Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bartoszycach, I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: SSR Ewa Kurasz

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Zentkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 roku w Bartoszycach

sprawy z powództwa (...) Spółki z graniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda (...) Spółki z graniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanego A. M. kwotę 617 (sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 402/14

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła o zasadzenie na swoją rzecz kwoty 3.869,76 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pełnomocnik powódki wskazał, że pozwany był studentem Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w W., w związku z czym zobowiązał się do ponoszenia opłat w za studia w określonych w umowie wysokości i terminach. Nie wywiązał się z obowiązku uiszczenia płatnych miesięcznie opłat z terminami wymagalności od 30 października 2006 roku do 30 września 2007 roku, w łącznej kwocie 2.050 złotych. W niniejszej sprawie powód dochodził również kwoty 1.819,76 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych. Powód wezwał pozwanego do zapłaty, jednak pozwany zaległości nie uregulował ( pozew k. 5-6v, pismo powoda k.68-75).

Nakazem zapłaty z 14 maja 2014 roku, wydanym w postępowaniu upominawczym przez Referendarza Sądowego Sądu Rejonowego w Bartoszycach, nakazano pozwanemu aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 3.869,76 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od 23 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu ( nakaz zapłaty k. 45-45v).

Od powyższego orzeczenia pozwany A. M. wniósł sprzeciw, w którym zaskarżył je w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazał, że nie jest winny jakichkolwiek pieniędzy z tytułu nauki w Wyższej Szkole (...)w W.. Naukę w tej szkole zakończył w maju 2006 roku, składając rezygnację w jej placówce w B.urzędującemu tam pracownikowi. Rezygnując z nauki uregulował wszelkie należności finansowe. Pozwany podniósł też zarzut przedawnienia ewentualnego roszczenia powoda, wskazując, iż według powoda termin zapłaty ostatniej raty czesnego dochodzonego pozwem upłynął 30 września 2007 roku. Ponieważ powód nie podjął czynności przed sądem w celu dochodzenia roszczenia, nie zostało ono uznane, a pozwany nie zrzekł się zarzutu przedawnienia, roszczenie winno być oddalone ( sprzeciw k.50-51v).

Sąd ustalił, co następuje:

Założycielem Wyższej Szkoły (...)z siedzibą w W.jest Fundacja (...). Uczelnia została wpisana do rejestru uczelni niepublicznych i związku uczelni niepublicznych. W czasie odbywania studiów przez pozwanego, Wyższa Szkoła (...)działała na podstawie statutów i regulaminów studiów. Finansami i majątkiem uczelni zarządza Prezydent Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w W.w porozumieniu z rektorem, który kieruje działalnością uczelni i reprezentuje ją na zewnątrz.

( dowody : odpis z KRS k. 12-13,

decyzja k. 14, 24-29,

statut k. 14v-17,

odpis z rejestru k. 20,

zarządzenia k. 30-35)

Pozwany zgłosił chęć studiowania w Wyższej Szkole (...)z siedzibą w W., a następnie zawarł z uczelnią umowę w tym przedmiocie i złożył ślubowanie. Naukę rozpoczął w roku akademickim 2005/2006 na kierunku (...), w trybie eksternistycznym. Czesne za rok akademicki wynosiło 2.000 złotych i płatne było w 10 tarach, do 10-go dnia każdego miesiąca. W przypadku naruszenia zasad płatności następowało naliczanie odsetek ustawowych. Wpłacone czesne student miał prawo wycofać we wpłaconej wysokości, jeżeli zgłoszenie rezygnacji nastąpiło przed rozpoczęciem pierwszego roku studiów. W przypadku rezygnacji po rozpoczęciu roku akademickiego, zwrot czesnego nie przysługiwał. Czesne było opłatą za świadczone przez szkołę usługi edukacyjne.

Zarządzeniem Prezydenta Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w W.z dnia 29 września 2006 roku ustalono wysokość czesnego dla II roku studiów eksternistycznych w roku akademickim 2006/2007 na kwotę 2.300 złotych.

( dowody: formularz k.21,

umowa k.22-22v,

ślubowanie k.23,

zarządzenie k.37)

Z dniem 26 października 2007 roku pozwany został skreślony z listy studentów Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w W.z powodu m.in. nieuiszczenia opłat za trzeci semestr studiów.

Według powoda pozwany posiada zaległości z tytułu nieopłaconego czesnego za następujące okresy:

- 50 złotych, z terminem płatności 30 października 2006 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 30 listopada 2006 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 grudnia 2006 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 stycznia 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 28 lutego 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 marca 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 30 kwietnia 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 maja 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 30 czerwca 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 lipca 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 30 września 2007 roku,

- 200 złotych, z terminem płatności 31 października 2007 roku,

łącznie w kwocie 2.250 złotych.

(dowody: decyzja k. 38,

rozliczenie k. 36)

Wyższa Szkoła (...) z siedzibą w W.zawarła z powódką 25 lipca 2011 roku umowę sprzedaży wierzytelności, na podstawie której, wierzytelności przysługujące zbywcy, w tym również wierzytelność wobec pozwanego, zostały przeniesione na powoda. Pozwany został powiadomiony o przelewie wierzytelności oraz wezwany do zapłaty należności pismem z 26 lipca 2011 roku.

( dowody: umowa k.39-40,

pisma k.41-42)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów w postaci: odpisu z KRS ( k. 12-13), decyzji ( k. 14, 24-29, 38), statutu ( k. 14v-17), odpisu z rejestru ( k. 20), formularza ( k. 21), umowy ( k. 22), ślubowania ( k. 23), zarządzenia ( k. 30-35, 37), rozliczenia ( k. 36), umowy ( k.39-40) oraz pism ( k. 41-42, 54-58). Dowody te są ze sobą zgodne, tworząc spójny obraz stanu faktycznego, a w trakcie postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności podważające ich autentyczność.

Powództwo wniesione w niniejszej sprawie nie było zasadne.

Pełnomocnik pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty i na rozprawie 10 października 2014 roku podniósł zarzut przedawnienia roszczenia ( k. 50v-51, 77), który w świetle obowiązujących przepisów zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 160a ust. 7 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 roku (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 572 t.j. z późn. zm.), dodanym ustawą z 11 lipca 2014 roku o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 roku,, poz. 1198), która weszła w życie z dniem 01 października 2014 roku, roszczenia wynikające z umowy zawartej między uczelnią a studentem lub osobą przyjętą na studia, przedawniają się z upływem trzech lat. Z art. 32 ustawy zmieniającej wynika, iż do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne, o których mowa w art. 99 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 lipca 2014 roku, stosuje się przepis art. 160a ust. 7 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, w brzemieniu nadanym nową ustawą.

Jak wynika wprost z treści wyżej przytoczonej regulacji, ustawa z 11 lipca 2014 roku wprowadziła dla roszczeń wynikających z umów zwieranych przez uczelnie wyższe, dotyczących opłat związanych z odbywaniem studiów oraz opłat za usług edukacyjne, trzyletni okres przedawnienia. Art. 32 ustawy zmieniającej wskazuje zaś wprost, iż regulację tę stosuje się do umów obejmujących swą treścią powyższe kwestie, zawartych również przed wejściem w życie ustawy zmieniającej. Przepis ten stanowi więc ustawowy wyjątek od zasady niedziałania prawa wstecz.

W myśl art. 120 § 1 zd. 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W niniejszej sprawie umowę o świadczeniu usług edukacyjnych i warunkach odpłatności pozwany zawarł z Wyższą Szkołą (...) z siedzibą w W.29 sierpnia 2005 roku. Z twierdzeń powódki wynika, iż termin płatności najpóźniej wymagalnej raty dochodzonego przez nią świadczenia przypadał na dzień 30 września 2007 roku. Trzyletni termin przedawnienia tego roszczenia upłynął więc z dniem 30 września 2010 roku, a wcześniej wymagalne raty uległy przedawnieniu odpowiednio wcześniej. Tymczasem pozew w sprawie został wniesiony 23 kwietnia 2014 roku, a więc po upływie terminu przedawnienia dochodzonych roszczeń.

W niniejszej sprawie powód dochodził również skapitalizowanych odsetek ustawowych od roszczeń głównych. Kwestia terminu przedawnienia odsetek ustawowych jest sporna. Nie przytaczając wszystkich wysuwanych w tym przedmiocie koncepcji i propozycji rozwiązań tego zagadnienia trzeba wskazać, iż Sąd orzekający w sprawie podziela pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 26 stycznia 2005 roku (III CZP 42/04), zgodnie z którym roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego. Odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia głównego są bowiem tak dalece powiązane z tym świadczeniem, że uzasadnione pozostaje twierdzenie o ich akcesoryjności wobec tego świadczenia. W konsekwencji wraz z przedawnieniem roszczenia głównego przedawniają się roszczenia o świadczenia uboczne, choćby nie upłynął jeszcze termin ich przedawnienia (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 02 czerwca 2005 roku, I ACa 1867/04).

W związku z powyższym, na podstawie art. 160a ust. 7 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w zw. z art. 32 ustawy zmieniającej z dnia 11 lipca 2014 roku, Sąd oddalił powództwo (punkt I wyroku).

Na marginesie należy jedynie wskazać, iż w przypadku nie zaistnienia zmiany przepisów regulujących wprost powyższą materię, podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia również zostałby uznany przez Sąd za skuteczny. Sąd podziela bowiem pogląd prawny wyrażony w wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z 05 grudnia 2013 roku ( sygn. II Ca 1039/2013), dotyczący okresowego charakteru świadczenia związanego z odpłatnością za studia. W zawartej przez strony umowie zostało ono bowiem odniesione do rocznych okresów nauki. Świadczenie pozwanego miało charakter okresowy, a suma świadczeń nie była z góry określona. Analiza umowy łączącej strony wskazuje, iż doszło do nawiązania pomiędzy nimi trwałego stosunku zobowiązaniowego, który miał trwać do momentu zakończenia studiów, tj. przez okres 3 lat. Po stronie studenta powstał obowiązek zapłaty czesnego, którego wysokość była przewidziana na każdy rok studiów oddzielnie. Oznacza to, że nie można było ostatecznie określić, na jaką wartość strony umówiły się za każdy rok nauki tym bardziej, iż za każdy rok wysokość czesnego była określana zarządzeniem Prezydenta Wyższej Szkoły (...)z siedzibą w W.. Skoro zatem nie była znana wysokość odpłatności za cały okres trwania stosunku, to zdaniem Sądu roszczenie powoda miało charakter świadczenia okresowego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., mając na względzie wynik sprawy, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata. Ponieważ powództwo uległo oddaleniu, stronę pozwaną należy traktować jako stronę wygrywającą.

Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wyniosła 3.870 złotych. Według § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461 t.j.) stawki minimalne przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1.500 złotych do 5.000 złotych wynoszą 600 złotych.

Sąd ponadto zasądził od powoda kwotę 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (punkt II wyroku).