Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w. Z. z dnia 6 listopada 2015 r.

Powód M. A. w dniu 10 czerwca 2015 r. wystąpił z pozwem przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Zakład Karny w C., w którym wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 50.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi zadośćuczynienia za doznanie krzywdy i nieodpowiednie warunki bytowe w pozwanym Zakładzie. W uzasadnieniu wskazał, że w trakcie pobytu w pozwanej jednostce nie był przestrzegany metraż celi mieszkalnej, co prowadziło do przeludnienia w celach, w których w związku z tym często dochodziło do konfliktów i zatargów między osadzonymi. Jednocześnie powód zarzucał, że w celach mieszkalnych były niewłaściwe warunki socjalno-bytowe, tj. potrzeby fizjologiczne załatwiane były w tym samym pomieszczeniu, w którym spożywało się posiłki, niewłaściwie działała instalacja wentylacyjna, brak było bieżącej ciepłej wody w związku z czym higiena osobista osadzonych była mocno ograniczona (brak możliwości bieżącego mycia, tylko raz w tygodniu kąpiel), utrudnione było bieżące pranie ubrań, zmywanie tłustych naczyń, czy też mycie podłogi. Ponadto w celach było niewłaściwe oświetlenie, którego nie można było samemu włączyć/wyłączyć i psuło ono oczy, w oknach były blendy ograniczające pole widzenia i dostęp światła oraz świeżego powietrza, a dodatkowo były poważne ograniczenia w dostępie do energii elektrycznej. Ze spacerniaka nie było dostępu do powietrza. Ponadto powód formułował zarzuty wobec służby zdrowia, która według niego traktowała osadzonych jak zwierzęta. Powód miał również zastrzeżenia co do ilościowego zaopatrzenia w produkty higieniczne, tj. mydło, pastę do zębów, krem do golenia, papier toaletowy, maszynki do golenia i proszek do prania (k. 2).

Pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Zakład Karny w C. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości jako całkowicie bezzasadnego i nieudowodnionego kwestionując powództwo zarówno co do zasady, jak też wysokości. Jednocześnie pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda za okres 3 lat wstecz od daty sporządzenia pozwu (tj. od dnia 28 lipca 2012 r.). W uzasadnieniu wskazał, że wszelkie zarzuty powoda wobec pozwanej jednostki penitencjarnej są całkowicie bezpodstawne i niezgodne z stanem faktycznym, bowiem wszelkie działania pozwanej jednostki skierowane w stosunku do osadzonych – w tym wobec powoda wynikały z faktu odbywania przez niego kary pozbawienia wolności i były zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym (k. 39-42).

Sąd Rejonowy w. Z. ustalił następujący stan faktyczny:

Skazany M. A. w ramach odbywania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności w okresie od dnia 21 grudnia 2010 r. do dnia 1 lutego 2013 r. został osadzony w Zakładzie Karnym w C., gdzie przebywał na oddziałach typu zamkniętego i półotwartego w pawilonach mieszkalnych: (...) oraz w celach o nr (...) w których w tym okresie nie dochodziło do przeludnienia (powierzchnia w celi przypadająca na jednego osadzonego wynosiła powyżej 3 m ^{( 2)}). W toku pobytu w pozwanym zakładzie karnym osadzony M. A. nie zgłaszał do służby więziennej żadnych skarg, uwag, ani zastrzeżeń co do warunków odbywania przez niego kary, w szczególności dotyczących standardów socjalno-bytowych.

Pozwana jednostka penitencjarna została natomiast przygotowana w odpowiedni sposób, aby właściwie wypełniać swoje przeznaczenie i spełnia w tym zakresie wszystkie wymagane przepisami prawa międzynarodowego, jak też krajowego normy związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności, w szczególności przepisy kodeksu karnego wykonawczego i wydanych na jego podstawie aktów wykonawczych. Cele mieszkalne w pozwanym zakładzie karnym zostały wyposażone w odpowiedni sprzęt kwaterunkowy zapewniający osadzonym osobne miejsce do spania, miejsce do spożywania posiłków, odpowiednie warunki higieny poprzez wyposażenie osadzonych w niezbędne środki higieny osobistej i środki do zachowania higieny w celi. Wszystkie cele mieszkalne spełniają normy przewidziane prawem budowlanym oraz wymagania techniczno-ochronne (tj. zapewnienie właściwego oświetlenia naturalnego i sztucznego, właściwe funkcjonowanie urządzeń grzewczych i wentylacyjnych, a także drzwi i okien, umożliwienie dostępu świeżego powietrza). Oba pawilony mieszkalne w latach 2006-2007 przeszły generalne remonty i zostały przystosowane do wszelkich obowiązujących reguł i norm prawnych zarówno budowlanych, jak też wynikających z warunków odbywania kary pozbawienia wolności. W celach na bieżąco jest dokonywana wizytacja pod kątem wyposażenia ich w sprzęt kwaterunkowy, sprawdzenia stanu technicznego pomieszczeń oraz sprzętu. Wszelkie uwagi odnośnie wyposażenia celi, stanu technicznego urządzeń sanitarnych, ścian, sufitów, przecieków, zawilgoceń, awarii instalacji są na bieżąco realizowane. Cele mają wydzielony od reszty pomieszczenia ścianami kącik sanitarny z umywalką i miską ustępową (a w pawilonach A również z natryskiem). Każda cela mieszkalna wyposażona jest w instalację oświetleniową oraz gniazdkową, zaś dostarczanie energii elektrycznej do cel mieszkalnych reguluje obowiązujący w jednostce porządek wewnętrzny.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o poniże dowody: dokumentację złożoną przez pozwanego wraz z odpowiedzią na pozew (k. 44-47) oraz pismem z dnia 30 września 2015 r. (k. 51-106).

Sąd Rejonowy w. Z. zważył, co następuje:

W świetle ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie, powództwo M. A. o zapłatę kwoty 50.000 zł należało uznać za bezzasadne i całkowicie nieudowodnione. Roszczenie powoda należało rozpatrywać w kontekście odpowiedzialności deliktowej Skarbu Państwa przewidzianej w przepisie art. 417 § 1 kodeksu cywilnego (zwana dalej: k.c.) w związku z roszczeniem o zapłatę zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikającą z naruszenia dóbr osobistych, które zostało określone w art. 24 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c.. Bezspornym przy tym było, że pozwany Zakład Karny w C. jest jednostką, która wykonuje swoje obowiązki w ramach władzy publicznej i ewentualną odpowiedzialność deliktową za ten podmiot ponosi Skarb Państwa. Zgodnie z przepisem art. 24 § 1 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie natomiast dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny (§ 1). Ponadto ustawodawca przewidział, że jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych (§ 2). Przesłankami ochrony dóbr osobistych, które muszą być spełnione łącznie są: 1). istnienie danego dobra osobistego, 2). zagrożenie lub naruszenie tego dobra osobistego oraz 3). bezprawność tego zagrożenia lub naruszenia. Obowiązek udowodnienia istnienia pierwszych dwóch przesłanek spoczywa na stronie powodowej (zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 k.c.), która dochodzi ochrony z tytułu naruszenia jej dóbr osobistych. Pozwany natomiast chcąc zwolnić się z odpowiedzialności winien wykazać, że jego działanie nie było bezprawne. Nie budzi przy tym wątpliwości, że funkcjonowanie w warunkach izolacji z natury rzeczy jest połączone z wieloma dopuszczalnymi przez prawo ograniczeniami, zaś osoba pozbawiona wolności musi liczyć się z istniejącymi niedogodnościami i dyskomfortem codziennego egzystowania w warunkach więziennych. Samo odczuwanie przez skazanego ujemnych skutków kary – o ile tylko ich intensywność mieści się w dopuszczalnych prawem i zasadami współżycia społecznego normach – nie stanowi bowiem postępowania noszącego w sobie znamion nieludzkiego, okrutnego, czy też poniżającego traktowania. Dlatego też przyjmuje się, że niektóre z działań wykonywanych w ramach tzw. porządku prawnego (np. wykonywanie kary pozbawienia wolności, przymusowe umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym, przymusowe leczenie odwykowe) pomimo, że w sposób ewidentny mogą nawet prowadzić do naruszenia dóbr osobistych, tj. wolność, nietykalność, prawo do prywatności, tajemnica korespondencji, itp., to jednak przepisy prawa wprost przewidują wyłączenie bezprawności takich naruszeń. Dopiero wykonywanie tych uprawnień (w ramach porządku prawnego) z naruszeniem procedury lub prawa materialnego będzie bezprawne i może rodzić roszczenia z art. 24 k.c..

W odniesieniu do niniejszej sprawy powód nie wykazał, aby postępowanie pozwanego Zakładu Karnego odbiegało w jakikolwiek sposób od dopuszczalnych i przeciętnych norm obowiązujących w związku z odbywaniem przez osadzonych kary pozbawienia wolności. W toku sprawy przytoczył szereg zarzutów wobec sposobu funkcjonowania pozwanego Zakładu Karnego, które ogólnie miały dotyczyć: przeludnienia cel mieszkalnych i niewłaściwych warunków socjalno-bytowych w celach, w których powód odbywał karę. Powód jednak wbrew ciążącemu na nim obowiązku z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. nie powołał żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń pomimo tego, że został mu zakreślony 14-dniowy termin do ich zgłaszania, pod rygorem pominięcia. Powyższe zarzuty powoda natomiast w kontekście materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie okazały się całkowicie bezpodstawne i nieuzasadnione nawet w najmniejszym stopniu. Przede wszystkim brak jest jakichkolwiek informacji, że w związku z zarzutami podnoszonymi obecnie przez niego wobec pozwanego Zakładu, wcześniej toczyło się jakieś postępowanie wyjaśniające w trybie sądowym lub administracyjnym, które choć w najmniejszym stopniu potwierdzałoby okoliczności faktyczne pozwu – w szczególności to, że w pozwanej jednostce doszło do jakichkolwiek nieprawidłowości w stosunku do powoda. Jednocześnie zarzutom podnoszonym przez powoda przeczy obszerna dokumentacja złożona przez stronę pozwaną (k. 44-47 i 51-106), które to dowody nie zostały zakwestionowane przez powoda.

Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego w sprawie ustalono, że w okresie pobytu osadzonego w pozwanym Zakładzie Karnym na terenie tej jednostki penitencjarnej zjawisko przeludnienia nie występowało, a powierzchnia cel mieszkalnych przypadająca na jednego osadzonego nie była mniejsza niż dopuszczalne minimum 3 m ², wynikające z art. 110 § 2 kodeksu karnego wykonawczego (zwana dalej: k.k.w.). Również wszystkie cele mieszkalne zamieszkiwane przez powoda spełniały powyższą normę.

Nie sposób było uwzględnić również zarzuty powoda, w których kwestionował warunki socjalno-bytowe istniejące w pozwanym zakładzie karnym. Pozwana jednostka penitencjarna została przygotowana w odpowiedni sposób, aby właściwie wypełniać swoje przeznaczenie i spełnia w tym zakresie wszystkie wymagane przepisami prawa międzynarodowego, jak też krajowego normy związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności, w szczególności przepisy kodeksu karnego wykonawczego i wydanych na jego podstawie aktów wykonawczych. Zakład Karny w C. jest jedną z nowszych jednostek penitencjarnych i lepiej wyposażonych w kraju. Wszystkie cele na pawilonach (...), w których przebywał osadzony, posiadają własne wydzielone ścianami pomieszczenie sanitarne, w którym znajduje się umywalka oraz miska ustępowa, zaś dodatkowo na pawilonie A kąciki sanitarne wyposażone są w natryski. Każda cela mieszkalna posiada możliwość dostarczania ciepłej wody, natomiast możliwość korzystania z ciepłej wody, zarówno podczas kąpieli, jak i codziennych prac higieniczno-porządkowych określało w każdym przypadku wówczas obowiązujące zarządzenie Dyrektora Zakładu w C. (Zarządzenie nr (...) Dyrektora Zakładu Karnego w C. z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie ustalenia porządku wewnętrznego w Zakładzie Karnym w C.), zgodnie z którym każdy osadzony ma zapewnioną możliwość korzystania z ciepłej kąpieli co najmniej raz w tygodniu – zgodnie z wówczas obowiązującym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności (Dz. U. z 2003 r., Nr 152, poz.1494). Kąpiel na Pawilonie A odbywa się w każdej celi mieszkalnej w wydzielonym kąciku sanitarnym wyposażonym w natrysk, natomiast w pawilonie C – z uwagi na fakt, iż kąciki sanitarne na celach mieszkalnych nie są wyposażone w natryski – kąpiel dla osadzonych wydawana jest w łaźni ogólnodostępnej. W celach mieszkalnych każdy z osadzonych ma zapewnione pojedyncze łóżko koszarowe do spania (górne łóżka posiadają drabinki umożliwiające bezpieczne wejście i zejście) oraz sprzęt kwaterunkowy zgodnie wówczas obowiązującym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. z 2003 r., Nr 186, poz. 1820). Miejscem spożywania posiłków jest cela mieszkalna, wyposażona w stół wraz z odpowiednią do ilości osadzonych, liczbą taboretów. Każda cela mieszkalna wyposażona jest w miednicę plastikową do prania ręcznego zgodnie normatywem określonym w w/w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości. W celach mieszkalnych w których przebywał w/w osadzony – z uwagi na to, iż były to cele 5 osobowe znajdowały się po 2 miednice. Kwatermistrze oddziałowi dokonują na bieżąco wizytacji cel mieszkalnych pod kątem wyposażenia ich w sprzęt kwaterunkowy oraz sprawdzają stan techniczny pomieszczeń oraz sprzętu. Wszelkie uwagi odnośnie wyposażenia celi, stanu technicznego będących tam urządzeń sanitarnych, stanu technicznego ścian, sufitów, przecieków, zawilgoceń, awarii instalacji sanitarnych są na bieżąco realizowane przez kwatermistrza oddziałowego.

Corocznie, zgodnie z prawem budowlanym, przeprowadzane są przeglądy okresowe kontroli stanu przewodów wentylacyjnych we wszystkich pomieszczeniach w Zakładzie Karnym w C.. W wyniku przeprowadzonych corocznych kontroli stwierdzono, iż przewody wentylacyjne są drożne oraz że ciąg w tych przewodach odpowiada Polskim Normom. Kontroli dokonuje specjalistyczna firma, posiadająca odpowiednie uprawnienia w tym zakresie. Należy dodać, iż każda cela mieszkalna oraz każde umieszczenie sanitarne wyposażone są w system wentylacji naturalnej (kratka wentylacyjna). Dodatkowo w każdej celi mieszkalnej znajdują się okna, przez otwarcie których można w każdej chwili dopuścić świeże powietrze do pomieszczenia (osadzeni mają nieograniczony dostęp do możliwości otwierania okien w swojej celi).

Oświetlenie cel mieszkalnych w pawilonach, gdzie przebywał osadzony, wykonane zostało zgodnie z projektem budowlanym instalacji elektrycznych wnętrzowych przez projektanta z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi. Stosunek okien do powierzchni podłogi wynosi ponad 1:8 i jest zgodny z przepisami ogólnymi w budownictwie mieszkaniowym wynikającymi rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., Nr 75, poz. 690). Do oświetlenia cel mieszkalnych zastosowano oprawy jarzeniowe, a źródłem światła są świetlówki dające światło rozproszone, natężenie średnie oświetlenia celi mieszkalnej odpowiada oświetleniu pokoju mieszkalnego w budownictwie powszechnym.

Każdy osadzony w zakładzie karnym otrzymuje środki do utrzymania higieny osobistej zgodnie z wówczas obowiązującym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. z 2003 r., Nr 186, poz. 1820). W załączniku nr 1 do w/w rozporządzenia określono w zestawie 1/H środki higieny oraz ich ilość, przysługujące osadzonym. Środki higieniczne wydawane są z częstotliwością raz na miesiąc. Ponadto osadzony ma możliwość zakupu w/w artykułów co najmniej trzy razy w miesiącu w kantynie znajdującej się na terenie jednostki. W zakresie środków do utrzymania czystości w celi w obowiązujących wówczas przepisach brak było wytycznych co do ilości jakie powinny zostać wydane osadzonym oraz częstotliwości. Specjalnie powołana komisja w Zakładzie Karnym w C. określiła rodzaj, ilość i częstotliwość wydawanych środków czystości na poszczególne budynki i pawilony oraz cele mieszkalne w protokole z komisyjnego ustalenia norm środków czystości na pawilony mieszkalne oraz budynki Zakładu Karnego w C. z dnia 1 lutego 2011 r.

Każdego roku dokonywane są kontrole Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Z. w zakresie bieżącego nadzoru sanitarnego w Zakładzie Karnym w C.. Nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości w latach ubiegłych oraz w okresie kiedy przebywał u nas w/w osadzony. Na podstawie wówczas obowiązującego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U z 2003 r., Nr 186, poz. 1820) osobie osadzonej w zakładzie karnym wydaje się odzież, bieliznę, obuwie, pościel, sprzęt stołowy, środki higieny zgodnie z określonymi normami stanowiącymi załączniki do w/w rozporządzenia. Wydawane rzeczy dla osadzonych spełniają podstawowe wymagania sanitarne i nadają się do użytkowania. Zgodnie z obowiązującym wówczas porządkiem wewnętrznym na terenie Zakładu Karnego w C., tj. rozdziałem V tegoż porządku: bieliznę osobistą wymienia się co tydzień w dniu kąpieli, bieliznę pościelową (prześcieradła, piżamy) co drugi tydzień w dniu kąpieli, odzież i obuwie w zależności od potrzeb na pisemną prośbę osadzonego nie częściej niż raz w miesiącu. Jednocześnie w Zakładzie Karnym w C. obowiązuje Instrukcja nr 5/2011 Dyrektora Zakładu Karnego w C. z dnia 1 sierpnia 2011 r. w sprawie postępowania w zakresie czyszczenia, prania i dezynfekcji materacy skarbowych ZK C.. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych, okres używalności materacy skarbowych wynosi 5 lata lub w zależności od sytuacji jego wymiana może nastąpić według potrzeb. W przypadkach uzasadnionych, tj. stwierdzenia jego nadmiernego zużycia, zniszczenia, czy też nadmiernego zabrudzenia czy zawilgocenia i tym podobnych następuje jego wymiana. W sytuacjach wyjątkowych wymiana materacy jest realizowana natychmiast. Pranie odzieży skarbowej oraz innych przedmiotów między innymi takich jak koce, Zakład Karny w C. przeprowadza przy wykorzystaniu firmy zewnętrznej specjalistycznej branży, tj. pralni. Przekazywanie rzeczy do prania oraz odbiór już wypranych odbywa się 2 razy w tygodniu.

W ramach odbywania przez osadzonych w Zakładzie Karnym w C. na każdym z oddziałów mieszkalnych na pawilonie (...) (po 3 oddziały mieszkalne na każdym pawilonie) do dyspozycji osadzonych jest pomieszczenie świetlicy, a dodatkowo na oddziale A3 znajduje się pomieszczenie do prowadzenia zajęć kulturalno-oświatowych. Do dyspozycji osadzonych z pawilonów (...), gdzie przebywał osadzony, ponadto są dwa wydzielone boiska do zajęć sportowych, kaplica do posług religijnych oraz kantyna.

W świetle powyższego wszelkie zarzuty powoda odnośnie niewłaściwych warunków socjalno-bytowych panujących w pozwanym Zakładzie Karnym należało uznać za całkowicie nieudowodnione i nieprawdziwe. Podobnie również niezasadnym okazały się zastrzeżenia powoda, w którym kwestionował warunki opieki medycznej zapewnianej przez pozwany Zakład. Główne zasady wykonywania opieki medycznej w jednostkach penitencjarnych regulowane są w art. 115 k.k.w. oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie udzielania świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności (Dz. U. z 2011 r., Nr 1, poz. 2 z późn. zm.) i rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości i Ministra Zdrowia z dnia 10 września 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu współdziałania zakładów opieki zdrowotnej ze służbą zdrowia w zakładach karnych i aresztach śledczych w zapewnieniu świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności (Dz. U. z 2003 r., Nr 171, poz. 1665 z późn. zm.). Powód nie wykazał, aby powyższe ogólnie obowiązujące zasady nie były przestrzegane przez pozwany Zakład, jak też aby w stosunku do powoda opieka medyczna była wykonywana niewłaściwie.

W świetle powyższego Sąd Rejonowy nie stwierdził żadnych okoliczności, które powodowałyby powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, albowiem pozwany Zakład Karny w C. nie podjął wobec M. A. żadnych działań, które naruszyły (lub choćby zagroziły) wskazanym przez niego dobrom osobistym, a tylko takie przypadki mogłyby być podstawą do dochodzenia przez niego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przewidzianego w art. 445 § 1 k.c.. Przez krzywdę rozumie się szkodę moralną, cierpienia wywołane określonym zachowaniem lub zdarzeniem. W okolicznościach niniejszej sprawy, nie można mówić o jakiejkolwiek krzywdzie, która poniósłby powód w związku z wykonywaniem wobec niego kary pozbawienia wolności w pozwanym Zakładzie Karnym. Wszelkie stosowane wobec niego ograniczenia wynikają z istoty kary pozbawienia wolności, która jest wobec niego wykonywana, przy czym ograniczenia te stanowią swoisty zamierzony i legalny element wykonywania tej kary.

W związku z tym uznając, że powód nie wykazał jakichkolwiek przesłanek odpowiedzialności pozwanego Zakładu wynikających z art. 417 § 1 k.c. i art. 24 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c., które warunkowały przyznanie mu zadośćuczynienia w związku z ochroną dóbr osobistych, Sąd oddalił powództwo w całości, jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono częściowo na podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 99 k.p.c. obciążając powoda obowiązkiem zwrotu na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa prawnego poniesionych przez stronę przeciwną (wyliczone w oparciu § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustawionego z urzędu), natomiast w pozostałym zakresie co do nieuiszczonych kosztów sądowych stanowiących opłatę od pozwu w kwocie 2.500 zł, co do której powód został uprzednio zwolniony – Sąd na mocy art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania powoda tymi kosztami, uwzględniając przy tym trudną sytuację finansową powoda, a w szczególności fakt, że jest on w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności i w związku z tym jego aktualne możliwości zarobkowe są znacznie ograniczone.