Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Jerzy Bess
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Marta Sekuła

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2021 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A (poprzednio (...) S.A. w K.)

przeciwko Zakładowi (...) spółce z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt IX GC 655/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 8.100 zł (osiem tysięcy sto złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Jerzy Bess

Sygn. akt I AGa 36/20

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z daty 14.11.2019 r., sygn. akt IX GC 655/18, Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził od Zakładu (...) sp. z o.o. z/s w W. na rzecz (...)S.A. z/s w K. kwotę 247.926,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od 27.02.2018 r. do dnia zapłaty (pkt. I.) i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 23.214 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II.).

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne.

W dniu 1.06.2010 r. strony –(...) S.A. w K. i Zakład (...) sp. z o.o. w W. zawarły umowę nr (...) o odprowadzanie ścieków. Umowa określała warunki odprowadzania ścieków komunalnych z sieci kanalizacyjnej pozwanego do miejskiej sieci kanalizacyjnej powoda oraz zasady rozliczania należności z tego tytułu (§ 1 umowy). W §2 ust. 1 umowy strony ustaliły, iż do czasu zamontowania urządzenia pomiarowego ścieków, miesięczna ilość ścieków odprowadzanych od pozwanego do sieci kanalizacyjnej powoda określana będzie ryczałtowo. Natomiast w §8 umowy zawarły zapis, iż do czasu zainstalowania urządzenia pomiarowego rozliczenie należności przysługujących powodowi od pozwanego za odbiór ścieków następować będzie ryczałtem, który wynosił 3.740 m3/dobę, wyliczany jako wartość średnia. Aneksem nr (...) z dnia 29.02.2012 r. strony zmieniły stawkę ryczałtu określając ją na 3.850 m3/dobę. Pismami z 10.10.2017 r. oraz 15.11.2017 r. powód, zgodnie z założeniami wynikającymi z umowy, poinformował pozwanego o zamiarze montażu urządzenia pomiarowego odprowadzanych ścieków i poinformował też, że rozliczenia będą realizowane na podstawie rzeczywistej ilości odprowadzanych ścieków w miejsce dotychczas obowiązującego ryczałtu (urządzenie pomiarowe (...) zamontowano 20.12.2017 r., jednak pozwany podważał poprawność i dokładność pomiarów).

Sąd Okręgowy ustalił również, że 3.01.2018 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...), następnie skorygowaną fakturą korygującą nr (...), a 2.02.2018 r. kolejną fakturę nr (...) obejmującą okres od 20.12.2017 r. do 31.12.2017 r. wyliczoną według wskazań urządzenia pomiarowego. W dniu 5 lutego 2018 roku wystawił natomiast fakturę (...), a nadto przesłał pozwanemu projekt nowej umowy na hurtowe odprowadzanie ścieków, zgodnie z którą naliczenie należności za odprowadzanie ścieków miało nastąpić w oparciu o odczyty urządzenia pomiarowego z zachowaniem obowiązujących cen za 1 m3 (pozwany nie wyraził zgody na zawarcie nowej umowy). Sąd Okręgowy dodał także, że powód pismem z dnia 28.02.2018 r. wezwał pozwanego do zapłaty wynikających z powyższych faktur kwot, a wobec nie zawarcia nowej umowy, wypowiedział umowę z 1.06.2010 r. z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia.

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o przedstawione przez strony dokumenty, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a podstawę rozstrzygnięcia stanowiły także osobowe środki dowodowe w postaci zeznania świadków: T. C. (1), M. Ł., T. C. (2) oraz w postaci przesłuchania stron W. S. (za powoda) oraz B. S. (za pozwanego). Zeznania wszystkich Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne w całości, gdyż były one zgodne z ustalonym stanem faktycznym, logiczne, spójne i rzetelne. Nadto nie ujawniły się okoliczności pozwalające na zakwestionowanie ich wiarygodności, stąd nadano im walor wiarygodności i prawdziwości.

W rozważaniach prawnych Sąd pierwszej instancji wskazał, że roszczenie dochodzone przez powoda zasługuje na uwzględnienie w całości.

Sąd Okręgowy wskazał, że strony łączyła umowa o odprowadzanie ścieków uregulowana w art. 6 ustawy z 7.06.2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Poprzednio zbiorowe odprowadzanie ścieków uregulowane było przepisami administracyjnymi, obecnie zaś kwestię tą regulują przepisy cywilne. Umowa zawarta została między przedsiębiorstwem wodociągowo – kanalizacyjnym – w tej sprawie (...)S.A. w K., a odbiorcą – Zakładem (...) sp. z o.o. w W.. Umowa ta winna być zawarta w formie pisemnej, art. 6 ust. 3 u.z.z.w. zawiera katalog otwarty minimalnych elementów umowy, a poza minimalnymi postanowieniami umownymi określonymi w powyższym przepisie strony mogą dowolnie kształtować pozostałe elementy tej umowy na zasadzie art. 353 ¹ k.c.

Zdaniem Sądu Okręgowego kwalifikacja tej umowy nie jest jednoznaczna w orzecznictwie i przyjmuje się, iż umowę tą można zakwalifikować jako umowę o świadczenie usług. Przedmiotem umowy było odprowadzanie ścieków z sieci kanalizacyjnej odbiorcy – Zakładu (...) sp. z o.o. w W. do miejskiej sieci kanalizacyjnej (...)S.A. Umowa stron była ważna, przez powoda została wykonana w całości, natomiast pozwany nie wykonał ciążącego na nim obowiązku względem powoda (nie zapłacił należności za odprowadzone ścieki), co potwierdził materiał dowodowy zgromadzony w toku sprawy, w tym umowa z 1.06.2010 r., protokół montażu urządzenia pomiarowego i wystawione faktury VAT. Powód domagał się zapłaty kwoty 247.926,32 zł za odprowadzone ścieki przy czym naliczenie dokonane zostało w sposób następujący od 30.11.2017 r. do 20.12.2017 r. – opłata została naliczona zgodnie z ustalonym przez strony ryczałtem, a od 20.12.2017 r. opłata została naliczona zgodnie ze wskazaniem zamontowanego urządzenia pomiarowego, o czym mówił §2 ust. 1 umowy oraz § 8 umowy, stąd uzasadnione było żądanie zapłaty tej kwoty i uwzględniono w całości powództwo uznając, że zostało one udowodnione załączonymi dokumentami prywatnymi.

Sąd Okręgowy przypomniał też, że zgodnie z treścią art. 353 ¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Powyższe przewiduje zatem możliwość ukształtowania stosunku prawnego zgodnie z wolą stron, stąd nie jest możliwe uwzględnienie stanowiska pozwanego o innej, niż językowa wykładni §2 ust. 1 i §8 umowy. Oba zapisy są jasne, nie stoją w sprzeczności z innymi zapisami, a pozwany jako profesjonalny przedsiębiorca, doskonale zdawał sobie sprawę, że po montażu urządzenia pomiarowego należności za odprowadzane ścieki będą naliczane zgodnie z jego wskazaniami. W powyższej sytuacji Sąd Okręgowy uznał zatem argumentację pozwanego za chybioną, gdyż przytoczony zarzut braku zawarcia nowej umowy nie znalazł potwierdzenia w umowie z daty 1.06.2010 r., a do wprowadzania opłat na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego nie było wymagane zawarcie nowej umowy (zainstalowanie urządzenia pomiarowego nastąpiło 20.12.2017 r.). W ocenie Sądu Okręgowego również zarzut wadliwości pomiarów urządzenia okazał się nietrafiony. Zeznania świadków mówiły bowiem o tym, że urządzenia te są dokładne, a jakiekolwiek wady zdarzają się rzadko. Mając przy tym na uwadze okoliczność, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne zauważyć należy, że pozwany nie wykazał, że urządzenie pomiarowe działa wadliwie. Odnosząc się z kolei do zarzutu wysokości naliczanych należności, pozwany wskazał na zapisy §9 umowy, według którego podstawę obliczeń stanowi iloczyn ceny za 1 m3 i ilości odprowadzonych ścieków określonych ryczałtowo i miesięczna opłata abonamentowa. Wartości te jednak nie uległy zmianie za wyjątkiem wartości ryczałtowej odprowadzonych ścieków, w miejsce której zgodnie z umową stron zastosowanie miały wskazania urządzenia pomiarowego.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o art. 98 §1 i 3 k.p.c., uwzględniając zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Jako że pozwanego należało uznać za przegrywającego, zobowiązany jest do zwrotu powodowi poniesionych kosztów procesu, na które składa się opłata od pozwu w kwocie 12.397 zł i wynagrodzenie pełnomocnika (zgodnie z §2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych wyniosło ono 10.817 zł wraz z opłatą skarbową za pełnomocnictwo).

Od niniejszego wyroku apelację wniósł pozwany, który zaskarżył go w całości i zarzucił mu:

I.  naruszenie przepisów postępowania, a to:

1)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:

a)  błędne, sprzeczne z zasadami logiki uznanie, że umowa nr (...) stanowi podstawę ustalenia wysokość zobowiązania umownego w zakresie ustalenia wysokości wynagrodzenia, podczas gdy wiążąca umowa nie regulowała zasad ustalania wysokości wynagrodzenia za świadczone przez powoda usługi w okresie następującym po montażu urządzenia pomiarowego, bowiem postanowienia §9 ust. 2 umowy, regulujące zasady ustalenia wynagrodzenia stanowią podstawę tylko do ustalenia wysokości wynagrodzenia na zasadzie ryczałtowej (to jest w oparciu o ryczałtową wartość ilości odbieranych ścieków),

b)  błędne uznanie, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, że intencją stron w chwili zawarcia umowy nr (...), z 1.06.2010 r. było ustalenie wysokości wynagrodzenia za świadczone usługi na podstawie faktycznej ilości odebranych przez powoda ścieków, podczas gdy pozwany konsekwentnie na przestrzeni lat wyrażał zgodę na ustalenie ryczałtowego wynagrodzenia za świadczone usługi,

2)  art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez uwzględnienie powództwa w całości, mimo że powód nie wykazał, jaka ilość ścieków została odprowadzona w okresie, którego dotyczy żądanie pozwu, która to wielkość rzutuje na wysokość dochodzonego roszczenia,

II.  naruszenie prawa materialnego, a to:

1)  art. 65 k.c. przez błędnie uznanie, że strony zawarły umowę, na podstawie której wysokość wynagrodzenia na rzecz powoda mogła być ustalana na podstawie faktycznej wartości zużycia, podczas gdy w sprawie nie wykazano zgodnej woli stron do zawarcia umowy takiej treści,

2)  art. 750 k.c. przez uwzględnienie w całości powództwa, którego podstawą było roszczenie wynikające z umowy, w sytuacji gdy wiążąca strony umowa nie regulowała zasad wynagrodzenia po zamontowaniu urządzenia pomiarowego, a nadto w sprawie nie wykazano, ze strony uzgodniły zasady ustalania wynagrodzenia po zamontowaniu urządzenia pomiarowego.

Konkludując wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w zakresie postępowania przed Sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego według norm przepisanych oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w zakresie postępowania przed Sądem drugiej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego według norm przepisanych, uwzględniając zmianę pełnomocnika pozwanego.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu w drugiej instancji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja jest bezzasadna.

Zarzuty dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych przyjętego za podstawę orzeczenia nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Okręgowy uwzględnił wszystkie przeprowadzone w sprawie dowody, wyciągnął wnioski logiczne, poprawne, w sposób obiektywny, jak również wszechstronny rozważył wszystkie okoliczności ujawnione w toku postępowania oraz zawarte w aktach sprawy i w oparciu o nie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, nie naruszając żadnych wskazanych przepisów prawa procesowego. O poprawności tych wniosków świadczą pisemne motywy uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w których przedstawione zostały wszystkie okoliczności stanowiące podstawę wydanego orzeczenia, jak również omówione dowody ze wskazaniem, którym Sąd pierwszej instancji dał wiarę. Sąd Okręgowy w sporządzonym uzasadnieniu dokładnie opisał proces decyzyjny i przyczyny, jakimi kierował się wydając zaskarżony wyrok.

Pozwanemu nie udało się nawet w najmniejszym stopniu podważyć ustaleń Sądu pierwszej instancji co skutkuje tym, iż Sąd Apelacyjny musiał podzielić ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy i przyjąć je za własne. Sąd Apelacyjny podzielił również ocenę prawną tych ustaleń dokonanych przez Sąd pierwszej instancji, która skutkowała uwzględnieniem powództwa w całości. Dokonane ustalenia faktyczne w istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy zakresie nie pozostają w sprzeczności w zebranym w sprawie materiałem dowodowym, stąd prawidłowo uznano, że strony dokonały uzgodnienia zasad ustalania wysokości wynagrodzenia z umowy w okresie, który miał następować po zamontowaniu urządzenia służącego do pomiaru ilości odprowadzanych ścieków, o czym świadczy zarówno sama treść umowy z dnia 1.06.2010 r., jak i treść pozostałych dowodów z dokumentów i zeznań świadków oraz przesłuchania stron.

Wbrew zarzutom pozwanego w umowie z 1.06.2010 r, nr(...) wyraźnie uregulowano sposób ustalania wysokości wynagrodzenia za okres po zamontowaniu urządzenia pomiarowego. Obie strony prawidłowo odwołują się do wykładni językowej treści umowy, przy czym regulacje tej umowy, wbrew stanowisku pozwanego są dość przejrzyste i klarowne. Zgodnie z treścią §2 ust. 1 i 2 umowy do czasu zamontowania urządzenia pomiarowego ścieków, miesięczna ilość ścieków odprowadzona z terenu Gminy W. do sieci kanalizacyjnej (...)S.A. ustalana będzie ryczałtem, na dzień podpisania umowy ryczałt wynosi 3.740 zł za m3/dobę wyliczony jako wartość średnia w oparciu o pomiary przeprowadzone przez Instytut (...) w K., a zmiana ustalonego wyżej ryczałtu może nastąpić na podstawie wyników pomiarów kontrolnych przeprowadzonych w terminach oraz przy udziale stron umowy (§2 ust 3 umowy). W umowie wyraźnie przewidziano więc zasadę, że po zamontowaniu urządzenia pomiarowego, to urządzenie będzie właśnie podstawą dokonywanych rozliczeń. Co więcej, zgodnie z treścią §11 ust. 2 umowa została zawarta na czas nieokreślony, co oznacza, że nie ma również racji pozwany odnośnie tymczasowości rozwiązań umowy nr (...) i twierdząc że dla przyjęcia nowych zasad rozliczeń należy zawrzeć nową umowę. Skoro umowa z 01.06.2010 r. zawarta została na czas nieoznaczony, to należało przyjąć że na etapie wstępnym umowy strony będą rozliczać się tylko ryczałtem, a od momentu zainstalowania właściwych urządzeń pomiarowych strony umowy przejdą na sposób rozliczenia ustalony za pomocą zainstalowanego urządzenia pomiarowego.

Nadto, w myśl §9 ust 2 umowy rozliczenie między (...) S.A. a odbiorcą za odprowadzane ścieki następuje w okresie miesięcznym, a podstawą do ustalenia należności (...) S.A. za odprowadzane ścieki są: iloczyn ceny za jeden m3 ścieków i ilości odprowadzonych ścieków ustalonej na podstawie ustalonego ryczałtu i miesięczna opłata abonamentowa. Po instalacji właściwego urządzenia pomiarowego stosowne rozliczenie miało więc następować nadal miesięcznie na podstawie wystawionych faktur, jednostkowej ceny netto za jeden m3 oraz opłaty abonamentowej, do których doliczany był należy podatek VAT. Nie uległy zatem zmianie zasady naliczania należności (nie kwestionowano ceny jednostkowej za m3), a jedyna różnica polegała tylko na tym, że ryczałtowa ilość odprowadzanych dotychczas ścieków została zastąpiona ilością ustaloną na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego, przy czym podstawę zmiany stanowiły powołane postanowienia §2 ust. 1 i 3 umowy. Tym samym chybiony był zarzut, że niniejsza umowa nie zawiera danych, które pozwalają na ustalenie wysokości wynagrodzenia powoda na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego, podobnie jak błędny był także zarzut, iż warunkiem koniecznym do zastosowania w rozliczeniach pomiędzy stronami urządzenia pomiarowego, było zawarcie dodatkowego (kolejnego) porozumienia (nowej umowy, bądź aneksu) o zasadach dokonywania rozliczeń między stronami na podstawie tego urządzenia. Zawarta umowa niewątpliwie przewidywała zmianę sposobu ustalania spornych należności od daty instalacji urządzenia pomiarowego i nie uzależniała przedmiotowej zmiany od zawarcia nowej umowy.

Zasadą w zawieranych umowach jest to, że każda ze stron mieć jasność co do swoich praw i obowiązków, a przyjęcie ryczałtu jest zazwyczaj podyktowane trudnościami w ustalaniu dokładnej wartości świadczenia lub ustalenie wartości świadczenia może być bardziej kosztowne od uzyskanych ewentualnie korzyści, bądź też zwyczajnie mogą pojawić się zwyczajne trudności z jego określeniem. Lektura akt przedmiotowej sprawy wskazuje tymczasem wyraźnie, że między stronami od dłuższego czasu toczyły się rozmowy odnośnie sposobu określenia płatności według urządzenia pomiarowego i jedynie z powodu braku ustaleń w tym przedmiocie, strony postanowiły dalej rozliczać się w sposób ryczałtowy (właśnie na powyższe wyraźnie wskazuje część materiału dowodowego, na który powołuje się pozwany). W niniejszej sytuacji, kwestionując wykładnię językową, należało zatem wykazać jednoznacznie, że przytaczane zapisy umowy miały zupełnie inne znaczenie od nadanego im przez Sąd pierwszej instancji, czemu pozwany w istocie nie sprostał. Okoliczność, że pozwany nie akceptuje ustalenia ilości odprowadzonych ścieków na podstawie urządzenia pomiarowego jest zupełnie oczywista, a co wynika m.in. z faktu, że gmina stale się rozwija i ilość odprowadzonych ścieków co roku proporcjonalnie się zwiększa. W ocenie Sądu Apelacyjnego pozwany dąży zatem w kierunku zminimalizowania kwestii odpłatności, a mianowicie właśnie do rozliczenia poprzez ryczałt, gdyż nie ulega wątpliwości, że taki sposób rozliczenia i takie rozwiązanie jest dla pozwanego jak najbardziej korzystne.

Stanowisko pozwanego nie może jednak podważyć wynikającej umowy zasady ryczałtowego rozliczania do czasu instalacji urządzenia pomiarowego, a dla prawidłowego ustalenia faktycznej ilości odbieranych ścieków, powód podjął czynności w kierunku uzgodnienia sposobu dokonywania rozliczeń z pozwanym. Przypomnieć jedynie w tym miejscu należy, że powód instalując urządzenie pomiarowe w 2018 r., kierował pisma w tym przedmiocie do pozwanego, ze strony pozwanego przy montażu uczestniczyło dwóch pracowników, jak również ze strony pozwanego były także kierowane pisma z prośbą o dokładne udzielnie informacji na temat instalowanego urządzenia pomiarowego (odnośnie kalibracji i zasad jego działania). W toku prowadzonego procesu, od strony procesowej nie pojawiły się przy tym żadne nowe informacje, które skutecznie kwestionowałyby prawidłowość pomiaru, a skoro tak, to trudno uznać, że powód nie wykazał istnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia, zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Powód wykazał jaka ilość ścieków w okresie objętym sporem została faktycznie odebrana, a skoro prawidłowość działania urządzenia nie była przez pozwanego kwestionowana na etapie przedprocesowym, to kwestionowanie tej okoliczności na obecnym etapie jest niewystarczające oraz wymaga prezentacji dowodu na twierdzenia związane z nieprawidłowościami przy dokonanym przez powoda pomiarze. W przeciwnym razie to właśnie pozwany musi się zmierzyć z konsekwencjami zaniechania związanymi z brakiem przedstawienia stosownego materiału dowodowego (art. 6 k.c.).

Reasumując, apelacja jest oczywiście bezzasadna. Pozwany konsekwentnie dąży do przyjęcia własnego stanowiska, co w tej sytuacji wyraźnie podyktowane jest jedynie jego dążeniem do zmniejszenia realnych kosztów odprowadzanych ścieków. Sąd pierwszej instancji nie wyprowadził więc błędnych wniosków z przeprowadzonych dowodów i brak było podstaw do przyjęcia naruszenia art. 65 k.c. W oparciu o przeprowadzone dowody dokonano prawidłowej wykładni umowy z 1.06.2010 r. i prawidłowo uznano, że strony zawierając umowę objęły nią ustalenie wysokości wynagrodzenia na podstawie wskazania urządzenia pomiarowego. Wbrew podniesionym zarzutom Sąd Okręgowy prawidłowo zatem ustalił, jaki był zamiar stron, a także zakres zawartego ówcześnie porozumienia, które to porozumienie decyduje o dokonanej wykładni umowy. W przedmiotowej sprawie strony bowiem wyraźnie uzgodniły, że wynagrodzenie za świadczone usługi będzie określane na podstawie ryczałtu jedynie do czasu zainstalowania pomiaru, a brak zgody pozwanego podyktowany był tylko wyższymi kosztami związanymi z prowadzonym pomiarem. Pisemna umowa nr (...) reguluje zasady ustalania wysokości wynagrodzenia na podstawie wskazań pomiaru, stąd biorąc pod uwagę całokształt zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego brak było również podstaw do przyjęcia naruszenia treści art. 750 k.c. Ubocznie można oczywiście dodać, że jest kwestią dyskusyjną, czy słusznie powód podjął czynności w kierunku wypowiedzenia umowy z 1.06.2010 r. (o powyższym decyduje jednak wola stron), gdyż zapisy umowy pozwalały dochodzić roszczenia w przedmiocie rozliczenia dokonanego za pomocą pomiaru i co nie zostało w tej sprawie skutecznie zakwestionowane.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku podstaw do uwzględnienia apelacji, Sąd Apelacyjny orzekł jak w pkt 1 sentencji na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego między stronami orzeczono jak w pkt 2 według zasady odpowiedzialności za wynik postępowania określonej w art. 98 § 1 k.p.c., a co do wysokości odnośnie zwrotu kosztów zastępstwa, zgodnie z stawkami określonym w §2 pkt 7 oraz §10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, to jest w wysokości 8.100 zł.

SSA Jerzy Bess