Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu ujawnionego materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

w dniu (...) L. L. jechał samochodem marki H. nr rej. (...) po ul. (...) w W.. Około godz. (...) na tej ulicy, ww. został zatrzymany do kontroli drogowej przez mł. asp. T. D. oraz mł. asp. J. O., z uwagi na niezastosowanie się do sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu ul. (...). Funkcjonariusze Policji podczas czynności wyczuli od L. L. woń alkoholu, wobec czego przeprowadzili badanie alkomatem A. - (...) nr fabryczny (...), uzyskując u L. L. wynik 0,41 mg/l w pierwszym badaniu oraz 0,36 mg/l w drugim badaniu alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. L. L. został zatem zatrzymany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego L. L. (k. 13, k. 17, k. 131 - 134), zeznań świadka T. D. (k.k. 39v, k. 134 -136), częściowo zeznań świadka D. L. (k. 163 - 164) a także dokumentów w postaci: protokół badań (k. 2 - 5), opinia sądowo - psychiatryczna (k. 28 - 30), dane o karalności (k. 43, k. 122), informacja z US (k. 123 - 125), opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii (data wpływu do 01.06.2016 r.), które Sąd ocenił jako odpowiadające rzeczywistemu stanowi rzeczy, wobec braku jakichkolwiek wątpliwości co do ich prawdziwości, tym bardziej że żadna ze stron ich nie zakwestionowała.

Sąd zważył, co następuje: oskarżony L. L. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ogólnie opisał okoliczności jego popełnienia i wskazał, że bardzo tego żałuje.

W postępowaniu przed Sądem oskarżony zmienił swoje stanowisko i nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, iż alkohol spożywał w dzień poprzedzający zatrzymanie tj.(...) - wypił dwa drinki około (...), a w każdym mieściło się po 75 ml ginu i wyjechał z domu rano na czczo (k. 132). Dalej L. L. wskazał, iż przyczyną spożycia alkoholu była trauma, jaka go spotkała w postaci śmierci żony oraz choroby matki i zakwestionował przebieg przeprowadzonych przez funkcjonariuszy badań na urządzeniach służących do pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia składane przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym oprócz fragmentu, w którym wskazał on na ilość spożytego alkoholu oraz czas, w którym go spożywał. Jednocześnie w ocenie Sadu, zmiana stanowiska oskarżonego na rozprawie spowodowana była przyjętą przez oskarżonego linią obrony, polegającą na kwestionowaniu wysokości dokonanych u niego pomiarów stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu i

prawidłowości ich przeprowadzenia. Oskarżony, chociaż do zarzucanego czynu nie przyznał się na rozprawie, to jednak potwierdził, iż alkohol spożywał tyle, że dnia poprzedniego, nie kwestionował także, iż krytycznego dnia poruszał się samochodem osobowym po drodze publicznej, kiedy to został zatrzymany do kontroli drogowej w związku z popełnionym wykroczeniem. Podkreślenia wymaga, że wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym składane były przez oskarżonego w bliższej odległości od zdarzenia, za kluczowe uznać należy jednak, iż nawet wyjaśniając przed Sądem oskarżony nie kwestionował faktu, iż alkohol spożywał, a następnie prowadził samochód ulicą (...). Kwestię natomiast spornej wysokości stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego krytycznego dnia, Sąd ustalił w oparciu o sporządzoną w sprawie opinię biegłego toksykologa, która szczegółowo omówiona zostanie w dalszej części uzasadnienia.

Okoliczności prowadzenia samochodu przez L. L., popełnienia przez niego wykroczenia, a także faktu, iż oskarżony znajdował się w tym czasie w stanie nietrzeźwości potwierdził zeznaniami przesłuchany w sprawie świadek - T. D.. Funkcjonariusz Policji dokonujący zatrzymania oskarżonego, opisał bowiem przebieg interwencji, a także potwierdził, iż od oskarżonego w trakcie interwencji czuć było woń alkoholu. Sąd ocenił zeznania tego świadka jako w pełni wiarygodne i wiernie odzwierciedlające rzeczywisty przebieg zdarzenia. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie ma żadnych racjonalnych powodów do niezgodnego z prawdą obciążania L. L.. Za wiarygodne ale mało znaczące dla ustalenia stanu faktycznego sprawy Sąd uznał z kolei zeznania świadka D. L., który nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, ponadto jako syn oskarżonego w oczywisty sposób zmierzał do umniejszenia winy swojego ojca. Analiza zebranych w sprawie dokumentów, a także zeznania, jak to podkreślono bezstronnego świadka D., jasno bowiem wykazały, iż kontrola drogowa wobec oskarżonego oraz badania jego stanu trzeźwości zostały przeprowadzone prawidłowo. Sąd nie miał w tym zakresie żadnych wątpliwości, a szeroko poruszana zarówno przez oskarżonego jak i jego syna kwestia decyzji co do braku wykonania badań krwi oskarżonego, jak jasno płynie z ich zgodnej relacji została podjęta przez samego oskarżonego, bez znaczenia jest przy tym co „radzili" mu funkcjonariusze Policji. Jednocześnie wobec przebadania oskarżonego przez funkcjonariuszy, bezpośrednio po zatrzymaniu urządzeniem, które posiadało ważne świadectwo legalizacji, nie ma wątpliwości, iż poziom stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu przez oskarżonego przekraczał dopuszczalne normy, oskarżony sam dobrowolnie poddał się badaniu i zrezygnował z badania krwi, w ocenie Sądu nie było zatem konieczne przeprowadzanie badań krwi oskarżonego przez funkcjonariuszy Policji z ich własnej inicjatywy.

Następnie w toku postępowania na rozprawie, wobec stanowiska oskarżonego i jego obrońcy co do różnicy w pomiarach stanu nietrzeźwości oskarżonego krytycznego dnia, Sąd

dopuścił dowód z opinii biegłego toksykologa. Mianowicie z protokołu badania oskarżonego na okoliczność zbadania jego stanu trzeźwości dokonanego przy pomocy urządzenia elektronicznego (przeprowadzonego zgodnie z obowiązującymi przepisami urządzeniem typu A. - (...) o nr seryjnym (...) posiadającym ważne świadectwo wzorcowania, którego kopię załączono do akt sprawy - vide k. 3) wynika, iż w pierwszym badaniu wykonanym o godzinie(...) w wydychanym powietrzu zawartość alkoholu u oskarżonego wynosiła 0,41 mg/l, w drugim badaniu wykonanym o godzinie (...) stężenie wynosiło 0,36 mg/l, natomiast w kolejnych badaniach (przeprowadzonych również zgodnie z obowiązującymi przepisami urządzeniem typu A. (...) o nr seryjnym (...) OL posiadającym ważne świadectwo wzorcowania, którego kopię załączono do akt sprawy -vide k. 5) pierwszym o godzinie (...) wynosiło 0,26 mg/l i drugim o godzinie (...) również 0,26 mg/l. Sąd zatem, uznając za konieczne skorzystanie z wiedzy specjalistycznej w tym zakresie i biorąc pod uwagę wnioski obrońcy oskarżonego co do kwestii długości wydechu oskarżonego podczas drugiego z przeprowadzonych pomiarów, oparł ustalenia w tym zakresie na opinii biegłego z zakresu toksykologii. Biegły Z. W. zaopiniował, iż po pierwsze pomiar II wykonany analizatorem A. (...), obarczony jest nieznacznym błędem spowodowanym zjawiskiem hipowentylacji płuc, które to występuje w przypadku zbyt krótkiego odstępu pomiędzy sąsiadującymi pomiarami i podał, iż przebieg alkoholemii u oskarżonego ujawniony na podstawie wyników oznaczeń stężeń w powietrzu przez niego wydychanym odpowiada zasadniczej fazie eliminacji z szybkością 0,38 %o (strona 2 opinii). Po drugie biegły opisał, iż gdyby faktycznie przyjąć ilość spożytego alkoholu wskazaną przez oskarżonego oraz czas, w którym miał go spożywać, a także jak ustalił ponadprzeciętną szybkość eliminacji alkoholu z krwi u oskarżonego, to po upływie niepełnych 7-8 godzin cały spożyty alkohol zostałby wyeliminowany z jego organizmu. Biegły swoje stanowisko oparł na dogłębnej analizie dokonanych wszystkich pomiarów, którą zestawił z oświadczeniami samego oskarżonego biorąc pod uwagę jego warunki antropologiczne. Nie powielając w tym miejscu wszystkich wniosków badawczych podniesionych w opinii, które biegły zupełnie jasno i przejrzyście wyłożył, wskazać należy na wniosek, z którego wynika, iż deklarowana przez oskarżonego konsumpcja alkoholu nie przekłada się na otrzymane stężenie alkoholu ujawnione podczas badań po godz. (...). Co więcej Z. W. bez wątpliwości podał także (strona 4 opinii), iż oba urządzenia elektroniczne w czasie wykonywania badania trzeźwości u oskarżonego były sprawne a wyniki wykonano w sposób prawidłowy, nieznaczne przeszacowanie pierwszego wyniku wykonanego analizatorem A. (...) nie ma istotnego wpływu na możliwość prawidłowego ustalenia stopnia nietrzeźwości u oskarżonego. Sąd ocenił opinię za spełniającą wszystkie wymogi, które pozwalają na uznanie jej za pełnowartościowy dowód w sprawie, mianowicie była ona pełna, jasna i nie zawierała sprzeczności. Biegły przedstawił nie tylko swoją ostateczną konkluzję, lecz wskazał drogę, która doprowadziła go

do odpowiedzi na postawione pytania. Opinia zawierała bowiem opis metod i sposobu przeprowadzenia badań, określenie porządku w jakim je prowadzono oraz przytaczała wszystkie argumenty, oparte na stwierdzonych okolicznościach, które miały związek z badanymi faktami i nadto podparte wyjaśnieniami biegłego. W oparciu zatem o powyższą opinię Sąd uznał, iż stan nietrzeźwości u oskarżonego, podczas prowadzenia pojazdu, znajdował się na poziomie ustalonym przez pierwsze dwa pomiary urządzeniem typu alkomat, przeprowadzone przez funkcjonariuszy podczas kontroli drogowej po popełnionym przez oskarżonego wykroczeniu drogowym. Jednocześnie w ocenie Sądu nie ma wątpliwości, iż oskarżony w chwili zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości w rozumieniu przepisu art. 115 § 16 kk. Niewątpliwie zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu przekraczała 0,25 mg/l. Powyższe ustalone zostało nie tylko na podstawie wskazań biegłego, ale także zeznania naocznego świadka, który zeznał, iż „wyczuł" woń alkoholu od oskarżonego oraz pomiaru dokonanego urządzeniem typu alkometr. Wyżej wskazane okoliczności, zestawione ze sobą w logiczny ciąg, powodują, iż przesądzają o winie i sprawstwie oskarżonego. Na uwzględnienie w szeregu tych okoliczności zasługuje także fakt, iż oskarżony sam przyznawał, iż pił alkohol, tyle że w oparciu o opinię biegłego trzeba ustalić, iż pił bądź w innym czasie bliższym zdarzeniu bądź inną znacznie większą ilość. Nie jest przy tym kwestią kluczową w niniejszej sprawie jaki alkohol i w jakich ilościach oskarżony spożywał, gdyż są to okoliczności drugorzędne, w świetle bezwzględnego ustalenia, iż w czasie prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie nietrzeźwości. Pod uwagę brać także należało okoliczności samego zdarzenia, oskarżony bowiem popełnił w tym czasie również wykroczenie drogowe - nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał przez skrzyżowanie na czerwonym świetle. Powyższe jasno wynika z zeznań świadka i wskazuje, że oskarżany miał w czasie zdarzenia zaburzoną percepcję.

Z opinii sądowo - psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych psychiatrów wynika, iż poczytalność oskarżonego zarówno w czasie zarzucanego mu czynu, jak i badania nie była w żaden sposób ograniczona. Biegłe wskazały jedynie na rozpoznanie u L. L. szkodliwego używania alkoholu i podały, iż w czasie czynu oskarżony był w stanie upojenia alkoholowego. Powyższą opinie Sąd ocenił jako rzetelną, odpowiadającą wymogom wiedzy i w pełni wyczerpującą, a zatem stanowiącą pełnowartościowy dowód w sprawie.

Sąd dokonał następującej oceny prawnej czynu oskarżonego:

mając na uwadze powyższe w świetle ujawnionego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, że wina oskarżonego L. L. nie budzi żadnych wątpliwości i została udowodniona w całości.

Oskarżony swoim zachowaniem polegającym na prowadzeniu w ruchu lądowym pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, przy stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczającym 0,25 mg/l wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 kk. Przestępstwo ujęte w powołanym przepisie polega bowiem na kierowaniu pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym wodnym lub powietrznym, w sytuacji gdy kierujący znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Natomiast stosownie do art. 115§ 16 kk stan nietrzeźwości w rozumieniu kodeksu karnego zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Z kolei w myśl art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy prawo o ruchu drogowym zabrania się kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, czego dopuścił się oskarżony krytycznego dnia.

Całokształt okoliczności sprawy pozwala stwierdzić, iż oskarżony popełniając przedmiotowe przestępstwo działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim i miał pełną świadomość, iż kierując samochodem po uprzednim spożyciu alkoholu, dopuszcza się naruszenia obowiązujących przepisów prawa. Oskarżony jako osoba dorosła i w pełni poczytalna miał również świadomość, że kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości jest zabronione. Oczywistym jest, iż zachowanie przestępcze jakiego dopuścił się oskarżony godziło w istotne dobro chronione prawem jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Stopień szkodliwości społecznej przestępstwa popełnionego przez L. L. jest zatem znaczny. Należy mieć bowiem na uwadze, iż wynik badania jego stanu trzeźwości wskazuje wysoki stopień upojenia. Sąd jako okoliczność łagodzącą odpowiedzialność karną oskarżonego przyjął jego dotychczasową niekaralność. Pomimo powyższego Sąd nie znalazł jednak podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego umorzenia postępowania karnego, przede wszystkim ze względu na znaczną społeczną szkodliwość jego czynu. Trzeba bowiem podkreślić, iż zachowanie oskarżonego zagrażało nie tylko jemu samemu ale także innym uczestnikom ruchu zwłaszcza, że popełnił w tym czasie wykroczenie drogowe. Co więcej, oskarżony będący jak wynika z akt sprawy (opinia sądowo - psychiatryczna), osobą co najmniej szkodliwie używającą alkohol, powinien mieć chociażby elementarną wiedzę, że nawet mała ilość alkoholu wpływa destrukcyjnie na zdolność koncentracji i technikę jazdy samochodem. Oskarżony jako wykonujący zawód, który wymaga od niego poruszania się pojazdem mechanicznym oraz biorąc pod uwagę, iż jak sam podawał musi odwiedzać chorą matkę w znacznej odległości od swojego miejsca zamieszkania, winien przestrzegać przepisów prawa i dbać o to, aby sytuacja jaka zaszła w niniejszej sprawie nigdy mu się nie przytrafiła. Sąd miał na uwadze trudną sytuację emocjonalną w jakiej znalazł się oskarżony z powodu problemów osobistych, nie jest to jednak i nie może być okolicznością usprawiedliwiającą jego zachowanie. Mając zatem na uwadze stopień

zawinienia oskarżonego, społeczną szkodliwość jego czynu oraz powołane okoliczności łagodzące, Sąd uznał, iż sprawiedliwą, wyważoną i uwzględniającą elementy przedmiotowe jak też podmiotowe charakteryzujące czyn oskarżonego, a nadto cele ogólno oraz indywidualno -prewencyjne będzie kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych. Tak orzeczona kara w swojej istocie z pewnością spełni swoje cele, a jej surowość powstrzyma oskarżonego od popełniania podobnych czynów w przyszłości.

Na podstawie art. 42 § 2 kk wobec obligatoryjnego zobowiązania ustawowego, Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Sąd wziął pod uwagę w szczególności zasady prewencji szczególnej, tj. konieczność zapobieżenia popełniania przez oskarżonego podobnych czynów zabronionych w przyszłości. Rozmiar orzeczonego zakazu wynika przede wszystkim ze stosunkowo znacznego stopnia upojenia alkoholowego oskarżonego, co stanowiło realne zagrożenie dla życia i zdrowia pozostałych uczestników ruchu drogowego, jak również z samego charakteru czynu oskarżonego.

Dodatkowo Sąd, w oparciu o art. 43a§2 kk orzekł wobec oskarżonego L. L. świadczenie pieniężne w kwocie 5000,00 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd miał tu na uwadze charakter czynu oskarżonego i uznał, że wobec poprzestania na wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny, zasadnym będzie, aby oskarżony poniósł dodatkowy ciężar finansowy swojego wysoce nagannego zachowania. Jednocześnie kwota owego obciążenia winna zostać przekazana na rzecz instytucji powołanej między innymi do pomocy ofiarom wypadków spowodowanych przez nietrzeźwych kierowców. Ponadto na podstawie art. 63 §4 kk na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd zaliczył okres zatrzymania jego prawa jazdy w sprawie w dniach od (...) do (...)przyjmując, że jeden dzień zatrzymania dokumentu, równoważny jest jednemu dniowi zakazu. Reasumując, w ocenie Sądu tak orzeczona kara grzywny, połączona z zakazem prowadzenia pojazdów i świadczeniem pieniężnym jest w pełni adekwatna do stopnia winy oskarżonego i spełni swoje cele prewencji generalnej i indywidualnej.

Sąd, mając na uwadze stan majątkowy oskarżonego, na podstawie artykułu 627 kpk obciążył oskarżonego opłatą sądową w wysokości 200,00zł i zwolnił go z obowiązku zapłaty pozostałych kosztów sądowych, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.