Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V GC 641/19 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Ostrołęce z 2019-12-20

Sygn. akt V GC 641/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Emilia Górna

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2019 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

M. K. NIP (...)

przeciwko

Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna
w W.

KRS (...)

o zapłatę 6.063,66 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 6.063,66 zł (sześć tysięcy sześćdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt sześć groszy)
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 maja 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.121,00 zł, (dwa tysiące sto dwadzieścia jeden złotych) w tym kwotę
1.800,00 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 641/19

UZASADNIENIE

Powód M. K. w pozwie skierowanym przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 6.063,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia
12 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 20 lutego 2018 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...)o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku zdarzenia pojazd uległ szkodzie całkowitej, a na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy.

W dniu 20 lutego 2018 r. poszkodowany zawarł z powodem następujące umowy: umowę najmu samochodu, umowę zlecenia – holowania i umowę cesji wierzytelności przysługującej mu z tytułu szkody. Pozwany decyzją z dnia 17 kwietnia 2018 r. przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 5 101,05 zł brutto weryfikując stawkę najmu pojazdu zastępczego oraz koszty holowania i usług dodatkowych.

W dniu 02 sierpnia 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że poszkodowany nie skorzystał z oferty wynajęcia pojazdu zastępczego w cenie niższej proponowanej mu przez pozwanego co w jego ocenie świadczy o niewywiązaniu się przez poszkodowanego z obowiązku minimalizacji szkody. Ponadto pozwany podniósł, że wypłacone odszkodowanie było wyższe niż wartość samochodu i jego zdaniem zaspokaja celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poszkodowanego związane z najmem pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 20 lutego 2018 r. doszło kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej (...) będący własnością A. O.. Sprawca zdarzenia miał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...) S.A. w W.. Przedmiotowa szkoda została zakwalifikowana jako szkoda całkowita. Pojazd poszkodowanego był holowany z miejsca postoju do miejsca wskazanego przez poszkodowanego. Poszkodowany z uwagi na uszkodzenie jego pojazdu od dnia
20 lutego 2018 r. do dnia 29 marca 2018 r. korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy i protokołu najmu samochodu zawartej w dniu 20 lutego 2018 r.
z powodem. Poszkodowany wynajął samochód marki (...), dobowa stawka wynajmu tego samochodu wynosiła 220,00 zł netto/270,60 zł brutto za dobę.

W dniu zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego tj. 20 lutego 2018 r. powód ( cesjonariusz ) zawarł z poszkodowanym ( cedentem ) umowę cesji wierzytelności przysługującej z tytułu szkody o nr (...). Na mocy tej umowy cedent przeniósł swoją wierzytelność na cesjonariusza z tytułu wyżej wymienionej szkody wobec dłużników tj. sprawcy szkody oraz jego ubezpieczyciela czyli pozwanego
w części obejmującej zwrot kosztów holowania pojazdu cedenta do wskazanego przez niego miejsca, zwrot kosztów korzystania z samochodu zastępczego oraz zwrotu kosztów parkingu strzeżonego cedentowi.

Za wykonaną usługę najmu pojazdu zastępczego parkingu i holowania powódka wystawiła w dniu 29 marca 2018 r. na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 11 164,71 zł brutto. Wynajem pojazdu zastępczego obejmował okres 38 dni po stawce 220,00 zł netto/270,60 zł brutto za dobę.

Pismem z dnia 05 kwietnia 2018 r. zatytułowanym ,,zgłoszenie roszczenia” pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłacenia kwoty 11 164,71 zł brutto zgodnie z fakturą (...). W odpowiedzi pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. pozwany poinformował powódkę o przyznaniu dopłaty do odszkodowania
w wysokości 5 101,05 zł brutto. Ubezpieczyciel wyjaśnił, że dokonano weryfikacji dobowej stawki czynszu najmu do kwoty 120,00 zł brutto.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowa i protokół najmu samochodu wraz z ogólnymi warunkami najmu i cennikiem
k 9-10, umowa zlecenia – holowania, k - 11,13, umowa cesji k -13, oświadczenie
k- 14, faktura k – 15, zgłoszenie roszczenia z potwierdzeniem odbioru k 16-19, pismo (...) S.A. k – 19, zeznań świadków A. O. k – 55,56
i A. K. k - 56.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności związanej
z przedmiotową szkodą ani zasadności skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego. Sporna była wysokość wynagrodzenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego i okres najmu pojazdu.

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną
w związku z ruchem tego pojazdu.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama zasadność korzystania
z pojazdu zastępczego. Sporna była wysokość stawki za najem i okres korzystania
z pojazdu.

W ocenie Sądu pozwany nie wykazał aby przedstawił poszkodowanemu ofertę najmu pojazdu zastępczego tym bardziej aby poszkodowany tę ofertę bezpodstawnie odrzucił. W imieniu poszkodowanego szkodę zgłosił pracownik powódki. Pracownik ten przesłuchany w charakterze świadka wyjaśnił w jaki sposób odbywał się kontakt
z pozwanym. Z jego zeznań wynika, że pozwany nie przedstawił poszkodowanemu warunków najmu pojazdu zastępczego w sposób pozwalający zakwalifikować informacje podane przez pozwanego jako realną ofertę tj. wskazującą precyzyjnie warunki na jakich poszkodowany mógłby wynająć pojazd zastępczy. Również
z nagrania odtworzonego na rozprawie wynika, że pozwany nie przedstawił poszkodowanemu oferty najmu pojazdu. Zauważyć należy, że fragment rozmowy dotyczący możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego trwa zaledwie 35 sekund, w trakcie których tylko poinformowano pracownika powoda o maksymalnych dopuszczalnych przez pozwanego stawkach za najem pojazdu zastępczego ale nie podane zostały warunki na jakich pozwany może zorganizować poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego, nie udostępniono również pracownikowi powoda jakichkolwiek danych pozwalających nawiązać kontakt z współpracującymi
z pozwanym firmami zajmującymi się najmem pojazdów.

W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 warunkiem uznania, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu - są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych – jest wykazanie że ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Z treści tej uchwały wynika, że podstawowym warunkiem rozważenia zasadności kosztów poniesionych ponad te, które wskazał ubezpieczyciel jest złożenie propozycji najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela.

Aby możliwe było uznanie oferty pozwanego za prawidłowo złożoną propozycje najmu pojazdu zastępczego oświadczenie ubezpieczyciela musi zawierać pewne elementy, które pozwolą jego adresatowi podjąć działania w celu minimalizacji szkody. Z zeznań świadka, który kontaktował się z pozwanym i odtworzonego na rozprawie nagrania wynika że pozwany nie przedstawił poszkodowanemu konkretnej oferty najmu pojazdu zastępczego.

Odnosząc się do zarzutu pozwanego o zawyżeniu stawki za najem pojazdu to stwierdzić należy, że zgodnie art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie I ACa 1320/11).

Sąd uznał, że pozwany tylko zakwestionował wysokość stawki za najem pojazdu ale nie wykazał przy pomocy jakichkolwiek dowodów, że przyjęta przez powoda stawka była zawyżona. Ponadto w ocenie Sądu nie ma żadnych przesłanek do porównywania wartości uszkodzonego pojazdu z kwotą jaka została zapłacona za najem pojazdu zastępczego. Uwzględnienie tego zarzutu podniesionego w sprzeciwie przez pozwanego oznaczałoby w praktyce pozbawienie wszystkich właścicieli starszych pojazdów o niewielkiej wartości prawa do najmu pojazdu zastępczego, gdyż w każdym przypadku koszty wynajmu pojazdu zastępczego są większe niż wartość kilkunastoletniego pojazdu mającego tzw ,,duży przebieg”.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu
w wysokości 304,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1 800,00 zł ( zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie )

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

-(...)

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Zofia Płocharczyk
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Ostrołęce
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Rafał Rogiński
Data wytworzenia informacji: