Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Zambrowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Kołakowska

Protokolant Izabela Orłowska

w obecności oskarżyciela Adama Kalinowskiego

po rozpoznaniu dnia 04 marca 2016 roku na rozprawie

sprawy R. A. syna A. i G. z d. K. , ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

I.  Uczestniczył w zagranicznych grach losowych urządzanych przez firmę (...) w okresie od dnia 04 listopada 2011 roku do dnia 23 kwietnia 2012 roku w Z. to jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem urządzenia umożliwiającego gry przez sieć Internet

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

I.  Na mocy art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 kpk , art. 113 § 1 kks oskarżonego R. A. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

II.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 335/15

UZASADNIENIE

R. A. stanął pod zarzutem tego, że uczestniczył w zagranicznych grach losowych urządzanych przez firmę (...) w okresie od dnia 04 listopada 2011 roku do dnia 23 kwietnia 2012 roku w Z. to jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem urządzenia umożliwiającego gry przez sieć Internet to jest o czyn z art. 107 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Oskarżony R. A. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 70 v). Przyznał, że obstawiał mecze przez Internet. Wyjaśnił, że nie miał informacji, że strona (...)jest nielegalna w Polsce. Przy pierwszej rejestracji i przy logowaniu nie było informacji, że strona jest nielegalna, nie było blokady. Nie miał świadomości, że gra jest nielegalna, tym bardziej, że - jak wyjaśnił – gra w (...) czy u innych bukmacherów – jest legalna. Wskazał, że bukmacher (...) reklamował się w mediach. Oskarżony założył konto na stronie, aby śledzić widowiska sportowe. Wyjaśnił, że logowanie nie wymagało opłaty. Zwrócił uwagę na punkt regulaminu, który wskazywał, w jakich krajach nie wolno grać. Wyjaśnił, że Polski wśród tych krajów nie było. Nie potrafił wyjaśnić, od którego momentu zaczął obstawiać mecze, bo konto założył, aby śledzić widowiska sportowe. Miał w tamtym czasie konto w banku (...), na które wpływały środki z firmy (...). Z tego co wie, pieniądze wpływały na konto z tytułu jego wygranej. Wyjaśnił, że nie zna przepisów ustawy o grach hazardowych. Nie wiedział, że istnieje art. 107 kks.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego w ocenie Sądu polegają na prawdzie. Są logiczne i spójne. Oskarżony szczerze przyznał, iż uczestniczył w grach losowych za pośrednictwem firmy(...). Wyjaśnił przy tym, że nie miał świadomości, że strona (...) jest nielegalna w Polsce. Miał tu na względzie reklamę firmy na zawodach sportowych, przez piłkarzy znanego polskiego klubu piłkarskiego.

Odpowiedzialności karnej z art. 107 § 2 kks podlega ten, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym.

Nie ulegało wątpliwości, że oskarżony dokonał rejestracji na stronie (...). Na stronie tej urządzane są zakłady wzajemne i gry losowe, w których oskarżony brał udział. Do gry wykorzystywał posiadane środki pieniężne, które przelewał na konto ww. firmy, wypłaty wygranych dokonywane były na jego konto. Prócz wyjaśnień samego oskarżonego, przekonują o tym dowody w postaci kopii zestawienia operacji bankowych (k. 14), wydruku zestawienia operacji dla rachunku bankowego w banku (...) należącego do R. A. za okres od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia 25 kwietnia 2012 roku. (k. 25 -31). Nie było podstaw do kwestionowania autentyczności zebranych w sprawie dokumentów. Dowody te nie były kwestionowane przez strony , nie budzą wątpliwości co do ich treści i wiarygodności.

Analiza gromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozwoliła na ustalenie, że oskarżony R. A. wyczerpał znamiona przestępstwa skarbowego z art. 107 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Istotą deliktu skarbowego z art. 107 § 2 (4) kks jest uczestnictwo na terytorium RP w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym. Pojęcie "terytorium Rzeczpospolitej Polskiej" ma w prawie karnym skarbowym takie samo znaczenie jak w powszechnym prawie karnym. Zagraniczną grą lub zakładem jest gra lub zakład organizowane za granicą według przepisów obcego prawa. Aby jednak rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z grą losową lub zakładem wzajemnym w rozumieniu art. 107 § 2 (4) KKS, musimy ocenić ich rzeczywisty charakter w świetle prawa polskiego (zob. G. Bogdan, A. Nita, J. Raglewski, A.R. Światłowski, Kodeks karny skarbowy, s. 546). W przypadku art. 107 § 2 KKS brak jest normy sankcjonowanej w Ustawie o grach hazardowych. Zatem bezprawność tego czynu czerpie swój byt z faktu jego karalności (zob. L. Wilk, Hazard, s. 201). Natomiast organizowanie zbiorowego uczestnictwa polega w szczególności na pośredniczeniu pomiędzy z założenia nieokreślonym kręgiem osób a organizatorem gry lub zakładu. Nie będzie zatem organizowaniem zbiorowego uczestnictwa zachowanie skierowane do wąskiej i jednoznacznie określonej grupy, np. bliskich znajomych (zob. G. Bogdan, A. Nita, J. Raglewski, A.R. Światłowski, Kodeks karny skarbowy, s. 546).

Strona podmiotowa tego przestępstwa obejmuje umyślność w obu postaciach zamiaru. Sprawca musi mieć zatem zamiar popełnienia czynu bądź choćby świadomość popełnienia czynu zabronionego, czyli przewidywać, że jego działanie może być niezgodne z prawem i godzić się na to. Zgodnie z art. 10 § 1 kks nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. Zgodnie zaś z § 4 tego artykułu nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności.

W realiach niniejszej sprawy nie sposób winę umyślną przypisać oskarżonemu, zaś nieświadomość karalności czynu z art. 107 § 2 kks w przypadku oskarżonego należy uznać za usprawiedliwioną.

Oskarżony wyjaśnił, iż nie miał świadomości, że działanie strony (...) jest nielegalne. Strona była reklamowana na narciarskich zawodach sportowych, przez piłkarzy znanej drużyny piłkarskiej. Nadto nie było żadnej informacji o nielegalności przy rejestracji czy logowaniu na stronie, nie było blokady strony. Nadto oskarżony powoływał się na zapis regulaminu, w którym wskazano kraje, gdzie działania firmy są nielegalne, a wśród tych państw nie było Polski. W punkcie (...) ogólnych warunków handlowych (...) jest zapis , że „osoby mieszkające oraz przebywające w USA, Francji, Hiszpanii, Grecji , Danii Meksyku, Belgii, Rosji, Bułgarii oraz Turcji nie mogą rejestrować konta gracza. W niektórych orzecznictwach hazard oraz gry losowe online mogą być częściowo bądź całkowicie zabronione. Gracz ponosi odpowiedzialność za upewnienie się o legalności zawierania zakładów w świetle prawa kraju , w który rezyduje. (…)”. Zważywszy, że enumeratywnie wymieniono kraje, gdzie rejestracja konta jest zakazana, a wśród tych państw nie ma Polski, przeciętna osoba mogła sądzić na zasadzie przeciwieństwa, że w Polsce takie gry są dozwolone. Takie odczucie mogło być tym bardziej uprawnione, zważywszy choćby na powszechną reklamę na ogólnopolskich zawodach sportowych. Przeciętny obywatel mógł odnieść wrażenie – i tu należy zgodzić się z oskarżonym - że gdyby działalność firmy na terenie Polski była nielegalna, jej powszechna reklama musiałaby spotkać się z kategoryczną reakcją organów Państwa. Oskarżony przywołał przykład (...) , który w jego ocenie w Polsce jest legalny. Wyjaśnił, że w jego ocenie na podobnej zasadzie legalna jest też gra (...) Te wyjaśnienia oskarżonego, w ocenie Sądu, są wiarygodne. Oskarżony nie jest prawnikiem i w związku z tym należy przykładać do niego miarę przeciętnego obywatela . Należy zauważyć, że ocena prawna zaistniałej sytuacji nastręcza trudności nawet prawnikom. Prawo karne skarbowe jest specyficzną i obszerną dziedziną prawa, nierzadko budzącą kontrowersje, o czym przekonują choćby pytania kierowane do Sądu Najwyższego. Należy zauważyć, że nie nagłośniono informacji, że działania opisane w zarzucie są nielegalne. Osoba pragnąca zarejestrować się na takiej stronie , winna w ocenie Sądu , otrzymać komunikat , że w jego kraju takie gry są zakazane. Należy też zauważyć, że serwis (...) prowadzi usługę w języku polskim, posiada konto w (...)(k. 2 – 5 ), umożliwia grę w polskiej walucie. Nadto w świetle Ustawy o grach hazardowych, fakt, że spółka stanowi podmiot zagraniczny, nie wyłącza możliwości organizacji zakładów na terytorium RP zgodnie z uzyskanym zezwoleniem (art. 7a i art. 15d Ustawy).

Tradycyjne karnistyczne rozróżnienie: "błąd co do faktu" - "błąd co do prawa" może prowadzić do pewnych nieporozumień na gruncie prawa karnego skarbowego (R. Hałabura, Umyślność, wina i błąd). Różnica bowiem pomiędzy prawem karnym powszechnym a skarbowym polega na tym, że to pierwsze penalizuje zachowania, których charakter w większości można rozpoznać bez szczególnej znajomości prawa, inaczej niż w prawie karnym skarbowym dotyczącym zachowań, których charakter określają przepisy prawa finansowego. Różnica ta ma takie konsekwencje, że o ile na gruncie powszechnego prawa karnego nieznajomość przepisów przekłada się na nieświadomość tego, że czyn jest bezprawny i karalny, o tyle na gruncie prawa karnego skarbowego wpływa również na umyślność. Prawo finansowe pełni podwójną rolę w tym sensie, że określa znamiona (cechy konstytutywne) poszczególnych zachowań, a jednocześnie decyduje o ich bezprawności (R. Hałabura, Umyślność, wina i błąd).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu wystąpienie w psychice oskarżonego nieświadomości karalności czynu z art. 107 § 2 kks jest usprawiedliwione. Serwis internetowy (...)sprawiał wrażenie legalnego działania na terytorium RP.

Wobec powyższego, na mocy art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 §1 pkt 2 kpk, art. 113 § 1 kks Sąd uniewinnił oskarżonego R. A. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 632 pkt. 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks , obciążając nimi Skarb Państwa.