Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący	SSA Leszek Kulik
Sędziowie	SSA Janusz Sulima (spr.) SSA Halina Czaban
Protokolant	Anna Lasota

przy udziale prokuratora Sławomira Kowalczyka

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r.

sprawy M. C. s. M.

o wydanie wyroku łącznego

z powodu apelacji obrońcy skazanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 22 lutego 2018 r. sygn. akt III K 202/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. kwotę 147,60 złotych, w tym 27,60 złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu za postępowanie odwoławcze;

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

M. C. skazany został prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 30 października 2003 roku w sprawie III K 170/03 za czyn popełniony w okresie od sierpnia 2002 roku do czerwca 2003 roku z art. 46 ust.
2 ustawy z dnia 24.04.1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 60 § 1 i § 6 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności; na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby 4 lat oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora; postanowieniem z dnia 8 czerwca 2005 roku zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej; postanowieniem z dnia 6 lipca 2007 roku zaliczono skazanemu na poczet kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie – od dnia 18 czerwca 2003 roku do dnia
5 września 2003 roku, kara wykonana;

2.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 czerwca 2004 roku w sprawie III K 955/04 za czyn popełniony w dniu 3 lutego 2004 roku z art. 158 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności; na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k., art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora, postanowieniem z dnia 26 września 2007 roku zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

3.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie III K 4958/04 za czyn popełniony w dniu 30 września/1 października 2004 roku z art. 279 § 1 k.k. na karę
1 roku pozbawienia wolności; na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k., art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący
3 lata oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora; postanowieniem z dnia
15 listopada 2006 roku zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

4.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 28 lutego 2005 roku w sprawie III K 2397/04 za czyny popełnione w nocy z 13/14 marca 2004 roku i w nocy z 21/22 marca 2004 roku z art. 279 § 1 k.k., za czyn popełniony w okresie od września 2003 roku do marca 2004 roku z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; na mocy art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k. wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k., art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący
5 lat oddając go w tym czasie pod dozór kuratora; postanowieniem z dnia 15 listopada 2006 roku zarządzono wykonanie kawy warunkowo zawieszonej;

5.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 31 sierpnia 2005 roku w sprawie III K 4871/04 za czyn popełniony w dniu 9 sierpnia 2004 roku z art. 190 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności; na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k., art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 lat oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora; postanowieniem z dnia 26 września 2007 roku zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

6.  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 21 lutego 2006 roku w sprawie III K 13/06 za czyn popełniony w dniu 7 października 2005 roku i w dniu 22 października 2005 roku z art. 278 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, kara wykonana;

7.  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 16 stycznia 2007 roku w sprawie III K 244/06 za czyn popełniony w dniu 16 września 2006 roku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i w dniu 26 sierpnia 2006 roku z art. 233 § 1 k.k. w zb. z art. 234 k.k. na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności; na mocy art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 16 września 2006 roku do 10 stycznia 2007 roku., kara wykonana.

Wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 17 września 2009 roku w sprawie III K 127/09 połączono skazanemu kary pozbawienia wolności:

- wymierzone w sprawach Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 955/04 i III K 2397/04 i wymierzono karę łączną 2 lat i 3 miesięcy; kara podlega wykonaniu od 28.11.2017 roku do 07.07.2018 roku

- wymierzone w sprawach Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 4958/04 i III K 4871/04 i wymierzono karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności; kara podlega wykonaniu od 07.07.2018 roku do 04.11.2019 roku.

Wyrokiem tym umorzono postępowanie w przedmiocie połączenia do wyroku łącznego wyroków w sprawach Sądu Okręgowego w Białymstoku III K 170/03, III K 13/06 i III K 244/06.

8.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 stycznia 2016 roku w sprawie VII K 576/15 za czyn popełniony w dniu 28 sierpnia 2014 roku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; kara podlega wykonaniu od 4.11.2019 roku do 02.05.2020 roku.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem łącznym z dnia 22 lutego 2018r.:

I. Na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 k.k. połączył skazanemu M. C. kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 127/09 i karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie VII K 576/15 i orzekł wobec niego karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. Na mocy art. 577 k.p.k., art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 5.04.2004 roku do 15.07.2004 roku i od 27.08.2012 roku do 07.01.2014 roku oraz okresy odbytych kar w sprawach podlegających łączeniu.

III. W pozostałym zakresie wyroki jednostkowe podlegające łączeniu pozostawił do odrębnego wykonania.

IV. Na mocy art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w zakresie połączenia kar orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Białymstoku III K 170/03, III K 13/06 i III K 244/06.

V. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych wraz z podatkiem VAT od tej kwoty tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu

VI. Zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł obrońca skazanego, zaskarżając go w części dotyczącej wymiaru kary łącznej i zarzucając mu obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść wyroku, w szczególności art. 4, 92 i 410 k.p.k poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego i błędne pominięcie, że obecne zachowanie skazanego M. C. zasługuje na większe złagodzenie wymiaru kary łącznej, przy zachowaniu zasady asperacji oraz zasad wskazanych w
art. 85a k.k.

Skarżący obrońca wniósł o zmianę kwestionowanego wyroku poprzez orzeczenie wobec skazanego M. C. kary łącznej w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jako niezasadna nie mogła doprowadzić do wnioskowanej przez skarżącego zmiany wyroku.

Wymiar kary łącznej, której funkcją jest racjonalizacja reakcji karnej, ma ze swej istoty charakter ocenny i to, że orzeczona kara nie spełnia oczekiwań skazanego nie oznacza, że można ją skutecznie kwestionować w postępowaniu odwoławczym. Sąd odwoławczy jest uprawniony do ingerencji jedynie wówczas, gdy wymierzona kara cechuje się rażącą niewspółmiernością.

Kontrola instancyjna przeprowadzona w przedmiotowej sprawie wykazała w sposób nie budzący wątpliwości, że Sąd Okręgowy wymierzając M. C. karę łączną 3 lat i 6 miesięcy w sposób prawidłowy uwzględnił dyrektywy rzutujące na jej wymiar. Zastosowana zasada asperacji i jej stopień znajdują uzasadnienie w prawidłowo ustalonych okolicznościach, istotnych dla wymiaru kary łącznej.

Apelujący nie przywołał racjonalnych argumentów podważających trafność tego rozstrzygnięcia i nie wykazał dlaczego przy orzekaniu tej kary należało zastosować zasadę większej asperacji. Poza ogólnikowym stwierdzeniem, że z uwagi na obecne zachowanie M. C. zasługuje na większe złagodzenie kary łącznej, zbliżone do absorpcji, skarżący nie przedstawił żadnych argumentów dezawuujących trafność rozumowania Sądu
I instancji.

Przede wszystkim podnoszona przez skarżącego okoliczność jest tylko jednym z elementów uwzględnianych przy wymiarze kary łącznej. Decydując o jej ostatecznym kształcie sąd winien, zgodnie z art. 85a k.k., brać pod uwagę przede wszystkim dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej. Jako że przepis ten nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, a użycie zwrotu „przede wszystkim” pozwala stosować dotychczasowy dorobek doktryny i judykatury, uwzględnić też należy relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo – podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych, tak aby orzeczona kara łączna zawierała w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i we właściwy sposób miarkowała zastosowaną wobec niego represję karną. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem. Bierze też pod uwagę okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym jak i społecznym aspekcie.

Sąd Okręgowy, orzekając wobec M. C. karę łączną, dokładnie rozważył związki czasowo-przedmiotowe pomiędzy czynami, słusznie również wskazał, że za orzeczeniem kary łącznej surowszej niż kara wynikająca z zasady pełnej absorpcji przemawia czynnik prognostyczny, w tym wielość przestępstw popełnionych przez skazanego. Nie zachodzi potrzeba powtarzania tych wywodów, bo w pełni – jako prawidłowe i trafne – zasługują na aprobatę.

Sąd meriti szczegółowo omówił także okoliczności podniesione w aktualnej opinii o skazanym, sporządzonej przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego w Czerwonym Borze, a z tej wynika jednoznacznie, że wprawdzie zachowanie skazanego w zakładzie karnym jest właściwe i jest on krytycznie ustosunkowany do popełnionych czynów, ale zupełnie biernie podaje się oddziaływaniom resocjalizacyjnym, karę odbywa w systemie zwykłym, nie angażuje się w żadne formy aktywności i programy przeznaczone dla osadzonych. Skoro więc skazany nie wykonał właściwie żadnej pracy nad sobą, to trudno uznać, że sam pobyt w izolacji spowodował trwałe i pożądane zmiany w jego stosunku do obowiązującego prawa. Nie sposób więc przyznać racji skarżącemu, że postawa skazanego w zakładzie karnym przemawia za korzystniejszym, niż orzeczona, ukształtowania kary łącznej. Przeciwnie, okoliczności te wskazują, że M. C. wymaga długotrwałego procesu resocjalizacyjnego w warunkach penitencjarnych, zatem cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego sprzeciwiają się zastosowaniu zasady asperacji w postulowanym przez obrońcę zakresie.

Reasumując należy stwierdzić, że wymierzona w zaskarżonym wyroku kara łączna spełnia wszystkie ustawowe wymogi i w żadnej mierze nie nosi znamion rażącej niewspółmierności.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok również nie budzi zastrzeżeń, dlatego na podstawie art. 437 §1 k.p.k. utrzymano go w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. skazanego zwolniono od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, biorąc pod uwagę, że ma on do odbycia kilkuletnią karę pozbawienia wolności.

(...) (...)