Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIIK19/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. C. (1)

w okresie od czerwca 2019 roku do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. L. (1) wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, w ilości nie mniejszej niż 500 gram, a następnie działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym nieustalonym oraz ustalonym osobom w łącznej ilości nie mniejszej niż 175 gram, w tym:

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka J. B. w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę 250 złotych,

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od lutego 2020r. do 30.09.2020r. udzielił odpłatnie co najmniej dwa razy małoletniemu M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ten sposób, że sprzedał wyżej wymienionemu łącznie dwa gramy tego środka w cenie 50 złotych za jeden gram,

- w nieustalonym dniu w okresie od stycznia 2020 r do 30.09.2020r . w B. udzielił odpłatnie nieustaloną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż jeden gram w cenie 50 złotych R. W.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w okresie od czerwca 2019 roku do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. L. (1) wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, w ilości nie mniejszej niż 500 gram, a następnie działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym nieustalonym oraz ustalonym osobom w łącznej ilości nie mniejszej niż 175 gram, w tym:

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka J. B. w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę 250 złotych,

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od lutego 2020r. do 30.09.2020r. udzielił odpłatnie co najmniej dwa razy małoletniemu M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ten sposób, że sprzedał wyżej wymienionemu łącznie dwa gramy tego środka w cenie 50 złotych za jeden gram,

- w nieustalonym dniu w okresie od stycznia 2020 r do 30.09.2020r . w B. udzielił odpłatnie nieustaloną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż jeden gram w cenie 50 złotych R. W.

częściowe wyjaśnienia K. C. (1)

89-89v, 99-103, 107-8, 214- 217, 268v- 270,

częściowe wyjaśnienia K. L. (1)

78-78v, 92-96, 220-223, 270-271v,

zeznania J. B.

62-63,

zeznania A. S.

83-84v, 273v-274v

zeznania M. O.

159-159v, 279v-280

zeznania R. W.

165-165v,272v,

protokół przeszukania mieszkania

9-11

protokół przeszukania K. C. (1)

13- 15

protokół oględzin miejsca prowadzenia uprawy konopi

23- 27

protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych

29-31

protokół oględzin telefonu K. C. (1)

32- 55

protokół oględzin telefonu A. S.

151-157

informacja ze spółki telekomunikacyjnej

179, 181-182, 188-190,

opinia z zakresu badań chemicznych

202-204,

1.1.2.

K. C. (1)

w dniu 30.09.2020r.w B. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 225,10 gram, które przechowywał w garażu usytuowanym przy ul. (...)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- wynajmowanie przez K. C. (1) garażu w B., na ul. (...).

- posiadanie przez K. C. (1) w dniu 30.09.2020r.w B., w garażu usytuowanym przy ul. (...),

środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste - w ilości 225,10 gram,

częściowe wyjaśnienia K. C. (1)

89-89v, 99-103, 107-8, 214- 217, 268v- 270,

częściowe wyjaśnienia K. L. (1)

78-78v, 92-96, 220-223, 270-271v,

protokół eksperymentu procesowego

4-5

protokół przeszukania garażu

6-8

protokół użycia testera narkotykowego

16

protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w postępowaniu

29-31

opinia z zakresu badań chemicznych

202-204

1.1.3.

K. L. (1)

w bliżej nieustalonym okresie od lipca 2019 roku nie później niż do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. C. (1), wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu przez K. C. (1) od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielała – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym ustalonym i nieustalonym osobom, w ilości nie mniejszej niż 100 gram, w tym:

- we wrześniu 2020r, udzieliła odpłatnie ziela konopi innych niż włókniste J. B. w ilości nie mniejszej niż 2 gramy za łączna kwotę 100 złotych,

- w nieustalonych dniach w okresie od października 2019 roku do 30.09.2020r. udzielała co najmniej pięć razy odpłatnie środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od kwietnia 2020 roku do 30.09.2020r. udzieliła odpłatnie środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste D. W. w ten sposób, że w wymienionym okresie sprzedała wyżej wymienionemu co najmniej 12 gram ziela konopi innych niż włókniste w cenie 50 złotych za jeden gram, w łącznej kwocie 600 złotych,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w bliżej nieustalonym okresie od lipca 2019 roku nie później niż do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. C. (1), wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu przez K. C. (1) od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielała – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym ustalonym i nieustalonym osobom, w ilości nie mniejszej niż 100 gram, w tym:

- we wrześniu 2020r, udzieliła odpłatnie ziela konopi innych niż włókniste J. B. w ilości nie mniejszej niż 2 gramy za łączna kwotę 100 złotych,

- w nieustalonych dniach w okresie od października 2019 roku do 30.09.2020r. udzielała co najmniej pięć razy odpłatnie środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od kwietnia 2020 roku do 30.09.2020r. udzieliła odpłatnie środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste D. W. w ten sposób, że w wymienionym okresie sprzedała wyżej wymienionemu co najmniej 12 gram ziela konopi innych niż włókniste w cenie 50 złotych za jeden gram, w łącznej kwocie 600 złotych,

częściowe wyjaśnienia K. L. (1)

78-78v, 92-96, 220-223, 270-271v,

częściowe wyjaśnienia K. C. (1)

89-89v, 99-103, 107-8, 214- 217, 268v- 270,

zeznania J. B.

62-63

zeznania A. S.

83-84v,

zeznania D. W.

194-194a, 273-v,

protokół przeszukania pomieszczeń K. L. (1)

69-74

protokół oględzin telefonu K. L. (1)

119- 125

protokół oględzin telefonu A. S.

151-157

opinia z zakresu badań chemicznych

202-204

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. C. (1)

w okresie od czerwca 2019 roku do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. L. (1) wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, w ilości nie mniejszej niż 500 gram, a następnie działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym nieustalonym oraz ustalonym osobom w łącznej ilości nie mniejszej niż 175 gram, w tym:

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka J. B. w ilości nie mniejszej niż 5 gram za kwotę 250 złotych,

- udzielił odpłatnie wyżej wymienionego środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od lutego 2020r. do 30.09.2020r. udzielił odpłatnie co najmniej dwa razy małoletniemu M. O. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ten sposób, że sprzedał wyżej wymienionemu łącznie dwa gramy tego środka w cenie 50 złotych za jeden gram,

- w nieustalonym dniu w okresie od stycznia 2020 r do 30.09.2020r . w B. udzielił odpłatnie nieustaloną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż jeden gram w cenie 50 złotych R. W.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

K. C. (1), wspólnie i w porozumieniu z K. L. (1), wbrew przepisom ustawy wprowadzał do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 500 gram

częściowe wyjaśnienia K. C. (1)

89-89v, 99-103, 107-8, 214- 217, 268v- 270,

częściowe wyjaśnienia K. L. (1)

78-78v, 92-96, 220-223, 270-271v,

1.2.2.

K. L. (1)

w bliżej nieustalonym okresie od lipca 2019 roku nie później niż do dnia 30 września 2020 roku na terenie B. działając w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu z K. C. (1), wbrew przepisom ustawy, po uprzednim nabyciu przez K. C. (1) od nieustalonej osoby środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielała – sprzedając te środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym ustalonym i nieustalonym osobom, w ilości nie mniejszej niż 100 gram, w tym:

- we wrześniu 2020r, udzieliła odpłatnie ziela konopi innych niż włókniste J. B. w ilości nie mniejszej niż 2 gramy za łączna kwotę 100 złotych,

- w nieustalonych dniach w okresie od października 2019 roku do 30.09.2020r. udzielała co najmniej pięć razy odpłatnie środka odurzającego małoletniej A. S. w ilości nie mniej niż 5 gram za kwotę co najmniej 250 złotych, a nadto

- w okresie od kwietnia 2020 roku do 30.09.2020r. udzieliła odpłatnie środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste D. W. w ten sposób, że w wymienionym okresie sprzedała wyżej wymienionemu co najmniej 12 gram ziela konopi innych niż włókniste w cenie 50 złotych za jeden gram, w łącznej kwocie 600 złotych,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

K. L. (1), wspólnie i w porozumieniu z K. C. (1), wbrew przepisom ustawy wprowadzała do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 150 gram

częściowe wyjaśnienia K. C. (1)

89-89v, 99-103, 107-8, 214- 217, 268v- 270,

częściowe wyjaśnienia K. L. (1)

78-78v, 92-96, 220-223, 270-271v,

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. C. (1)

wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do zarzucanych mu czynów, w zasadniczej i najistotniejszej części zasługują na wiarę, przy uwzględnieniu modyfikacji wyjaśnień oskarżonego co do pochodzenia zbywanych i posiadanych środków odurzających (ostatecznie oskarżony konsekwentnie twierdził, że nabywał je od znajomego mężczyzny). Wyjaśnienia te są konsekwentne, spójne, zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonej K. L. (1), znajdują częściowo oparcie w pozostałym materiałem dowodowym. Generalnie na wiarę zasługują także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie skali i ilości nabywanych przez niego narkotyków, ilości sprzedaży, choć nie są to szczegółowe wyliczenia – oskarżony twierdził, że nie pamięta, nie jest w stanie powiedzieć, nie zapisywał tych danych. W zakresie zasadniczym ww. wyjaśnienia oskarżonych są ze sobą zbieżne, a nie ma dowodów przeciwnych. Także w zakresie jednorazowych transakcji tj. ilości gram sprzedawanej marihuany tylko i wyłącznie konsumentom tego środka wyjaśnienia oskarżonego należy uznać za wiarygodne, gdyż są zbieżne z zeznaniami świadków - ustalonych nabywców tych środków.

Sąd nie dał natomiast wiary oskarżonemu w wąskim zakresie wyjaśnień - dotyczących braku świadomości wieku małoletnich nabywców ziela konopi. W tym zakresie jego wyjaśnienia są gołosłowne, rażą naiwnością, są powierzchowne i oderwane od realiów. To oskarżony brał na siebie ryzyko sprzedaży środków odurzających małoletnim odbiorcom, powinien on zweryfikować należycie ich wiek, a lekceważąc to godził się z tym, że może sprzedawać narkotyki osobom małoletnim - co do których trudno jednoznacznie i precyzyjnie określić ich wiek. Jednakże oskarżony znając te osoby, otaczając się rówieśnikami, wspólnymi znajomymi, musiał zdawać sobie sprawę w jakim wieku mogą być te osoby.

W zakresie wyjaśnień oskarżonego dotyczących konsumpcji środków odurzających przez niego nabywanych ich przez oskarżonego i współoskarżoną, jak też ilości wypalonej marihuany przez oskarżonego i oskarżoną, w ocenie Sądu wyjaśnień tych nie można uznać za wyczerpujące, ewoluują one i są zmienne w czasie. Oskarżony wyjaśniał początkowo, że trochę palił, zaś w odniesieniu do K. L. (1) wskazywał, że „kiedyś paliła, le teraz nie pali, od dawania nie pali” (k. 89v). W toku rozprawy twierdził, że palił ze współoskarżoną może 2/5 może 1/3 wszystkiego co nabył (k. 269). Z racji zmienności, nieprecyzyjności, niejednoznaczności tych wyjaśnień nie można uznać ich za wiarygodne. Zwrócić należy uwagę, że gdyby przyjąć te wyjaśnienia złożone na rozprawie co do ilości wypalonych środków za wiarygodne, oznaczałoby to praktycznie, że oskarżeni sprzedali nabywcom drobne ilości środków odurzających (skoro około 500 g oskarżony nabył a 1/3 tego zużyli tj. ok. 165 g, z kolei 225 g marihuany ujawniono to 110 g oskarżeni wspólnie mogliby sprzedać. Stoi to w rażącej sprzeczności z treścią wyjaśnień oskarżonych, w szczególności oskarżonej K. L. (1), która wskazywała że udzieliła ona odpłatnie nabywcom co najmniej 100 g czy 150 g, zaś oskarżony wyjaśniał, że on sprzedawała narkotyki, zaś K. L. (1) jedynie mu w tym pomagała, „miała niewielki udział w tym procederze”. Analizując zatem te wyjaśnienia i wskazywane ilości środków odurzających nie sposób przyjąć, że oskarżeni skonsumowali tego typu ilości o których wyjaśniał oskarżony, ewentualnie – o ile były to tak znaczące ilości, oznaczałoby to (w konfrontacji z ilością sprzedawanych narkotyków), że oskarżony w sumie nabył jednak nieco większą ilość narkotyków, niż obliczana i podawana przez niego suma.

Z kolei z racji uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w zasadniczej części, w tym w zakresie ilości nabywanych środków odurzających, ilości sprzedawanych indywidualnym konsumentom oraz spójnym w tym zakresie zeznaniom świadków, nie można było uznać za udowodnioną tezy oskarżenia, że oskarżony wbrew przepisom ustawy wprowadzał do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi, gdyż nie sprzedawał on tych środków w ilościach hurtowych handlarzom – w celu dalszej dystrybucji, a jedynie drobne ilości konsumentom tych środków.

wyjaśnienia K. L. (1)

wyjaśnienia oskarżonej w zasadniczej części zasługują na wiarę. Wyjaśnienia te są konsekwentne, spójne, zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego K. C. (1), znajdują częściowo oparcie w pozostałym materiałem dowodowym. Na wiarę zasługują także wyjaśnienia oskarżonej w zakresie skali i ilości zbywanych przez nią narkotyków - w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych są ze sobą zbieżne, a nie ma dowodów przeciwnych.

Także w zakresie jednorazowych transakcji tj. ilości gram sprzedawanej marihuany tylko i wyłącznie konsumentom tego środka wyjaśnienia oskarżonej należy uznać za wiarygodne, gdyż są zbieżne z zeznaniami świadków - ustalonych nabywców tych środków.

Sąd nie dał wiary lakonicznym i niejednoznacznym wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie wyjaśnień dotyczących braku świadomości wieku małoletniej A. S., której sprzedawała ona ziele konopi. W tym zakresie jej wyjaśnienia są gołosłowne, niejednoznaczne, dość powierzchowne i nieprzystające do realiów. W tym przypadku także oskarżona brała na siebie ryzyko sprzedaży środków odurzających małoletnim odbiorcom (odbiorcy) i to na niej spoczywał obowiązek zweryfikowania wieku, a lekceważąc to godziła się z tym, że może sprzedawać narkotyki osobom małoletnim - co do których trudno jednoznacznie i precyzyjnie określić ich wiek. Jednakże oskarżona znając A. S., otaczając się rówieśnikami, wspólnymi znajomymi, musiała zdawać sobie sprawę w jakim wieku może być ta osoba.

W zakresie wyjaśnień oskarżonej dotyczących konsumpcji środków odurzających przez nią, w ocenie Sądu wyjaśnień tych nie można uznać za całkowicie wiarygodne są one mało jednoznaczne, nie zawierają jednoznacznych danych wyczerpujące, ewoluują są zmienne. Oskarżono początkowo wskazała, że nie pali zbyt często, raczej okazjonlanie, oskarżony dawał jej susz – do nabicia do lufki (,. 78v). Na rozprawie wyjaśniła, że „nie pamięta ile wtedy paliła, paliła od czasu do czasu, jednorazowo wypalała 0,5 g – 1 g. K. palił o wiele częściej” (k. 270). Wyjaśnienia te są dość nieprecyzyjne i niejednoznaczne. Na ich podstawie nie sposób precyzyjnie ustalić jaką ilość środków odurzających mogli wspólnie zużyć, choć bezsprzecznie zażywali oni te nabywane środki odurzające. Jednak oskarżona nie potrafiła wskazać ilości zużytej przez nią, czy oskarżonego narkotyków.

Analizując zatem te wyjaśnienia i wskazywane ilości zużytych środków odurzających Sąd przyjął, że skoro oskarżeni wspólnie konsumowali znaczące ilości nabywanych środków odurzających, to najwyraźniej oskarżony w sumie musiał nabyć nieco większą ilość narkotyków, niż obliczana i podawana przez niego suma (analizując ilość wskazaną jaką bezsprzecznie przez oskarżonego nabytą tj. ok. 500 g (nie mniej niż 500g) zabezpieczonych środków odurzających – ok. 225,10 g, ilość sprzedanych środków przez oskarżoną – nie mniej niż 100g, znacząco wyższa ilość sprzedawanych środków przez oskarżoną (skoro oskarżona miała jedynie sporadycznie pomagać oskarżonemu w tym procederze) tj. nie mniej niż 175 g (różnica wyżej wskazanych danych).

Z drugiej strony oskarżona wskazywała ilość środków, które zbyła mówiąc o sprzedaży około 100 lub 150 gram marihuany. W tym ostatnim zakresie wobec ilościowego ujęcia tej ilości są dał wiarę tym wyjaśnieniom, przyjmując jako fakt ustalony minimalną ilość wskazanej ilości tj. 100 gram sprzedanej marihuany – dokładnie nie mniej niż 100 g (tj. wersję korzystniejszą dla oskarżonej).

Z kolei z racji uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonej w zasadniczej części, w tym w zakresie ilości nabywanych środków odurzających, ilości sprzedawanych indywidualnym konsumentom oraz spójnym w tym zakresie zeznaniom świadków, nie można było uznać za udowodnioną tezę oskarżenia, że oskarżona wbrew przepisom ustawy wprowadzała do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi, gdyż nie sprzedawała ona tych środków w ilościach hurtowych handlarzom – w celu dalszej dystrybucji, a jedynie drobne ilości konsumentom tych środków.

zeznania J. B.

Zeznania tego świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego są jednoznaczne, konsekwentne i logiczne oraz spójne z wyjaśnieniami K. L. (1) i K. C. (1) i zasługują na wiarę. Zeznania złożone w toku rozprawy są ubogie w szczegóły, świadek nie pamiętał już szczegółów, potwierdził natomiast wcześniej złożone zeznania. W tej sytuacji za wiarygodne Sąd uznał pierwotne zeznania złożone przez świadka.

zeznania A. S.

Zeznania tego świadka są jednoznaczne, konsekwentne i logiczne oraz spójne z wyjaśnieniami K. L. (1) i K. C. (1) i zasługują na wiarę. Niejednoznaczne i niemiarodajne są pokrętne zeznania świadka w zakresie jej wieku deklarowanego na portalach społecznościowych, czy wiedzy w tym zakresie oskarżonych.

zeznania M. O.

Zeznania tego świadka złożone na rozprawie są pokrętne i nie zasługują na wiarę, w tym zakresie, że nie nabywał od oskarżonych marihuany. Widoczna jest niechęć świadka do współpracy z wymiarem sprawiedliwości i składania zeznań obciążających oskarżonych. Natomiast zeznania świadka złożone na etapie postępowania przygotowawczego (których rzekomo świadek na rozprawie już nie pamiętał) zasługują na wiarę w tej części, że nabywał on oraz jego znajoma A. S. marihuanę od oskarżonego (opisał on te transakcje), w tym zakresie zeznania korespondują z wyjaśnieniami K. C. (1).

zeznania R. W.

Zeznania tego świadka, szczególnie złożone na rozprawie są pokrętne i nie zasługują na wiarę, w tym zakresie, że nie nabywał od oskarżonych marihuany. Natomiast zeznania świadka złożone na etapie postępowania przygotowawczego (potwierdzone przez niego na rozprawie) zasadniczo zasługują na wiarę w tej części, że nabywał on marihuanę od oskarżonego (wskazał on numer telefonu do niego należący), w tym zakresie zeznania korespondują z wyjaśnieniami K. C. (1).

Protokół przeszukania mieszkania

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Protokół przeszukania K. C. (1)

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Protokół oględzin miejsca prowadzenia uprawy konopi

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Protokół oględzin telefonu K. C. (1)

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Protokół oględzin telefonu A. S.

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

Informacja ze spółki telekomunikacyjnej

Dowód obiektywny, informacja sporządzona przez profesjonalne spółki, nie był kwestionowany przez strony.

Opinia z zakresu badań chemicznych

Opinia jest pełna, jasne, rzetelna i nie budzi wątpliwości, nie była kwestionowana przez strony.

1.1.2

wyjaśnienia K. C. (1)

Ocena jak wyżej

wyjaśnienia K. L. (1)

Ocena jak wyżej

protokół eksperymentu procesowego

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

protokół przeszukania garażu

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

protokół użycia testera narkotykowego

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w postępowaniu

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

opinia z zakresu badań chemicznych

Opinia jest pełna, jasne, rzetelna i nie budzi wątpliwości, nie była kwestionowana przez strony

1.1.3

wyjaśnienia K. L. (1)

Ocena jak wyżej.

wyjaśnienia K. C. (1)

Ocena jak wyżej.

zeznania J. B.

Ocena jak wyżej.

zeznania A. S.

Zeznania tego świadka są jednoznaczne, konsekwentne i logiczne oraz spójne z wyjaśnieniami K. L. (1) i K. C. (1) i zasługują na wiarę. Niejednoznaczne i niemiarodajne są pokrętne zeznania świadka w zakresie jej wieku deklarowanego na portalach społecznościowych, czy wiedzy w tym zakresie oskarżonych.

zeznania D. W.

Zeznania tego świadka są jednoznaczne, konsekwentne i logiczne oraz spójne z wyjaśnieniami K. L. (1) i zasługują na wiarę.

protokół przeszukania pomieszczeń K. L. (1)

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

protokół oględzin telefonu K. L. (1)

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

protokół oględzin telefonu A. S.

Dowód obiektywny, przeprowadzony w toku postępowania przygotowawczego, odzwierciedla dokonane czynności procesowe, zasługuje na wiarę, nie był kwestionowany przez strony.

opinia z zakresu badań chemicznych

Ocena jak wyżej

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

K. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony posiadając w dniu 30.09.2020r. w B. środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 225,10 gram, przechowywane przez niego w garażu usytuowanym przy ul. (...) wyczerpał znamiona art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 852 z późn. zmianami). Posiadana przez niego ilość środków odurzających bezsprzecznie stanowiła znaczną ilość tych środków – biorąc po uwagę ich masę i ilość jednostkowych tzw. działek, które można było z tej ilości uzyskać do odurzenia się dużej grupy osób.

Dodać należy, że w przypadku tego czynu, w powiązaniu z czynem przypisanym oskarżonemu w pkt. 1 sentencji wyroku (z art. 59 ust. 1 i 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii) nie zachodzi pozorny zbieg przepisów, który prowadziłby do konieczności umorzenia postępowania w tym zakresie. Czyn ten – w postaci posiadania znacznych ilości środków odurzających nie stanowi bowiem czynu współukaranego uprzedniego czy następczego. Z głównym czynem polegających na odpłatnym udzielaniu środków odurzających nie zachodzi bliskość czasowa, czy więź sytuacyjna, która warunkuje tego typu sytuację. Otóż oskarżony nabywał w różnych okresach poszczególne partie środków odurzających (co opisywał w swoich wyjaśnieniach), z tej puli różne ilości sprzedawał konsumentom (jak też sprzedawała je współoskarżona), ponadto oskarżeni konsumowali też te środki odurzające we własnym zakresie (paląc marihuanę). W ramach czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. 1 sentencji wyroku ujęte są jedynie środki odurzające, które zbył oskarżony, zaś posiadane pozostałe środki odurzające przez oskarżonego nie były ujęte w ramach tego czynu. Zwrócić należy uwagę, iż oskarżonemu nie zarzucono i nie przypisano posiadania uprzedniego środków odurzających, który zbył innym osobom, czy te które skonsumował (wraz ze współoskarżoną) - w tym zakresie posiadanie tych środków stanowiło oczywiście współukarany czyn uprzedni.

Wyżej przedstawiona sytuacją powoduje, że należało przypisać oskarżonemu odrębny występek posiadania znacznych ilości środków odurzających. Przechowywane przez oskarżonego środki odurzające byłyby przez niego wykorzystane najpewniej do dalszej sprzedaży konsumentom, czy też – w pewnej części do własnego użycia. Sytuacja faktyczna wskazana powyżej warunkuje konieczność przypisania oskarżonemu –w tym zakresie - popełnienia czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

5.

K. C. (1)

K. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynu przypisanego w pkt. 1 sentencji wyroku (pkt. I a.o) K. C. (1) oraz czynu przypisanego w pkt. 5 sentencji wyroku (pkt. III a.o) K. L. (1):

W zakresie czynów przypisanych oskarżonym ww. zakresie doszło do zmiany opisu czynów oraz istotnej zmiany kwalifikacji prawnej poprzez eliminację kwalifikacji z art. z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Ponadto, posiłkując się treścią wiarygodnych w tym zakresie wyjaśnień obojga oskarżonych, Sąd zmodyfikował ilości środków odurzających, które zostały zbyte przez poszczególnych oskarżonym na rzecz nabywców- konsumentów, co wynika z analizy wyjaśnień oskarżonej – powyżej już przytoczonej.

W ocenie Sądu materiał dowodowy uznany za wiarygodny, w postaci wyczerpujących wyjaśnień oskarżonych (przede wszystkim K. C. (1)), pozwala na dokonanie ustalenia (zgodnego z treścią aktu oskarżenia), że oskarżony K. C. (1) nabył we wskazanym okresie (od czerwca 2019r. do 30 września 2020r.) od nieustalonej osoby nie mniej niż 500 gram ziela konopi innych niż włókniste. Wyżej dokonana analiza wyjaśnień oskarżonych wskazuje, że mogła to być większa ilość środków niż 500g. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach opisywał w miarę szczegółowo okresy i ilości partii nabywanego towaru w postaci środków odurzających i obliczenia wynikające z treści tych wyjaśnień wskazują, że nabył on nie mniej niż 500 g ziela konopi. Z całej partii nabytych środków odurzających doszło do wykrycia i zabezpieczenia w garażu, którym dysponował oskarżony 225,10 gram ziela konopi. Zatem oskarżeni mieli do dyspozycji nie mniej niż ok. 275 gram środków odurzających, które zbywali innym osobom. Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie ilości sprzedanych przez oskarżonych konsumentom środków odurzających, Sąd posiłkował się treścią wyjaśnień oskarżonych, jak też treścią zeznań świadków – ustalonych nabywców tych środków. Z konsekwentnych wyjaśnień oskarżonej K. L. (1) w zakresie ilości zbywanego ziela konopi wynika, że sprzedała ona różnych osobom 100 lub nawet 150 gram marihuany, wskazywała także na cenę zbywanych środków 50 zł/gram. Z kolei treść wyjaśnień oskarżonego oraz oskarżonej wskazuje, że to oskarżony K. C. (1) sprzedawał większe ilości środków odurzających niż K. L. (1) (skoro ta ostatnia jedynie pomagała sporadycznie w tym procederze). Przy czym oskarżony nie wskazał precyzyjnie ilości zbytych przez niego środków odurzających. Analizując te wyjaśnienia i wskazane ilości środków odurzających Sąd przyjął, że oskarżona K. L. (1) zbyła nie mniej niż 100 g ziela konopii (ilość najmniejsza z sumy wskazanej przez oskarżoną w jej wyjaśnieniach, skorelowana z wyjaśnieniami współoskarżonego, który wskazywał na dużo niższą skalę sprzedawanych przez nią narkotyków, a większą przez niego). Stąd przypisana oskarżonemu ilość sprzedawanych środków odurzających jako nie mniej niż 175 gram. Jeszcze inną kwestią jest konsumpcja środków odurzających przez oskarżonych, co wyżej już analizowano przy okazji oceny wyjaśnień oskarżonych. Nie udało się precyzyjnie ustalić jaka to była skala. W ocenie Sądu ilości wskazywane przez oskarżonego na rozprawie wydają się bardzo zawyżone. Sąd przyjął, że skoro oskarżony nabył nie mniej niż 500 g ziela konopi, a materiał dowodowy wskazuje, że to minimalna ilość nabytych przez niego środków, to pozostałą ilość nabywanych środków (przekraczającą masę 500g) oskarżeni przeznaczyli na własną konsumpcję. Nie sposób nawet orientacyjnie przyjąć, ile tych środków oskarżeni wypalili z racji niejednoznacznych wyjaśnień w tym zakresie. Reasumując powyższe rozważania, pewnym wyzwaniem było precyzyjne i jednoznaczne określenie ilości środków odurzających, które należało opisać w czynach przypisanych oskarżonym (wobec daleko idącego uproszczenia w zarzutach aktu oskarżenia), jednak powyższa analiza doprowadziła do takich a nie innych konkluzji w tym zakresie.

Drugą istotną kwestią była eliminacja z opisu czynu i kwalifikacji prawnej czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polegającego na wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste przez oskarżonych. Otóż materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadków nie daje podstaw do przypisania takiego działania. Ugruntowany w orzecznictwie i literaturze jest pogląd, że uczestniczenie w obrocie, wprowadzanie do obrotu środków odurzających polega na przyjęciu w jakiejkolwiek formie środków odurzających przez osobę niebędącą konsumentem w celu dalszego przekazania kolejnej osobie nie będącej konsumentem (która będzie dalej dystrybuować te środki) Taka sytucja nie zachodziła w niniejszej sprawie. Nie doszło do ustalenia, że oskarżeni zbywali środki odurzające w ilością większych (hurtowych) dla kolejnych handlarzy narkotyków. Wręcz przeciwnie, z wyjaśnień oskarżonych, jak też zeznań świadków (ustalonych nabywców marihuany) wynika, że do sprzedaży dochodziło na rzecz konsumentów tych środków, były to jednorazowe małe ilości (zazwyczaj 1-2 gramy) i nabywcy przeznaczali te środki na własne potrzeby. Brak przy tym dowodów przeciwnych. Tym samym należało wyeliminować z opisu czynów przypisanych oskarżonym i kwalifikacji prawnej tych czynów wprowadzanie do obrotu środków odurzających i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zachowanie oskarżonych, polegało zatem na działaniu w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru, a także działając wspólnie i w porozumieniu (ze sobą), na wielokrotnym udzielaniu odpłatnym tj. sprzedaży (wcześniej nabytych przez oskarżonego) środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste nieustalonym oraz ustalonym osobom (wskazanym w przypisanych im czynach) za określoną kwotę, w ilościach wskazanych w przypisanych im czynach, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zwrócić należy uwagę, że oboje oskarżeni zbywali też środki odurzające dla osób małoletnich.

Zachowanie oskarżonych (przypisanie w pkt. 1 i 5 sentencji wyroku) wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 59 ust. 2 stanowi typ kwalifikowany, który polega na zaostrzeniu odpowiedzialności z uwagi na występowanie osoby małoletniego. Poprzez taką kwalifikację Sąd uznał, że prawidłowo zostało przyjęte w tym wypadku kryterium „małoletniości” wyznaczające granice zagrożenia surową karą. Zebrany bowiem w tym zakresie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, że oboje oskarżeni musieli mieć świadomość, iż w chwili dokonywania transakcji narkotykowych osoby, której udzielał środków odurzających były małoletnie (chodzi o A. S., M. O.). Sąd miał na uwadze, że znamię małoletniości nabywcy narkotyku może być objęte zamiarem ewentualnym sprzedającego narkotyk. Nie jest zatem wymagana jednoznaczna i konkretna wiedza o tym, iż osoba, której sprzedaje się narkotyk nie ma ukończonych lat osiemnastu. Świadomość sprawcy, co do tego faktu winna kształtować się na podstawie wszystkich okoliczności sprawy i wystarczy, że będzie on godził się na taką ewentualność (vide: wyrok SA w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2004 r., sygn. II Aka 240/04, LEX 150745). Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, w ocenie Sądu oboje oskarżeni zdawali sobie sprawę z wieku małoletnich. Wnioski takie można wyciągnąć z wyjaśnień samych oskarżonych, zeznań świadków, ale też faktu, że osoby te były to osoby wcześniej znane oskarżonym, z ich kręgu towarzyskiego i ich wiek musiał był znany oskarżonym. Kwestia oceny wieku nabywców na podstawie wyglądu zewnętrznego A. S. przedstawiany przez oskarżonego nie jest zupełnie przekonujący, bowiem zupełnie zwyczajne aktualnie jest zawyżanie swojego wieku przez młode osoby, szczególnie w portalach internetowych, poprzez agresywny makijaż, dobieranie wyzywającego stroju i nie jest to miarodajne dla oceny wieku takich osób. Doświadczenie życiowe uczy, że nawet znajomość z widzenia, posiadanie wspólnych znajomych, wzajemne regularne spotkania, pozwala na ustalenie, chociażby w przybliżeniu, wzajemnego wieku. Taka sytuacja miała miejsce w odniesieniu do oskarżonych i małoletnich nabywców środków odurzających.

odpłatne udzielanie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej ( w tym małoletnim) oznacza czynność przekazania środka lub substancji uzyskując w zamian ekwiwalent materialny. Ugruntowane jest orzecznictwo, w myśl którego o „udzieleniu” środka odurzającego można mówić jedynie wówczas, gdy sprawca sprzedaje ów środek osobie będącej konsumentem narkotyku, a więc wówczas gdy środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jej potrzeb jako konsumenta, a nie jako dilera (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 marca 2001 r., II AKa 34/01, OSA 2002, z. 4, poz. 31 oraz SA w Katowicach w wyroku z dnia 27 czerwca 2002 r., II AKa 201/02, KZS 2003, z. 2, poz. 63). W niniejszej sprawie zachowanie oskarżonych, nosiło cechę odpłatnego udzielania w przytoczonym wyżej ujęciu i zrealizowało znamiona z art. 59 ust. 1 oraz z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Analizując znamię działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd miał na uwadze, iż w wyroku z dnia 14 lutego 2006 r. ( II AKa 290/05, OSAB 2006, nr 1, poz. 35) Sąd Apelacyjny w Białymstoku przyjął stanowisko, iż każde odpłatne udzielanie bez wymaganego zezwolenia, określonego przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, środka odurzającego lub substancji psychotropowej innej osobie wyczerpuje pojęcie działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, statuując ocenę zachowania sprawcy (sprawców) w ramach czynów spenalizowanych treścią wyżej powołanej normy.

Kierunkowość przestępstwa określonego w art. 59 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymaga więc, aby sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Odnosząc to do niniejszej sprawy należy uznać, iż oskarżeni dopuścili się tego przestępstwa umyślnie, działając w zamiarze bezpośrednim i kierunkowym.

Zastosowanie znalazł również art. 12 § 1 k.k bowiem oskarżeni podjęli kolejne zachowania w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Oskarżeni nie przewidywali z góry ilości zdarzeń, ale zakładali podejmowanie ich sukcesywnie, w krótkich odstępach czasu, korzystając z każdej nadarzającej się okazji – do sprzedaży posiadanych środków odurzających.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. C. (1)

1.

3.

4

7

8

1, 2.

2.

1 i2

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami, o jakich mowa w art. 53 k.k., tak aby dolegliwość w postaci kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości, a nadto kara była sprawiedliwa w odczuciu społecznym.

Stopień społecznej szkodliwości przypisanych czynów Sąd ocenił jako znaczny. Przypisanymi zachowaniami oskarżony godził w dobro prawne, jakim jest zdrowie społeczne (publiczne).

Działał on z zamiarem bezpośrednim (w zakresie czynu przypisanego w pkt. 1 z zamiarem kierunkowym). Odnośnie czynu przypisanego w pkt. 2 wyroku ilość posiadanych środków odurzających odpowiada znacznej ilości działek handlowych, przekracza granicę pozwalającą przyjęcie typu kwalifikowanego przestępstwa, gdyż taka ilość byłaby wystarczająca do jednorazowego odurzenia więcej niż kilkudziesięciu osób.

Wymierzając oskarżonemu kary za przypisane mu czyny Sąd miał na względzie całokształt okoliczności sprawy, zarówno w aspekcie stopnia zawinienia sprawcy, jak i społecznej szkodliwości czynu.

Przy wymiarze kary Sąd brał pod uwagę charakter popełnionych przez niego przestępstw oraz jego dużą szkodliwość społeczną przejawiająca się w tym, że swoim zachowaniem działał na szkodę zdrowia także osób małoletnich, które zaopatrywał w narkotyki, co z kolei znalazło swój wyraz w potraktowaniu przez ustawodawcę takiego typu zachowania jako zbrodni.

Przy ocenie stopnia szkodliwości społecznej czynu Sąd też miał na uwadze rodzaj udzielanych przez niego narkotyków, które należały przecież do grupy tzw. narkotyków miękkich. Znaczenie miała również ilość narkotyków udzielanych oraz posiadanych (w tym drugim przypadku uznana za znaczną), czas działania.

Stopień winy oskarżonego należy ocenić jako dość wysoki. Należy zwrócić jednak uwagę na młody wiek oskarżonego, który świadczy o tym że nie jest on jeszcze osobą doświadczoną życiowo, uczył się on w szkole średniej, pozostawał na utrzymaniu rodziców. Okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się do winy oraz wyrażoną skruchę.

Przechodząc do wymiaru kary za oba przypisane oskarżonemu czyny należy wskazać należy, że mimo naganności zachowania oskarżonego, to w ocenie Sądu kara orzeczona nawet w dolnych granicach ustawowego zagrożenia byłaby w odczuciu społecznym karą nadmiernie surową. Sąd Okręgowy skorzystał w tym przypadku z instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary uznając, że w sytuacji oskarżonego zachodzi taki szczególnie uzasadniony wypadek. Przemawia za tym w dużej mierze zachowanie oskarżonego w toku procesu, przyznanie się do winy, złożenie wyczerpujących wyjaśnień, wyrażona szczera skrucha, wyjaśnienie okoliczności przestępstwa, młody wiek oskarżonego, chęć poprawy zachowania, wyrażona refleksja na temat swojego życia. W ocenie Sądu stopień zawartości bezprawia, będący rezultatem oceny okoliczności przedmiotowo - podmiotowych przestępstw, którego odzwierciedleniem mają być orzeczone kary, nie uzasadniają wymiaru kary nawet w wysokości równej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Przewaga okoliczności łagodzących, wskazuje, że dolna granica ustawowego zagrożenia przewidzianego za opisane przestępstwa jest w odniesieniu do oskarżonego zbyt surowa. Nadzwyczajne złagodzenie kary jest dobrodziejstwem, którego się udziela w wypadkach zasługujących na szczególnie tolerancyjne potraktowanie sprawcy czynu przestępnego. W tym przypadku jest to pewnego rodzaju premia za pozytywne zachowanie po popełnieniu przestępstwa (przyznanie się do winy, złożenie szczerych wyjaśnień, skrucha).

W tej sytuacji kary w odniesieniu do obu przypisanych czynów należało nadzwyczajnie oskarżonemu złagodzić stosując dyspozycję art. 60 § 2 kk (i art. 60 § 6 pkt 2 kk odnośnie czynu przypisanego w pkt 1 wyroku).

Dodać należy, że oskarżonemu wymierzona została kara w pkt. 2 sentencji (za czyn z pkt. II a/o) de facto przy skorzystaniu analogicznie jak w pierwszym czynie z instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary, aczkolwiek omyłkowo nie doszło do ujęcia odpowiedniej kwalifikacji prawnej z art. 60 § 2 kk i art. 60 § 6 pkt. 3 kk, która winna być w tym przypadku wskazana. W ocenie Sądu w obu przypisanych oskarżonemu czynach zachodzi konieczność zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary, o co postulował także oskarżyciel publiczny wyrażając wnioski końcowe w zakresie kary.

Wymierzając oskarżonemu karę za czyn przypisany w pkt. 1 obok kary pozbawienia wolości wymierzono także oskarżonemu karę grzywny (działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej). Ilość orzeczonych stawek jest adekwatna do stopnia zawinienia, zaś wysokość stawki dziennej odpowiada jego możliwościom zarobkowym.

Z uwagi na ścisły związek czasowy i przedmiotowy, Sąd orzekł karę łączną z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Wymierzone kary jednostkowe i kara łączna jest, zdaniem Sądu, adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia sprawcy i co ważne, sprawiedliwa z punktu widzenia społecznej oceny zachowania oskarżonego. Winna ona spełniać swe cele zapobiegawcze i wychowawcze co do osoby oskarżonego oraz odegrać istotną rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, umacniając przekonanie, że zaatakowane przestępstwem dobro prawne jest rzeczywiście chronione. Przestępstwa z ustawy narkotykowej, nawet te o mniejszym zakresie działalności przestępczej, muszą spotykać się ze szczególnym potępieniem, bo skutki tego rodzaju zachowań często są nieodwracalne.

Na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek dowodów rzeczowych (tj. ziela konopi innych niż włókniste o wadze 220,34 g netto (po badaniu) z zawiniątkiem foliowym, słoikiem szklanym, workiem foliowym i wapuryzatorem - opisane szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych nr I/1489/20/N poz. 1 na k. 206 akt).

Z uwagi na to, że przestępstwo popełnione przez oskarżonego przyniosło mu korzyść majątkową, zgodnie z treścią art. 45 § 1 k. k. Sąd zobligowany był orzec przepadek jej równowartości na rzecz Skarbu Państwa w wysokości, w jakiej ją uzyskał, a więc 8.750 zł (osiem tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych). Ustalenia w zakresie osiągniętej korzyści majątkowej były takie, że oskarżeni sprzedawali 1 g marihuany po 50 zł.

W ocenie Sądu wobec oskarżonego zaistniały podstawy do zastosowania instytucji probacji w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk, art. 72 § 1 pkt. 5 kk). Oskarżony jest osobą młodocianą, wcześniej nie był karany sądownie, w ocenie Sądu okoliczności dot. oskarżonego świadczą o tym, że będzie to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Okres próby wyznaczony wobec oskarżonego wynoszący 5 (pięć) lat jest odpowiedni aby zweryfikować zachowanie oskarżonego. Ponadto oskarżonego oddano w okresie próby pod dozór kuratora i zobowiązano do powstrzymania się od używania środków odurzających.

K. L. (1)

5.

6.

8

5,

Wymierzając oskarżonej karę Sąd kierował się dyrektywami, o jakich mowa w art. 53 k.k., tak aby dolegliwość w postaci kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości, a nadto kara była sprawiedliwa w odczuciu społecznym.

Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu Sąd ocenił jako znaczny. Popełnionym czynem oskarżona godziła w dobro prawne, jakim jest zdrowie społeczne (publiczne). Działała on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym – w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wymierzając oskarżonej kary za przypisany jej czyn Sąd miał na względzie całokształt okoliczności sprawy, zarówno w aspekcie stopnia zawinienia sprawcy, jak i społecznej szkodliwości czynu.

Przy wymiarze kary Sąd brał pod uwagę charakter popełnionego przez nią przestępstwa oraz jego dużą szkodliwość społeczną przejawiająca się w tym, że swoim zachowaniem działała na szkodę zdrowia także osoby małoletniej, które zaopatrywała w narkotyki, co z kolei znalazło swój wyraz w potraktowaniu przez ustawodawcę takiego typu zachowania jako zbrodni.

Przy ocenie stopnia szkodliwości społecznej czynu Sąd też miał na uwadze rodzaj udzielanych przez nią narkotyków, które należały do grupy tzw. narkotyków miękkich. Znaczenie miała również ilość narkotyków udzielanych przez oskarżoną, czas jej działania.

Stopień winy oskarżonej należy ocenić jako dość wysoki. Należy zwrócić jednak uwagę na młody wiek oskarżonej, który świadczy o tym że nie jest ona jeszcze osobą doświadczoną życiowo, uczy się ona w szkole średniej, pozostaje na utrzymaniu rodziców, jest mało doświadczona życiowo. Okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się jej do winy oraz wyrażoną skruchę.

Przechodząc do wymiaru kary za przypisany oskarżonej czyn należy wskazać należy, że mimo naganności zachowania oskarżonej, w ocenie Sądu kara orzeczona nawet w dolnych granicach ustawowego zagrożenia byłaby w odczuciu społecznym karą nadmiernie surową. Sąd Okręgowy skorzystał w tym przypadku z instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary uznając, że w sytuacji oskarżonej zachodzi taki szczególnie uzasadniony wypadek. Przemawia za tym w dużej mierze zachowanie oskarżonej w toku procesu, tj. przyznanie się do winy, złożenie wyczerpujących wyjaśnień, wyrażona szczera skrucha, wyjaśnienie okoliczności przestępstwa, młody wiek oskarżonej, chęć poprawy zachowania, wyrażona refleksja na temat swojego życia. W ocenie Sądu stopień zawartości bezprawia, będący rezultatem oceny okoliczności przedmiotowo - podmiotowych przestępstw, którego odzwierciedleniem ma być orzeczona kara, nie uzasadniają wymiaru kary nawet w wysokości równej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Przewaga okoliczności łagodzących, wskazuje, że dolna granica ustawowego zagrożenia przewidzianego za opisane przestępstwo jest w odniesieniu do oskarżonej zbyt surowa. Nadzwyczajne złagodzenie kary jest dobrodziejstwem, którego się udziela w wypadkach zasługujących na szczególnie tolerancyjne potraktowanie sprawcy czynu przestępnego. W tym przypadku jest to pewnego rodzaju premia za pozytywne zachowanie po popełnieniu przestępstwa (przyznanie się do winy, złożenie szczerych wyjaśnień, skrucha).

W tej sytuacji karę w odniesieniu do przypisanego czynu należało nadzwyczajnie oskarżonej złagodzić stosując dyspozycję art. 60 § 2 kk (i art. 60 § 6 pkt 2 kk odnośnie czynu przypisanego w pkt 5 wyroku).

Wymierzając oskarżonej karę za czyn przypisany w pkt. 5 obok kary pozbawienia wolości wymierzono także karę grzywny (działała ona w celu osiągnięcia korzyści majątkowej). Ilość orzeczonych stawek jest adekwatna do stopnia zawinienia, zaś wysokość stawki dziennej odpowiada jej możliwościom zarobkowym.

Wymierzone kara jednostkowa jest, zdaniem Sądu, adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia sprawcy i co ważne, sprawiedliwa z punktu widzenia społecznej oceny zachowania oskarżonego. Winna ona spełniać swe cele zapobiegawcze i wychowawcze co do osoby oskarżonego oraz odegrać istotną rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, umacniając przekonanie, że zaatakowane przestępstwem dobro prawne jest rzeczywiście chronione. Przestępstwa z ustawy narkotykowej, nawet te o mniejszym zakresie działalności przestępczej, muszą spotykać się ze szczególnym potępieniem, bo skutki tego rodzaju zachowań często są nieodwracalne.

Z uwagi na to, że przestępstwo popełnione przez oskarżoną przyniosło jej korzyść majątkową, zgodnie z treścią art. 45 § 1 k. k. Sąd zobligowany był orzec przepadek jej równowartości na rzecz Skarbu Państwa w wysokości, w jakiej ją uzyskał, a więc 5.000 zł (pięć tysięcy złotych). Ustalenia w zakresie osiągniętej korzyści majątkowej były takie, że oskarżeni sprzedawali 1 g marihuany po 50 zł.

W ocenie Sądu wobec oskarżonej zaistniały podstawy do zastosowania instytucji probacji w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk, art. 72 § 1 pkt. 5 kk). Oskarżona jest osobą młodocianą, wcześniej nie była karana sądownie. W ocenie Sądu okoliczności dot. oskarżonej świadczą o tym, że będzie to wystarczające dla osiągnięcia wobec niej celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Okres próby wyznaczony wobec oskarżonej wynoszący 3 (trzy) lata jest odpowiedni aby zweryfikować zachowanie oskarżonej w tym czasie. Ponadto oskarżoną oddano w okresie próby pod dozór kuratora i zobowiązano do powstrzymania się od używania środków odurzających.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

9.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonym:

- K. C. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 30.09.2020r. godz. 15:20 do dnia 20.10.2020r. godz. 16:40;

- K. L. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 01.10.2020r. godz. 15:50 do dnia 02.10.2020r. godz. 18:54,

przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

10., 11.

o kosztach pomocy prawnej udzielonej oskarżonej przed adwokata ustanowionego z urzędu orzeczono w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 5, § 20, § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przed adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019r, poz. 18 z późn. zm.).

na podstawie art. 627 k.p.k., art. 626 k.p.k., art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt. 3 i art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonych opłaty wskazane w orzeczeniu uznając, że kwoty ta mieszczą się w możliwościach finansowych oskarżonych. Sąd obciążył też oskarżonych pozostałymi kosztami sądowymi w częściach równych. W ocenie Sądu możliwości finansowe oskarżonych, młody wiek, możliwość wykonywania pracy zarobkowej (nawet dorywczej w okresie wolnym od nauki), pozwolą na uiszczenie pozostałych kosztów sądowych.

1.Podpis

SSO Wiesław Żywolewski