Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Wiesława Kruczkowska

Protokolant Marta Sokołowska

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 roku w Białymstoku

sprawy S. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania S. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 07 listopada 2012 roku; Nr (...)

postanawia:

odrzucić odwołanie.

sygnatura akt V U 2029/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 07 listopada 2012 r. odmówił S. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy ustalił, że wnioskodawczyni nie spełniła warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.), gdyż nie posiada wymaganego 5 letniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

S. S. wniosła odwołanie od w/w decyzji kwestionując ustaloną przez ZUS datę powstania niezdolności do pracy. Domagała się zmiany powyższej decyzji organu rentowego i przyznania jej renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wnosił o odrzucenie odwołania, ponieważ S. S. nie wniosła sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 18 października 2012 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił i zważył co następuje:

S. S. urodzona w dniu (...) legitymuje się uznanym przez organ rentowy okresem ubezpieczenia wynoszącym 24 lata, 3 miesiące i 17 dni. Orzeczeniem z dnia 18 października 2012 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy do 31 października 2014 r., niezdolność do pracy istnieje od 09 marca 2009 r. Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS S. S. nie wniosła sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS, pomimo pouczenia zawartego w treści tego orzeczenia, które doręczono jej listem poleconym w dniu 23 października 2012 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, zwanej dalej "komisją lekarską", w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.

Natomiast art. 477 ⁹§ 3 ¹ kpc stanowi, że Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w tym przepisie.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej (art. 58 ust. 1 pkt 5, ust. 2).

Warunku posiadania pięcioletniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu dziesięciolecia poprzedzającego dzień zgłoszenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub dzień powstania niezdolności do pracy, na mocy art. 58 ust. 4 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Należy więc stwierdzić, że prawo S. S. do renty z tytułu niezdolności do pracy było uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy, jej stopnia i daty jej powstania, a podstawę do wydania decyzji stanowiło orzeczenie lekarza orzecznika ZUS.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 15.03.2006 r., II UZP 17/05, publ. OSNP 2006/15-16/245 wskazał, że zawarte w art. 477 ⁹§ 3 ¹ kpc sformułowanie "oparcie odwołania wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika" dotyczy oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do samodzielnej egzystencji oraz celowości przekwalifikowania zawodowego. W każdym z tych wypadków orzeczenie lekarza orzecznika stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie o świadczenie, do którego prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy, niezależnie od tego, czy chodzi wyłącznie o stwierdzenie niezdolności do pracy, czy pozostałe kwestie.

Wobec tego, że odwołanie S. S. od decyzji z dnia 07 listopada 2012 r. jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i nie wniosła ona sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej, spełnione zostały podstawy do odrzucenia odwołania określone w art. 477 ⁹§ 3 ¹ kpc.