Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Rosłoń

Protokolant: Irena Prochowicz

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy G. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania G. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 18 stycznia 2013 roku

Nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzje i przyznaje G. B. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy
od dnia 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2013 roku.

II.  Orzeka, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności
za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

sygn. akt V U 156/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w B. odmówił G. B. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 stycznia 2013 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 stycznia 2013 r. stwierdziła, że wnioskodawczyni
nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji G. B. wskazała, że nie zgadza się
z opinią komisji lekarskiej ZUS. Całe życie zawodowe pracowała w handlu, ostatnio
w sklepie spożywczym, gdzie praca wymagała dźwigania i stania na nogach. Przebyte
4 operacje, w tym jedna onkologiczna, jak również choroba kręgosłupa i schorzenia psychiatryczne nie pozwalają jej na powrót do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje.

G. B. urodziła się (...) Z zawodu jest technikiem ekonomistą. Począwszy od 1 października 1976 r. pracowała na stanowisku akwizytora – zaopatrzeniowca, kierownika zespołu sklepów, kierownika stoiska, zastępcy kierownika magazynu i w okresie od 1 lutego 2008 r. do 31 grudnia 2009 r., jako sprzedawca- kasjer. Decyzją z dnia 28 lipca 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał jej od dnia 15 lipca 2010 r. świadczenie przedemerytalne a następnie, decyzją z dnia 25 maja 2011 r., rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2011 r.
do 30 czerwca 2012 r. Decyzją z dnia 26 czerwca 2012 r. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy zostało ustalone na dalszy okres tj. od 1 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. We wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. wnioskodawczyni wniosła o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 18 stycznia 2013 r. – obecnie zaskarżoną – organ rentowy odmówił przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności
do pracy wobec niestwierdzenia takiej niezdolności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zawartych w aktach ZUS.

Stosownie do treści art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity z 2009 r., Dz. U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy
od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Prawo do renty (jej przywrócenia) powstaje w dniu powstania ponownej niezdolności do pracy – art. 100 tej ustawy. Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera przepis art. 12 ust. 1 - 3 ustawy emerytalnej, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną
do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność
do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Warunkiem prawidłowego rozstrzygnięcia co do zasadności wniesionego odwołania było więc ustalenie, czy wnioskodawczyni jest osobą całkowicie lub częściowo niezdolną
do pracy, a jeżeli tak, to w jakim okresie.

Na powyższą okoliczność dopuszczony został dowód z opinii biegłych lekarzy
z zakresu onkologii i neurologii (k. 7).

Biegli lekarze na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego, po przeanalizowaniu dokumentacji lekarskiej i akt sprawy rozpoznali u wnioskodawczyni chorobę nowotworową piersi prawej w stadium przedinwazyjnym. Dnia 10 sierpnia 2011 r. przeszła ona operację częściowej amputacji piersi prawej a w leczeniu uzupełniającym stosowano radioterapię w tym obszarze. We wrześniu 2011 r. przeszła prewencyjnie operację usunięcia przydatków a wskazaniem do tej operacji było stwierdzenie złożonej mutacji
w zakresie genów (...) 2 i (...) 2. Mutacja ta predysponuje ją do zachorowania
na nowotwory jajnika, piersi i jest czynnikiem ryzyka nowotworów w innych lokalizacjach narządowych. Wcześniej, w 2003 r. wnioskodawczyni przebyła zabieg usunięcia macicy
z powodu mięśniaków. Aktualnie otrzymuje hormonoterapię uzupełniającą – przyjmowanie T., zaplanowaną na okres 5 lat. W ocenie biegłych, przyjmowanie T. spowodowało polekowe uszkodzenie wątroby i w związku z tym należy rozważyć zmianę leczenia hormonalnego, nawet z odstawieniem tego leku. Niemniej jednak odstawienie go,
z uwagi na stwierdzoną złożoną mutację genów (...) 2 i (...) 2, niesie
za sobą ryzyko ponownego zachorowania na chorobę nowotworową, szczególnie
w lokalizacji piersi. Świadomość powyższego jak również liczne schorzenia i wielokrotne zabiegi, mimo uczestniczenia w terapii grupowej, może utrudniać wnioskodawczyni adaptację
i niekorzystnie wpływać na stan zdrowia psychofizycznego.

Biegli wskazali na utrzymujący się po amputacji i postępujący obrzęk limfatyczny kończyny górnej prawej (po amputacji piersi), mimo przeprowadzonej rehabilitacji. Stwierdzili, że obrzęk limfatyczny przedramienia i dłoni prawej narasta i wymaga terapii bowiem utrwalenie go może spowodować narastanie dysfunkcji kończyny górnej a nawet uniemożliwić powrót do stanu prawidłowego.

Ponadto biegli stwierdzili stan po cholecystektomii, zespół bólowy kręgosłupa
w przebiegu zmian zwyrodnieniowych, polekowe uszkodzenie i stłuszczenie wątroby, zapalenie przełyku, nadciśnienie tętnicze, przebyty epizod depresji i zaburzenia lękowe.

Uznali, że wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy w okresie
od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Wymaga okresowej przerwy w pracy dla poprawy stanu zdrowia, kontynuacji rehabilitacji, badań kontrolnych i dalszego leczenia onkologicznego (k. 12-13).

Organ rentowy zgłosił zarzuty do opinii w formie stanowiska przewodniczącego komisji lekarskich ZUS i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej. Zarzucił,
że częściowa prawostronna mastektomia odbyła się w sierpniu 2010 r. i od tego czasu brak jest wznowy procesu neo a utrzymujący się niewielki obrzęk kończyny górnej prawej
nie powoduje ograniczenia ruchomości tej kończyny. Również prewencyjne usunięcie przydatków we wrześniu 2011 r. z uwagi na stwierdzoną złożoną mutację w zakresie genów (...) 2 i (...) 2 powoduje, że aktualnie wnioskodawczyni jest w dobrym stanie ogólnym. Hospitalizacja w styczniu 2013 r. z powodu polekowego uszkodzenia wątroby doprowadziła do poprawy parametrów wątrobowych. Stwierdził, że wnioskodawczyni z uwagi
na wykształcenie ekonomiczne i niewielki stopień upośledzenia organizmu jest zdolna
do wykonywania pracy zarobkowej a w okresach gorszego samopoczucia ma możliwość korzystania ze zwolnień lekarskich (k. 21,22).

Na skutek tych zastrzeżeń Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych sądowych (k. 28). Biegli podtrzymali swoje stanowisko, wskazując, że u wnioskodawczyni nie występuje obecnie postęp choroby nowotworowej. Niemniej jednak obrzęk kończyny górnej prawej wystąpił mimo braku znaczącej interwencji chirurgicznej, niewielki zabieg spowodował duże następstwa dla funkcji naczyń chłonnych kończyny. Obrzęk może ulegać pogłębieniu i utrwaleniu, a w konsekwencji wpłynąć na ograniczenie funkcji dłoni i ramienia. Obecnie wnioskodawczyni wymaga pilnej rehabilitacji i przeciwdziałania utrwaleniu obrzęku. W ocenie biegłych niekorzystne jest zatem długotrwałe i przymusowe ustawienie kończyny
w zgięciu, przy biurku czy obsłudze komputera oraz dźwiganie ciężarów. Również praca ekonomisty czy też sprzedawcy wiąże się z pozycją niekorzystną dla kończyny (k. 31).

Organ rentowy ponownie zgłosił zastrzeżenia w formie stanowiska przewodniczącego komisji lekarskich ZUS, w treści swej będące powtórzeniem poprzednich zastrzeżeń. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych oraz biegłego z zakresu medycyny pracy (k. 35, 36 i 42).

Sąd nie podzielił podniesionych zarzutów i uznał, że stanowią one jedynie polemikę z opinią biegłych lekarzy. Opinia biegłych zawiera rzeczową, logiczną i wyczerpującą argumentację. W tym stanie rzeczy Sąd uznał sprawę za dostatecznie wyjaśnioną i dojrzałą do rozstrzygnięcia. Nie istniały zdaniem Sądu okoliczności uzasadniające kontynuację postępowania dowodowego przez przeprowadzenie dowodu z kolejnej opinii biegłych. Wydana w niniejszej sprawie opinia biegłych wyjaśnia istotne dla sprawy okoliczności. Dlatego na mocy art. 217 § 3 kpc Sąd postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013 r. oddalił powyższy wniosek (k. 42 odw.). Zgodnie z ukształtowanym już orzecznictwem sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo,
aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy ( wyrok SN z 19.03.1997 r., II UKN 45/97 i inne).

Sąd uznał, że opinia biegłych jest jasna i kompletna, uwzględnia całokształt okoliczności związanych ze stanem zdrowia odwołującej i winna stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Została ona wydana przez lekarzy specjalistów o specjalnościach adekwatnych do rodzaju głównych schorzeń rozpoznanych u wnioskodawczyni. Opinia została sporządzona po uprzednio przeprowadzonym badaniu oraz zapoznaniu się ze zgromadzoną dokumentacją medyczną. Zawiera fachową i spójną argumentację. W sposób rzetelny i jednoznaczny opisuje schorzenia wnioskodawczyni oraz możliwe różne powikłania związane ze schorzeniem nowotworowym przy braku rehabilitacji i zaniechaniu działań przeciwdziałających utrwaleniu obrzęku kończyny. Z opinii tej wynika wprost, że obecny stan związany z obrzękiem kończyny, będący następstwem choroby nowotworowej, czyni wnioskodawczynię osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Podzielając wnioski opinii biegłych Sąd uznał, że G. B. jest całkowicie niezdolna do pracy w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

W tym stanie rzeczy, na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w punkcie
I wyroku.

Sąd uznał, że ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego przed sądem i na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej orzekł jak w punkcie II wyroku.