Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Marta Burzyńska
Protokolant:	Dorota Januszewska

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2014 roku w Bielsku Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa S. N.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda S. N. kwotę 33 287,36 złotych (trzydzieści trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem złotych trzydzieści sześć groszy) wraz odsetkami ustawowymi w wysokości 13 % w stosunku rocznym od dnia 13 września 2012 roku – z uwzględnieniem zmian w wysokości odsetek ustawowych – do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim) od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 3 203,66 złotych tytułem nieuiszczonych wydatków w sprawie.

4.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda S. N. kwotę 4 799 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2 400 złotych tytułem zwrotów kosztów zastępstwa procesowego.

S ę d z i a

Sygn. akt I C 322/13

UZASADNIENIE

Powód S. N. wystąpił przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. z powództwem, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 34.627 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2012 roku do dnia zapłaty. Domagał się także zasądzenia od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Podnosił, iż łączyła go z pozwanym umowa obowiązkowego ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych w okresie od 1 stycznia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku, potwierdzona polisą nr (...). W trakcie trwania umowy, w dniu 20 sierpnia 2012 roku huraganowy wiatr uszkodził cztery budynki w gospodarstwie rolnym powoda. Pozwany ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialności do kwoty 19.934 złotych i wypłacił tę kwotę, jednakże jest ona rażąco niska. Powód wskazywał, że wycena przyjęta przez pozwanego nie uwzględnia wszystkich elementów, które należy naprawić, aby przywrócić stan budynków do stanu sprzed szkody, zaniża ilość materiałów, które należy użyć. Wypłacone odszkodowanie nie pokrywa szkody poniesionej przez powoda.

Pozwane Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wnosiło o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Wskazywało, że przyznaje, iż ponosi odpowiedzialność za szkodę, którą poniósł powód, z tym, że twierdziło, iż wywiązało się z obowiązku jej naprawienia poprzez zapłatę kwoty 19.934 złotych. Podnosiło, iż wypłaciło powodowi tę kwotę jako bezsporną, jednakże nie widzi podstaw do uwzględnienia jego dalej idących roszczeń, gdyż powód wbrew postanowieniom umowy nie przedstawił kosztorysu wystawionego przez podmiot odbudowujący budynki, ani nie udokumentował kosztów uprzątnięcia terenu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Poza sporem pozostawało, że strony łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia budynków rolniczych, potwierdzona polisą nr (...) (k. 9), na podstawie której powód zobowiązał się do zapłaty na rzecz pozwanego składki, a pozwany zobowiązał się, do zapłaty na rzecz powoda odszkodowania w przypadku wystąpienia szkód w budynkach wywołanych przez zdarzenia losowe w postaci ognia, huraganu, powodzi, podtopienia, deszczu nawalnego, gradu, opadów śniegu, uderzenia pioruna, eksplozji, obsunięcia się ziemi, tąpnięcia, lawiny lub upadku statku powietrznego.

Bezsporny był fakt, iż w okresie objętym umową, a mianowicie w dniu 20 sierpnia 2012 roku huragan uszkodził cztery budynki w gospodarstwie rolnym powoda, to jest oborę, dwa garaże i oborę-dojarnię. Powód przedstawił opinię Wojewody (...) i protokół szacowania zakresu i wysokości szkód w gospodarstwach rolnych (k. 10-13), z których wynikało, że w gospodarstwie powoda wystąpiły szkody spowodowane huraganem, jaki miał miejsce w dniu 20 sierpnia 2012 roku. Pozwany ubezpieczyciel nie kwestionował tej okoliczności i przyznawał, że ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone wskutek tego zdarzenia w budynkach położonych w gospodarstwie rolnym powoda.

Spór pomiędzy stronami dotyczył wysokości jaką poniósł powód wskutek huraganu. Zgodnie z art. 68 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. Nr 392), wysokość szkody ustala się, z uwzględnieniem art. 69, na podstawie:1) cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; ustalenie wysokości szkody na podstawie tych cenników następuje w każdym przypadku niepodejmowania odbudowy, naprawy lub remontu budynku;2) kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych - przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody. W myśl art. 69 cytowanej wyże ustawy, wysokość szkody w budynkach rolniczych:1) zmniejsza się o wartość pozostałości, które mogą być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub odbudowy;2) zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% wartości szkody.

Pozwany ubezpieczyciel twierdził, że wypłacił odszkodowanie w wysokości, która w całości naprawiła szkodę i ustalił jego wysokość na podstawie cennika. Podnosił, iż powód nie przedstawił mu kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, co czyni bezzasadnym jego roszczenie. Powód zaś podnosił, iż wycena dokonana przez pozwanego została przeprowadzona nierzetelnie, gdyż pomijała wiele elementów konstrukcyjnych, które według niego należy wymienić, nie uwzględniała także rzeczywistej ilości materiałów potrzebnych do odbudowy. Wskazywał na przykład, iż uszkodzeniu uległy rynny zamontowane na oborze, wykonane ze specjalnej stali, wysokoodpornej na korozję, które to elementy były zamawiane całościowy. Pozwany przyjął w swojej wycenie, iż należy naprawić jeden metr takiej rynny. Pozwany pominął konieczność wymiany kominów wentylacyjnych w oborze, nie wycenił zniszczeń ścian w garażu. Powód twierdził, że nie miał środków na usunięcie wszelkich szkód.

Celem ustalenia, jaka jest wysokość szkody w budynkach powoda wskutek huraganu, jaki miał miejsce w dniu 20 sierpnia 2012 roku, należało dopuścić zawnioskowany przez powoda dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa.Nie sposób było się zgodzić z twierdzeniami pełnomocnika powoda, iż w sytuacji, gdy odszkodowania ustala się – zgodnie z treścią art. 68 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych- na podstawie cennika zakładu ubezpieczeń lub kosztorysu podmiotu dokonującego odbudowy, dla ustalenia wysokości odszkodowania zbędna jest opinia biegłego sądowego. Spór pomiędzy stronami dotyczył zakresu szkody i jej wartości, a te okoliczności w sposób obiektywny może wyjaśnić opinia biegłego. Co więcej, przepisy art. 68 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, nie zmieniają ogólnej reguły określonej w art. 363 § 1 kodeksu cywilnego , zgodnie z którą naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. W każdym razie, wysokość odszkodowania powinna wyrównywać różnicę pomiędzy obecnym stanem majątkowym poszkodowanego a tym stanem, jaki by istniał, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę, tj. hipotetycznym.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu budownictwa M. T., wykonaną na podstawie oględzin przedmiotowych budynków, łączny koszt naprawy uszkodzonych w wyniku huraganu budynków bez potrącenia ich zużycia wynosi 54.159,37 złotych, a przy uwzględnieniu amortyzacji tych budynków wynosi 33. 287,36 złotych. Biegły sądowy w swojej opinii stwierdził, że wycena dokonana przez likwidatora pozwanego ubezpieczyciela, nie została poprzedzona rzetelną analizą stopnia zużycia budynków. Likwidator przyjął stopień zużycia poszczególnych budynków, nie wskazując uzasadnienia dla swoich ustaleń. Biegły zaś ocenił ten stopień na podstawie oceny zachowanych elementów budynku, które nie zostały zniszczone, ani nie zostały naprawione. Opinie biegłego sądowego z zakresu budownictwa M. T., została sporządzona w sposób fachowy i rzetelny, w oparciu o wiedzę i doświadczenie zawodowe biegłego. Zawiera przekonujące uzasadnienie i załączniki określające zakres szkód, zakres prac i stopień zużycia poszczególnych budynków. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń do opinii, co wskazuje, że uznały ją za przekonującą i miarodajną dla ustaleń faktycznych.

Zdaniem Sądu, odszkodowanie, które pozwoli powodowi na przywrócenie budynków do stanu sprzed szkody wynosi 54.159,37 złotych, czyli kwotę jaką wskazał biegły dla przywrócenia budynków bez uwzględnienia stopnia ich zużycia. Z wyjaśnień powoda wynika, że dwa z uszkodzonych budynków , były w chwili szkody budynkami nowymi. Były to dwa garaże wybudowane na dwa trzy lata przed szkodą. Dwa kolejne budynki, czyli obora nowa i stara, były wprawdzie znacznie starsze, leczbyły wyremontowane i odnowione. Nowa obora była wybudowana w 2001 roku, a stara obora była wybudowana w 1986 roku, ale po gruntownym remoncie obejmującym wymianę posadzek, drzwi, instalacji wodnej i elektrycznej. Biegły sądowy oceniając stan zużycia tych budynków, stwierdził, że oba garaże były w stanie technicznym dobrym, co jest najwyższą oceną w przyjętej przez niego klasyfikacji. Stan techniczny starej obory ocenił na średni, a nowej pomiędzy średnim i dobrym (k. 124). Pamiętać jednak, należy, że biegły oceniał stan budynków, które przez okres półtora roku jaki upłynął pomiędzy zdarzeniem, a oględzinami, nie zostały w pełni naprawione, co mogło się odbić na ocenie ich stanu zużycia. Z powyższy względów uwzględnianie stopnia zużycia nawet najmniejszego, jest nieuzasadniony. Odszkodowanie należne powodowi, przy uwzględnieniu wypłaconej mu przez powoda kwoty wynosi 34.225,37 złotych. Wskazać należy, że w puncie 1 wyroku nastąpiła omyłka rachunkowa, która zostanie sprostowana odrębnym orzeczeniem.

Mając na względzie powyższe okoliczności na podstawie art. art. 68 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. Nr 392), należało uwzględnić powództwo co do kwoty 34.225,37 złotych, a w pozostałej części oddalić.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód przegrał w znikomej części, a zatem pozwany powinien mu zwrócić koszty procesu w całości. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda ustalono na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

S ę d z i a