Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 lipca 2014 roku nr (...)

w sprawie A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu A. S. emeryturę od 1 kwietnia 2014 roku;

2.  ustala, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 1144/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 13 października 2014 r.

Decyzją z dnia 10.07.2014 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił A. S. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie spełnia wymogów, określonych w art. 184 powołanej ustawy, od wystąpienia których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury, ponieważ nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a jedynie 3 lata takiej pracy.

Od decyzji tej odwołał się A. S., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu podniósł, że legitymuje się co najmniej
15- letnim stażem pracy w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w (...) Spółdzielni Pracy w B. od 1 lipca 1969 r. do 25 listopada 1976 r., w Zakładzie Budownictwa (...) w B. od 1 grudnia 1976 r. do 15 czerwca 1992 r. oraz w Zakładzie Usług (...) w B. od 1 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 1998 r. w charakterze spawacza.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podał, że za sporne okresy odwołujący nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Poza tym, na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy można stwierdzić, że we wskazanych w odwołaniu okresach zatrudnienia wnioskodawca był ślusarzem, ślusarzem- spawaczem, a w charakterze spawacza pracował tylko w Zakładzie Usług (...) w B.. Praca zaś na stanowisku ślusarza i na stanowisku łączonym ślusarza- spawacza nie jest pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Procesem spawania nie są objęte czynności ślusarskie i co najwyżej stanowią one etap przygotowania do tego procesu lub czynności wykończeniowe.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że A. S., w dniu (...) r. ukończył 60 lat życia. Na dzień 01.01.1999 r. udowodnił 29 lat, 5 miesięcy i 26 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 3 lat z tytułu zatrudnienia w (...) Spółka z o.o. od 01.01. 1996 r. do 31.12.1998 r. w charakterze spawacza.

We wniosku z dnia 16.04.2014 r. ubezpieczony wniósł o przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury. Zaskarżoną decyzją z dnia 10.07.2014 r. ZUS Oddział w T. odmówił A. S. przyznania prawa do emerytury, ponieważ wnioskodawca nie udokumentował 15 - letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Odwołujący nie przystąpił do OFE.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Od 01.07.1969 r. do 25.11.1976 r. odwołujący A. S. pracował w (...) Spółdzielni Pracy w B. w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze ślusarza.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 04.04.2000 r.- cz. I akt ZUS

Od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r. odwołujący był zatrudniony w Zakładzie Budownictwa (...) w B. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze spawacza. Od 18.02.1988 r. do 31.12.1991 r. pracował na budowie eksportowej w T. (...). W pozostałym zaś okresie zatrudnienia na terenie byłej Czechosłowacji. Od 28.04.1992 r. do 15.06.1992 r. wnioskodawca korzystał z urlopu bezpłatnego.

Ubezpieczony pracował na różnych budowach, głównie na terenie elektrowni.
W ramach dobowego wymiaru czasu pracy, poza spawaniem, nie wykonywał żadnych innych czynności. W szczególności, nie realizował prac monterskich, te bowiem wykonywali monterzy pracujący ze spawaczami. Na co dzień odwołujący zajmował się spawaniem orurowania kotłów, podestów, drabin, przejść awaryjnych, wężownic, rur, konstrukcji podtrzymujących, a nawet elementów dźwigów. Elementy do spawania przygotowywała grupa monterów. Odwołujący spawał elektrycznie, później w osłonie CO 2 i w osłonie argonu. Pracował po 12 godzin dziennie, w soboty po 8, a w niedzielę po 6 godzin, przy remontach bloków energetycznych. Była to praca na wysokości, ponieważ bloki dochodziły do 50 metrów wysokości. Spawacze byli lepiej wynagradzani niż monterzy. Otrzymywali mleko i dodatki do obiadów.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 17.06.1992 r.- część I akt ZUS,

-

zaświadczenie pracy z dnia 31.12.1991 r.- część I akt ZUS,

-

zeznania świadka J. B.- 00:10:16-00:24:16,

-

zeznania świadka W. S.- 00:32:08-00:40:10,

Od 01.01.1992 r. do 31.12.1998 r. odwołujący pracował w Zakładzie Usług (...) w B. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza.

W okresach: od 01.02.1993 r. do 09.02.1993 r., od 19.02.1993 r. do 26.02.1993 r., od 03.03.1993 r. do 06.03.1993 r., od 04.05.1993 r. do 31.05.1993 r., od 01.06.1993 r. do 30.06.1993 r., od 01.07.1993 r. do 12.07.1993 r., od 16.09.1993 r. do 30.09.1993 r., od 01.10.1993 r. do 31.10.1993 r., od 01.11.1993 r. do 19.11.1993 r., od 03.01.1994 r. do 12.01.1994 r., od 02.01.1995 r. do 31.01.1995 r. i od 01.02.1995 r. do 16.02.1995 r. ubezpieczony przebywał na zwolnieniach lekarskich. Od 01.01.1996 r. do 31.12.1998 r. korzystał zaś z urlopu bezpłatnego. W tym czasie oddelegowany został do pracy w (...) Sp. z o.o. w W..

W okresie zatrudnienia w Zakładzie Usług (...) w B. odwołujący pracował na terenie Słowacji w zakładach energetycznych. Wyłącznie zajmował się tam spawaniem . Oprócz prac spawalniczych, w ramach dobowego wymiaru czasu pracy, nie realizował żadnych innych czynności.

dowód:

-

zaświadczenie z dnia 10.07.2003 r.- część I akt ZUS,

-

świadectwo pracy z dnia 31.12.2009 r.- k. 7 cz. II akt ZUS,

-

umowa o pracę za granicą z dnia 01.07.1993 r.- k. 15,

-

zeznania świadka Z. K.- 00:27:18-00:29:17,

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów i zeznania świadków.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości.

Zeznaniom świadków J. B., Z. K. i W. S., którzy złożyli depozycje odnośnie charakteru pracy i rodzaju czynności wykonywanych przez odwołującego w okresach zatrudnienia w Zakładzie Budownictwa (...) w B. (świadkowie J. B. i W. S.) i w Zakładzie Usług (...) w B. (Z. K.), Sąd są ocenił jako wiarygodne w całości. Zeznania te były wewnętrznie spójne, logiczne, a także przekonujące w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Z zeznań tych w sposób kategoryczny wynika, że w obu wymienionych wyżej okresach zatrudnienia odwołujący stale i pełnym wymiarze godzin pracował wyłącznie w charakterze spawacza.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie, czy odwołującemu A. S. przysługuje tzw. wcześniejsza emerytura z zastosowaniem obniżonego wieku emerytalnego, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.).

Powołana ustawa w dziale X rozdział 2 zawiera szczególną regulację przejściową, dotyczącą niektórych ubezpieczonych, zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed dniem 01.01.1999 r.

W art. 184 ustawy zostało przewidziane prawo do wcześniejszej emerytury dla zamkniętego katalogu ubezpieczonych, urodzonych po dniu 31.12.1948 r., którzy do końca 1998 r. spełnili ustawowo określone wymogi stażowe. Zróżnicowanie warunków przechodzenia na emeryturę ubezpieczonych, o których mowa w art. 184 ustawy w stosunku do innych ubezpieczonych dokonane zostało według kryterium urodzenia, ale także według kryterium posiadania na dzień 01.01.1999 r. wymaganego stażu zawodowego i ubezpieczeniowego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym, urodzonym po dniu 31.12.1948 r., przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 01.01.1999 r.) osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Wymagany w art. 184 ust. 1 pkt. 2 okres składkowy i nieskładkowy przewiduje art. 27 ustawy, w świetle którego okres ten wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Przepisy dotychczasowe w rozumieniu art. 184 powołanej ustawy, to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Z § 1 tego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników, wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Natomiast § 2 ust. 1 stanowi, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl zaś § 4, pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny, wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący osiągnął wiek 60 lat oraz posiadał na dzień 01.01.1999 r. wymagany 25- letni okres ubezpieczenia i nie przystąpił do OFE.

Kwestią sporną pozostawała natomiast kwalifikacja jego pracy od 01.07. 1969 r. do 25.11.1976 r. w (...) Spółdzielni Pracy w B., od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r. w Zakładzie Budownictwa (...) w B. i od 01.01.1992 r. do 31.12.1998 r. w Zakładzie Usług (...) w B.. Zaliczenia tych okresów zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach domagał się bowiem wnioskodawca w odwołaniu od zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS podniósł, że za sporne okresy odwołujący nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, jak również to, że praca ślusarza nie została wymieniona w wykazach, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Organ rentowy zauważył przy tym, że prace przy spawaniu obejmują wyłącznie prace wykonywane w przebiegu procesu spawania, a więc czynności związane ze spawaniem. Procesem spawania nie są natomiast objęte czynności ślusarskie i co najwyżej stanowią one etap przygotowania do tego procesu lub czynności wykończeniowe. W (...) Spółdzielni Pracy w B. odwołujący pracował tymczasem na stanowisku ślusarza, zaś w Zakładzie Budownictwa (...) w B. na stanowisku ślusarza- spawacza.

Brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie przekreśla możliwości ustalania, że ubezpieczony pracę w takim charakterze rzeczywiście wykonywał. W szczególności wnioskodawca może wykazywać innymi środkami dowodowymi, że jego praca świadczona była w warunkach szczególnych. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się bowiem te same reguły dowodzenia, jak w zwykłym procesie cywilnym. Zastosowanie mają zatem art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę stanowi tylko domniemanie, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. W sytuacji zatem, kiedy brak wymaganego świadectwa wystawionego przez pracodawcę, sąd może prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy praca wykonywana przez stronę, była realizowana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia i czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Jednocześnie podkreślić należy, że dla oceny, czy pracownik pracował
w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. (por. wyroki SN: z dnia 19.05.2011 r., III UK 174/10, LEX nr 901652; z dnia 08.06.2011 r., I UK 393/10, LEX nr 950426; z dnia 01.06.2010 r., II UK 21/10, LEX nr 619638; z dnia 14.09.2007 r., III UK 27/07, OSNP 2008/21-22/325; z dnia 19.09.2007 r., III UK 38/07, OSNP 2008/21-22/329; z dnia 06.12.2007 r., III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 22.01.2008 r., I UK 210/07, OSNP 2009/5-6/75 i z dnia 24.03.2009 r., I PK 194/08, LEX nr 528152).

Aby zatem daną pracę uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach musi być ona realizowana w pełnym wymiarze czasu pracy, a ponadto musi być ona wymieniona w wykazach, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Jeżeli chodzi o okres pracy wnioskodawcy w Zakładzie Budownictwa (...) w B. od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r., w świadectwie pracy z dnia 17.06.1992 r., potwierdzającym zatrudnienie w/w w tym zakładzie pracy w pełnym wymiarze godzin i w takim okresie, pracodawca wskazał, że ubezpieczony zajmował stanowisko ślusarza- spawacza. W zaświadczeniu pracy z dnia 31.12. 1991 r., z którego wynika, że od 18.02.1988 r. do 31.12.1991 r. odwołujący pracował na budowie eksportowej w T. (...), wyraźnie natomiast podano, że w tym czasie w/w zajmował stanowisko spawacza.

Z uwagi na tak skąpą dokumentację pracowniczą, dokonując istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na dowodzie z zeznań świadków. W orzecznictwie podkreśla się, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych o prawo do tzw. wcześniejszej emerytury, w sytuacji, kiedy brak jest dokumentów z okresu zatrudnienia, to czy ubezpieczony w spornym okresie wykonywał pracę w szczególnych warunkach sąd może ustalać w oparcia o zeznania świadków (por. uchwały SN: z dnia 10.03.1984 r. III UZP 6/84, LEX nr 14625, z dnia 21.09.1984 r. III UZP 48/84, LEX nr 14630 i z dnia 27.05.1985 r., III UZP 5/85, LEX nr 14635).

Odnośnie zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładzie Budownictwa (...) w B. Sąd dowód taki przeprowadził.

Z jasnych, spójnych i logicznych zeznań świadków J. B. i W. S. wynika, że w spornym okresie od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r. odwołujący pracował na budowach eksportowych, głównie na terenie byłej Czechosłowacji, tylko i wyłącznie w charakterze spawacza. Tam, na terenie elektrowni, stale i w pełnym wymiarze godzin zajmował się spawaniem orurowania kotłów, podestów, drabin, przejść awaryjnych, wężownic, rur, konstrukcji podtrzymujących, a nawet elementów dźwigów. Spawał elektrycznie, później w osłonie CO 2 i w osłonie argonu. Pracował po 12 godzin dziennie, w soboty po 8, a w niedzielę po 6 godzin, przy remontach bloków energetycznych o wysokości nawet do 50 metrów. Zarówno J. B., jak i W. S. podkreślili, że w ciągu dnia odwołujący nie realizował żadnych czynności monterskich, te bowiem wykonywane były przez monterów.

Uznać więc należało, że w okresie tym od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r.
(za wyjątkiem okresu urlopu bezpłatnego od 28.04.1992 r. do 15.06.1992 r.) wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach, zgodnie z Działem XIV, zatytułowanym: „Prace różne”, pkt 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo wodorowym) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Jeżeli chodzi o okres pracy odwołującego w Zakładzie Usług (...) w B. od 01.01.1992 r. do 31.12.1998 r.,
w świadectwie pracy z dnia 31.12.2009 r., potwierdzającym zatrudnienie w/w w tym zakładzie pracy w pełnym wymiarze godzin i w takim okresie, pracodawca wskazał, że ubezpieczony zajmował stanowisko spawacza. Takie też stanowisko pracy podano w zaświadczeniu z dnia 10.07.2003 r. Zauważyć jednocześnie należy, że od 01.01.1996 r. do 31.12.1998 r. ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego i w tym czasie oddelegowany został do pracy w (...) Sp. z o.o. w W., który to okres organ rentowy zaliczył mu do stażu pracy w szczególnych warunkach. Z punktu widzenia rozstrzygnięcia istotny był zatem okres od 01.01.1992 r. do 31.12.1995 r.

Słuchany w sprawie świadek Z. K. potwierdził, że w tym okresie zatrudnienia ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze godzin pracował na terenie Słowacji w zakładach energetycznych, zajmując się wyłącznie spawaniem elektrycznym rurociągów i konstrukcji. Zatem i ten okres zatrudnienia należało uznać za pracę w szczególnych warunkach, wymienioną w Dziale XIV, zatytułowanym: „Prace różne”, pkt 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo wodorowym) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

W spornym okresie od 01.01.1992 r. do 31.12.1995 r. odwołujący korzystał co prawda ze zwolnień lekarskich, ale okresy te należało uwzględnić mu w stażu pracy w szczególnych warunkach. W orzecznictwie utrwalony jest bowiem pogląd, że osiągnięcie do dnia 01.01.1999 r. okresu pracy w szczególnych warunkach, o którym mowa w art. 184 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego według zasad wynikających z art. 32 ust. 1a pkt 1 tej ustawy, obowiązujących od dnia 01.07.2004 r. (por. wyrok SN z dnia 23.04.2010 r., II UK 313/09, OSNP 2011/19-20/260). W identyczny sposób wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 16.05.2013 r., III AUa 1239/12 (LEX nr 1316202). Powołując się na wskazane wyżej orzeczenie Sądu Najwyższego oraz wyroki tego Sądu z dnia 07.02.2006 r., I UK 154/05 (niepubl.) i z dnia 13.07.2011 r., I UK 12/11 (niepubl.), wskazał w uzasadnieniu, że co prawda, przepis art. 32 ust. 1a ustawy obowiązuje od dnia 01.07.2004 r. i odnosi skutek również względem stanów prawnych i faktycznych istniejących przed dniem jego wejścia w życie, jednakże wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego według zasad wynikających z art. 32 ust. 1a pkt 1 tej ustawy, obowiązujących od dnia 01.07.2004 r.

Jeżeli chodzi o okres zatrudnienia odwołującego w (...) Spółdzielni Pracy w B. od 01.07.1969 r. do 25.11.1976 r., Sąd dysponował jedynie świadectwem pracy z dnia 04.04.2000 r., na podstawie którego można stwierdzić, że w tym czasie ubezpieczony pracował w Spółdzielni w pełnym wymiarze czasu pracy, ale na stanowisku ślusarza. W aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek innego dokumentu z tego okresu zatrudnienia. Odwołujący nie wskazał też świadków, którzy mogliby złożyć zeznania odnośnie tego okresu zatrudnienia celem ustalenia charakteru i rodzaju pracy wykonywanej od 01.07.1969 r. do 25.11.1976 r. przez ubezpieczonego.

Rację miał natomiast organ rentowy podnosząc, że praca ślusarza nie została wymieniona w wykazach, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. Odwołujący twierdził co prawda, że we wskazanym wyżej okresie zatrudnienia, pomimo nazwy stanowiska pracy, w rzeczywistości wykonywał pracę spawacza, jednak okoliczności tej nie wykazał. Samo zaś jego przekonanie o szczególnych warunkach wykonywanej pracy nie stanowi podstawy do nadania takiego charakteru pracy świadczonej od 01.07.1969 r. do 25.11.1976 r. w (...) Spółdzielni Pracy w B. (por. np. wyrok SA w Lublinie z dnia 21.05.2014 r., III AUa 305/14, Legalis nr 992694).

Sumując więc okresy zatrudnienia od 01.12.1976 r. do 15.06.1992 r. (za wyjątkiem okresu urlopu bezpłatnego od 28.04.1992 r. do 15.06.1992 r.) i od 01.01.1992 r. do 31.12.1995 r. oraz doliczając do nich wykazany przed organem rentowym staż wnioskodawcy w szczególnych warunkach w wymiarze 3 lat, stwierdzić należało, że w/w legitymuje się co najmniej 15- letnim okresem takiej pracy, co uprawnia go do tzw. wcześniejszej emerytury.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego, w tym art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 01.04.2014 r. (punkt 1 wyroku).

Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (pkt 2 wyroku). W tej mierze miał na uwadze przepis art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Dopiero bowiem postępowanie sądowe, a w szczególności przeprowadzone w tym postępowaniu dowody z zeznań świadków pozwoliły na ustalenie istotnych, a nie znanych wcześniej organowi rentowemu okoliczności i przesądziły ostatecznie o zasadności wniosku o emeryturę.