II Ca 87/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Kielcach z 2018-03-14
- Tytuł:
- Sąd Okręgowy w Kielcach z 2018-03-14
- Data orzeczenia:
- 14 marca 2018
- Data publikacji:
- 7 maja 2018
- Data uprawomocnienia:
- 14 marca 2018
- Sygnatura:
- II Ca 87/18
- Sąd:
- Sąd Okręgowy w Kielcach
- Wydział:
- II Wydział Cywilny Odwołaczy
- Przewodniczący:
- Anna Pać – Piętak
- Sędziowie:
-
Monika Wrona-Zawada
- Protokolant:
- starszy sekretarz sądowy Ewa Banaszek
- Hasła tematyczne:
- Apelacja
- Podstawa prawna:
- art. 65§1 i 2 kc, art. 368§3 kpc
- Teza:
- Utrwalony pozostaje pogląd, który na tle istoty art. 65 § 1 i 2 kc, jako zawierających reguły interpretacji (wykładni) – odpowiednio - oświadczeń woli oraz umów, a jednocześnie służących do czynienia ustaleń podstawy faktycznej orzeczenia, wprost wskazuje na konieczność rozróżnienia dwóch sytuacji. Przy czym, przede wszystkim podkreślić należy, że owe ustalenia, są efektem w pierwszej kolejności identyfikacji i wykazania pewnych zachowań strony czynności prawnej, a dopiero w następnej kolejności – stanowią efekt prawnomaterialnej oceny znaczenia tychże zachowań przez pryzmat reguł opisanych w art. 65 §1 i 2 kc. Zatem istota zagadnienia sprowadza się do tego, czy ewentualna wadliwość poczynionych przez sąd pierwszej instancji ustaleń ma polegać w pierwszej kolejności na nieprawidłowym , tj. niezgodnym z efektami postępowania dowodowego (w szczególności wobec wadliwej oceny dowodów) zrekonstruowaniu samych zachowań stron (których prawne znaczenie zostało następnie ocenione przez pryzmat reguł wynikających z art. 65 § 1 lub 2 kc, czy też wobec prawidłowości ustaleń tych pierwszych, wadliwość wyprowadzonych przez sąd wniosków polega na błędnym odczytaniu (interpretacji) znaczenia tych prawidłowo ustalonych zachowań, w konteście nieprawidłowego zastosowania , bądź niezastosowania reguł opisanych w art. 65 § 1,czy 2 kc. Innymi słowy, od tego, czy wadliwość rozumowania sądu pierwszej instancji doprowadziła najpierw do nieprawidłowych ustaleń samych „zachowań”, a następnie do wadliwego odczytania ich prawnomaterialnego znaczenia, czy też same zachowania zostały ustalone niewadliwie, a problem dotyczy tylko samej interpretacji ich treści i znaczenia – z punktu widzenia zasad wynikających z art. 65 § 1,czy 2 kc, każdorazowo zależy odpowiedź na pytanie, o to, jakiego rodzaju zarzuty winna postawić w apelacji strona zwalczająca zapadły w takich realiach procesowych wyrok. Utrwalony pozostaje pogląd, że dla skutecznego wzruszenia prawidłowości wyprowadzonych przez sąd pierwszej instancji wniosków co do znaczenia prawnego określonych zachowań postrzeganych jako oświadczenia woli, w pierwszej z w/w sytuacji – koniecznym pozostaje najpierw sformułowanie zarzutu naruszenia prawa procesowego (w szczególności art. 233 § kpc), które doprowadziło do wadliwego ustalenia samego „zachowania”, a dopiero w następnej kolejności – zarzutu naruszenia art. 65 § 1 lub 2 kc (w zależności od tego, czy chodzi o interpretację oświadczenia woli , czy też treści całej umowy). Z kolei w tej drugiej sytuacji, wystarczającym jest poprzestanie tylko na zarzucie naruszenia art. 65 § 1 lub 2 kc. Tej treści pogląd uwzględnia istotę zarzutów naruszenia prawa procesowego, czyli nastawionych na zwalczanie prawidłowości poczynionych przez sąd ustaleń, a także zasadza się na właściwym odczytaniu istoty zarzutów naruszenia prawa materialnego, przy całej specyfice art. 65 § 1 i 2 kc, które to przepisy służą interpretacji znaczenia określonych zachowań stanowiących wyraz oświadczeń woli lub treści umowy.
Dodano:
,
Opublikował(a):
Ilona Kwiatkowska Tiesler
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Kielach
Osoba, która wytworzyła informację: Anna Pać – Piętak, Monika Wrona-Zawada
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Kielach
Osoba, która wytworzyła informację: Anna Pać – Piętak, Monika Wrona-Zawada
Data wytworzenia informacji: