Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Sochaczewie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Pszeniczna

Protokolant: sekr. sąd. Damian Piątek

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2016 r. w S.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko M. B.

o zapłatę kwoty 1 848,49 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 986/15

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Sochaczewie

z dnia 16 marca 2016 r.

Pozwem z dnia 22 lipca 2015 r. powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. B. kwoty 1 848,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów postępowania – kosztów sądowych 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu podano, że dochodzona wierzytelność wynika z zawarcia przez pozwanego z (...) S.A. umowy o świadczenie usług z dnia 30 lipca 2007 r., z której pozwany się nie wywiązał, w konsekwencji czego umowa ulegała rozwiązaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. Na zadłużenie pozwanego składa się należność z czterech dokumentów księgowych wystawionych w dniach 10 września 2009 r., 9 października 2009 r., 28 stycznia 2010 r. i 10 lutego 2010 r. opiewających łącznie na kwotę 1 097,22 zł oraz kwota 751,27 zł tytułem odsetek ustawowych naliczonych od dnia następnego po dacie płatności dokumentu księgowego do dnia sporządzenia pozwu. Dalej podano, że powód dochodzi tej należności, gdyż przejął do niej prawa na skutek przelewu wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2015 r.

Pozwany M. B. nie ustosunkował się do zgłoszonego żądania.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany M. B. zawarł w dniu 30 lipca 2007 r. z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telewizyjnych. Umowa została zawarta na czas określony 24 miesięcy. W ramach umowy pozwany korzystał z pakietów „(...)”, „(...)”, „(...)” i „(...)” i sprzętu w postaci anteny i n..

(dowód: umowa z dnia 30 lipca 2007 r. (k. 11)).

W dniu 10 września 2009 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła pozwanemu dokument sprzedaży nr (...) opiewający na kwotę 48,00 zł tytułem rozliczenia korzystania z pakietów telewizyjnych w okresie od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r., z terminem płatności do 17 września 2009 r. W dniu 9 października 2009 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła pozwanemu dokument sprzedaży nr (...) opiewający na kwotę 48,00 zł tytułem rozliczenia korzystania z pakietów telewizyjnych w okresie od 1 października 2009 r. do 31 października 2009 r., z terminem płatności do 16 października 2009 r. W dniu 13 stycznia 2010 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła pozwanemu notę obciążeniową nr (...) opiewającą na kwotę 1 000,00 zł tytułem kary za zagubienie dekodera, z terminem płatności do 28 stycznia 2010 r. W dniu 26 stycznia 2010 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 1,22 zł tytułem sprzedaży zestawu antenowego, z terminem płatności do 10 lutego 2010 r.

(dowód: dokumenty księgowe (k. 12-17)).

W dniu 1 czerwca 2015 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawiadomiła pozwanego, że w dniu 20 kwietnia 2015 r. na podstawie art. 509 k.c. dokonała przeniesienia przysługującej jej od pozwanego wierzytelności wraz z prawem do naliczania odsetek na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego, która na dzień 1 czerwca 2015 r. wynosi 1 839,11 zł.

(dowód: zawiadomienie z dnia 1 czerwca 2015 r. (k. 7)).

Pozwany był wzywany do dobrowolnej zapłaty należności, lecz bezskutecznie.

(dowód: wezwanie z dnia 1 czerwca 2015 r. (k. 9)).

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o dowody z dokumentów: umowę z dnia 30 lipca 2007 r. (k. 11), dokumenty księgowe (k. 12-17), zawiadomienie z dnia 1 czerwca 2015 r. (k. 7) i wezwanie z dnia 1 czerwca 2015 r. (k. 9), których prawdziwość nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie mogło być uwzględnione.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Zgodnie zaś z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 243 z późn. zm.) świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W umowie należy określić rodzaj, zakres oraz jakość świadczonych usług (art. 56 ust. 3 pkt 2, 9 i 10 ustawy). Zgodnie zaś z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić.

W niniejszej sprawie pozwany M. B. nie wdał się w spór, nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył odpowiedzi na pozew. W takiej sytuacji Sąd ma podstawy do wydania wyroku zaocznego. Przyjmuje się wówczas za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 1 i 2 k.p.c.). W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu orzekającego, twierdzenia powoda budzą jednak wątpliwości. Po pierwsze, w przedstawionej umowie z dnia 30 lipca 2007 r. o świadczenie usług, będącej jak podał powód źródłem zobowiązania pozwanego, wskazano czasokres jej trwania na 24 miesiące, a zatem rozwiązała się ona z dniem 30 lipca 2009 r. Powód nie przedstawił żadnych dowodów świadczących o przedłużeniu umowy na kolejny okres. W tej sytuacji brak było postaw do obciążania pozwanego należnością za korzystanie na podstawie tej umowy z pakietów telewizyjnych w okresie od 1 września 2009 r. do 31 października 2009 r., czyli łącznie kwotą 96,00 zł (2 x 48,00 zł). Po drugie, przedstawiona umowa nie zawiera żadnych regulacji dotyczących możliwości obciążenia abonenta karą umowną za zagubienie dekodera czy sposobu jej naliczenia. W tej sytuacji obciążenie pozwanego karą umowną za zagubienie dekodera i to w kwocie 1 000,00 zł w oparciu o tę umowę, jako dokonane bez podstawy prawnej, nie znajduje uzasadnienia. Po trzecie, umowa nie zawiera również żadnego oświadczenia woli pozwanego o zakupie, w tym po rozwiązaniu umowy, zestawu antenowego. Na tę okoliczność nie przedstawiono również żadnego późniejszego oświadczenia woli pozwanego. Stąd też obciążenie pozwanego z tego tytułu kwotą 1,22 zł również nie znajduje podstawy w umowie z dnia 30 lipca 2007 r.

Zgodnie z art. 6 k.c. to na powodzie ciążył ciężar wykazania nie tylko istnienia zobowiązania, ale także tego że uprawnionym do jej dochodzenia jest powód. Na podstawie załączonych do pozwu dokumentów trudno poczynić takie ustalenia.

Reasumując, Sąd nie uwzględnił zgłoszonego roszczenia wobec jego nieudowodnienia orzekając jak w wyroku na podstawie wyżej przedstawionych przepisów prawa i art. 6 k.c.