Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

A. W. został oskarżony o to, ze w dniu 5 sierpnia 2018r., w U., województwa (...), w ruchu lądowym prowadził samochód marki V. o nrze rej. (...) 61KS znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu – to jest o czyn z art. 178a § 1 kk.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2018r., sygn. akt II K 1013/18 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim oskarżonego A. W. uznał za winnego tego, że w dniu 5 sierpnia 2018r., w miejscowości U., województwa (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy V. (...), o nrze rej, (...) 61KS w stanie po użyciu alkoholu, wynoszącym nie mniej niż 0,25 mgl/l alkoholu w wydychanym powietrzu – to jest wykroczenia wyczerpującego dyspozycję art. 87 § 1 kw i za to na podst. art. 87 § 1 kw wymierzył mu grzywnę w kwocie 1000 złotych; na mocy art. 87 § 3 kw orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii (...) na okres jednego roku; na mocy art. 29 § 4 kw na poczet orzeczonego zakazu zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 5 sierpnia 2018r.; zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim. Zaskarżył wyrok w całości i zarzucił :

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na ustaleniu, że oskarżony nie prowadził samochodu w stanie nietrzeźwości, w sytuacji kiedy zgromadzone dowody prowadzą do przeciwnego wniosku,

2.  obrazę przepisów postępowania w postaci art. 366 § 1 kpk w zw. z art. 70 § 5 kpw oraz art. 39 § 1 zd. pierwsze kpw polegającą na niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy na skutek nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodu z opinii biegłego na okoliczność sprawdzenia czy pomiary zawartości alkoholu w organizmie oskarżonego dokonane na urządzeniu Alco Sensor IV CM 7111, nr (...) objęte były niepewnością pomiarową wynikającą ze świadectwa wzorcowania i ustalenia jej konkretnej wartości oraz opinii biegłego z zakresu badań retrospektywnych na okoliczność ustalenia stanu trzeźwości oskarżonego w czasie kierowania (prowadzenia) pojazdu, a w szczególności czy mogło dojść do stanu nietrzeźwości prowadzącej do wartości 0, 26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu;

3.  obrazę przepisów postępowania w postaci art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw polegającą na uznaniu, że wynikająca ze świadectwa wzorcowania analizatora wydechu obejmująca 00,1 mg/l niepewność dokonanego pomiaru stanowi niedającą się usunąć wątpliwość co do tego, czy oskarżony w chwili czynu był w stanie nietrzeźwości, czy w stanie po użyciu alkoholu i rozstrzygnięcie tej wątpliwości poprzez obniżenie zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, podczas gdy wątpliwość ta dawała się usunąć poprzez przeprowadzenie wskazanych w apelacji dowodów.

Wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W swojej pisemnej odpowiedzi na apelację prokuratora obrońca oskarżonego, powołując się na opracowania naukowe w zakresie problematyki niepewności oznaczania alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu wnosił o jej nieuwzględnienie i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora okazała się być zasadna, ponieważ sąd pierwszej instancji rzeczywiście dopuścił się zarzuconej mu w wywiedzionym środku odwoławczym w punkcie pierwszym zarzutu dowolnej oceny dowodów. Wprawdzie konstruując ten zarzut skarżący prokurator wprost nie wskazał na obrazę przepisu art. 7 kpk (art. 438 pkt 2 kpk), tylko powołał się na błąd w ustaleniach faktycznych (art. 438 pkt 3 kpk), tym nie mniej ze sposobu formułowania tego zarzutu oraz z treści uzasadnienia apelacji wynika w sposób niewątpliwy, że kwestionuje on także dokonaną przez sąd a quo ocenę przeprowadzonych przez siebie dowodów, a przede wszystkim ocenę wskazania urządzenia kontrolna pomiarowego do ilościowego obliczania stężenia alkoholu etylowego w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. Stwierdzenie przez sąd ad quem w toku kontroli instancyjnej, że sąd pierwszej instancji dokonał dowolnej oceny dowodów oraz nabranie przekonania co do konieczności przeprowadzenia przewodu sądowego w całości uprawnia tenże sąd do wydania orzeczenia kasatoryjnego, to jest do uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w sądzie in meriti – (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2018r., II KS 4/18 – (Lex nr 2473786). W sprawie niniejszej będzie to polegało na powtórzeniu dowodów zawnioskowanych w akcie oskarżenia oraz na ewentualnym wywołaniu opinii odnoszącej się do zbadania (określenia) poprawności wskazań tego konkretnego urządzenia analizującego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które zostało użyte do zbadania oskarżonego w chwili jego zatrzymania w dniu 5 sierpnia 2018r. Oczywiście Sąd Okręgowy, mając na uwadze kierunek apelacji (na niekorzyść) mógłby owe dowody przeprowadzić w postępowaniu odwoławczym i pokusić się o rozstrzygnięcie merytoryczne, to jednakże ze względu na charakter tychże, dowodów, na które to składają się wyjaśnienia oskarżonego, zeznania jedynego świadka (A. B.) oraz dokumenty byłoby to równoznaczne z powtórzeniem całego przewodu sądowego, czemu jednak sprzeciwia się treść przepisu art. 437 § 2 zd. drugie kpk. Jakość zaoferowanych wraz z wniesionym przez oskarżyciela publicznego aktem oskarżenia dowodów pozwala na przekonanie, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy w aktualnym stanie dowodów dojdzie do wydania wyroku skazującego z art. 178 a § 1 kk (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2018r., I KZP 10/18 – OSNKW 2018/11/73). Należy bowiem mieć na uwadze to, że sąd pierwszej instancji pozytywnie zweryfikował stronę podmiotową zarzuconego oskarżonemu zachowania (a która to mogła budzić wątpliwości) przyjmując umyślność z zamiarem ewentualnym, nawet w sytuacji przypisania mu wykroczenia z art. 87 § 1 kw, mając przy tym na uwadze jego wyjaśnienia, z których wynikało, że decydując się na kierowanie samochodem nie był świadomy tego, że znajduje się pod wpływem alkoholu (k. 46). Przeprowadzone w tej mierze oceny sądu meriti należy uznawać za trafne w świetle poprawnego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Nie można bowiem zarzucić sądowi a quo błędu we wnioskowaniu co do tego, że oskarżony nie miał podstaw do wnioskowania, że w jego organizmie nie zalega już alkohol etylowy, tylko na tej podstawie, że do jego spożycia doszło w dniu poprzednim, w sytuacji, kiedy jego konsumpcję zakończył po godzinie 21:00. Należy zatem podzielić przekonanie tegoż sądu, że oskarżony jako osoba dorosła i doświadczona życiowo, zarówno przewidywał jak też i godził się na to, że znajduje się pod wpływem alkoholu (niezależnie już od stopnia jego stężenia). Powyżej przedstawiona kategoryczność ocen sądu ad quem odnośnie do skazania oskarżonego A. W. za przestępstwo opisane w art. 178a § 1 kk nie jest niczym innym, jak tylko konsekwencją wymowy dowodu z protokołu badania stanu trzeźwości oskarżonego, z którego to wynikało, że pomiędzy godziną 9:07 a godziną 9:23 w jego organizmie stwierdzono alkohol w ilości 0,26 mgl/l w wydychanym powietrzu, co w świetle treści art. 115 § 16 kk jest stanem nietrzeźwości oraz ustaleń samego sądu meriti, który przyjął za udowodnione zgodnie z prawdą to, że badanie stanu trzeźwości oskarżonego zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, na prawidłowo działającym (sprawnym) urządzeniu badawczo kontrolnym (str. 4 uzasadnienia). W tym stanie, wobec braku dowodów pozwalających na zakwestionowanie rzetelności oraz wiarygodności wykonywanych pomiarów oraz sprawności samego urządzenia kontrolno pomiarowego nie było powodu do podważania uzyskanego wyniku, który to wskazywał nie na stan po użyciu ale na stan nietrzeźwości oskarżonego. Należy mieć na uwadze to, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego definicja stanu nietrzeźwości z art. 115 § 1 16 kk ma charakter normatywny i nie może być dowolnie modyfikowana (zob. wyrok z dnia 3 listopada 2010r., IV KK 165/10 – Lex nr 622255). Powołane zaś w odpowiedzi na apelację opracowania naukowe, z których wynika, że niepewność pomiaru alkoholu za pomocą analizatorów powietrza może wynosić nawet 0,03 mgl/l w świetle tego wyroku mają jedynie charakter hipotetyczny i samodzielnie nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przyjmowania wystąpienia nie dających się usunąć wątpliwości (zob. glosa aprobująca do powołanego wyroku Sądu Najwyższego autorstwa Piotr Pawlonaki – Lex 2011r.).

Oczywiście, dla oceny wskazań elektronicznego urządzenia do badania zawartości alkoholu w organizmie lub innego urządzenia ważne są okoliczności mogące mieć wpływ na poprawność pomiaru, które to sąd powinien wyjaśnić, gdy pojawią się tego rodzaju informacje oraz ustalić, czy miały one wpływ na wykazany wynik przez urządzenie elektroniczne. Uwzględnienie tego rodzaju czynników może uzasadniać zweryfikowanie uzyskanego wyniku, lecz by dojść do takiej konkluzji niezbędne jest zasięgnięcie opinii biegłego, gdyż chodzi o ustalenie okoliczności wymagających wiadomości specjalnych. (por. również aprobująca glosa Ryszarda Stefańskiego do cyt. wyroku Sądu Najwyższego WPP 2011/3/57 – 62). Stąd też przy ponownym rozpoznaniu sprawy A. W. sąd pierwszej instancji w innym składzie przeprowadzi przewód sądowy w całości, powtórzy zawnioskowane w akcie oskarżenia dowody, zaś w razie ujawnienia się okoliczności podważających rzetelność wyniku oraz poprawność przeprowadzonego badania na zawartość alkoholu przeprowadzi dowód z opinii właściwego biegłego (instytutu naukowego), a następnie wyda orzeczenie końcowe, które w razie takiej konieczności należycie uzasadni.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji wyroku.

/-/ Na oryginale właściwy podpis.