Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kielcach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Anna Jermak
Protokolant:	sekr. sądowy Agnieszka Knap

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa F. (...) z siedzibą w K.

przeciwko P. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda F. (...) z siedzibą w K. na rzecz pozwanego P. W. kwotę 4817,00 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Anna Jermak

Sygn. akt: I C 2261/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 18 marca 2016 roku F. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. W. kwoty 40.744,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 30.599,17 zł od dnia 11 lipca 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 10.145,22 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 4.800 zł. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu 11 lipca 2014 roku nabył od (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. wierzytelność wobec pozwanego w kwocie 40.744,39 zł, która powstała w związku z udzieleniem pozwanemu przez zbywcę wierzytelności kredytu w kwocie 35.000 zł na podstawie umowy kredytu z dnia 19 września 2011 roku nr (...). Ponadto powód podniósł, że pozwany nie spłacił w części w/w zobowiązania, co skutkowało powstaniem zaległości, której wartość w dniu zawarcia umowy przelewu wierzytelności, tj. w dniu 11 lipca 2014 roku wyniosła 40.744,39 zł. Powód wskazał też, że w dniu 14 sierpnia 2014 roku poinformował pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności i wezwał pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej niniejszym pozwem, jednakże wezwanie to pozostało bez skutku (k. 2-3).

W dniu 8 kwietnia 2016 Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kielcach wydał w sprawie o sygn. akt: I Nc 597/16 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo F. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. (k. 60).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany P. W. złożył sprzeciw, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia powoda i wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany podniósł, że okres przedawnienia roszczeń bankowych z tytułu udzielonych kredytów wynosi 2 lata, a sprzedaż wierzytelności innej osobie nie powoduje przerwania biegu przedawnienia. Niezależnie od powyższego pozwany podniósł, że we wrześniu 2012 roku zaprzestał spłacania kredytu zaciągniętego w (...).P. S.A. z siedzibą w W. z uwagi na to, że został aresztowany i osadzony w zakładzie karnym, gdzie przebywa do chwili obecnej (k. 75-76).

Powód w odpowiedzi na w/w sprzeciw, złożonej w dniu 1 września 2016 roku, podniósł, że zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia jest niezasadny, albowiem w dniu 26 marca 2013 roku zostało wydane postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności (...) wystawionemu przez jego poprzednika prawnego i z chwilą wydania przedmiotowego postanowienia termin przedawnienia rozpoczął na nowo bieg – zgodnie z art. 123 pkt 1 k.c. i art. 124 § 2 k.c. (k. 91-92).

W piśmie procesowym z dnia 25 października 2016 roku pozwany podniósł, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego nabywca wierzytelności nie będący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Dodatkowo pozwany podniósł, że ponieważ zgodnie z §13 oraz §14 w/w umowy kredytowej całość jego zadłużenia stała się wymagalna najpóźniej w dniu 1 grudnia 2012 roku, przedawnienie roszczenia powoda nastąpiło w dniu 30 listopada 2015 roku (k. 104-106).

W piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2016 roku powód podniósł, że wystąpienie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności oraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie jest immanentnie związane z osobą pierwotnego wierzyciela, dlatego też skutki wynikające z powyższych działań przechodzą zgodnie z art. 509 § 2 k.c. na cesjonariusza (k. 108-110).

Na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 roku pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych (k. 115).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 września 2011 roku pozwany P. W. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu nr (...), na podstawie której w/w bank udzielił pozwanemu kredyt z pakietem ubezpieczeniowym w kwocie 35.000 zł. Zgodnie z §5 w/w umowy, szacunkowa łączna kwota kredytu wraz z kosztami, odsetkami, opłatami i prowizją wyniosła 18.783,62 zł. Stosownie do załączonego do w/w umowy kredytowej harmonogramu spłat kredytu pozwany miał spłacać miesięczne raty kredytowe do dnia 20. każdego miesiąca, przy czym ostatnia rata w/w kredytu miała zostać spłacona przez pozwanego w dniu 20 września 2016 roku. W §13 w/w umowy strony tejże umowy postanowiły jednak, że bank (...) S.A. z/s w W. będzie uprawniony do wypowiedzenia warunków spłaty umowy, z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia m.in. w przypadku wystąpienia po stronie pozwanego zaległości w spłacie dwóch pełnych rat kredytu, zaś zgodnie z §14 ust. 1 w/w umowy w przypadku wypowiedzenia umowy kredytu całość zadłużenia z tytułu przedmiotowej umowy stanie się wymagalna w następnym dniu po upływie terminu wypowiedzenia warunków spłaty umowy.

Dowód: umowa kredytu nr (...) zawarta pomiędzy (...) Bank (...) S.A. a pozwanym P. W. (k. 50-52)

Pozwany P. W. spłacał raty w/w kredytu do września 2012 roku, tj. do czasu osadzenia go w zakładzie karnym.

Okoliczności bezsporne

W dniu 8 marca 2013 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawiła bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) przeciwko pozwanemu P. W. w związku z zadłużeniem z tytułu umowy kredytu nr (...) zawartej w dniu 19 września 2011 roku i w dniu 18 marca 2013 roku złożyła do Sądu Rejonowego w Kielcach wniosek o nadanie klauzuli wykonalności powyższemu tytułowi egzekucyjnemu.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) wystawiony przez (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. przeciwko P. W. (k. 4 akt sprawy VIII Co 465/13 Sądu Rejonowego w Kielcach), wniosek o nadanie klauzuli wykonalności (k. 3 akt sprawy VIII Co 465/13 Sądu Rejonowego w Kielcach)

Postanowieniem z dnia 26 marca 2013 roku, sygn. akt: VIII Co 465/13, Sąd Rejonowy w Kielcach nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu Nr (...) wydanemu w dniu 8 marca 2013 roku przez wierzyciela (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi P. W. z tytułu zobowiązania wynikającego z umowy kredytu nr (...) z dnia 19 września 2011 roku.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 26 marca 203 roku, sygn. akt: VIII Co 465/13 (k. 21 akt sprawy VIII Co 465/13 Sądu Rejonowego w Kielcach)

W dniu 4 lipca 2014 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. oraz F. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. zawarły umowę sprzedaży wierzytelności, na podstawie której (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., jako cedent, dokonał przelewu na rzecz F. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. - jako cesjonariusza - przysługujących mu wierzytelności – w tym wierzytelności wobec pozwanego P. W. z tytułu umowy kredytu nr (...).

Dowód: umowa sprzedaży wierzytelności (k. 10-22), Aneks nr (...) do umowy sprzedaży z dnia 4 lipca 2014 roku (k. 43-44), wyciąg załącznika nr 1 do Aneksu nr (...) do Umowy sprzedaży z dnia 4 lipca 2014 roku zawierającego wyciąg wierzytelności objętych przelewem (k. 47-48)

W dniu 14 sierpnia 2014 roku (...) S.A. z siedzibą we W., działając w imieniu F. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K., w związku z zawarciem pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z/s w W. a w/w funduszem inwestycyjnym umowy przelewu wierzytelności, skierował do pozwanego P. W. wezwanie do zapłaty kwoty 40.744,39 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 56)

Pozwany nie uregulował jednak wobec strony powodowej powyższej należności.

Okoliczności bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu z uwagi na podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że strona powodowa dochodzi należności wynikającej z umowy kredytu nr (...) zawartej w dniu 19 września 2011 roku pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. a pozwanym P. W., którą to wierzytelność powód miał nabyć od w/w banku na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 4 lipca 2014 roku. Ponadto w sprawie nie budziło wątpliwości, że pozwany zaprzestał spłacania rat w/w kredytu we wrześniu 2012 roku z uwagi na osadzenie go w zakładzie karnym.

Okolicznością budzącą wątpliwości w sprawie była natomiast kwestia przedawnienia roszczenia powoda. Pozwany podnosił bowiem, że z uwagi na zaprzestanie przez niego spłaty rat kredytu we wrześniu 2012 roku, całość niespłaconej należności z tytułu udzielonego mu kredytu stała się wymagalna w dniu 1 grudnia 2012 roku, przy czym złożenie przez (...) S.A. z siedzibą w W. wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wystawionemu w dniu 8 marca 2013 roku nie przerwało biegu terminu przedawnienia. Powód twierdził natomiast, że okoliczność, iż w przedmiotowej sprawie cedentem był bank nie pozbawia go możliwości powoływania się na przerwę biegu przedawnienia dochodzonego roszczenia, związaną z wystąpieniem przez (...) S.A. z siedzibą w W. o nadanie klauzuli wykonalności w/w bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

W ocenie Sądu stanowisko powoda nie jest zasadne. Wprawdzie stosownie do art. 509 § 2 k.c. w razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, co oznacza, że cesjonariusz wstępuje w sytuację prawną cedenta, jednakże zasada ta nie odnosi się do zbycia wierzytelności przez bank na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem.

Należy mieć bowiem na uwadze, że uprawnienie do wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego stanowiło jedynie przywilej banku i to jedynie na rzecz banku dopuszczalne było nadanie klauzuli wykonalności w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny. Skoro zatem bankowy tytuł egzekucyjny nie mógł być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane - za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku – to tym samym uznać należy, że również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą cesjonariusza nie będącego bankiem (zob. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 roku, III CZP 29/16, lex nr 2067028). Złożenie zatem przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wystawionemu przeciwko pozwanemu i nadanie temu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 26 marca 2013 roku, sygn. akt: VIII Co 465/13 nie mogło skutkować przerwą przedawnienia roszczenia w stosunku do powoda jako nabywcy wierzytelności od w/w banku. Należy też podkreślić, że również ewentualne złożenie przez cedenta, tj. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko P. W. nie przerwałoby biegu terminu przedawnienia w stosunku do powoda, albowiem wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje jedynie skutek przerwy wobec wierzyciela wymienionego w tytule egzekucyjnym, na którego wniosek prowadzona jest egzekucja. Skutki zatem prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2014r., II CSK 196/14, OSNC 2015/12/145, Biul.SN 2015/2/11, lex nr 1622306).

Ponieważ więc w niniejszej sprawie powód nie jest bankiem i nie przysługuje mu możliwość prowadzenia egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, stwierdzić należy, że powodowi nie przysługuje uprawnienie do powoływania się na przerwę biegu terminu przedawnienia dochodzonego roszczenia w związku z w wystąpieniem przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu Nr (...) z dnia 8 marca 2013 roku.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie ma zastosowanie ogólny i nieprzerwany 3-letni termin przedawnienia, jako że dochodzone roszczenie związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003r., II CK 113/02, OSP 2004/11/141, Pr.Spółek 2004/6/59, lex nr 106951). Skoro zatem – stosownie do postanowień §13 i §14 umowy kredytu nr (...) zawartej pomiędzy (...) Bank (...) S.A. a pozwanym P. W. - dochodzone niniejszym pozwem roszczenie miało stać się wymagalne następnego dnia po upływie 30-dniowego terminu wypowiedzenia dokonanego po wystąpieniu po stronie pozwanego zaległości w spłacie dwóch pełnych rat kredytu, zaś pozwany zaprzestał spłacania rat w/w kredytu we wrześniu 2012 roku, to uznać należy, że termin wypowiedzenia upłynął w dniu 30 listopada 2012 roku. Powyższe oznacza, że dochodzone przez powoda roszczenie stało się wymagalne w dniu 1 grudnia 2012 roku. Z uwagi zaś na to, że termin przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia wynosi 3 lata, uznać należy, że roszczenie to uległo przedawnieniu z dniem 30 listopada 2015 roku. Złożony zatem przez powoda w dniu 22 marca 2016 roku pozew został wniesiony po upływie terminu przedawnienia w/w roszczenia.

W związku z powyższym, z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia powoda, Sąd - zgodnie z art. 117 § 2 k.c. - zobligowany był do uwzględnienia przedmiotowego zarzutu i oddalenia powództwa, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyły się: kwota 4.800,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego – ustalona na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu obowiązującym do dnia 26 października 2016 roku oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.