Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Cichocki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Mieczysław Budrewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2018 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o S.K.A, z siedzibą w W.

przeciwko C. F.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego C. F. na rzecz (...) Sp. z o.o S.K.A, z siedzibą w W. kwotę 32,99 ( trzydzieści dwa i 99/100 ) złotych tytułem odsetek umownych w wysokości 10% w stosunku rocznym za okres od 04.07.2015r. do 19.10.2018r.;

II.  powództwo oddala w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 30,00 ( trzydzieści ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  wyrokowi w pkt I i III nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego C. F. kwoty 128,11 zł z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 100,00 zł w wysokości 4 - krotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia 04.07.2015r. do dnia zapłaty. Podniosła, że (...) Sp. z o.o. udzieliła pozwanemu droga elektroniczną krótkoterminowej pożyczki. W trakcie rejestracji osoba ubiegająca się o pożyczkę zobowiązana była dokonać przelewu opłaty rejestracyjnej na rachunek bankowy spółki. Kwota pożyczki następnie była przelewana na rachunek bankowy pożyczkobiorcy, z którego została przelana opłata rejestracyjna. Pozwany dokonał rejestracji na stronie internetowej spółki i wniósł opłatę rejestrową akceptując warunki umowy pożyczki. Spółka udzieliła pozwanemu pożyczki nr (...) na okres 30 dni w wysokości 100,00 zł. Kwota ta została przelana na rachunek pozwanego dnia 03.06.2015r. Pozwany do dnia wniesienia pozwu nie zapłacił należności. Wierzytelność z tytułu umowy została zbyta na rzecz powódki.

Pozwany C. F., zawiadomiony o terminie, nie stawił się na rozprawie i nie zajął stanowiska w sprawie. Przedłożył jednak w piśmie procesowym dowód dokonania zapłaty na rzecz powódki kwoty 128,11 zł dnia 19.10.2018r. (dowód wpłaty – k. 34).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 03.06.2015r. pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i C. F. została zawarta umowa pożyczki nr (...). Całkowita kwota pożyczki została określona na 100,00 zł. Pożyczka miała zostać zwrócona 03.07.2015r. Przy zwrocie pożyczki pozwany miał zapłacić prowizję w kwocie 28,11 zł.

(d.: kserokopia umowy pożyczki k. 15-19, bezsporne)

W dniu 03.06.2015r. kwota pożyczki została przelana na konto pozwanego

(d.: wyciąg z rachunku bankowego – k. 24)

W dniu 14.05.2018r. I. Z. w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożył oświadczenie, iż wierzytelność z tytułu pożyczki nr (...) udzielonej dnia 03.06.2015r. C. F. została zbyta na rzecz (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w W.

(d.: oświadczenie - k. 25 akt)

Pozew w sprawie został wniesiony w postępowaniu elektronicznym dnia 14.05.2018r.

(d.: epu – k. 3)

Pozew został doręczony pozwanemu dnia 26.09.2018r.

(d.: zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 32)

Pozwany dokonał w dniu 19.10.2018r. wpłaty kwoty 128,11 zł na konto powoda.

(d.: potwierdzenie wpłaty – k. 34)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 339§1 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Zgodnie z §2 tego przepisu, w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Z czego wniosek, iż niestawiennictwo pozwanego nie zwalnia Sądu z dokonania merytorycznej oceny powództwa i przedłożonych przez stronę powodową dowodów.

Mając na uwadze, iż pozwany ograniczył się jedynie do wskazania (k. 33), iż przedkłada sądowi dowód dokonania zapłaty dochodzonego pozwem roszczenia na rzecz powoda, należało uznać, iż w istocie nie zajął w sprawie żadnego stanowiska. Stąd zaistniały określone w art. 339§1 k.p.c. podstawy do wydania w sprawie wyroku zaocznego.

Pozwany nie kwestionował okoliczności wskazanych w pozwie oraz dowodów załączonych do pozwu, jak też legitymacji czynnej powoda. Stąd Sąd, na podstawie art. 230 k.p.c., uznał za przyznane wskazane tam fakty, co do zawarcia umowy pożyczki i jej wysokości oraz dokonania przelewu wierzytelności na rzecz powoda.

Z faktu dokonania przez pozwanego zapłaty dochodzonego roszczenia po dacie doręczenia mu odpisu pozwu a przed datą wyrokowania, wynika, iż roszczenie powoda nie mogło zostać uwzględnione, co do należności głównej, która została zapłacona. Stosownie bowiem do art. 316§1 k.p.c., po zamknięciu rozprawy Sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Skoro w tej dacie należność główna została zaspokojona i roszczenie o jej zapłatę wygasło, nie było podstaw do jej zasądzenia. Stąd w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Roszczenie powoda sprecyzowane w pozwie nie sprowadzało się jednak jedynie do zapłaty należności głównej, ale dotyczyło również zasądzenia odsetek umownych za czas opóźnienia. Roszczenie to znajduje oparcie w treści art. 359§1 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 471§1 k.c. oraz w treści zawartej umowy, w której w §12 ust. 1 umowy zostały zastrzeżone odsetki w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki w wysokości 4 – krotności stopy kredytu lombardowego NBP.

Mając powyższe na uwadze, tj. fakt, iż terminem spłaty pożyczki był dzień 03.07.2015r. a pożyczka wraz z prowizją została spłacona 19.10.2018r., należało stwierdzić, iż za okres od dnia 04.07.2015r. do dnia 19.10.2018r. powodowi należne są odsetki od kwoty pożyczki w ustalonej w umowie wysokości, tj. w wysokości 4 – krotności stopy kredytu lombardowego. Dalej Sąd wziął pod uwagę, że stopa procentowa kredytu lombardowego NBP wynosiła we wskazanym w okresie 2,5% w stosunku rocznym (§2 uchwały Nr 1/2015 Rady Polityki Pieniężnej z dnia 4 marca 2015 r. w sprawie stopy referencyjnej, oprocentowania kredytów refinansowych, oprocentowania lokaty terminowej oraz stopy redyskontowej weksli w Narodowym Banku Polskim - Dz. Urz. NBP z dnia 4 marca 2015 r., poz. 2). Stąd jej czterokrotność to 10% w stosunku rocznym. Z kolei odsetki maksymalne za opóźnienie o których mowa w art. 481§2 ¹ k.c. wynosiły od dnia 01.01.2016r. do daty wyrokowania 14% (dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie). Stąd żądane odsetki umowne w okresie wskazanym w pozwie nie przekraczały tej kwoty i do ustalenia należności powoda z tego tytułu została przyjęta stopa 10% w stosunku rocznym.

Wobec powyższego, żądane zgodnie z pozwem odsetki umowne od kwoty 100,00 zł za okres od 04.07.2015r. do dnia zapłaty, tj. 19.10.2018r. przy zastosowaniu w/w stopy procentowej wyniosły 32,99 zł. Taką też kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda. W pozostałej części, tj. co do roszczenia głównego, Sąd oddalił powództwo z powodów, o których była mowa powyżej.

W tych okolicznościach, jako zasadne należało również ocenić żądanie powoda zapłaty kosztów procesu. Skoro bowiem pozwany zaspokoił roszczenie po dacie doręczenia mu odpisu pozwu, należało uznać, iż dał powód do wytoczenia powództwa nie spełniając go wcześniej, a jednocześnie jest stroną przegrywającą sprawę. Stąd na podstawie art. 98§1 i 2 k.p.c. Sąd zasądził na rzecz powoda koszty procesu w żądanej i poniesionej przez niego wysokości, tj. 30,00 zł opłaty od pozwu.

O rygorze natychmiastowej wymagalności orzeczono na podstawie art. 333§1 pkt 3 k.p.c.