Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 242/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Strzyżowie z 2017-11-29

Sygn. akt I C 242/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Strzyżowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący

SSR Anna Piskozub

Protokolant

Sławomir Ciołkosz

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2017 roku w Strzyżowie

sprawy z powództwa P. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.

przeciwko pozwanemu G. O.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża powoda.

Sędzia Sądu Rejonowego

Anna Piskozub

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt I C 242/17

P. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł pozew o zasądzenie od pozwanego G. O. na jego rzecz kwoty 3.423,01 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz
o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu twierdzeń pozwu powód podał, że pozwany G. O. w wyniku umowy bankowej, zawartej w dniu 10 maja 2007 r.
z (...) Bank S.A. otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, zobowiązując się jednocześnie do jej zwrotu na warunkach określonych w tejże umowie.

Dalej podał, że pozwany nie wywiązał się z zobowiązania i pomimo upływu wyznaczonego terminu nie dokonał zapłaty, dlatego w dniu 13 lutego 2015 r. (...) Bank S.A. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających
z umowy zawartej przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym.

Podał, że zadłużenie pozwanego wynosi obecnie 3.423,01 złotych, w jego skład wchodzi należność główna w wysokości 2.135,62 złotych oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 1.287,39 złotych naliczone zgodnie
z postanowieniami umowy zawartej z wierzycielem pierwotnym odpowiednio od niezapłaconej kwoty należności głównej oraz odsetki ustawowe za opóźnienie.

Sąd ustalił:

W dniu 10 maja 2007 r. pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A.
w W. umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty na podstawie której przyznano mu limit kredytowy w wysokości 2.200,00 złotych. Ponadto pozwanemu wydano kartę kredytową.

W punkcie 12 tej umowy bank zastrzegł sobie, że w przypadku niedopełnienia przez posiadacza karty warunków umowy, w szczególności nie uregulowania w pełni dwóch wymaganych minimalnych spłat limitu kredytowego, prawo pisemnego wypowiedzenia całości lub części umowy
w terminie 30 dni i postawienia całego zadłużenia w stan natychmiastowej wymagalności.

W związku z niewywiązywaniem się przez pozwanego ze spłatą limitu kredytowego, (...) Bank (...) S.A. w dniu 26 maja 2010 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. W tytule tym stwierdzono, że na dzień 26 maja 2010 r. wymagalne zadłużenie pozwanego z tytułu umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty stanowi łączną kwotę 2.708,07 złotych. Postanowieniem z dnia 5 lipca 2010r., sygn. akt I Co 479/10, Sąd Rejonowy
w Strzyżowie nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przez (...) Bank (...) S.A. we W.
nr (...) (...) z dnia 26 maja 2010 r.

dowód: kserokopia umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty z dnia 10 maja 2007 r., k. 28-29, potwierdzona kserokopia bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) (...)
z dnia 26 maja 2010r., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, k. 30-31, potwierdzona kserokopia postanowienia
SR w Strzyżowie z dnia 5 lipca 2010 r., sygn. akt I Co 479/10,
k. 32

W dniu 13 lutego 2015 r. (...) Bank S.A. z siedzibą we W., następca prawny (...) Banku (...) S.A. zawarł z powodem P. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. umowę sprzedaży wierzytelności, wymienionych w załącznikach do tej umowy nr (...).

Z wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji wynika,
że dotyczyła ona także wierzytelności, jakie posiadał (...) Bank S.A. w stosunku do pozwanego G. O..

Zgodnie z wyciągiem z Ksiąg Rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego i Ewidencji Analitycznej z dnia 9 maja 2017 r.,
Nr (...) zobowiązanie dłużnika G. O., wynikające z umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty numer (...) wynosiło na dzień 9 maja 2017 r. łącznie 3.423,01 złotych,
w tym należność główna w kwocie 2.135,62 złotych, odsetki w kwocie 1.287,39 złotych.

dowód: wyciąg z Ksiąg Rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego
i Ewidencji Analitycznej Nr (...) z dnia
9 maja 2017 r., k. 8, potwierdzona za zgodność kserokopia umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 13 lutego 2015 r. zawartej pomiędzy (...) Bank S.A.
z siedzibą we W., a powodem wraz z wyciągiem
z elektronicznego załącznika do umowy cesji, k. 9-13.

Biorąc pod uwagę powyższe – Sąd stwierdził, co następuje:

W sprawie, jak niniejsza ciężar udowodnienia faktów prawotwórczych obciąża stronę powodową. Powód w niniejszej sprawie powinien zatem udowodnić dwie kwestie, tj. jego legitymację czynną do występowania
z roszczeniem wobec pozwanego, a także istnienie, wysokość i wymagalność roszczenia, wynikającego ze stosunku prawnego łączącego wierzyciela pierwotnego z pozwanym G. O..

Powód załączył do pozwu kserokopię umowy, którą pozwany zawarł
z wierzycielem pierwotnym oraz potwierdzoną kserokopię bankowego tytułu egzekucyjnego, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, stwierdzającego wymagalne zadłużenie pozwanego z tytułu umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty, które na dzień 26 maja 2010r. wynosiło łącznie 2.708,07 złotych.

Powód załączył także do pozwu umowę sprzedaży wierzytelności z dnia
13 lutego 2015 r. wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do tej umowy oraz wyciąg z Ksiąg Rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego i Ewidencji Analitycznej (...) z dnia 9 maja 2017 r., z którego wynika nabycie przez powoda wierzytelności wymienionych w załącznikach do tej umowy.

Zdaniem Sądu, powyższe dowody w postaci umowy sprzedaży wierzytelności oraz elektronicznego załącznika do tej umowy nie stanowią dostatecznej podstawy do przyjęcia, że powód w drodze umowy cesji nabył wierzytelność dochodzoną pozwem. W przedstawionej przez powoda umowie sprzedaży wierzytelności stwierdzono, że dotyczyła ona sprzedaży wierzytelności wymienionych w załącznikach, które nie zostały przez powoda przedstawione. Natomiast z dokumentów załączonych do pozwu nie wynika, aby przedmiotem umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 13 lutego 2015r. była także wierzytelność z tytułu udzielonego przez bank pozwanemu limitu kredytowego.

Przelew wierzytelności regulują postanowienia art. 509 k.c. Przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej. Przedmiotem przelewu co do zasady może być wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Powinna ona być w dostateczny sposób oznaczona. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 1999r., sygn. akt III CKN 423/98 wskazał, że konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia.

W realiach tej sprawy brak zindywidualizowania wierzytelności przedmiotową umową cesji czyni niemożliwym uwzględnienie powództwa. Nie można bowiem mieć pewności, że w ramach nabywanych wierzytelności, które zostały opisane w załączaniach, których brak, powód nabył także i tę, o której mowa w pozwie.

Faktu tego nie da się również wywieźć z wydruku zawierającego tabelkę, w której zamieszczone są dane pozwanego i inne informacje. Wydruk ten, niepodpisany przez strony umowy cesji, nie jest też załącznikiem do tej umowy i nie potwierdza, że przedmiotem sprzedaży wierzytelności była także wierzytelność banku, przysługująca względem pozwanego.

Załączony do akt sprawy wyciąg z ksiąg prowadzonych przez powoda, będącego funduszem sekurytyzacyjnym stanowi dokument prywatny
w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie.. Obowiązujący obecnie przepis art. 194 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. z 2014r. poz. 157) wprost pozbawia wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego mocy prawnej dokumentów urzędowych w postępowaniu cywilnym.

Tym samym, dokumenty które powód załączył do pozwu potwierdzają fakt sporządzenia umowy sprzedaży wierzytelności, ale nie mogą stanowić dowodu, na jej skuteczność, a tym bardziej istnienia i wysokości nabytej wierzytelności.

Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Powód nie udowodnił faktu nabycia wierzytelności w drodze przelewu od poprzedniego wierzyciela tj. (...) Bank S.A.

Dlatego powództwo w tej sprawie należało oddalić, jako nieuzasadnione (art. 353 k.c.).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Bigos
Osoba, która wytworzyła informację:  Anna Piskozub
Data wytworzenia informacji: