisać rażące niedbalstwo stanowiące przyczynę utraty dokumentów. Rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy stopień naganności postępowania drastycznie odbiega od modelu zachowania właściwego w danych warunkach. Wykładnia tego pojęcia powinna zatem uwzględniać kwalifikowaną postać braku zwykłej lub podwyższonej staranności w przewidywaniu skutków działania (wyrok Sąd Najwyższy z dnia 25 września 2002r., I CKN 969/02, nie publ.). Chodzi tu o takie zachowanie, które graniczy z umyślnością. Ocenę zaś, czy konkretne zachowanie poszkodowanego cechuje rażące niedbalstwo, odnosić należy do okoliczności konkretnej sprawy. Ocena, czy zachodzi wypadek rażącego niedbalstwa w rozumieniu art. 827 § 1 k.c., a także w rozumieniu postanowień ogólnych warunków umów wiążących strony stosunku ubezpieczenia, wymaga uwzględnienia obiektywnego stanu zagrożenia oraz kwalifikowanej postaci braku zwykłej staranności w przewidywaniu skutków. Dotyczy więc uwzględnienia staranności wymaganej od działającej osoby, przedmiotu, którego działanie dotyczy oraz okoliczności, w których doszło do zaniechania pożądanych zachowań z jej strony. Rażące niedbalstwo, o którym stanowi art. 827 § 1 k.c. można więc przypisać w wypadku nieprzewidywania szkody jako skutku m.in. zaniechania ubezpieczającego, o ile doszło do przekroczenia podstawowych, elementarnych zasad staranności.

Na tle realiów niniejszej sprawy trudno przypisać powódce umyślne lub rażąco niedbałe zachowanie skutkujące możliwością pozbawienia jej odszkodowania. Otóż jak wynika z akt szkody powódka użyczyła pojazd swojemu wnukowi, który używał pojazdu sporadycznie głównie na trasie O.- W.. Co prawda A. O. w dniu 4 lutego 2016r. utracił dokument – dowód rejestracyjny, jednak jak wynika z postanowienia o umorzeniu dochodzenia do kradzieży doszło w tramwaju, a dowód rejestracyjny znajdował się w portfelu następnie skradzionym z jego kieszeni. Zaznaczyć jednakże należy, że nie trzymał w tym samym miejscu razem ze skradzionym dowodem rejestracyjnym innych dokumentów związanych z utraconym pojazdem, jak również kluczyków do samochodu czy też informacji o miejscu parkowania pojazdu. Wnuk powódki tego samego dnia zgłosił kradzież dowodu rejestracyjnego na policję. W ocenie Sądu taka postawa wręcz przeczy temu, aby uznać go można było za osobę, która dopuszcza się w swoich działaniach rażącego niedbalstwa. A. O. zaparkował następnie pojazd w dotychczasowym miejscu zamykając go na zamek centralny. Jak zeznał, upewniał się co jakiś czas wyglądając przez okno czy pojazd nadal stoi przy bloku. zabezpieczył zatem pojazd przed kradzieżą z należytą starannością. W ocenie Sądu dokonał aktów staranności, jakie zwyczajnie przypisuje się osobom, które znalazły się w podobnej sytuacji. Zdaniem Sądu na gruncie niniejszej sprawy mamy bardziej do czynienia ze zbiegiem niesprzyjających, przypadkowych okoliczności, w konsekwencji których wnuk powódki utracił dowód rejestracyjny samochodu, a następnie samochód ten został skradziony. Sąd uznał zatem, że całokształt okoliczności związanych z kradzieżą pojazdu, świadczy o tym, że zachowanie biorącego w użyczenie a w konsekwencji powódki nie nosiło znamion rażącego niedbalstwa. Zwrócić również należy uwagę na przyjęty w postanowieniu o umorzeniu dochodzenia czas popełnienia przestępstwa obejmujący dni od 31 stycznia do 7 lutego 2016r, w tej sytuacji nie można wykluczyć, iż do kradzieży pojazdu doszło w dniu 31 stycznia 2016r., jeszcze przed utratą dokumentu dowodu rejestracyjnego, co pozostawałoby bez związku z kradzieżą dowodu. Nie można także uznać, że pomiędzy zaniechaniem powódki polegającym na nie poinformowaniu pozwanego o utracie dowodu rejestracyjnego a utratą pojazdu istniał jakikolwiek związek przyczynowy, jak podnosił pozwany. Nie można bowiem a priori zakładać, że w każdym przypadku utrata dowodu rejestracyjnego będzie prowadziła do kradzieży pojazdu. Można ewentualnie w tym kontekście mówić o związku czasowym ( a nie przyczynowym) pomiędzy zaistniałymi zdarzeniami, ale nie o niedbalstwie, które przyczyniło się do powstania szkody. Nadto powódka nie dopuściła się uchybień wskazanych w § 12 pkt 11 lit.b i c , a które wyłączałoby odpowiedzialność pozwanego. Jak podawał świadek A. O., po opuszczeniu pojazdu zamknął go na centralny zamek i uruchomił posiadane przez samochód zabezpieczenia. Nadto sama umowa nie wymagała od powódki pozostawiania pojazdu wyłącznie w miejscach monitorowanych czy w inny sposób strzeżonych.

Reasumując skoro nastąpiło zdarzenie objęte ochroną ubezpieczeniową i nie zachodzą przesłanki wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela, to pozwany zobligowany jest wypłacić na rzecz powódki odszkodowanie.

Ustalając zaś wysokość odszkodowania Sąd uznał, że powinno ono odpowiadać przyjętej w polisie sumie ubezpieczenia 28.000 zł. Jak już wskazano wysokość szkody została przyznana i jako nie budząca wątpliwości nie podlegała weryfikacji. Powódka cofnęła wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na tę okoliczność.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że nie zgłoszenie przez powódki utarty dowodu rejestracyjnego nie było okolicznością, która wpłynęła na powstanie szkody , zaś szkoda nie została przez pozwanego zlikwidowana wbrew treści art. 817 § 1 k.c. w ustawowym terminie. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł, jak w pkt I wyroku.

Zgodnie z postanowieniem § 77 ust.1 OWU pozwany dokonuje wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku ubezpieczeniowym. Pozwany jak wynika z akt szkody otrzymał zgłoszenie szkody w dniu 08 lutego 2016 r. tak więc odsetki ustawowe należało zasądzić zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 04 maja 2016 r. (art.817 kc).

O kosztach Sąd orzekł w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. W skład kosztów procesu wchodził opłata sądowa w wysokości 750 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 4.800 zł Sąd ( § 2 pkt 5 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.

W punkcie III wyroku rozstrzygnięto o zwrocie kosztów sądowych w oparciu o art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., nakazując ściągnąć od pozwanego brakującą część opłaty od rozszerzonego powództwa w wysokości 650 zł.

SSR Katarzyna Jerka

ZARZĄDZENIE

1/odnotować,

2/doręczyć peł. pozwanego,

3/za 14 dni lub z apelacją,

.

O., dnia 10 kwietnia 2017r.

SSR Katarzyna Jerka