Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca SSR Lucyna Brzoskowska

Protokolant: st.sekr.sąd. Joanna Kaszuba

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Krzysztofa Milewskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10.06.2015 r. sprawy

K. A. (1) s. A. i J. z d. M. , ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 marca 2014 r. w O. przy ulicy (...) na terenie sklepu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą zabrał w celu przywłaszczenia kosmetyki w postaci dezodorantów różnych marek o łącznej wartości 521,60 zł na szkodę firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

- tj. o czyn z art. 278 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk

ORZEKA

I. oskarżonego K. A. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 46 § 1 kk. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w ½ części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. kwoty 260,80 zł,

III. zasądza na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. B. kwotę 360 zł. (oraz 23% podatku VAT) za wykonywanie obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu sądowym,

IV. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od dnia 27.10.2014r. do dnia 08.01.2015r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowy kary pozbawienia wolności,

V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 marca 2014 r. oskarżony K. A. (1) udał się do sklepu (...) przy ul. (...) w O. w celu kradzieży przedmiotów, gdyż nie miał żadnych pieniędzy, które wydał na narkotyki i nie miał nic do jedzenia. Oskarżony K. A. (1) w pobliżu sklepu (...) spotkał znanego mu z widzenia chłopaka o ksywie (...). W trakcie rozmowy oskarżony K. A. (1) zapytał tego mężczyznę, czy idzie coś ukraść. Mężczyzna o ksywie (...) potwierdził, że ma taki zamiar. Oskarżony zaproponował mu dokonanie wspólnie kradzieży, na co mężczyzna wyraził zgodę. Mężczyźni po wejściu do sklepu (...) udali się razem na dział kosmetyczny i zaczęli kraść różnego rodzaju dezodoranty, chowając je pod kurtki. W pewnym momencie fakt kradzieży zauważył pracownik ochrony sklepu (...). Oskarżony K. A. (1), kiedy zobaczył pracownika ochrony, niezwłocznie, nie zwracając uwagi na to, co robi drugi sprawa, zaczął uciekać. Oskarżony K. A. (1) nie został złapany i udał się do domu. Następnego dnia oskarżony sprzedał skradzione przedmioty. Uzyskane w ten sposób pieniądze oskarżony niezwłocznie wydał.

Po przeprowadzeniu inwentaryzacji ustalono, że sprawcy dokonali zaboru przedmiotów o łącznej wartości 521,60 zł na szkodę (...) sp. z o.o. w O..

(dowód : wyjaśnienia oskarżonego K. A. k. 13v, k.198v, zeznania świadków A. K. k.24-25, k.33-34, E. C. k.1-2, k.199,

dowody z dokumentów: płyta k.4, wykaz strat k.6, protokół oględzin k.19-23)

Oskarżony K. A. (1) był uprzednio wielokrotnie karany sądownie. /karta karna k.16a-16b, k.164, odpisy wyroków k.30, k.32, k.51-52, k.54-55, k.57-59, k.61-63, k.65-66, k.68-70, k.79-82, /

Z uwagi na to, że w toku postępowania przygotowawczego zaszły wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego, został on przebadany przez dwóch biegłych sądowych lekarzy psychiatrów. W opinii biegli stwierdzili, że badany K. A. (1) nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Biegli rozpoznali u niego zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji, osobowość dyssocjalną. Biegli stwierdzili, że w czasie popełnienia przestępstwa podejrzany mógł rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem. /opinia k.42-44/

Z kolei z uwagi na to, że podczas pierwszego terminu rozprawy Sąd powziął wiadomość, że oskarżony jest hospitalizowany w szpitalu psychiatrycznym w O., ponownie powołani zostali dwaj biegli psychiatrzy w celu przebadania oskarżonego. W opinii biegli stwierdzili, że badany K. A. (1) nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Biegli stwierdzili u badanego zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji, osobowość dyssocjalną. Biegli stwierdzili, że w czasie popełnienia przestępstwa podejrzany mógł rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem. /opinia k.188-191/

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego K. A. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. W złożonych wyjaśnieniach podał okoliczności w jakich została podjęta wspólna decyzja z mężczyzną o ksywie (...) o kradzieży i dalsze czynności. /k.13v/

Na rozprawie oskarżony co do zasady przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Kwestionował jedynie ilość i wartość skradzionego mienia oraz wspólny udział z drugim sprawcą. Podał, że zabrałem 13-14 sztuk dezodorantów, sztuka kosztowała ok. 16-17 złotych, łącznie ok. 200 zł. Oskarżony przyznał, że i tak szedł z zamiarem kradzieży. Zaprzeczył, by z tym chłopakiem współpracowali ze sobą. Dodał, że generalnie przed kradzieżą porozumieli się, że idą kraść. /k.198v/

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego K. A. (1) w części, gdzie przyznał do kradzieży rzeczy na szkodę T. w O.. Oskarżony w tym zakresie jednoznacznie i konsekwentnie przyznawał się. Potwierdzeniem tych wyjaśnień są również zeznania świadka A. K. (2), który złapał oskarżonego na gorącym uczynku jak i zapis z monitoringu.

Natomiast Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdzie nie przyznawał się do popełnienia czynu wspólnie i porozumieniu z inną osobą oraz do okoliczności, gdzie kwestionował ilość i wartość skradzionego mienia.

Istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu wspólne działanie co najmniej dwóch osób, z których każda obejmuje swym zamiarem urzeczywistnienie wszystkich określonych przedmiotowych znamion czynu przestępnego. Obiektywnym elementem współsprawstwa jest nie tylko wspólna (w sensie przedmiotowym) realizacja znamion określonej w odpowiednim przepisie tak zwanej czynności czasownikowej, lecz także taka sytuacja, która charakteryzuje się tym, że czyn jednego współsprawcy stanowi dopełnienie czynu drugiego współsprawcy, albo popełnione przestępstwo jest wynikiem czynności przedsięwziętych przez współsprawców w ramach dokonanego przez nich podziału ról w przestępnej akcji. Natomiast subiektywnym elementem, a zarazem warunkiem koniecznym współsprawstwa jest porozumienie, oznaczające nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie co najmniej dwóch osób w akcji przestępnej. Porozumienie to jest tym czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie dopełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa ( wyrok SN z 24.V.1976r., Rw 189/76, OSNÓW 1976/9/117; wyrok SN z 19.VI.1978r., I KR 120/78, OSNÓW 1978/10/110).

W ocenie Sądu oskarżony K. A. (1) niewątpliwie działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Wskazuje na to czynienie uprzednich, wspólnych uzgodnień, planowanie czynu – podczas spotkania przy sklepie oskarżony z drugim mężczyzną uzgodnili, że wejdą do sklepu (...) w celu kradzieży przedmiotów, równoczesność działania oskarżonego z inną osobą – z częściowych wyjaśnień oskarżonego, a przede wszystkim zapisu z monitoringu, wynika jednoznacznie, iż oskarżony z drugą osobą weszli razem do sklepu, stanęli razem przy konkretnych półkach, razem i w tym samym czasie dokonywali kradzieży dezodorantów, obejmowali wiedzą i świadomością, co każdy z nich robi. W ramach tego porozumienia oskarżony z inną osobą ustalili, co będą robić. Każdy z nich, biorąc udział w tym przestępstwie miał wyznaczone role, które od początku do końca stanowiły spójną, przemyślaną całość i dzięki czemu miało dojść do sprawnego wykonania zaplanowanego przestępstwa. Oskarżony i osoba biorąca udział w kradzieży, obejmowali swoją świadomością czynności przedsiębrane przez drugą osobę uczestniczącą w przestępczej akcji i każda z nich chciała zrealizować zaplanowane wcześniej przestępstwo.

W ocenie Sądu oskarżony z inną osobą działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim przemyślanym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Konsekwencją przyjęcia, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, było przyjęcie łącznej wartości szkody jaką wyrządzili sprawcy dokonując przestępstwa kradzieży na szkodę T. w O.. Sąd przyjął wartość szkody na podstawie wiarygodnych zeznań świadka A. K. (2). Świadek jednoznacznie wskazał na jakiej podstawie została naliczona wysokość szkody wyrządzonej przestępstwem przez sprawców, mianowicie na podstawie inwentaryzacji towaru. Przy czym świadek szczerze podał, że towar, który sprawcy zgubili w wyniku podjętej ucieczki nie był wliczany do wysokości szkody.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. K. (2) i E. C. (2). Świadkowi spontanicznie, obiektywnie przedstawili okoliczności, o których im w spawie było wiadomo odnośnie zdarzenia. Zeznania te są jasne, konkretne, i stanowią ważne uzupełnienie ustalonego stanu faktycznego.

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów. Zostały sporządzone przez osoby lub podmioty do tego uprawnione. Zawierają informacje oraz dane, które odnoszą się do ustaleń stanu faktycznego, stanowią jego ważne uzupełnienie.

W tych warunkach wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona przeprowadzonymi dowodami.

Tym samym oskarżony K. A. (1) dopuścił się przypisanego mu czynu.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości przyjęcie, iż przypisanego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach art. 64 § 1 k.k. tym samym właściwe było uzupełnienie kwalifikacji czynu o przepis art. 64§1k.k. Mianowicie wyrokiem z dnia 03 kwietnia 2009 roku K. A. (1) został skazany w sprawie o sygn. akt II K 740/08 za czyny z art. 280 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk. na karę łączna 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 16.09.2010r. do 21.08.2013r. Zatem zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu czynu, Sąd wymierzył mu karę jak w części dyspozytywnej wyroku.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd brał pod uwagę takie okoliczności obciążające, jak chęć łatwego zysku, dzianie zaplanowane z inna osobą, uprzednią karalność.

Jako okoliczności łagodzące w stosunku do oskarżonego Sąd dopatrzył się jedynie częściowe przyznanie się do winy, nie utrudnianie postepowania.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu społeczna szkodliwość popełnionego czynu zabronionego przez wymienionego jest znaczna.

Wymierzona oskarżonemu K. A. (1) kara pozbawienia wolności i to w dolnych granicach zagrożenia, w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oskarżony jest osobą dorosłą, uświadamiającą sobie powszechnie znane normy prawa. Należało mu więc przypisać działanie z zamiarem umyślnym, gdyż jak każdy przeciętnie doświadczony człowiek w tych okolicznościach zdawał sobie sprawę z przestępności, nieprawidłowości swojego działania w czasie czynu, co potwierdził w sowich wyjaśnieniach. Tym bardzie, że był już uprzednio karany i odbywał kare pozbawienia wolności, zatem znał konsekwencje swojego przestępczego działania.

W ocenie Sądu postawa i warunki osobiste oskarżonego K. A. (1), uprzednia jego karalność, dopuszczenie się kolejnego występku w warunkach powrotu do przestępstwa oraz całokształt okoliczności sprawy nakazują przyjąć, że nie można było zastosować wobec wymienionego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu jedynie kara o charakterze izolacyjnym może spełnić swoje cele. Postawa oskarżonego, który dopuścił się kolejnego przestępstwa wskazuje, że nie obawiał się konsekwencji swojego czynu, a już na pewno represji karnej. Zdaniem Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełniłaby celów kary. Mianowicie brak jest w stosunku do K. A. (1) pozytywnej prognozy kryminologicznej. Prognoza ta oparta jest bowiem na przekonaniu, że sprawca, pomimo niewykonania kary pozbawienia wolności będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. A przecież, jak już wcześniej zauważył Sąd, oskarżony pomimo orzeczonych uprzednio kar pozbawienia wolności, ponownie rażąco naruszył porządek prawny, dopuszczając się kolejnego czynu zabronionego o szczególnie wysokiej społecznej szkodliwości.

Na podstawie art. 46 § 1 kk. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę połowy kwoty wyrządzonej szkody w wysokości 260,80zł na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. Sąd doszedł do przekonania, iż skoro zostało przyjęte, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą i wspólnie dokonali zaboru mienia na łączną kwotę 521,60zł, drugi sprawca nie został ujęty, zatem należało orzec wobec oskarżonego połowę naprawienia szkody.

O wynagrodzeniu dla obrońcy z urzędu, Sąd orzekł jak w punkcie IV wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie powołanych przepisów jak w punkcie V wyroku, mając na uwadze możliwości zarobkowe i majątkowe oskarżonego.